- Konu Sahibi Revolucion
-
- #21
heyecan bi tarafdan sabırsızlık bi tarafdan geceler uykusuz bir şekilde geçmek bilmiyor....:1no2:
Yaa demekki herşeyin bir zamanı var llall cim,pes etmemek lazım,oy birde onlar kucağımızda fotoları şuralara koysak ne güzel olur yaaaa,sabır kalmadı vallakaydirigubbakcemile3
Geleceğim ,gelmez olur muyum hiçççç
Ben çok uzun ve zor yollar katettim,hatırlıyorum da ilk bebiş isteğinin içime düştüğü anı,ama dilim varıp söyleyemedi,belki karşımdaki istemiyordur diye...Bekledim takii evliliğimin 5. senesi dolana kadar,sabırla bekledim,hep birgün benim kacamda istesin diye ama o hep duygularını içine atan bir insan oldu,söylemedi.Birgün en yakın arkadaşımın hamile olduğunu öğrendim,güya hayalimiz vardı birlikte hamile kalacaktık,olmadı,isyan ettim,artık kimse beni tutamazdı, olmadı..Bir ay bekledim ,iki ay ,üç ay olmadı.Ben yine umudumu kaybetmedim,belki küçük bir sorunum vardı dedim ve düştüm doktor yollarına...Oysa baktılar,incelediler,canımı çok yaktılar ama herşey normaldi,birde eşiine bakalım dediler,olur dedik,O günü çok net hatırlıyorum,ben ve çok yakın bir arkadaşım test sonucunu lamaya gitmiştik,evet işte dünyanın başıma yıkıldığı an,hemen doktoru aradım ve sordum bu ne demek?Koskaca çocuğunuz olmaz demek dedi bana,nasıl yani???Öyle işte...Kendime ağlamıyordum,eşim için ağlıyordum,keşke sorun bende olsaydı,ben haykırırdım içimi dökerdim,ya o?Çok zor söyledim ona,çok zordu..İlk önce benden uzaklaştı,izin vermedi bana,oysa biz bir hayatı paylaşıyorduk,olsun varsın olmasaydı çocuğumuz,anlatamadım,kendisi anladı birzaman sonra veee iki yıl dahada zor geçti,başarısız tüp bebek denemeleri,hergün göbeğinden olunan iğneler,haplar,herkesin sana acır gözlerle bakmasıı ve herseferinde boşa giden çabalar...Birgün tamam dedim,Allahım kabul ediyorum,sen bizi böyle sınıyorsun,tamam olsun varsın eşimi bana bağışla ben bebek hasretiyle yaşarım dedim,dedim ama ne zaman hamile birini görsem içim yanardı,hertaraf bebiş doluydu sanki,o hamile ,bunun yeni çocuğu olmuş,insanlar sanki canımı acıtıyordu,ben hep içime atıp yüzüme bir gülümseme takıyordum.İsyan etmedim.Veee birgün birden o belirdi içimde.Adetim gecikmişti.Ben hiç kondurmadım kendime,üstelik çok ağır işler yapmıştım,bir akşam tüp bebek maceramdan kalan bilmemkaçıncı gebelik testini yapayım dedim,olmaz yaa ,bir baktım çook silik bir çizgi...Anne ben burdayım diyordu,olamaz dedim ben yanlış görüyorum,eşime götürdüm elim titreyerek,yok daha neler dedi,inanmadı.Ben o akşamı hiç uyumadım,sabah bir türlü olmadı,vvee acil servise gidip kan verdim.Bekleyemezdim 3-4 saat,yine bekledim 1 saat...Annemle ben elimiz titreyerek açtık zarfı.Evet evet canım oğluşum ordaydı ,283 tü değerim,daha önceki gibi kacaman bir 0 değildi,sonra dünyalar benim oldu,hala bekliyorum,biliyorum çok az kaldı ona küçük mucizeme kavuşmaya,ama hala sabahları kendimi cimcikliyorum...Canım oğluşum sen gel yeter,ben herşeyine razıyım,istersen uyutma beni olsun,sen yeterki gel...
oyyy mucize bebeğimiz yani,canım benim ya... inan okurken seninle birlikte yaşadım sanki senağlama çok duygulandım...
ama küçük paşamız orda :)) Allah kucağına sağsalim almak nasip etsin arkadaşım
Canım çok teşekkürler,belki zordu yaşadıklarım ama şimdi iyi en azından,tabiki paşam benimle, ayın 25.de doğuracağım sezaryanla,Allahım o güzel günü nasip eder işallah,herkese tüm ekim annelerine işallah...:CüvCüv:
kızlar nolur yaaa ben sizi ağlatmak için açmadım bu topiği aklınıza ne geliyosa,belki anlamlı belki anlamsız rahatlayın yazın diye açtım. ama mendiller ellerin herkezin bakıyorumda.desenize sanki sen farklısın. ay simaycım senin yazılarına okurken kendimi gördüm bi an.aynıyız bizde eşimle kafamıza eser gece yarısı vurur kapıyı gideriz. kah ordayız kah burda.bazen sabahlar sabahın bi vakti kendimizi başka bir şehre atardık.mesleğim gereği bazen aniden şehir dışına yurt dışına çıkar bazen 3 gün bazen anca 15 günde dönerdim.haaa şu varki tam kendi işimi yapmayacağım artık buna karar verdim başka ir koluyla hayatımı devam ettiricem çünkü yokkk öle günlerce uzak kalamam oğlumdan. ama gerisi onu layığıyla yetiştirebilecekmiyim.çocuk üstüne baskı kurmaktan fikirlerin empoze edilmesinden nefret eder sürekli sölenirdim yiğenlerim için falan yapmayın çocuk kendi seçimini apsın diye. ama şimdi daha doğmadan kendimizinki için hayat ve okul seçmeye başladık.işin kötüsü bunu hem eşim hem ben yapıyorum.yani kim kimi frenlicek bilmiyorum.yada frenleyebilecekmi. Amannnnn karışık işte.
hayırlısı olsun canım ne güzel tarihiniz de belli olmuş opuyorumnanaktan
Allah seni meleğine meleğini de sana kavuştursun ( içinde de tüm hamişleri )
:Saruboceq:
kızlar kusura bakmayın cok uzatmışım ama buna ihtıyacım varmış içimi doktum uzun zamandır kımseyyle paylaşmıyodum sıktıysam şimdiden cok özür dılıyorum ıyıkı varsınızzz
kızlar kusura bakmayın cok uzatmışım ama buna ihtıyacım varmış içimi doktum uzun zamandır kımseyyle paylaşmıyodum sıktıysam şimdiden cok özür dılıyorum ıyıkı varsınızzz
kızlarr nasıl bı topik olmuş böyle......
benım içimdekılerde hem sizinkılerle aynı hemde bırazcık farklı.....ben küçük bi anne olacagım paşamla birlikte buyuyecegım henuz 20 yasındayım 2 kardesız ama evın tek cocugu gıbı buyudum annemın 2.cocugu olmadı ve kardasımle aramda cook yas farkı var...her istedıgım oldu hıç bı eksıgım olmadı hayatta ama şımarık degıldım hıcde olmadım hatta yasıtlarıma gore cok olgundum(keske olmasaydım) ben lise de şık oldum gercekten asktı...lisede herkes onla cıkar bıraır 2 gun snra baskasıyla olurdu benım oyle olmadı cokk basarılı bı okul gecnışım vardı hemde cokk ilk 3 lere gırerdım hep ama aşık olmuştum işte...annemlere sööyledıgımde bana inanmadılar o yasta sevebılecegımı ciddi olabilecegımı o basarılı o olgun kızdan bunu beklemıyolardı bızım şimdi meleklerimizden bekledıgımız gıbı cok yuksek hayallerı vardı...ama benım asık olmam bırını sevmem bunu engellemıecek tı kı ama anlamadılar cok buyuk tepkılır tepkıler yasaklar benım hem asık olup hemde ideallerıme kavuşmamı bılmeden kendı ellerıyle engelledıler..(sonradan cok pişman oldular ama iş işten gectı) gecen yaz ailemden habersızce esımle 21 temmuz da kımsenın haberı olmadan nikahlandık buna mecbur bıraktılar (benı yurt dışına göndermeyı planlıyolrdı cunku ) daha sonra karsılarına cıktım ve soyledım hemn razı oldular işin en ilginç yanı...14_15 ağustosta cokk guzel ruya gıbı bı dugunum oldu gercekten hersey dort dortluktu..ama işte onların inatlasmaları yuzunden coook yuksek puanla acıköğrettttım fakultesı secmek zorunda kaldım snra cok mutlu bı evlılık derken adetım bı kac gun gecıktı esımde eczacı oldugu için ben sıksık can sıkıntısına bıle test yapıodum.üşüttügüm için gecıktıgını dusunurken esımın getırdıgı testle şoka ugradım çunku korunuyoduk ve hıc beklemıyodukkk o gun tam 5 tane test yaptık hepsı pozıtıftı allahım ben ne yapacaktım nasıl anne olacaktım o gune kadar hıç aklımızın ucundan bıle bebek gecmemişti ki ...kımseye soyleyemedım ilk anneme soyledı tlf da esım ve kıyamet koptu...tlf larımı susturmadılar hıc aldırmam konusunda cokkkk ısrar ettıler kustuler psıkolojımı de bozdular ...ama aldıramazdım nasıl aldırayım eşimle mutluyum bız istemesekde allahım onu bize nasıp etmiş benım melegım anne baba olarak bizi secmiş ben nasıl ondan vazgecerdım kı...ilk zamanlar ailemin oturdugu şehre bıle yalnız gıdemedım snradan kabullenmişlerdi ama annemın ilk söyledıgı söz ne esımın ne de benım içimden cıkmıyordu kı 'sen gel ben aldırmasını bılırım'nasıl gıderdım bu sözu duyunca ...snradan herseyı kabullendıler ve suanda torun dıye cıldırıyolar ....ama lk zamanlar cektıgımı bı ben bı esım bide allah bılır cook zor gunlerdı cokk..onlara da hak verıyoruz esım dıyokı tek oldugun için cok üstüne düşüyolar ve resmen sevgılerıyle ölduruyolar bunları sadece beni cok sevdıklerı için yaptılar ve benim hamile kaldıgımdan berı düşündügüm tek şey acaba bende bebegımı cok sevdıgım için bencıllık yapıp hayatının bazı donemlerını mahvedecekmıyım işre en buyuk korkum bu bebegıme nasıl davranmam gerekıyor...bide kız cocugu asıgı olmama ragmen miniğimın cinsıyetını öğrenınceye kadar ya kız sa ve benım yaptıklarımı oda yapar mı yada hanı derler ya kızlar annesının kaderını yasrlarmış kızım da bunları yasayacakmı dıye yedım bıtırdım kendımı paşam olacagını öğrenınceye kadar ....
kızlar anne olmak cok degışık ve en zor meslek sanırsammmm çok karışıgım cokkkkkkk
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?