Aynen benimki de öyle. Hatta dün kavgalıydık eve geldik, o kendini haklı görüyordu (ki kendini haklı buluyorsa asla yanaşmaz, ben konuyu açıp konuşurum çözmeye çalışırım "şöyle yaptın böyle yaptın haksız mıyım" diye.)
Ben de dün hiç konuşmadım aynı onun gibi. Çünkü o asla haklı değil. Değil barışmaya çalışmak, konuyu açıp tartışmadım bile.
Kendisi uyumaya gitti odaya, ben de salonda bilgisayarda takıldım sonra ikide bir türlü bahanelerle kalktı salona geldi uzandı falan. Benim konuşmamı adım atmamı bekledi resmen. Ama kendisi asla adım atmıyor tabi. Telefon elinde biriyle yazisiyo, ilgimi çekmeye çalışıyor vs.
Ben de kalktım kendime kahve alıp salona döndüm tekrar, müziği de açtım bilgisayarda takılmaya devam ettim sanki karşımda o yokmuş gibi.
Baktı "ohh bi kendine yap zaten" dedi, soğuk bi şekilde "kahve ister misin" dedim, "yok" dedi. Önüme döndüm, kalktı oflaya poflaya yatak odasına gitti uyudu.
Gece ben uyumaya gittiğimde hemen uyanıp sarılmalar falan. Normalde ben adım attığımda asla böyle davranmayan iyice uzak duran birisidir. Kaçan kovalaniyor cidden. Umursamaz olacaksın belli etmeyeceksin.
Alabalik32
Morenica
kendinehas
