- 24 Eylül 2020
- 28
- 31
- 38
- 37
O zaman tatlılıkla güzellikle ısındırmaya çalışın gitme fikrine. Kafasında sorun gördüğü şeylerin çözümlerini anlatmaya çalışın baskı kurmadan. Böylece ikna edebilirsiniz belki eşinizi. Hayırlısı olsun hakkınızda
O zaman tatlılıkla güzellikle ısındırmaya çalışın gitme fikrine. Kafasında sorun gördüğü şeylerin çözümlerini anlatmaya çalışın baskı kurmadan. Böylece ikna edebilirsiniz belki eşinizi. Hayırlısı olsun hakkınızdaBen girişken bir insanım. Yaşları benden bir hayli büyük de olsa komşularım var Allah razı olsun çok da iyi insanlar. Ama ne bileyim ben sevgi dolu bir ailede akrabada büyüdüm. Sürekli iç içeyizdir. Burada yalnızlık hissi o yüzden çok ağır basıyor. Çocuğumda öyle büyüsün istiyorum. Maddiyat bizi çok da etkilemez. Eşimin bahanesi maddiyat ama sadece ailesine uzaklaşacak diye bunu biliyorum. Zaman zaman kabulleniyor gitmeyi o da farkında herşeyin ama ailem nasıl gelecek biz nasıl gideceğiz oraya derdinde. O da zorlanacak biliyorum.
Ben yalnızlıgı sevıyorum.3000 tl bıde kıranız olucak .Arkadas dost eş zamanı deıl sankı korona var ya
O zaman tatlılıkla güzellikle ısındırmaya çalışın gitme fikrine. Kafasında sorun gördüğü şeylerin çözümlerini anlatmaya çalışın baskı kurmadan. Böylece ikna edebilirsiniz belki eşinizi. Hayırlısı olsun hakkınızda
Ama peki kira olursa ne kalıcak elınızdeBen akrabalarım ile iç içe büyüdüm. Yalnızlığı evlenene kadar hiç yaşamadım. Korona illaki bitecek. Korona olmamış gibi yokmuş gibi düşünerek yani :)
Ne diyeceğimi bilemedim, allah gönlünüze göre nasip etsin inş
Aynen dediğiniz gibi. Ben memlekette doğum yaptım. Bebeğim 2 aylıkken evime döndüm. Bebeğim 6 aylıkken tekrar fırsatını bulup memlekete gitme şansımız oldu 1 haftalığına. O süreçte 6 aylık bir bebekte bile öyle büyük farklar gördüm ki. Ben ne kadar kendimi paralasam da tek başıma bebeğime bir yere kadar bir şeyler verebiliyorum. Ama orada en basitinden örnek vermek gerekirse bebeğim daha farklı ve çeşitli sesler duyduğu için farklı farklı sesler çıkarmaya başladı 1 hafta içinde.Ailemin yanına gidip uzunca bir süre kaldığımda çocuğumun ne kadar sosyal, ne kadar sevgi, saygıyla büyüdüğünü görünce ilk düşüncem kaçabileceksem bu İstanbuldan kaçmak oldu.
Ama peki kira olursa ne kalıcak elınızde
Allah yardımcınız olsunOturduğumuz evi de kiraya verdiğimizi düşünürsem. İkramiye falan filan derken aslında aylık kira harici 4.000 TL kalıyor elimizde.
Aynen dediğiniz gibi. Ben memlekette doğum yaptım. Bebeğim 2 aylıkken evime döndüm. Bebeğim 6 aylıkken tekrar fırsatını bulup memlekete gitme şansımız oldu 1 haftalığına. O süreçte 6 aylık bir bebekte bile öyle büyük farklar gördüm ki. Ben ne kadar kendimi paralasam da tek başıma bebeğime bir yere kadar bir şeyler verebiliyorum. Ama orada en basitinden örnek vermek gerekirse bebeğim daha farklı ve çeşitli sesler duyduğu için farklı farklı sesler çıkarmaya başladı 1 hafta içinde.
Eşiniz için de söyleyecek pek bir şeyim yok açıkçası. Allah yardımcınız olsun
Ben de her saniye telefondayım 5 aydır annemle. Çocuk gözünü kırpsa annemi arıyorum anne bebek gözünü kırptı diyeBenim bebeğimi annem kendi emektar bilgisiyle 11 aylıkken yürüttü. Sürekli akranlarıyla iç içeydi 1,5 yaşında üç kelimelik cümle kurmaya başladı. Şimdi 24 aylık maşallahı var ailemin yanında kaldığım zamanların çok katkısı oldu gelişimine. Ha bir de kedi kardeşi var o da sevgi yönünden çok destekcisi oldu. Onunda hakkını yemeyeyim.
Aminnn, inşallah
Çocuğunu dört duvar arasında büyütmekle, akraba ziyaretlerini çok bağdaştıramadım. Alın çocuğunuzu her gün parka gidin yaşıtları ile oynasın, kreş oyun gruplarına yazdırın. Yaşıtınız iki üç komşu/arkadaş bulun çaya kahveye davet edin. Bence konu çocuğunuzun sosyalliği değil sizin ailenize yakın olmayı istemeniz.
Sırf aileme yakın olacağım diye hem gelirinizi düşüreceksiniz hem kira ödeyeceksiniz. Eşinizin bunu mantıklı bulmaması ve kabul etmesi doğru bir davranış bence.
Hani üzüm yemek değil de bağcı dövmek diye bir tabir vardır ya , sizinki ona benziyor biraz. Kızmayın .
Bence ailenizi özlüyorsunuz ondan istiyorsunuz memleketinizi .
Maaşlar ilden ile o kadar fark ediyor mu gerçekten ? Ben doğuda ( şark ) hizmetinde daha fazla diye bile biliyorum .
Ailemi tabii ki özlüyorum. Ailemden tek ayrı kaldığım zaman üniversite zamanıydı. Ama inanınki konu bu değil. Çocuğumdan önce aklımın ucundan dahi geçmezdi memleketime taşınmayı istemek. Heleki hastalık zamanı. İnanın o kadar zor ki. Pandemi zamanı dahada zor. En ufacık örnek; Hasta oluyorum eşim çocukla arabada dışarıda 3/4 saat bekliyor ben bir elimde serum bir elimde eşyalarım kıvrana kıvrana bir üst kat bir alt kat bölüm dolaşıyorum. İşte asıl öyle anlarda insan ailenin önemini anlıyor. Sağlığı düşündüğüm kadar hastalığında var olduğunu bilerek dahada çok istiyorum.
Maalesef ediyor.
Virus yokmuş gibi düşünün demiştiniz az önce. Siz de öyle düşünün. Bir gün bitecek o zaman kreş oyun grupları anaokulu ilkokul komşu çocuğu derken sosyallesir gider. şimdi ailenizin yanında bile olsanız gidebilecek miydiniz eşiniz çalışırken virus korkusuna. Bir öyle düşünün diyorsunuz bir başka türlüÇocuğumu parka götürüyorum ama park öyle çocuk için arkadaş bulacak bir ortam değil kendi kendine oynayıp geliyoruz. Evde bir çok kitap üzerine aktivite yapıyoruz amaaa nereye kadar. Oyun grupları bir anne olduğum için herkesten önce düşünebildiğim bir durum. Ama malum virüs var. Komşularımla gelip giderim ama ailenin yerini hiç bir komşu tutamaz.
Benim akrabalarımda çocuğumla aynı yaşta baya çocuk var. Hiç bir park/kreş kendi kan bağın ile gelişimine katkı sağladığı kadar, katkı sağlayamaz. Aileme tabikide yakın olmak isterim. Umarım bir gün çocuğunuz var mı bilemeyeceğim ama olursa Allah size yaşatmasın bu durumu.
3binle geçineceğinize nasıl emin olabiliyorsunuz? Üstelik kirada.
Mesela araba kullanmayı biliyor.musunuz?bilmiyorsanız öğrenin eşiniz evde cocuk bakarken kendiniz gidin gelin. Zaten eşinizin arabada beklemek dışında yardımı olmuyormuş. Bir de cocuk da heder oluyor arabada.Ailemi tabii ki özlüyorum. Ailemden tek ayrı kaldığım zaman üniversite zamanıydı. Ama inanınki konu bu değil. Çocuğumdan önce aklımın ucundan dahi geçmezdi memleketime taşınmayı istemek. Heleki hastalık zamanı. İnanın o kadar zor ki. Pandemi zamanı dahada zor. En ufacık örnek; Hasta oluyorum eşim çocukla arabada dışarıda 3/4 saat bekliyor ben bir elimde serum bir elimde eşyalarım kıvrana kıvrana bir üst kat bir alt kat bölüm dolaşıyorum. İşte asıl öyle anlarda insan ailenin önemini anlıyor. Sağlığı düşündüğüm kadar hastalığında var olduğunu bilerek dahada çok istiyorum.
Maalesef ediyor.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?