selam.. ben 18 yaşında hastane koridorlarında bir hemşire şu satırlarımı nöbetteyken yazıyorum artık yoruldum galiba fedekarlıktan insanlara çok güleryüz gösterince tepeme çıkıyorlar bana senli benli kızz gibi ithamlarda bulunuyorlar suratımı assam ters cevap versem asık suratn oluyorum üstüme geliyorlar herkes soru soruyor hepsi kendi çpcuklarını düşünüyor ben hepsinne bakıyorum çok zor artık sabahın nurunda kadının tekinden resmen tehdit aldm bana dışarda görüşürz dedi resmen bu meslek böyle mi yahuu ?oturup birherkes neden bu kadar anlayışssız bugün annmler ablamlar herkes buluşucak abimin sevgilisnin ailesyle tanısıcaklar ama ben nöbet dolayısyla gidemiyorum agladım hep böyle güzel günleri kaçırıcakmıyım
mesela az önce yasanan olay çocuk 20 gündğür bizde yatıyordu o kadar kahrını çektik simdi taburcu oldu giderken bi elinize saglık bile demediler ?siz siz olun çocuklarınızı falan hemşire yapmayın..onlarıd anlamak istiyorum ama tuhaflar belki yasadıgm şehir dolayısyla böyledr ygsye girip ögretmnlk secmek istiyorum sıfır matematkle hayal işte . bir de okul var tabi bütler var kpss varr...insanlarla yüz göz olmak zorunda olan bir meslek seçtigm için pişmanım zaten bir insan 14 yaşında ne kadar mantıklı meslegni secebilir ki?inşlallh az hastalı bolm huzurlu bir yere atanırım :)içimi dökmek istedim tesekkür ederim okudugunuz için :)