- 9 Mayıs 2019
- 1.838
- 2.721
-
- Konu Sahibi birkedilianne
- #81
Insanlari bu sekilde etiketlemek dogru gelmiyor. Asla annesinin hangi sartlari yasadigini bilmiyoruz ve senin annen hatalidir ne kadar havada kalir bir düşünce hele de Türkiye gibi bir yerde... anneler genelde aman evlatlarim babasiz kalmasin, aman kocam belki degisir, bosanirsam hakkimda ne düşünürler.... bu dusunceler alir basini gider. Nasil olsa kalacak yeri var diye düşündüğünü hic sanmıyorum hicbir anne evladinin huzursuz olmasini istemez hele de gunde 13 14 saat cocuklari icin calisan bir anne...Çünkü her çocuk anne babası tarafından sevilmek ister. Bunu göremeyince bile vazgeçemiyoruz çoğu zaman yanlışlar da yapsalar hep içimizde bi yer seviyor onları.
Evinize kalması süper bi baba olsa bile uygun olmazdı zaten. Siz de kalmasın elbette ama bi şekilde oturun konuşun destek olun. Elbette suçlu ama içiniz rahat etmeyecek belli ki. Ki tek suçlu babanız da değil. Annenizin de bu adamı çekip çekip siz yeni yuva kurmuşken başımdan gidecek yeri var artık kafasıyla boşanmaya karar verdiğine eminim. Keşke en başında boşansaydı siz de bu durumları yaşamasaydınız. Çocuklar için katlandım demenin ne boş oldugunu gösteren bi konu yaşadıklarınız çünkü.
Dediğim gibi evinizde yaşamasını kabul etmeyeceğinizi ama ona destek olacağınızı bi işe girip kendi başının çaresine bakması gerektiğini anlatın. Ben de destek olurum deyin. İstemezse kendi bilir. Siz iyi bir insan ve iyi bir evlatsınız merak etmeyin.
Babanız mükemmel bir baba mıydı ki siz ona bakmayınca kötü evlat oluyorsunuz?Annemle babam boşanıyor.
Babam kötü bir insan değildir ama liseden sonra bakmadı bizlere. Öyle eve gelir gider her gün.
O kadar.
Şiddet filan yok sesini bile yükseltemez.
Sadece sorumsuz çalışmıyor ve bunu hata olarak bile görmüyor.
Annemi çok kırmış zamanında maddi manevi destek olmadı yalnız bıraktı hastalıkta sağlıkta. Annem seneledir günde 12-13 saat çalışır.
45 kilo bir kadın...
Babam ise evde yatar.
Bu arada liseye giden bir kardeşim var babamın özellikle onda hiçbir emeği yoktur.
Bunları anlatıyorum çünkü başka birini. gözünden görmeye çok ihtiyacım var.
Hepimizi çok kırdı babalı yetimlerdenim ben.
Boynu bükük gelin çıktım o evden.
En mutlu olmam gereken günlerde boğazımda yumruyla gözleri yaşlı devam ettim bir şekilde.
O kadar değersiz hissettim ki...
"Keşke"dedim."
Keşke hiç doğmasaydım.Kimsenin boynuna yük olmasaydım. Keşke intihar ettiğimde kurtulmasaydım. "
Sonra annemi eşimi kardeşlerimi düşününce kıyamıyorum onlara.
Yeni evliyim bu arada 3 ay doldu dolacak.
Artık dava açıldı ve babam evden uzaklaştırıldı.
Önce bana geldi.
Allah biliyor istemedim bende kalmasını.
Evlenmeden önce boğazıma yumru etti her şeyi. Tam huzur buldum eşimle derken bende kalmaya başlayınca o kadar doldum ki kızlar... Düşünsenize yeni evliyim...
Yaralarım yeni iyileşmeye başlayacakken...
Neyse döktüm içimi
Patladım anlayacağınız
Ağlaya ağlaya döktüm
Yine kendini haklı gördü
Yalanladı
Ertesi gün çekti gitti.
Arkadaşlarında filan kalıyor galiba bilmiyorum
Şimdi size soruyorum.
O kadar yapılan hatalara kalp kırıklıklarına rağmen o hala kendini haklı görebilirken ben babamı evimde barındırmadım diye neden boğuluyorum?
Kendimi dünyanın en kötü evladı gibi hissediyorum.
Siz olsaydınız ne düşünürdünüz?
Hersey olacagi gibi oluyor kendimizi ne kadar yipratirsak yipratalim hayatta herseyin gidisatini değiştiremeyiz. Babaniz sanirim biraz bencil. Aile kavramini hayatina sokamamis biri. Siz ona arka cikarsaniz babaniz degismeyecek ve bir sure sonra sizin kurdugunuz aile ortamininda huzurunu bozacak. Birakin nerde kalıyorsa kalsin arkadaslari 1 ay bakarlar sonra calismak zorunda kalir. En azindan nasil gecinirimin kafasinda olur. Belki yaptiklarinin farkina varır. Insan bazen dibi görmeden akillanmaz. Sabredin ve uzaktan izleyin. Size yasattigi hersey geride kaldi. Evet icimizde derin bir yara olarak kalıyor bazi seyler ama onlari desmeye hic gerek yok. Annenizde daha rahat olacak ve bir sure sonra hersey aizin icin daha guzel hal alacak bunun farkindaligiyla gecirin gunlerinizi.Annemle babam boşanıyor.
Babam kötü bir insan değildir ama liseden sonra bakmadı bizlere. Öyle eve gelir gider her gün.
O kadar.
Şiddet filan yok sesini bile yükseltemez.
Sadece sorumsuz çalışmıyor ve bunu hata olarak bile görmüyor.
Annemi çok kırmış zamanında maddi manevi destek olmadı yalnız bıraktı hastalıkta sağlıkta. Annem seneledir günde 12-13 saat çalışır.
45 kilo bir kadın...
Babam ise evde yatar.
Bu arada liseye giden bir kardeşim var babamın özellikle onda hiçbir emeği yoktur.
Bunları anlatıyorum çünkü başka birini. gözünden görmeye çok ihtiyacım var.
Hepimizi çok kırdı babalı yetimlerdenim ben.
Boynu bükük gelin çıktım o evden.
En mutlu olmam gereken günlerde boğazımda yumruyla gözleri yaşlı devam ettim bir şekilde.
O kadar değersiz hissettim ki...
"Keşke"dedim."
Keşke hiç doğmasaydım.Kimsenin boynuna yük olmasaydım. Keşke intihar ettiğimde kurtulmasaydım. "
Sonra annemi eşimi kardeşlerimi düşününce kıyamıyorum onlara.
Yeni evliyim bu arada 3 ay doldu dolacak.
Artık dava açıldı ve babam evden uzaklaştırıldı.
Önce bana geldi.
Allah biliyor istemedim bende kalmasını.
Evlenmeden önce boğazıma yumru etti her şeyi. Tam huzur buldum eşimle derken bende kalmaya başlayınca o kadar doldum ki kızlar... Düşünsenize yeni evliyim...
Yaralarım yeni iyileşmeye başlayacakken...
Neyse döktüm içimi
Patladım anlayacağınız
Ağlaya ağlaya döktüm
Yine kendini haklı gördü
Yalanladı
Ertesi gün çekti gitti.
Arkadaşlarında filan kalıyor galiba bilmiyorum
Şimdi size soruyorum.
O kadar yapılan hatalara kalp kırıklıklarına rağmen o hala kendini haklı görebilirken ben babamı evimde barındırmadım diye neden boğuluyorum?
Kendimi dünyanın en kötü evladı gibi hissediyorum.
Siz olsaydınız ne düşünürdünüz?
Canim kendisi oyle bencil bir insan ki daha 2-3 aylik evli kizinin evinde kalmayi kendisinde hak gormus. Babalik bile etmedigi kizinin hem de. Yaptiklarinin affedilir yani yok. Hayattayken yoklugunu yasamak en acisi bence. Bu saatten sonra degisecek de degil. Sen evliligine saril. Mutlu ol. Cunku evlat olabilmen icin once iyi bir babaya sahip olmalisin. Senin icin durum boyle degil.Annemle babam boşanıyor.
Babam kötü bir insan değildir ama liseden sonra bakmadı bizlere. Öyle eve gelir gider her gün.
O kadar.
Şiddet filan yok sesini bile yükseltemez.
Sadece sorumsuz çalışmıyor ve bunu hata olarak bile görmüyor.
Annemi çok kırmış zamanında maddi manevi destek olmadı yalnız bıraktı hastalıkta sağlıkta. Annem seneledir günde 12-13 saat çalışır.
45 kilo bir kadın...
Babam ise evde yatar.
Bu arada liseye giden bir kardeşim var babamın özellikle onda hiçbir emeği yoktur.
Bunları anlatıyorum çünkü başka birini. gözünden görmeye çok ihtiyacım var.
Hepimizi çok kırdı babalı yetimlerdenim ben.
Boynu bükük gelin çıktım o evden.
En mutlu olmam gereken günlerde boğazımda yumruyla gözleri yaşlı devam ettim bir şekilde.
O kadar değersiz hissettim ki...
"Keşke"dedim."
Keşke hiç doğmasaydım.Kimsenin boynuna yük olmasaydım. Keşke intihar ettiğimde kurtulmasaydım. "
Sonra annemi eşimi kardeşlerimi düşününce kıyamıyorum onlara.
Yeni evliyim bu arada 3 ay doldu dolacak.
Artık dava açıldı ve babam evden uzaklaştırıldı.
Önce bana geldi.
Allah biliyor istemedim bende kalmasını.
Evlenmeden önce boğazıma yumru etti her şeyi. Tam huzur buldum eşimle derken bende kalmaya başlayınca o kadar doldum ki kızlar... Düşünsenize yeni evliyim...
Yaralarım yeni iyileşmeye başlayacakken...
Neyse döktüm içimi
Patladım anlayacağınız
Ağlaya ağlaya döktüm
Yine kendini haklı gördü
Yalanladı
Ertesi gün çekti gitti.
Arkadaşlarında filan kalıyor galiba bilmiyorum
Şimdi size soruyorum.
O kadar yapılan hatalara kalp kırıklıklarına rağmen o hala kendini haklı görebilirken ben babamı evimde barındırmadım diye neden boğuluyorum?
Kendimi dünyanın en kötü evladı gibi hissediyorum.
Siz olsaydınız ne düşünürdünüz?
Değerli Yorumların için çok teşekkür ediyorum arkadaşım. Haklısın insan asla değişmiyor herkesin kendi yoluna bakması lazımCanim kendisi oyle bencil bir insan ki daha 2-3 aylik evli kizinin evinde kalmayi kendisinde hak gormus. Babalik bile etmedigi kizinin hem de. Yaptiklarinin affedilir yani yok. Hayattayken yoklugunu yasamak en acisi bence. Bu saatten sonra degisecek de degil. Sen evliligine saril. Mutlu ol. Cunku evlat olabilmen icin once iyi bir babaya sahip olmalisin. Senin icin durum boyle degil.
Kendini kötü hissetmen de çok normal.ne olursa olsun, sen iyi bir insansın ve şu an evine gidemediği için vicdan yapıyorsun. Ancak sadece biyolojik olarak sana hayat vermiş birine hiç bir borcun yok. Gerçekten umarım yuvanda mutlu olursun. O insan her türlü yolunu bulur bu vurdumduymazlıkla, merak etme sen.Değerli Yorumların için çok teşekkür ediyorum arkadaşım. Haklısın insan asla değişmiyor herkesin kendi yoluna bakması lazım
Desteğiniz için çok teşekkür ederim. Haklısınız umarım kendisi için yaptığı hataları anlar ve geri kalan hayatını en azından mutlu bir şekilde geçirir. Keşke bu şekilde olmasaydı hayat çok kısa ve aile bile olmayı becerememek çok acı. Keşke evlenmeseydi ve çocukları olmasaydı böylece annemin canı yanmazdı bu kadar. Annem bundan sonra iyi olacak ondan şüphem yok benim. Çünkü her zaman güçlü olan annemdi.Ama babam eğer toparlanmazsa sonu çok kötü olacak çünkü o kendine bakmayı beceremeyen bir adam. Çok teşekkür ederim yorumlarınız içinHersey olacagi gibi oluyor kendimizi ne kadar yipratirsak yipratalim hayatta herseyin gidisatini değiştiremeyiz. Babaniz sanirim biraz bencil. Aile kavramini hayatina sokamamis biri. Siz ona arka cikarsaniz babaniz degismeyecek ve bir sure sonra sizin kurdugunuz aile ortamininda huzurunu bozacak. Birakin nerde kalıyorsa kalsin arkadaslari 1 ay bakarlar sonra calismak zorunda kalir. En azindan nasil gecinirimin kafasinda olur. Belki yaptiklarinin farkina varır. Insan bazen dibi görmeden akillanmaz. Sabredin ve uzaktan izleyin. Size yasattigi hersey geride kaldi. Evet icimizde derin bir yara olarak kalıyor bazi seyler ama onlari desmeye hic gerek yok. Annenizde daha rahat olacak ve bir sure sonra hersey aizin icin daha guzel hal alacak bunun farkindaligiyla gecirin gunlerinizi.
sizinki umursama benimki de uçkuru düşük!!Şu soru bile gözlerimi doldurdu. Babam lisede vazgeçti ailesinden. Aynı çatı altında ilgiyi alakayı kesti. Kendi çabalarımla işte çeyizdir vs hallettim. Eşimin koluna saatini ben aldım babama verdim taksın diye. Maddi desteği filan hepsini geçtim. Ama insan öyle bir dönemde kızım bir ihtiyacın var mı demez mi? Demedi aldıklarıma da laf etti maaşımı harcıyorum diye. Kızım şunun ucundan ben tutayım demedi. Sözleriyle bile destek olmadı bana.
Emin misiniz?Gün gelir keşke babam yaşasaydı da her şeyine katlansaydim olur. Ölüm maalesef tüm kırgınlıkları unutturuyor. Sağ babanızın kıymetini bilin, herşeye rağmen
Sizinki de çok zor bir durum. Herkes seçimlerinin bedelini ödüyor bir şekilde. Allah yardımcınız olsun inşallah.sizinki umursama benimki de uçkuru düşük!!
ne kadar etkilendim "babalı yetim" sözünüzden
çok uzun anlatmamaya çalışayım
annem ölmeden üzerine dost tutup çocuk yapan,
annem öldükten sonra bizi teyzeme bırakıp o kadınlar nikahlanan ve onun üzerine de dost tutan
sonunda son dostla yaşadığı devasa sorunlar yüzünden 57 yaında alzheimere yakalanan babama
işi gücü eşi herşeyi bırakıp bakmam istendi.
Bakmadım bakamadım... bu zamana kadar benim için hiçbir düzenini değiştirmemiş 14 yaşımdan sonra bakımla alakalı kılını kıpırdatmamış bir insan için tüm düzenimi değiştiremem dedim.
Sonra ne oldu bir dönem bende kalmıştı o zamanlar.. İyi de davrandım o zaman iyiydi aramız.
Evden gitti götürdüler kardeşi bakıyor iyi de bakıyor
Günlerce kalbim sızladı hala arada sızlar
neden oluyor biliyor musunuz? bizim ne olursa olsun iyi oluşumuzdan öyle diyor çevrem
aman efkar bastı yine
Amin inşallah Allah sizin de yardımcınız olsunSizinki de çok zor bir durum. Herkes seçimlerinin bedelini ödüyor bir şekilde. Allah yardımcınız olsun inşallah.
Aynı durumu bende yaşadım. Daha 10 yaşındaydım şiddetli geçimsizlik vardı evde.Babam sürekli işten eve gelir bilgisayar başına oturur dünyayı unuturdu. Evle ilgilenmez bizimle yakınlık kurmazdı. 11 yaşımda boşandılar işte. Hiç üzülmedim. Baba olmayı bilememiş. Unutun onu. Kendinizi üzmeyin. Annenizi ve yeni yuvanızı düşünün.Annemle babam boşanıyor.
Babam kötü bir insan değildir ama liseden sonra bakmadı bizlere. Öyle eve gelir gider her gün.
O kadar.
Şiddet filan yok sesini bile yükseltemez.
Sadece sorumsuz çalışmıyor ve bunu hata olarak bile görmüyor.
Annemi çok kırmış zamanında maddi manevi destek olmadı yalnız bıraktı hastalıkta sağlıkta. Annem seneledir günde 12-13 saat çalışır.
45 kilo bir kadın...
Babam ise evde yatar.
Bu arada liseye giden bir kardeşim var babamın özellikle onda hiçbir emeği yoktur.
Bunları anlatıyorum çünkü başka birini. gözünden görmeye çok ihtiyacım var.
Hepimizi çok kırdı babalı yetimlerdenim ben.
Boynu bükük gelin çıktım o evden.
En mutlu olmam gereken günlerde boğazımda yumruyla gözleri yaşlı devam ettim bir şekilde.
O kadar değersiz hissettim ki...
"Keşke"dedim."
Keşke hiç doğmasaydım.Kimsenin boynuna yük olmasaydım. Keşke intihar ettiğimde kurtulmasaydım. "
Sonra annemi eşimi kardeşlerimi düşününce kıyamıyorum onlara.
Yeni evliyim bu arada 3 ay doldu dolacak.
Artık dava açıldı ve babam evden uzaklaştırıldı.
Önce bana geldi.
Allah biliyor istemedim bende kalmasını.
Evlenmeden önce boğazıma yumru etti her şeyi. Tam huzur buldum eşimle derken bende kalmaya başlayınca o kadar doldum ki kızlar... Düşünsenize yeni evliyim...
Yaralarım yeni iyileşmeye başlayacakken...
Neyse döktüm içimi
Patladım anlayacağınız
Ağlaya ağlaya döktüm
Yine kendini haklı gördü
Yalanladı
Ertesi gün çekti gitti.
Arkadaşlarında filan kalıyor galiba bilmiyorum
Şimdi size soruyorum.
O kadar yapılan hatalara kalp kırıklıklarına rağmen o hala kendini haklı görebilirken ben babamı evimde barındırmadım diye neden boğuluyorum?
Kendimi dünyanın en kötü evladı gibi hissediyorum.
Siz olsaydınız ne düşünürdünüz?
Çok saçma bir vicdan yaptırmaya çalışıyorsunuz.
Kızlarına tecavüz edenlere de kızları baksın o zaman.
Sadece dünyaya getirmek için beş dakika harcayıp sonra gerçek babalık yapmayan bir insan için üzülmek zorunda değil herkes.
Bu tip sözler saçma bir baskıya neden oluyor insanlarda. Baba diye sevmek zorunda hissediyor insanlar. Sırf işte bu vicdan yaptıranlar yüzünden.
Çalışmasın, emek vermesin, bir kuruş harcamasın, hastalanınca hastaneye gitmesin ama çocuk ne olursa olsun sevmek destek olmak zorunda olsun.
Hayır tam tersi doğrusudur.
Biz dünyaya kendi zevkimiz için çocuk getiriyorsak eşşek gibi çalışıp bakıcaz, yorgun da olsak sevgimizi ilgimizi vereceğiz. Veremiyorsak da analık babalık etmemişizdir.
Beklentiye hakkı yoktur.
Ayakta alkışladım herkesi affedin herkese iyi olun diye diye baskı oluyor kime ne yahu çeken bilir onu ister affeder ister affetmez bende karşıyım böyle şeylere.... İyi insan affeder iyi insan şöyle böyle... Bazı şeyleri Allahla kul arasına bırakmak lazım bencede