- 2 Temmuz 2013
- 16.466
- 12.870
- 498
- Konu Sahibi Novamber wind
-
- #1
Allah razı olsun okyanusyaa, rahatlamaya çok ihtiyacım var umarım açık olur bundan sonra o baht. Teşekkür ederim, bende öpüyorum.Geçer canım, herşey geçiyor...
Bugün ağlatan yarın güldürecek lütfen sabret.
Yaz, sürekli yaz buraya
Kocaman bir aile burası, rahatlarsın
Yolun bahtın şansın açık olsun inşallah
Kalbinden öpüyorum seni
Meğer sabretmeyi bilmiyormuşum ben, belki de bunu öğrenmem gerekli bilmiyorum.geçecek canım sabır
neler görüyor atlatıyoruz bu hayatta isyan etmeyip sabretmekten başka çaremiz yok
güneşli günler yakındır
İsyana girmesinden de korkuyorum ama neden hep toparlanmaya çalışmakla geçiyor ki hayat. Birileri geliyor seviyorum bilmem ne diyor sonra hop olmadı. Yıkıl dökül toparlan. İnanılmaz zorlanıyorum artık. Ama cidden zaman geçiyor hemde hızla. İnşallah bundan sonra güzel şeyler olur ve onları hatırlarız.Benim de öyle iş-arkadaş-ev-sağlık-aşk çer çöp ne gelirse aklına sınandım-sınanıyorum, her şeyi tırnaklarımla kazıya kazıya elde edebiliyorum. Kelin merhemi olsa kendi başına sürermiş, yapacak bir şey yok savaşmaya devam. Dağılsak da toparlanmaya çalışmalı; çünkü nefes almaya devam ediyoruz ve zaman geçiyor, tekrar bugünlere geri dönemeyeceğiz, gelecekte geçmişi iyi hatirlamak istiyorum en azından bundan sonrasını.
Yıkılmamaya çalışıyorum ama bu çok zor oluyor işin doğrusu.Kim sınanmıyor ki sınavlar karşısında ayaktaysanız savaşıyorsanız üstesindem gelirsiniz
Ben alıştım artık sanırım. Benim bir arkadaşım "sen problemlerle yaşamayı seviyorsun bence." demişti, "niye öyle düşünüyorsun?" demiştim, "şikayet etmiyorsun, gülüyorsun hep anlatırken bile." demişti ki bu arkadaşıma da hep dert yanarım, dertsiz hiç görmedi beni. Alıştım sanırım ben zamanla, bazılarımızın kaderi mücadele üzerine kurulu oluyor, bunu kabullenip, ona göre yaşamak kalıyor bize de. Eğer bu durumu kabullenirsen ve savaşmaya devam edersen belki biraz daha mutlu olursun, ben hep problem yoktur, çözüm vardır'a inandım. Hiç kimseye güvenme sadece kendine inan, güven ve yaşa. Ne gelirse gelsin önüne hepsini böylece çözeceksin.İsyana girmesinden de korkuyorum ama neden hep toparlanmaya çalışmakla geçiyor ki hayat. Birileri geliyor seviyorum bilmem ne diyor sonra hop olmadı. Yıkıl dökül toparlan. İnanılmaz zorlanıyorum artık. Ama cidden zaman geçiyor hemde hızla. İnşallah bundan sonra güzel şeyler olur ve onları hatırlarız.
Sanırım artık tükenme noktasındayım. Herşey o kadar birikti ki. Birşeyleri yoluna koymak için tırnaklarımla kazımaktan yoruldum. Anlatamayacağım kadar yoruldum. Çocukluğumdan bu yana baba tarafımın ailesiyle sınandım. O bitti babam ve hastalıklarıyla sınandım. O bitti işle sınandım. Yeter dedim herşeyi bırakıp tekrar istediğim mesleği okudum. Okulda yemediğim kazık kalmadı, resmen bitirmek için savaş verdim. Neyse ki bitti, hemşire adayıyım tercih yaptım bekliyorum. Sağlığımla da sınanıyorum kronik hastalığım var. En ufak streste mahvediyor beni. Arkadaşlarımın iğrenç yüzlerini, abuk sabuk fikirlerini görmem, beni doldurmaları, ilişkimin sürekli kavgalı hale gelmesine sebep olmaları ve en son mesafeler yüzünden çözemeyince ve ayrılınca bende artık ipler koptu. Tekrar barışır mıyız bilmem, çok sevdiğim dışında tam tanımım kalbimin çok kırık olması ona karşı. Onun içinde sevgimin arkasında durup elimden gelenin fazlasını hatta gelmeyenleri bile yaptım ama olmadı.
Bunları neden anlatıyorum onu da bilmiyorum. Herşeyin düzeleceğine inanmak, duymak istiyorum, ama içimde bir yerde hayata karşı kırgınlığım çok fazla. Sınanmadığım yön kalmadı. Son zamanlarda yaptığım tek şey namaz kılmak, dua etmek, kuran okumak. Bu şekilde rahatlıyorum biraz. O da yeterli gelmedi sanki ve psikolojik destek almaya karar verdim. On gün oldu henüz ilaca başlayalı. Doktorum herşeyin birikmesini yaşadığımı, hayatın kontrolünü ele alamadığımız zamanlarda herkesin yaşayabileceği depresyon olduğunu söyledi. Zamana ihtiyacın var dedi. İçim acıyor, iyi şeyler duymaya ihtiyacım var belki de. Geçer mi sahiden?
Çok güzel yazmışsın çok teşekkür ederim. Asıl nokta sanırım sorunları kabul edip, bunlara takılmak yerine çözüm için çalışmak..Ben alıştım artık sanırım. Benim bir arkadaşım "sen problemlerle yaşamayı seviyorsun bence." demişti, "niye öyle düşünüyorsun?" demiştim, "şikayet etmiyorsun, gülüyorsun hep anlatırken bile." demişti ki bu arkadaşıma da hep dert yanarım, dertsiz hiç görmedi beni. Alıştım sanırım ben zamanla, bazılarımızın kaderi mücadele üzerine kurulu oluyor, bunu kabullenip, ona göre yaşamak kalıyor bize de. Eğer bu durumu kabullenirsen ve savaşmaya devam edersen belki biraz daha mutlu olursun, ben hep problem yoktur, çözüm vardır'a inandım. Hiç kimseye güvenme sadece kendine inan, güven ve yaşa. Ne gelirse gelsin önüne hepsini böylece çözeceksin.
Kesinlikle gelecek güzel günleri benden iyisi bilemez sanırım :)Zamanla geçecek ve ilerideki güzel günlerinin kıymetini işte bu günlerin sayesinde daha iyi bileceksin :)
Hala bir yerlerde umut etmek istiyorum. Herşey geçsin ama hevesim kalsın, o da zor galibaHerşey geçiyor da sende kendinden geçiyorsun..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?