Bipolar hastası olan varmı?

Minel_ask .!.:

Kardeşim ağır bipolar hastası yıllardır.(psikoz eşlik ediyor)ilac tedavisi uygulanıyor ve ilaçları duzene giriyor ama birkaç yıl sonra yine ağır bir manik atak geçiriyor.atakları burada anlatmak istemeyecegim kadar ağır geçiyor,bir ayda ancak kendine geliyor,çok yıpratıcı bir süreç.size sorum şu psikiyatri eşliğinde psikolog desteği ablamın ataklarına engel olabilirmi? Çevrenizde bipolar olup psikoterapi ile toparlayan oldumu? Atakları okadar ağır geçiyor ki gerektiğinde elektoşok tedavisi uygulanıyor.ancak kendisine gelip toparlıyor.bazen diyorum psikolog neyapabilir ki elektroşok bile tam çare olamiyor diye ümitsizliğe düşüyorum.en ufak değerli bilgiye ihtiyacım var.saglikla kalın.

Genişletmek için tıkla...

Minel_ask .!.:

Genetik geçişli olduğu söyleniyor ama bizim ailede kimsede bipolar yok bilemiyorum.çocuklarinda görülme ihtimali var diye biliyorum

Genişletmek için tıkla...

Minel_ask .!.:

Kardeşim ağır bipolar hastası yıllardır.(psikoz eşlik ediyor)ilac tedavisi uygulanıyor ve ilaçları duzene giriyor ama birkaç yıl sonra yine ağır bir manik atak geçiriyor.atakları burada anlatmak istemeyecegim kadar ağır geçiyor,bir ayda ancak kendine geliyor,çok yıpratıcı bir süreç.size sorum şu psikiyatri eşliğinde psikolog desteği ablamın ataklarına engel olabilirmi? Çevrenizde bipolar olup psikoterapi ile toparlayan oldumu? Atakları okadar ağır geçiyor ki gerektiğinde elektoşok tedavisi uygulanıyor.ancak kendisine gelip toparlıyor.bazen diyorum psikolog neyapabilir ki elektroşok bile tam çare olamiyor diye ümitsizliğe düşüyorum.en ufak değerli bilgiye ihtiyacım var.saglikla kalın.

Genişletmek için tıkla...

sess_s .!.:

Bipolarım ben de. İlaçlar ve düzenli doktor takibi çok önemli. İlaçlarını hiç aksatmaması lazım. İnsan bununla yaşamayı öğreniyor.

gangstawalk ın dediği gibi, siz gitmiyorsunuz, sizi yaka paça doktora götürüyorlar. Mani atağı ayrı, depresyonu ayrı dert.

Psikozdayken asıl krizlerimi yaşadığım bir yer vardı. Dinleniyorum diye ankesörlü telefonlardan arama yapıyordum. Şimdi hiç hoşlanmam o bölgeden. Hızlıca geçer giderim önünden. Bu kötü, ama majör depresyon ayrıca çok kötü.

allah ım, ne kadar zor bir şey. Nasıl bir boşluk, halsizlik hali. En az mani kadar zor depresyon. Bir de kimse anlayamıyor. Eli ayağı tutuyor, tembellik hastalığı seninki. Çık gez filan diyorlar. Zayıflık gibi görüyorlar ama öyle değil gerçekten. Benki çok soğukkanlı ve problem çözücü bir insanımdır normalde. Kaç düğün dernek, organizasyon yaptım.

Sizi anlıyorum, ben mesela şu anda. Kendi açımdan belli bir içgörü kazandım. Mani depresyon gelince fark ediyorum, ona göre ilaç dozajlarımı anlıyorum. Kendimi yavaşlatıyorum, ya da zorla kaldırıp iş yapıyorum. Mesela, her şey gözümde karardığında, hasta olduğumu bilmesem, şu anda kendimi çok mutsuzum zannedeceğim diyorum. Çünkü aslında o hissiyat gerçek olmayan bir şey. Geride bıraktım yani, hastalanmıştım diyorum.

Ama eşim hala benim ilk mani krizimin etkilerini atlatamadı. Üzerinden bir sene geçti teşhisimin ama travma gibi kaldı onda. Ara ara getirir önüme.

onun öncesinde 1 sene majör depresyon, o kadar etki etmedi onda. Elinden geldiğince yardım ediyordu yalnızca.

güvendiğin ve terapi yapabilen bir doktor önemli bence. Ben bir kaç doktor değiştirdim bu dönemde. Biri çok meşhur bir doktordu, televizyonda çıkan, çok pahalı bir doktor.

seans öncesi bir test veriyor, sonra bana istatistikleri gösteriyor. Ben sorunlardan ve vunların tetikleyici olduğundan bahsedince, o benim işim değil diyordu. Şu andaki doktorumun beni dinliyor olması benim için çok önemli.

bipolar temelde ilaçla tedavi edilen bir hastalık ama şema terapi gibi geçmişteki çözülmemiş sorunları teker teker çözmek de sağlıklı bir psikoloji için iyi olabilir. Çünkü atakların stres kaynaklı bi yönü de var.

bilinç ve iç görü çok önemli. Kendini takip etmesi lazım. Ataklardan önce belli bir derecede anlayabilir. Uykusuzluk, çok iyi olma hali, çok konuşma, para harcama isteği hissettiğinde mani geliyor, ya da olumsuz düşünmeye, kalkamamaya başladığında depresyon geliyor diye kendine dikkat edebilir. Hemen doktora gidebilir. Ama tabi atak büyük geldiğinde yapacak bir şey de olmuyor.

ben bir de kendimi bir duygu durum aplikasyonundan takip ediyorum. Her gün ruh halimi giriyorum. Derecelendirme var. İyi, çok iyi, orta, kötü, çok kötü var. İster işaretleyip geçiyorsun, ister not da alıyorsun günlük gibi.

kendimi takip etmeme yardımcı oluyor. Doktorum da daha rahat takip edebiliyor böyle. Seans başında hemen gösteriyorum . İstatistik gibi, bir çizelgede her aylık ruh hallerim görülüyor son bir seneye dair. Hangi ayda nasıldım kontrol edebiliyorum. Mevsim geçişlerim ve regl öncesi hep zikzaklı mesela.

senelik 50 TL ye indirmiştim ben kendi uygulamamı. Psikolojik olarak da faydası oluyor kendi ruh çizelgemi görmek. Sonuçta bipolar duygu durumdaki dalgalanmalarla ilgili bir hastalık. Ve kendi duygu durumunuzu geçmişe dönük de takip etmek belli ölçüde kontrolde olduğunuz hissini veriyor. Benimkisi “daylio” diye bir uygulama. Başka pek çok duygu durum, anksiyete günlükleri var uygulamalarda.

sonuç olarak yorucu ama çaresiz değil, kontrol altına alındığında normal bir insan oluyorsunuz. Hatta gülüyorsunuz geçmişe bakıp.

hasta olmak kadar, hasta yakını olmak da zor. Ablanızın ki ağır seyrediyor bayağı. Umarım yavaşlar. Kendi de çabalar, moralini yüksek tutmaya, hastalığını tanımaya çalışır. 40 yaşından sonra, özellikle mani ataklarının yavaşladığını söylemişti doktorum. Desteğiniz çok önemli. Siz çok önemli bir iş yapıyorsunuz hem ablanız, daha da önemlisi onun çocuğu için. Kutluyorum sizi.

Genişletmek için tıkla...

Minel_ask .!.:

Kardeşim ağır bipolar hastası yıllardır.(psikoz eşlik ediyor)ilac tedavisi uygulanıyor ve ilaçları duzene giriyor ama birkaç yıl sonra yine ağır bir manik atak geçiriyor.atakları burada anlatmak istemeyecegim kadar ağır geçiyor,bir ayda ancak kendine geliyor,çok yıpratıcı bir süreç.size sorum şu psikiyatri eşliğinde psikolog desteği ablamın ataklarına engel olabilirmi? Çevrenizde bipolar olup psikoterapi ile toparlayan oldumu? Atakları okadar ağır geçiyor ki gerektiğinde elektoşok tedavisi uygulanıyor.ancak kendisine gelip toparlıyor.bazen diyorum psikolog neyapabilir ki elektroşok bile tam çare olamiyor diye ümitsizliğe düşüyorum.en ufak değerli bilgiye ihtiyacım var.saglikla kalın.

Genişletmek için tıkla...

sess_s .!.:

Hangi ayda nasıldım kontrol edebiliyorum. Mevsim geçişlerim ve regl öncesi hep zikzaklı mesela.

Genişletmek için tıkla...

budapeste2018 .!.:

Sağlıklı bir hayat dilerim herkese.
Gözlemlediğim kadarıyla bipolar hastaları oldukça zeki ve yetenekli oluyor. Psikologdan ziyada psikyatrlar çok daha etkili oluyor bu konuda.

Genişletmek için tıkla...

ferb .!.:

Psikiyatrist tedavisi kaçınılmaz. Ancak psikoterapi yapan psikiyatrist çok az. Olanında fiyatları astronomik. Psikiyatrist tedavisi yanında deneyimli, özellikle şema terapiyi iyi uygulayabilecek bir psikologla psikoterapi devam ederse tedavi daha etkili olur.

Genişletmek için tıkla...

sess_s .!.:

Bipolarım ben de. İlaçlar ve düzenli doktor takibi çok önemli. İlaçlarını hiç aksatmaması lazım. İnsan bununla yaşamayı öğreniyor.

gangstawalk ın dediği gibi, siz gitmiyorsunuz, sizi yaka paça doktora götürüyorlar. Mani atağı ayrı, depresyonu ayrı dert.

Psikozdayken asıl krizlerimi yaşadığım bir yer vardı. Dinleniyorum diye ankesörlü telefonlardan arama yapıyordum. Şimdi hiç hoşlanmam o bölgeden. Hızlıca geçer giderim önünden. Bu kötü, ama majör depresyon ayrıca çok kötü.

allah ım, ne kadar zor bir şey. Nasıl bir boşluk, halsizlik hali. En az mani kadar zor depresyon. Bir de kimse anlayamıyor. Eli ayağı tutuyor, tembellik hastalığı seninki. Çık gez filan diyorlar. Zayıflık gibi görüyorlar ama öyle değil gerçekten. Benki çok soğukkanlı ve problem çözücü bir insanımdır normalde. Kaç düğün dernek, organizasyon yaptım.

Sizi anlıyorum, ben mesela şu anda. Kendi açımdan belli bir içgörü kazandım. Mani depresyon gelince fark ediyorum, ona göre ilaç dozajlarımı anlıyorum. Kendimi yavaşlatıyorum, ya da zorla kaldırıp iş yapıyorum. Mesela, her şey gözümde karardığında, hasta olduğumu bilmesem, şu anda kendimi çok mutsuzum zannedeceğim diyorum. Çünkü aslında o hissiyat gerçek olmayan bir şey. Geride bıraktım yani, hastalanmıştım diyorum.

Ama eşim hala benim ilk mani krizimin etkilerini atlatamadı. Üzerinden bir sene geçti teşhisimin ama travma gibi kaldı onda. Ara ara getirir önüme.

onun öncesinde 1 sene majör depresyon, o kadar etki etmedi onda. Elinden geldiğince yardım ediyordu yalnızca.

güvendiğin ve terapi yapabilen bir doktor önemli bence. Ben bir kaç doktor değiştirdim bu dönemde. Biri çok meşhur bir doktordu, televizyonda çıkan, çok pahalı bir doktor.

seans öncesi bir test veriyor, sonra bana istatistikleri gösteriyor. Ben sorunlardan ve vunların tetikleyici olduğundan bahsedince, o benim işim değil diyordu. Şu andaki doktorumun beni dinliyor olması benim için çok önemli.

bipolar temelde ilaçla tedavi edilen bir hastalık ama şema terapi gibi geçmişteki çözülmemiş sorunları teker teker çözmek de sağlıklı bir psikoloji için iyi olabilir. Çünkü atakların stres kaynaklı bi yönü de var.

bilinç ve iç görü çok önemli. Kendini takip etmesi lazım. Ataklardan önce belli bir derecede anlayabilir. Uykusuzluk, çok iyi olma hali, çok konuşma, para harcama isteği hissettiğinde mani geliyor, ya da olumsuz düşünmeye, kalkamamaya başladığında depresyon geliyor diye kendine dikkat edebilir. Hemen doktora gidebilir. Ama tabi atak büyük geldiğinde yapacak bir şey de olmuyor.

ben bir de kendimi bir duygu durum aplikasyonundan takip ediyorum. Her gün ruh halimi giriyorum. Derecelendirme var. İyi, çok iyi, orta, kötü, çok kötü var. İster işaretleyip geçiyorsun, ister not da alıyorsun günlük gibi.

kendimi takip etmeme yardımcı oluyor. Doktorum da daha rahat takip edebiliyor böyle. Seans başında hemen gösteriyorum . İstatistik gibi, bir çizelgede her aylık ruh hallerim görülüyor son bir seneye dair. Hangi ayda nasıldım kontrol edebiliyorum. Mevsim geçişlerim ve regl öncesi hep zikzaklı mesela.

senelik 50 TL ye indirmiştim ben kendi uygulamamı. Psikolojik olarak da faydası oluyor kendi ruh çizelgemi görmek. Sonuçta bipolar duygu durumdaki dalgalanmalarla ilgili bir hastalık. Ve kendi duygu durumunuzu geçmişe dönük de takip etmek belli ölçüde kontrolde olduğunuz hissini veriyor. Benimkisi “daylio” diye bir uygulama. Başka pek çok duygu durum, anksiyete günlükleri var uygulamalarda.

sonuç olarak yorucu ama çaresiz değil, kontrol altına alındığında normal bir insan oluyorsunuz. Hatta gülüyorsunuz geçmişe bakıp.

hasta olmak kadar, hasta yakını olmak da zor. Ablanızın ki ağır seyrediyor bayağı. Umarım yavaşlar. Kendi de çabalar, moralini yüksek tutmaya, hastalığını tanımaya çalışır. 40 yaşından sonra, özellikle mani ataklarının yavaşladığını söylemişti doktorum. Desteğiniz çok önemli. Siz çok önemli bir iş yapıyorsunuz hem ablanız, daha da önemlisi onun çocuğu için. Kutluyorum sizi.

Genişletmek için tıkla...

Minel_ask .!.:

Çok teşekkür ederim sess_s öyle güzel yazmışsınız ki karşımda çok güçlü biri var.fakat kardeşim adına çok üzgünüm.20 yıldır bir arpa boyu ilerlememişiz onu görmüş oldum iyiki konu açmışım.mesela gangstWalk arkdasim bana toplum ruh sağlığı merkezinden bahsetti ve ben bu merkezin faaliyetlerini falan hiç bilmiyordum.şema terapiyi Samantha dan öğrendim.hep kısır döngüde devam edip durmuşuz.bu arada kardeşimin durumu galiba sizlere göre ağır.psikoz psikotik atak fazlasıyla eşlik ettiği için olabilir.aslinda semptomları gidince çok saf temiz kalpli iyi bir insan.onun adına okadar uzuluyorumki.iki kez evlilik yaptı ama başedemedi.sanki hep geçmişteki çocukluğu onun ilerlemesine mani oldu.yalniz kendini de geliştirmeyi bilmiyor.bagimli anneme.mesela bana göre ablam sürekli mani ve depresyon yaşıyor gelgitler yani ataklar olmayınca da sürekli duygudurumu dalgali.siz şema terapi aldinizmi? Birde kardeşim eskiden günde 13 tane hap kullanıyordu şuanda 10 tane kullanıyordu düzenli.bu arada hasta yakınları için mani çok yıpratıcı.major depresyon hasta için zor olsada yakınlar içinde mani çok yıpratıcı.

Genişletmek için tıkla...

damdan .!.:

ben de bunu soracaktım

yani regl için özel bir hormon düzenlemesi yapıyorlar mı


duygudurumu daha stabil olanlar dahi regl öncesi dağılırken belirli seviyelerde rahatsızlıkları olanların aylık döngüden etkileneceklerini düşünmüştüm

Genişletmek için tıkla...

sess_s .!.:

Ablanızın seyri daha ağır gerçekten. Onun İçin de çok yorucudur bu durum. Anlayabiliyorum. Zaman zaman ben de çok bıkıyorum. Hayat kontrolüm, iradem zayıfladı. Kendimi stabil tutmaya çalışmaktan ileri doğru adım atamıyorum. İlaçlarım da çok etkiliyor. Aldığım onca kilo, kurşun gibi ağır uykular.. eskiden kafama koyduğumu yapan bir insandım, şimdi hep bir hasar tamir durumundayım.

ablanızda bir de Sık döngü ve elektroşoklar çok daha yorucu. Doktorum, psikozdayken eşime, onunla değil, hastalığıyla konuşuyorsunuz. O yüzden dediklerine alınmayın, ikna etmeye çalışmayın diyordu. Anneniz de muhakkak üzülüyordur sözlerine ama içselleştirmesin çok fazla.


ben şema terapi gibi şeyler almadım ama doktorum aynı zamanda terapi yapabiliyor, bunun çok faydasını gördüm.

gangstawalk ın tavsiyesi çok güzel. Ailece de bir terapi düşünebilirsiniz. Sizin desteğinize hep ihtiyacı olacak ama her harcaması, her isteği de manide olduğu İçin normalleşemez tabi ki. Bunun İçin de bir davranış şekli geliştirmek gerekiyor.

doktorumun bir hastası geçen bir ülkeye gitmiş, şirketinin yarı değerini 3 makineye vermiş gelmiş :) hastalığı akışına bırakırsan, sürüklenip gidiyorsun peşinde.

siz güvenli bir liman oluşturun yine onun için. Mani, depresyon ataklarında huzur bulacağı bir yeri olsun ama sonsuz hareket kabiliyeti olmasın. Çocuğu İçin sizin desteğiniz çok önemli.

böyle ağır hastalar var. Nurseli İdiz in de bayağı ileriydi sanırım hastalığı. Kızıyla olan bir röportajını okumuştum, Ayşe Arman ın yaptığı. O da annesinin hastalığının onların hayatının hep bir parçası olduğunu anlatıyordu.

Genişletmek için tıkla...

MelodiminEsi .!.:

Geçmiş olsun hastanın yakınları ve çevresi nasıl davranmalı hastaya karşı?

Genişletmek için tıkla...

sess_s .!.:

Teşekkürler . Konu sahibinin ablasında ağır seyrediyor ama her zaman böyle olmak zorunda değil. Biraz fazla önyargıyla yaklaşılan bir hastalık.

doğru bir tedaviyle çok seyrek ataklar geçirebiliyorsunuz. Ben çevremdeki insanlardan çok daha sakin ve soğukkanlıyımdır mesela. Eşim çok daha sinirli, atarlı giderlidir. Eskiye göre farkı şu: artık kafam kaldırmıyor onun atar giderlerini. Hiç idare etmeye

eskiye göre biraz daha dikkatliler bu yüzden. Düşüncesizce davranan insanlara karşı daha az toleranslıyım.

ataklar sırasında doktorumun eşime tavsiyesi, onunla değil, hastalığıyla konuşuyorsunuz, o yüzden alınmayın sözlerine olmuştu. Yani bu yapılabilir.

bir de bilinçlenip takip edilebilir genel durum. Mesela fazla harcama mı yapmak istiyor, aralıksız konuşmaya mı başladı, fazla yükselme, ya da fazla melankolik mi olmaya başladı, dışarıdan gözlemleniyor.

Ona göre doktora gitmesini söyleyebilir, ya da yalnızca kendini yargılamadan, suçlamadan biraz mani, biraz depresyonu yaşayabileceği konforlu bir alan, esneklik bırakabilirsiniz.

Artık iyileştim, ilacı bırakıyorum dememeli. Buna ancak doktorla karar verir. Eğer yan etkilerden dolayı ilacı bırakırsa, daha derin düşüşler yaşayabilir.

babam yürüyüş yapıyorum, sağlıklı besleniyorum diye şeker ilaçlarını aksattı, sonucunda daha hasta bir şekilde doktora gitti, bunun gibi.

Konu sahibi, inşallah ablanızın da rahatsızlığı yaşı ilerledikçe yavaşlar. Evet, sıkıntılı bir süreç. Ama Siz biraz dışarıdan bakmaya çalışın. Ablanızın stabil olduğu zamanlara odaklanın, o zamanların tadını çıkarın. Umarım gittikçe uzayacaktır bu zamanlar.

bir de suçluluk duygusu oluyor. İnsan kendini hırpalıyor ben neden böyle oldum diye. O zaman depresyon 1 birimse, 10 birim hissediliyor. Onun yerine evet şu anda hastayım, kendime izin veriyorum, geçecek demek lazım, misafir gelmiş, hoş gelmiş, biraz oturup gidecekmiş demek gibi.

Genişletmek için tıkla...

Minel_ask .!.:

Buraya konu açtığımda anladım ablamın durumunun daha ağır olduğunu,ben her bipolar böyle sanıyordum ve buraya bipolar olan değil yakınları yazar diye düşündüm.fakat gayet herşeyin bilincinde bu hastalıkla yaşayanları görünce ablam adına ümitlendim.belki hafifler ve toparlanır birazda olsa diyorum.ablamin geçmişe yönelik travması çok fazla bununla alakalı psikoterapi şart.bu arada yazdıklarınız ve bakış açınız çok doğru,her bir bilginizi tekrar okuyacağım.cok teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...

sess_s .!.:

Teşekkürler . Konu sahibinin ablasında ağır seyrediyor ama her zaman böyle olmak zorunda değil. Biraz fazla önyargıyla yaklaşılan bir hastalık.

doğru bir tedaviyle çok seyrek ataklar geçirebiliyorsunuz. Ben çevremdeki insanlardan çok daha sakin ve soğukkanlıyımdır mesela. Eşim çok daha sinirli, atarlı giderlidir. Eskiye göre farkı şu: artık kafam kaldırmıyor onun atar giderlerini. Hiç idare etmeye

eskiye göre biraz daha dikkatliler bu yüzden. Düşüncesizce davranan insanlara karşı daha az toleranslıyım.

ataklar sırasında doktorumun eşime tavsiyesi, onunla değil, hastalığıyla konuşuyorsunuz, o yüzden alınmayın sözlerine olmuştu. Yani bu yapılabilir.

bir de bilinçlenip takip edilebilir genel durum. Mesela fazla harcama mı yapmak istiyor, aralıksız konuşmaya mı başladı, fazla yükselme, ya da fazla melankolik mi olmaya başladı, dışarıdan gözlemleniyor.

Ona göre doktora gitmesini söyleyebilir, ya da yalnızca kendini yargılamadan, suçlamadan biraz mani, biraz depresyonu yaşayabileceği konforlu bir alan, esneklik bırakabilirsiniz.

Artık iyileştim, ilacı bırakıyorum dememeli. Buna ancak doktorla karar verir. Eğer yan etkilerden dolayı ilacı bırakırsa, daha derin düşüşler yaşayabilir.

babam yürüyüş yapıyorum, sağlıklı besleniyorum diye şeker ilaçlarını aksattı, sonucunda daha hasta bir şekilde doktora gitti, bunun gibi.

Konu sahibi, inşallah ablanızın da rahatsızlığı yaşı ilerledikçe yavaşlar. Evet, sıkıntılı bir süreç. Ama Siz biraz dışarıdan bakmaya çalışın. Ablanızın stabil olduğu zamanlara odaklanın, o zamanların tadını çıkarın. Umarım gittikçe uzayacaktır bu zamanlar.

bir de suçluluk duygusu oluyor. İnsan kendini hırpalıyor ben neden böyle oldum diye. O zaman depresyon 1 birimse, 10 birim hissediliyor. Onun yerine evet şu anda hastayım, kendime izin veriyorum, geçecek demek lazım, misafir gelmiş, hoş gelmiş, biraz oturup gidecekmiş demek gibi.

Genişletmek için tıkla...