İyi günler bayanlar. Konuya giriş yapmakta zorlanıyorum. Apartmanımızda genç bir bayan var çok tanımıyorum sadece girip çıkarken karşılaşıyoruz bazen iyi günler filan diyoruz çok muhabbetimiz olmadı. Bir kaç kez de dışarıda karşılaştık. Ayak üstü konuşmuştuk ama nasılsınız gibi abla diyorum kendisine benden büyük. Şöyle ki bu bayan hakkında çok iyi şeyler söylemiyorlar ne yazık ki. Çok gören var başkalarıyla sanırım memleketin çoğunluğu biliyor gibi öyle konuşuyorlar. Ama kimseye bir zararı dokunmuyor kimse de karışmıyor doğal olarak. Benim nerede çalıştığımı filan bilmiyordu. Bugün çalıştığım yerde karşılaştık nasılsın canım filan dedi iyiyim abla hayrola falan dedim. Sen burada mı çalışıyordun dedi evet burada çalışıyorum dedim. Yardımcı olabileceğim bir şey varsa söyle abla dedim o da sağol işim olursa uğrarım gibi bir şey dedi. Neyse benim yanımda arkadaşlar vardı bayan bay. Bayan arkadaşım da sen nereden tanıyorsun dedi ben de bizim apartmanda oturuyor dedim. Çok konuşmuyoruz zaten dedim. Konuşma zaten boşver muhatap olma gibisinden suratını bozarak uyardı. Benim de birden moralim bozuldu. Acaba etrafımdakiler beni yanlış mı anladı öyle biri mi sandılar diye düşündüm. Bir kötülüğünü görmedim. Açıkçası aklıma da gelmedi iyi niyetle yardımcı olabileceğim bir şey varsa abla diye sordum. Beni uyaran arkadaşım da oturduğum yerden çokça uzak bir yerde oturuyor. Bana eskiden bizim oralarda oturuyordu çok gören oluyordu çok görüyorduk birileriyle falan filan dedi. Bilmiyorum bu durumda ne yapılır ne diyebilirim ama çok moralim bozuldu. Ben çok korkarım yanlış anlaşılmaktan
benim onunla konuştuğumu görüp bana yakıştırma yapmalarından korkuyorum.
hele bir de arkadaşım sakın konuşma gibi şeyler söyleyince acayip bozuldu moralim. Sizce boşuna mı tedirgin oluyorum?