- 5 Nisan 2013
- 1.493
- 3.380
- 333
- Konu Sahibi maviterlik
-
- #1
Kızlar çok kötüyüm sabahtan beri ağlıyorum eşimle tartıştık çıktı gitti memleketine 15 gün kadar da gelmez sanırım.. daha doğrusu nereye gittiğinden bile emin değilim çünkü yanına hicbisey almadı giderken kapıyı çarptı gitti.
Daha onceki konumda bahsetmistim yazları 2 ay, kisin 15 gün, tatillerde bayramlarda hep eşimin memleketindeyiz. Bu yazda 1 ay kadar eşimin memleketinde kaldıktan sonra Yıllık izinler kaldırılınca tekrar evimize geldik. Yaklaşık 2 haftadır evimizdeydik bugün tekrar eşimin memleketine gidecektik. gece uzun uzun sohbet ettik güzel güzel konuşuyorduk dedim ki ben gelmesem sıkıntı olur mu senin için? Zaten bayramda bi 9 günlük tatil daha var onu da orda geciricez biraz evimde kalmak istiyorum.. vay sen misin bunu diyen adamın içine resmen şeytan girdi öyle seyler söyledi ki dondum kaldım tamam gelirim bu kadar sıkıntı yapma dedim ama dinlemedi bile bundan sonra istesende gelemezsin dedi asla hiçbir zaman gelemeyeceksin bir daha dedi. Tayin isteyip gidecekmiş artık memleketine dayanamıyorum burda kalmaya artık dedi sürekli o fedakarlık yapıyormuş ben kıymet bilmiyormuşum..ağlaya ağlaya uyudum alttan almaya konusmaya çalıştım ama hiç oralı bile olmadi.
Kapıyı çekti gitti 1 saat önce.. 1 sene var tayinlerin açılmasına 1 sene daha sabret sonra kurtulursun benden dedi.. ilk defa ayrilacagimizi söyledi 6 yillik evliyiz hiç soylemezdi böyle biseyi sakasini bile yapmazdı.. birbirimizi çok seviyoruz aslında ama bu memleket konusu acilinca gözü hiçbir şeyi gormuyor başka hiçbir sıkıntımız olmamasına rağmen sirf bu konu yüzünden defalarca birbirimizin kalbini kirdik..
Kızlar ne yapacam ben ağlamaktan içim dışına çıktı o kadar kararlı görünüyordu ki.. bazen topla herşeyi git esimin memleketine diyorum ama sonra aklima geliyor küçük bi ilçe köy gibi insanları bi garip alisamam hayatımı mahvedemem diyorum ama diğer türlü de mutlu olamıyoruz evliligimizin ilk günü bile bu yüzden cok büyük kavga ettik ki evlenmeden önce eşim kabul etmişti burda yaşamayı.. evimizin olduğu şehir büyük merkezi her turlu imkanı olan bi yer ben burayı çok sevmeme rağmen defalarca eşime teklif ettim ikimizin de ailesine yakın olan başka bi şehirde yaşayalım diye ama o istemedi illa ki kendi memlketi olacak. Ben boğuluyorum artık nefes alamiyprum gözünün içine bakıyorum el ustunde tutuyorum hicbirseyine karismıyorum yeter ki mutlu olsun ailesinden uzak diye sesimi cikarmiyorum sürekli arkadaşlarıyla dışarda planlar yapar benim aileme çok gidip gelmez hep mesafelidir ama ben bunları bile sıkıntı yapmadım mutlu olsun geezsin dolassin dedim hep ama gene olmadı.. olmuyo bizden galiba sonumuz belli gibi uzatmaları oynuyorum sanırım.. kızlar her iki tarafta birbirini severken sirf bu sebepten ayrılık olur mu... Sevgisinden hiç şüphem yok ama niye bana karsi bu kadar sinirli anlayamıyorum.. duvar gibi oluyo bazen.. biseyler söyleyin siz benim yerinde olsaniz ne yapardınız ben mi yanlış yapıyorum..
Daha onceki konumda bahsetmistim yazları 2 ay, kisin 15 gün, tatillerde bayramlarda hep eşimin memleketindeyiz. Bu yazda 1 ay kadar eşimin memleketinde kaldıktan sonra Yıllık izinler kaldırılınca tekrar evimize geldik. Yaklaşık 2 haftadır evimizdeydik bugün tekrar eşimin memleketine gidecektik. gece uzun uzun sohbet ettik güzel güzel konuşuyorduk dedim ki ben gelmesem sıkıntı olur mu senin için? Zaten bayramda bi 9 günlük tatil daha var onu da orda geciricez biraz evimde kalmak istiyorum.. vay sen misin bunu diyen adamın içine resmen şeytan girdi öyle seyler söyledi ki dondum kaldım tamam gelirim bu kadar sıkıntı yapma dedim ama dinlemedi bile bundan sonra istesende gelemezsin dedi asla hiçbir zaman gelemeyeceksin bir daha dedi. Tayin isteyip gidecekmiş artık memleketine dayanamıyorum burda kalmaya artık dedi sürekli o fedakarlık yapıyormuş ben kıymet bilmiyormuşum..ağlaya ağlaya uyudum alttan almaya konusmaya çalıştım ama hiç oralı bile olmadi.
Kapıyı çekti gitti 1 saat önce.. 1 sene var tayinlerin açılmasına 1 sene daha sabret sonra kurtulursun benden dedi.. ilk defa ayrilacagimizi söyledi 6 yillik evliyiz hiç soylemezdi böyle biseyi sakasini bile yapmazdı.. birbirimizi çok seviyoruz aslında ama bu memleket konusu acilinca gözü hiçbir şeyi gormuyor başka hiçbir sıkıntımız olmamasına rağmen sirf bu konu yüzünden defalarca birbirimizin kalbini kirdik..
Kızlar ne yapacam ben ağlamaktan içim dışına çıktı o kadar kararlı görünüyordu ki.. bazen topla herşeyi git esimin memleketine diyorum ama sonra aklima geliyor küçük bi ilçe köy gibi insanları bi garip alisamam hayatımı mahvedemem diyorum ama diğer türlü de mutlu olamıyoruz evliligimizin ilk günü bile bu yüzden cok büyük kavga ettik ki evlenmeden önce eşim kabul etmişti burda yaşamayı.. evimizin olduğu şehir büyük merkezi her turlu imkanı olan bi yer ben burayı çok sevmeme rağmen defalarca eşime teklif ettim ikimizin de ailesine yakın olan başka bi şehirde yaşayalım diye ama o istemedi illa ki kendi memlketi olacak. Ben boğuluyorum artık nefes alamiyprum gözünün içine bakıyorum el ustunde tutuyorum hicbirseyine karismıyorum yeter ki mutlu olsun ailesinden uzak diye sesimi cikarmiyorum sürekli arkadaşlarıyla dışarda planlar yapar benim aileme çok gidip gelmez hep mesafelidir ama ben bunları bile sıkıntı yapmadım mutlu olsun geezsin dolassin dedim hep ama gene olmadı.. olmuyo bizden galiba sonumuz belli gibi uzatmaları oynuyorum sanırım.. kızlar her iki tarafta birbirini severken sirf bu sebepten ayrılık olur mu... Sevgisinden hiç şüphem yok ama niye bana karsi bu kadar sinirli anlayamıyorum.. duvar gibi oluyo bazen.. biseyler söyleyin siz benim yerinde olsaniz ne yapardınız ben mi yanlış yapıyorum..