Arkadaşlar ben öğretmenim 4 yıl önce memleketimden çok uzak bir şehre atandım ilk yıl çok zor geçti yalnızlık çok zor daha sonra eşimle tanıştım, o da öğretmen çalıştığımız yer esimin memleketi.. eşim bana açıldığında bizim birlikte olamacağımızı söyledim çünkü memleketime yakın bir yere tayin isteyecektim ailemi ve arkadaşlarımı çok özlüyordum. Eşim birlikte tayin isteriz bende izmirde yaşamayı hep istemiştim dedi ve bu şekilde ilişkimiz başladı.. Evlendik her şey yolunda fakat bu yalnızlık duygusu beni mahvediyor eşimin ailesiyle aynı ilçede oturmamıza rağmen çok soğuk ve kopuk bir aile kardeşler falan hiç görüşmüyorlar. Ben çat kapı gidebileceğim birine sahip değilim öyle çok yalnızım ki derdimi paylaşabileceğim kimse yok burda okulda birlikte çalıştığım bayanları kıskanıyorum her akşam aileleriyle kardeşleriyleler biz ise eşimle hep yalnızız..
2 yıldır Ege'ye tayin istiyoruz İzmir Manisa gibi illere fakat geçen yıl alan değişikliği yapıldığı için puanlar çok yükseldi yani artık oralara puanımın yetmesi imkansız gibi bir şey..
Evlenirken her şeye razı olan eşim şimdi Ege'de il beğenmiyor özellikle ailemin yaşadığı ili istemiyor küçük illeri beğenmiyor gelişmiş şehirlere de bizim puanımız yetmiyor.. YAlnızlık iyice beni kötü hale getirdi inanın çok bunalıyorum.. yazın ailemin yanındaydık 2 ay inanın hiç kendi evimi özlemedim.. Her gün ağlıyorum burası bana cehennem gibi geliyor, Eşim inadına devam ederse yoluma yalnız devam etmeyi düşünüyorum siz olsanız ne yapardınız?
canım seni çok iyi anlıyorum bizde çok zorlandık ankaraya atandım bende öğretmenim burda pek çevremiz yoktu yeni yeni oluşuyor çok zor geçen bir süreç. insan sıkılınca kapısını çalabileceği, istediğinde buluşup sohbet edebileceği birilerini arıyor olmayınca da kendini yalnız hissediyor. evlendikten sonra anladım insanların ailelerine yakın oturma istediğini, hele de çocuk olursa.... bence yalnız yoluna devam etme konusunu ciddi düşünmelisin, basit alınabilecek bir karar değil. eşin çok mu katı düşünüyor tayin konusunda? senin durumunu görmezden gelemez...
O beni anlamıyor aile olarak bizim gibi bağları yok biraz da o yüzden galiba ailemi kıskanıyor bile diyebilirim.. Bir de erkekler kadınlar gibi arkadaşa o kadar ihtiyaç duymuyorlar konuşmak dertleşmek onun için ihtiyaç değil eve gelince işten sakinlik arıyor.. Benim en büyük sıkıntım eşime güvenim kayboldu kendimi kaldırılmış gibi hissediyorum
kesinlikle o konuda katılıyorum erkekler zaten akşama kadar işte oldukları için evde dinlenmek istiyorlar ama benim merak ettiğim senin sıkıldığını görünce, buna bir çözüm yolu aramıyor mu? belki senin ailenin yanına taşınmak istemiyordur, bilmiyorum bazı düşünceleri olabilir gerçi bu genelde kız tarafında olur kayınvalidenin olduğu şehirde yaşamak istemezler falan...
bu konuyu açık açık konuştun mu bunaldığını bu durumun evliliğinizi bile etkileyebileceğini.... erkekler bizler kadar ince düşünemiyorlar bazen biz istiyoruz ki derdimizi söylemeden anlasınlar ama açık açık anlatmak gerekiyor....
Bu konuyu kaç kere konuştuk tamam tayin isteyelim diyor bütün yıl.. sonra tayin zamanı gelince o ilçe küçük şu ilçe olmaz orası şöyle burası böyle.. Onun beğendiği yerleri yazınca da haliyle puanımız yetmiyor onun için ihtiyaç değil şehir değiştirmek halinden memnun ben konuyu açmadıkta gelecek planında Ege'ye yerleşmek konusu bile geçmiyor ama sözde o da istiyor tayini.. Oyalanıyormuşum gibi hissediyorum.. Beni kesinlikle anlamıyor bazen iyi sen isteyebilirsin ailenin yanına tayinini diyor kendisi gelmeyecekmiş
anladım canım anlattığın kadarıyla durumu geçiştiriyor gibi görünüyor. yazdığın son cümle, eşinin durumun ciddiyetinin farkında olmadığını gösteriyor gerçekten. biraz tavır koyabilirsin kırgınlığını belli et, elbet soracaktır neden böyle davrandığını... yalnız sende sadece tayin odaklı düşünüyorsun, eşinin de düşündükleri vardır şehir değiştirmek kolay bir karar olmayabilir. sorun arkadaş çevresi, sadece neden tayin odaklı düşünüyorsun, kurslara git ya da eşinin iş arkadaşlarını yemeğe falan çağır. eşin bunlara olumsuz bakmaz sanırım. senin aradığın da arkadaş zaten....
Bunları iki yıldır deniyorum arkadaş edindim hatta eşimin arkadaşlarının eşleriyle arkadaş olmaya çalıştım fakat bu yaştan sonra her şey daha mesafeli memleketimdeki arkadaşlıklarım yıllara dayanıyor arkaşalığım birbirimizi anlıyorum istediğim zaman desteklerini hissediyorum bu yaştan sonra sağlam dostluk kuramadım hep mesafeli her şey iş ortamında da öyle.. Memleketimde öyle mutluyumki arkadaşlarım kuzenlerim ailem kardeşlerim burda hiç biri yok..
Kültür farkı da önemli buraya ait hissedemiyorum kendimi
erkekler bazen işlerine gelmediklerinde verdikleri sözleri kıvırıyorlar bence.biz sadece eşle ömür geçiremeyiz.bende geçen sene evlenip büyük şehre geldim ama kaç gece ağladım ben buradan gitmek istiyorum burada yaşayamam diye.Allah yardımcın olsun bir şekilde mutlu olduğun yerde yaşamak için yollar dene.
anladım tatlım, sana eşini ikna etmek kalıyor, bu da çok kolay görünmüyor tabii... ayrılmaktan bahsetmiyorum hiç farkındaysan çünkü evliliklerin çok kolay kurulmadığına inanıyorum ve ayrılmak bana işin kolayına kaçmak gibi geliyor. eşinin seni anlamasını istiyorsun haklı olarak ama eşine biraz zaman ver ikna etmeye bak. umarım evliliğin bozulmadan halledersin problemini, hayırlısı olsun...
erkekler bazen işlerine gelmediklerinde verdikleri sözleri kıvırıyorlar bence.biz sadece eşle ömür geçiremeyiz.bende geçen sene evlenip büyük şehre geldim ama kaç gece ağladım ben buradan gitmek istiyorum burada yaşayamam diye.Allah yardımcın olsun bir şekilde mutlu olduğun yerde yaşamak için yollar dene.
Bir kadının hayatı sadece eşten ibaret olunca erkeği de bunaltıyor bu durum sürekli onunla konuşmaya çalışıyorum oysa o evde biraz sessizlik istiyor üzerine çok düşüyorum çünkü tek uğraşım o haliyle şımarıyor burda olmak evliliğime de yaramadı başka ilgi alanlarım olsa böyle olmazdı.. Evliliğimin ilk ayları apartman günlerine dahi katıldım ama hiç birinden zevk almadım hepsi samimiyetsiz ilişkiler benim ilgimi çekmeyen sohbetler..
Desteğin ve vakit ayırıp bana çözüm yolları gösterdiğin için teşekkür ederim zaman keşke eşimi yumuşatsa ama çok dik kafalı fikirlerinden vazgeçmeyeceğini biliyorum..
belli bir yaştan sonra kurulan arkadaşlıklar tabii eskilerin yerini tutmuyor. ortak yaşananlar, paylaşılanlar insanları birbirine daha çok yaklaştırıyor. özellikle bahsettiğin gün ortamları sadece dedikodudan ibaret ne yazıkki. bende kendi yaşıma uygun genç insan bulamamaktan yakınıyorum. herkes çoluklu çocuklu insan bunalıyor, kafa dengi insan arıyor... Allah yardımcımız olsuun ne diyim :)
O beni anlamıyor aile olarak bizim gibi bağları yok biraz da o yüzden galiba ailemi kıskanıyor bile diyebilirim.. Bir de erkekler kadınlar gibi arkadaşa o kadar ihtiyaç duymuyorlar konuşmak dertleşmek onun için ihtiyaç değil eve gelince işten sakinlik arıyor.. Benim en büyük sıkıntım eşime güvenim kayboldu kendimi kaldırılmış gibi hissediyorum
Tam benim yaşadığım benim hissettiklerim.
İnsanın kandırılmış gibi hissetmesi iğrenç..
Birden sevdiğin adama bunu hatırlayarak düşman kesiliyorsun.
Evlenmeden önce atıp tutuyorlar sen ol yeter sen nerde istersen orda yaşarız diye
evlendikten sonra türlü türlü hikayeler çıkarıyorlar yaşanılmaz orda diye..
Benim hayallerim ne olacak?
Sevdiğim şehirden ev alamayacaksam kazandığım paranın ne anlamı var?
Kadının yeri kocasının yanı, erkek evin reisidir carttır, curttur.
Bu saçmalıklarla mı yaşlanacağız diye düşünüyorsun değil mi?
Ne güzel şey özgürlük, kararlarını bağımsızca alabilmek..
Hayaller uzak... bencilce istekler, atılan palavralar uğruna..
Para var huzur yok..
İçimdekileri dile getirmişsiniz özenerek ev kurduk daha bir arkadaşım veya akrabam gelip evime misafir olamadı düşünün 15 saat uzakta memleketime annem bile yılda ancak bir kere gelebiliyor.. Anneannem kışın vefat etti cenazesine bile yetişemedim .. Buradaki iş arkadaşlarım diyordun bana eşin asla memleketini bırakıp gitmez diye ben eşime inanmıştım beni kandırmaz asla demiştim haklı çıktılar
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?