- 20 Temmuz 2014
- 2.034
- 2.465
- Konu Sahibi Papatya129
- #1
Arkadaşlar herkese merhaba. Geçen konumu okuyanlar bilir, sonlara doğru dayanamayıp kavga edip ban yedim. 
Okumayanlar için:
Kardeşimin benimle aynı ülkeye taşınmasını istemiyorum
Bugün yepyeni bir sorunla ve bezmiş bir halde karşınızdayım.
Kız kardeşimin 18 yaşına girmek üzere olan, çabalarımıza rağmen okumayan, evde bütün gün sadece yatarak geçiren ve yediği tabağı bulaşık makinasına bile koymaya tenezzül etmeyen bir çocuk olduğunu yazmıştım. 6 ay kadar önce de intihar etmeye çalıştı ve hastanelik olduk. Annemin karşısında ağlayarak yalvarmasına rağmen psikolojik tedaviye devam etmediğini ve böyle bir çocuğu benim erkek arkadaşımla yaşadığımız ülkeye (master yapıyorum binbir emeklerle burs kazanarak geldim) göndermeye çalıştıklarını söylemiştim.
Ben bu süreçte sürekli ebeveyn rolü verilen, bir taraftan kendi hayatını kurmaya çalışan büyük çocuktum. Şu an tez döneminde olduğum için ülkeme döndüm 1 aylığına evde daha rahat yazarım diye ama DEMEZ OLAYDIM.
Ben kardeşimi gittiği her yere götürmek zorunda olan, sürekli onunla ilgilenmek zorunda olan ve arkadaşlarımla baş başa bir kahve içemediğim bütün gün evde tez yazdığım için SUÇLANDIĞIM (onlara vakit ayıramayacaksam neden gelmişim) bir haldeyim şu an. Ne zaman duş alsam "nereye gidiyosun ben de geliyim" diyen bir kardeş düşünün.
Dün sevgilim yarım saatliğine aşağı insene kahve aldım dedi. Yarım saat indim diye kardeşim arkamdan "ablam beni götürmedi, beni istemedi" demiş. Annem eve çıktıktan sonra kardeşin böyle böyle dedi diyince, ben de sinirlenip "ee bana neden söylüyorsun anne? sevgilimle yarım saat kahve içtim diye vicdan azabı mı çektirmeye çalıştın?" dedim. Cevabı "senin vicdanın var mı ki" oldu.
Ben artık çok yoruldum. Çok yoruldum. Bunlar yüzünden yurt dışına gidince terapi almaya başlamıştım. Bütün ilerlediğim yolu başa döndüm birkaç hafta içinde. Ben ne yapacağım allah aşkına. Ben çalışkan, uslu aklı başında, emeğiyle okuyan hayat kurmaya çalışan biriyim diye mi onların deyimiyle "sorunlu" olan çocuğun sorumluluğunu almak zorundayım? Ailemin afedersiniz ama ağzına s.çan, evde oturup para yiyen, hayırsız bir evlat olmadığım için mi bu eziyeti çekiyorum?
Ben daha 27 yaşında neden doğurmadığım bir çocuk için bu kadar uğraşmak zorundayım?
Neden bana rahat verilmiyor bu evde NEDEN NEDEN... Ben mi çok bencilim lütfen söyleyin bana...
Okumayanlar için:Kardeşimin benimle aynı ülkeye taşınmasını istemiyorum
Bugün yepyeni bir sorunla ve bezmiş bir halde karşınızdayım.
Kız kardeşimin 18 yaşına girmek üzere olan, çabalarımıza rağmen okumayan, evde bütün gün sadece yatarak geçiren ve yediği tabağı bulaşık makinasına bile koymaya tenezzül etmeyen bir çocuk olduğunu yazmıştım. 6 ay kadar önce de intihar etmeye çalıştı ve hastanelik olduk. Annemin karşısında ağlayarak yalvarmasına rağmen psikolojik tedaviye devam etmediğini ve böyle bir çocuğu benim erkek arkadaşımla yaşadığımız ülkeye (master yapıyorum binbir emeklerle burs kazanarak geldim) göndermeye çalıştıklarını söylemiştim.
Ben bu süreçte sürekli ebeveyn rolü verilen, bir taraftan kendi hayatını kurmaya çalışan büyük çocuktum. Şu an tez döneminde olduğum için ülkeme döndüm 1 aylığına evde daha rahat yazarım diye ama DEMEZ OLAYDIM.
Ben kardeşimi gittiği her yere götürmek zorunda olan, sürekli onunla ilgilenmek zorunda olan ve arkadaşlarımla baş başa bir kahve içemediğim bütün gün evde tez yazdığım için SUÇLANDIĞIM (onlara vakit ayıramayacaksam neden gelmişim) bir haldeyim şu an. Ne zaman duş alsam "nereye gidiyosun ben de geliyim" diyen bir kardeş düşünün.
Dün sevgilim yarım saatliğine aşağı insene kahve aldım dedi. Yarım saat indim diye kardeşim arkamdan "ablam beni götürmedi, beni istemedi" demiş. Annem eve çıktıktan sonra kardeşin böyle böyle dedi diyince, ben de sinirlenip "ee bana neden söylüyorsun anne? sevgilimle yarım saat kahve içtim diye vicdan azabı mı çektirmeye çalıştın?" dedim. Cevabı "senin vicdanın var mı ki" oldu.
Ben artık çok yoruldum. Çok yoruldum. Bunlar yüzünden yurt dışına gidince terapi almaya başlamıştım. Bütün ilerlediğim yolu başa döndüm birkaç hafta içinde. Ben ne yapacağım allah aşkına. Ben çalışkan, uslu aklı başında, emeğiyle okuyan hayat kurmaya çalışan biriyim diye mi onların deyimiyle "sorunlu" olan çocuğun sorumluluğunu almak zorundayım? Ailemin afedersiniz ama ağzına s.çan, evde oturup para yiyen, hayırsız bir evlat olmadığım için mi bu eziyeti çekiyorum?
Ben daha 27 yaşında neden doğurmadığım bir çocuk için bu kadar uğraşmak zorundayım?
Neden bana rahat verilmiyor bu evde NEDEN NEDEN... Ben mi çok bencilim lütfen söyleyin bana...
