Şuan içim yangın yeri. Baya baya dağılmış durumdayım.
Evliliğim ihanetle son buldu. 13 senelik ilişkimdi. 21 yasimdaydim hayatıma aldığımda. Her şeyi birlikte yaşadık birlikte öğrendik birbirimizin ilkiydik her konuda. Öyle derin öyle duygu yoğunluklu bir ilişkiydi. Sonra ağır bir göreve gitti ve orda internetten biriyle tanışıyor gönlü kayıyor beni sevmediğini anlıyor bir sürü şey söyledi. 2 ay içinde dava açıldı boşanma oldu bitti.
Bu evlilik bittikten yaklaşık 3 ay sonra falan biriyle tanıştım. Baya sahiplenici biriydi. Sanırım ihtiyacım vardı ben de etkilendim. Ilişkimiz başladı. Baya büyük kararlar aldım bu süreçte. Yaşadığım şehri degistirdim eşyalarımı sıfırladım. Yeni gelin evi gibi bir düzen kurdum . Hayatımdaki insanı bi yandan düzenime ortak etmek istiyordum bir yandan da hep içimdeki seS sonu yok diyordu.
Cok kiskanc biriydi. Kac defa ayrilik noktasina geldik her defasında kapımdan ayrılmadı senden asla vazgeçmem falan diyordu.
Dün çok tuhaf davrandı bana. Yanımdan 3 4 kere ayrıldı sigara almak için, arabada bir şey unutmuş onun için, bi de markete gitme bahanesi. Her defasında aradığımda meşguldü telefonu. Açıkçası inanılmaz rahatsız oldum. Hiç güvenli gelmedi. Peşimden çok koştuğu için de ihtimal vermedim açıkçası.
Sonra laf arasında sana güvenmiyorum dedim. Ne yapayım gideyim mi dedi. Ben de sen bilirsin dedim. Ertesi gün kahvaltıdan sonra gitti.
Acikcasi o kadar buyuk sozler etmişti ki bana. Babami kaybetmistim onunla tanıştığımız dönemde. " Babanı kaybettin ama birbirimizi kazandık hayatta hep kayıplar olur yerine yeni insanlar katılır aynı güveni verecek " demişti. Çok büyük bir sözdü.
Sabah kahvaltıdan sonra hicbir şey söylemeden açıklama bile yapmadan cikti gitti. Gitti yani. Tek söz etmeden.
Sakinleştirici aldım o gittikten sonra. 15 saat aralıksız uyudum uyandım şimdi. Evimi temizliyorum kahve içiyorum kitap okuyacağım.
Hayatımın bundan sonraki kısminı yalniz gecirmeye karar verdim. Cunku guvenmek cok yorucu. Çok zehirli bir duygu. 35 yasındayım artik bir ailem olsun diye hic kimseye emek vermek istemiyorum çünkü bende hiç enerji kalmadı.
Arınmak istiyorum artık. Mutlu olmak için hickimseye ihtiyaç duymamak istiyorum.
Evliliğim ihanetle son buldu. 13 senelik ilişkimdi. 21 yasimdaydim hayatıma aldığımda. Her şeyi birlikte yaşadık birlikte öğrendik birbirimizin ilkiydik her konuda. Öyle derin öyle duygu yoğunluklu bir ilişkiydi. Sonra ağır bir göreve gitti ve orda internetten biriyle tanışıyor gönlü kayıyor beni sevmediğini anlıyor bir sürü şey söyledi. 2 ay içinde dava açıldı boşanma oldu bitti.
Bu evlilik bittikten yaklaşık 3 ay sonra falan biriyle tanıştım. Baya sahiplenici biriydi. Sanırım ihtiyacım vardı ben de etkilendim. Ilişkimiz başladı. Baya büyük kararlar aldım bu süreçte. Yaşadığım şehri degistirdim eşyalarımı sıfırladım. Yeni gelin evi gibi bir düzen kurdum . Hayatımdaki insanı bi yandan düzenime ortak etmek istiyordum bir yandan da hep içimdeki seS sonu yok diyordu.
Cok kiskanc biriydi. Kac defa ayrilik noktasina geldik her defasında kapımdan ayrılmadı senden asla vazgeçmem falan diyordu.
Dün çok tuhaf davrandı bana. Yanımdan 3 4 kere ayrıldı sigara almak için, arabada bir şey unutmuş onun için, bi de markete gitme bahanesi. Her defasında aradığımda meşguldü telefonu. Açıkçası inanılmaz rahatsız oldum. Hiç güvenli gelmedi. Peşimden çok koştuğu için de ihtimal vermedim açıkçası.
Sonra laf arasında sana güvenmiyorum dedim. Ne yapayım gideyim mi dedi. Ben de sen bilirsin dedim. Ertesi gün kahvaltıdan sonra gitti.
Acikcasi o kadar buyuk sozler etmişti ki bana. Babami kaybetmistim onunla tanıştığımız dönemde. " Babanı kaybettin ama birbirimizi kazandık hayatta hep kayıplar olur yerine yeni insanlar katılır aynı güveni verecek " demişti. Çok büyük bir sözdü.
Sabah kahvaltıdan sonra hicbir şey söylemeden açıklama bile yapmadan cikti gitti. Gitti yani. Tek söz etmeden.
Sakinleştirici aldım o gittikten sonra. 15 saat aralıksız uyudum uyandım şimdi. Evimi temizliyorum kahve içiyorum kitap okuyacağım.
Hayatımın bundan sonraki kısminı yalniz gecirmeye karar verdim. Cunku guvenmek cok yorucu. Çok zehirli bir duygu. 35 yasındayım artik bir ailem olsun diye hic kimseye emek vermek istemiyorum çünkü bende hiç enerji kalmadı.
Arınmak istiyorum artık. Mutlu olmak için hickimseye ihtiyaç duymamak istiyorum.
Son düzenleme: