Bize niye hiç sevgi gösterilmedi?

ZehreNur · 6 Ocak 2023

Bir nesil evlatlarını sevmeden opmeden buyuttu illaki istisnalar vardır ama bu durum ozellikle Y kusagının kanayan bir yarası malesef.. Bunun en buyuk nedenlerinden birinin ekonomik buhranlar oldugunu dusunuyorum.. Babamın dort cocugunu buyutmesi icin tek iste calısması yetmiyordu malesef, gunde iki tane ise gitmesi gerekiyordu.. Haliyle baba eve geç gelir cocuklar coktan uyurdu.. Babam haftaiçi haftasonu demeden boyle calıstı. Anı biriktirmek icin oncelikle zamana ihtiyaç vardır işte o zamanı hiç bulamadı bir cok baba gecim kaygısı yuzunden.. Anneler ise buradaki konularda okuyoruz ya cocuguma yetemiyorum vs. Bizim annelerimiz çamaşır mk bulaşık mk gibi ev işi yukunu azaltan bu teknolojilerden mahrum oldukları icin tüm günlerini bulasık camasırla geciriyorlardı artı yemek temizlik derken şimdiki anneler gibi etkilinlik yapalım cocugumuzu gezdirelim vs bunlar yasanmadı. Ve birde kaynana terörü var.. Psikolojik olarak ciddi anlamda siddet gormusler. Ya birlik otururlarmıs yada cok yakın olurmus evler. Annelerimiz ev cocuk yuku yetmiyormus gibi kaynanana cileside cekmis hemde fazlasıyla.. Bunca sıkıntı dert icinde olan annelerimiz kendileride sevgiden mahrum kaldıkları icin cocuklarına gereken sevgiyi veremediler. Bunları bizde yasasaydık bizimde yuzumuz gulmez uzuntu stresimizi baska bir sekilde cıkarabilirdik..Annem 65 kv 55 yasında hala dün gibi anlatırlar bu yasadıkları zorlukları eziyetleri gözleri dolarak.. İste bu yuzden uzulup sorgulamayı bıraktım ben.

QueenGenepil · 6 Ocak 2023

Zeynayl26 .!.:
Ben de çocukluğumda çok yara aldım.annemi erken yaşta kayb ettim.sonra babam evlendi üvey anneyle büyüdük.onun başka çocuğu olmadı bir abim ve ben vardık.çok cahil kadındı çocukluğum hep dayak ve azarlamalarla geçti.hala unutamıyorum.psikolojik ve fiziksel şiddet hep vardı,sindirilerek büyüdük.baskı altında ve sindirilerek büyüyen bir kişi toplum içinde hep ezilen kişi olur.evliliğinde de hep sinmiş ve kendinden ödün veren kişi olur.ben bunu çok geç fark ettim.tüm yaşadıklarım için babama ve eşine çok kızgınım.

Allah rahmet eylesin mekanı cennet olsun

Bikupakahve · 6 Ocak 2023

Kalbimden54 .!.:
Merhaba ,terapi almak bende istiyorum . Çocukluğumda ilgili çok yaralarım var. Siz özel kliniğe ya da hastaneye mi gittiniz ,yoksa devlet hastanelerinde de ilgileniyorlar mi ? Birde psikiyatri mi psikolog mu ?

Merhabalar,
Ben bir psikologdan terapi alıyorum. Uzun bir süre oldu. Devlet hastanelerinde durum nedir bilemiyorum. Ben kendim araştırıp buldum. Durumumun Psikayatrlık olduğunu düşünmedim.
Terapistim ilk önce İyi hissetmek daha sonra da Hayatınızı Yeniden Keşfedin kitaplarını önerdi. Kendisinden çok memnunum. Sayesinde yeni bir bakış açısı kazandım.
Umarım siz de iyi bir psikolog bulursunuz.
Son olarak Doğan Cüceloğlunun İçimizdeki Çocuk kitabını kesinlikle okumanızı tavsiye ederim

berhann · 6 Ocak 2023

karpuzseverbiri .!.:
Merhabalar,
Ben bir psikologdan terapi alıyorum. Uzun bir süre oldu. Devlet hastanelerinde durum nedir bilemiyorum. Ben kendim araştırıp buldum. Durumumun Psikayatrlık olduğunu düşünmedim.
Terapistim ilk önce İyi hissetmek daha sonra da Hayatınızı Yeniden Keşfedin kitaplarını önerdi. Kendisinden çok memnunum. Sayesinde yeni bir bakış açısı kazandım.
Umarım siz de iyi bir psikolog bulursunuz.
Son olarak Doğan Cüceloğlunun İçimizdeki Çocuk kitabını kesinlikle okumanızı tavsiye ederim

Teşekkür ederim ❤

Minaredenatbeni · 6 Ocak 2023

bendeuyeolcam · 6 Ocak 2023

Ben bu durumda soyle dusunuyorum, onlar da kendi anne babalarina gore daha iyi bir anne babalik yapmaya calismislar.
O zaman boyle bir bilinc olmamasina ragmen.
Gormedigini yapamiyorsun almadigini veremiyorsun bazen.
Ozellikle evde siddet, ihanet varsa onlar da kolay seyler yasamamislar diye dusunuyorum.
Bu kabullenis rahatlatiyor, daha objektif baktigimi hissetmek iyi geliyor bana.
Ki az buz seyler degildi yasadiklarim.

Cocuk sahibi olup da ebeveyniyle arasi bozulmayan, gecmise donup neden beni, benim cocugumu sevdigim kadar sevmediniz demeyenine rastlamadim.
Ama yapacak bir sey yok.
Bu geminin dumeni bizde artik, bu turda biz anneyiz :)
Ne kadar istemesek de bizde de hatalar bulacak cocuklarimiz.
Cok bicak sirti konular.

Evlatlarimiz sag saglikli huzurlu olsunlar da..Gerisini halledebiliriz cunku zaten insan kendini iyilestirmeyi bilen bir canli turu.
Bundan sonraki hayatinizda basarilar ve kolayliklar dilerim canim x ve y kusagi anneleri.
Biz evlatken anne babayi memnun etmeye calistik, simdi cocuklarimizi memnun etmeye calisiyoruz, en guclu nesiliz bence

MissCherryBlossom · 6 Ocak 2023

Annem de sevgisiz büyüdüm diyor, anneannem çocuklarını seviyor ama kadın hep meşgulmuş, 6 çocuk sürekli çamaşır bulaşık ev işi ... bizim kuşağımıza gelince de şanslı olanlar var, ama şanssız olanlar da var. Sanırım anne kuşağımız 50lik-60lik, bakıyorsun 20yaşında karşı tarafı hiç tanımadan evleniyor, adam iyi çıkarsa iyi kötü çıkarsa yıllarca çekmek zorunda. Çoğunun maddi güvencesi ve mesleği yok, toplumda boşanma diye bir şey zaten pek yok. 20 yaşında kucağına bebek alıyor ama kendisi de çocuk, nasıl ebeveyn olunur, çocuk nasıl yetiştirilir bilmiyor. Yani yani ebeveynlik yapmaya kimse hazırlamamış onları, evlilikleri hasbel kader bilnçsizce yapılmış, koca dedikleri adamların çoğu kötü ... bilemedim çok da suçlamıyorum böyle bakınca.

Reinaa · 6 Ocak 2023

Yani aile hayatı sizinki gibi kötü olan biri olarak söylemem lazımsa insanın içi hep bi buruk kalıyor, hayatımızın her parçasında da izi oluyor yani geçmiş anı deriz geçeriz kötü deriz boşveririz ama bunların psikolojimize yansımaları asıl zor olan. O sevmeye sevilmeye muhtaçlığı özellikle ergen yaşlarımda ağır yaşadım. Aile travmaları kadar hem insanı en güçlü hem de en aciz eden başka bir şey görmedim yani aşk meşk miş ayrılıkmış vız yani

Oksijensizsu · 6 Ocak 2023

Cok uzuldum.Boyle seyler yasayan her cocuk buyudugunde bunlari dusunup uzulecek. Ben sadece babami kucuk yasta kaybetmenin acisini yasiyorum .Ama onla anilarim cok guzel. Dayak yedim ama kotu hatirlamiyorum gulerek hatirliyorum.Kendi muzurluklarimdi cunku.Siz kendi yavrunuza guzel anilar biriktirin.Buna odaklanın.Aklina boyle seyler her geldignzde kiziniza kocaman sarılın.Onla hem kendi cocuklugunuzu hem onun gönlünü yatistirin.Aklinizdan silemezsiniz.Mutlaka ara ara yoklayacktır.Her yokladignda kiziniza farkli bir anı ekleyin .Kendinizn yerine gibi dusunun.Ama o buyudugunde sevildigini hatrlasın

Lupetta · 6 Ocak 2023

Reinaa .!.:
Yani aile hayatı sizinki gibi kötü olan biri olarak söylemem lazımsa insanın içi hep bi buruk kalıyor, hayatımızın her parçasında da izi oluyor yani geçmiş anı deriz geçeriz kötü deriz boşveririz ama bunların psikolojimize yansımaları asıl zor olan. O sevmeye sevilmeye muhtaçlığı özellikle ergen yaşlarımda ağır yaşadım. Aile travmaları kadar hem insanı en güçlü hem de en aciz eden başka bir şey görmedim yani aşk meşk miş ayrılıkmış vız yani

Ya bende de şöyle; çok uzun süre hastanelerde çalıştım. Hosteslik, asistanlık ne derseniz. Ufacık bi ilgi gösterene hemen aşık oldum sanıyordum

İlgi derken ben 17 yaşında falandım, yanında çalıştığım doktorlar benden 15 20 yaş büyüktü. Adamcağızlar beni kardeş, bi küçükleri olarak görüp ilgi sevgi gösteriyorlardı. Tabi bunu o zaman anlamıyordum. Bi hayranlık duyuyordum hemen

Lupetta · 6 Ocak 2023

MissCherryBlossom .!.:
Annem de sevgisiz büyüdüm diyor, anneannem çocuklarını seviyor ama kadın hep meşgulmuş, 6 çocuk sürekli çamaşır bulaşık ev işi ... bizim kuşağımıza gelince de şanslı olanlar var, ama şanssız olanlar da var. Sanırım anne kuşağımız 50lik-60lik, bakıyorsun 20yaşında karşı tarafı hiç tanımadan evleniyor, adam iyi çıkarsa iyi kötü çıkarsa yıllarca çekmek zorunda. Çoğunun maddi güvencesi ve mesleği yok, toplumda boşanma diye bir şey zaten pek yok. 20 yaşında kucağına bebek alıyor ama kendisi de çocuk, nasıl ebeveyn olunur, çocuk nasıl yetiştirilir bilmiyor. Yani yani ebeveynlik yapmaya kimse hazırlamamış onları, evlilikleri hasbel kader bilnçsizce yapılmış, koca dedikleri adamların çoğu kötü ... bilemedim çok da suçlamıyorum böyle bakınca.

Benim annem ablamı 15 yaşında kucağına almış düşünebiliyor musun Miss? Köy yerinde babama kaçmış. Onda annesinden dayak görmüş. Babam desen o da dövmüş, aldatmış. Babamı hatırlamıyorum. Ben küçükken ölmüş

Lupetta · 6 Ocak 2023

ZehreNur .!.:
Bir nesil evlatlarını sevmeden opmeden buyuttu illaki istisnalar vardır ama bu durum ozellikle Y kusagının kanayan bir yarası malesef.. Bunun en buyuk nedenlerinden birinin ekonomik buhranlar oldugunu dusunuyorum.. Babamın dort cocugunu buyutmesi icin tek iste calısması yetmiyordu malesef, gunde iki tane ise gitmesi gerekiyordu.. Haliyle baba eve geç gelir cocuklar coktan uyurdu.. Babam haftaiçi haftasonu demeden boyle calıstı. Anı biriktirmek icin oncelikle zamana ihtiyaç vardır işte o zamanı hiç bulamadı bir cok baba gecim kaygısı yuzunden.. Anneler ise buradaki konularda okuyoruz ya cocuguma yetemiyorum vs. Bizim annelerimiz çamaşır mk bulaşık mk gibi ev işi yukunu azaltan bu teknolojilerden mahrum oldukları icin tüm günlerini bulasık camasırla geciriyorlardı artı yemek temizlik derken şimdiki anneler gibi etkilinlik yapalım cocugumuzu gezdirelim vs bunlar yasanmadı. Ve birde kaynana terörü var.. Psikolojik olarak ciddi anlamda siddet gormusler. Ya birlik otururlarmıs yada cok yakın olurmus evler. Annelerimiz ev cocuk yuku yetmiyormus gibi kaynanana cileside cekmis hemde fazlasıyla.. Bunca sıkıntı dert icinde olan annelerimiz kendileride sevgiden mahrum kaldıkları icin cocuklarına gereken sevgiyi veremediler. Bunları bizde yasasaydık bizimde yuzumuz gulmez uzuntu stresimizi baska bir sekilde cıkarabilirdik..Annem 65 kv 55 yasında hala dün gibi anlatırlar bu yasadıkları zorlukları eziyetleri gözleri dolarak.. İste bu yuzden uzulup sorgulamayı bıraktım ben.

Evet genelde bizim anneler anlatır. Çok kötülük yapıyorlarmış kaynanalar. Anneminki de öyleymiş

Less-is-More · 6 Ocak 2023

Ben cocuklugumu annemin babamdan dayak yedikten sonra yerlere dökülen kanlarini temizledigim gün mezara koydum. Ilkokuldaydim. Beni cok sevseler ne olur, bana guzel sozler soyleseler ne olur... ac degildik, acikta degildik, her yaz bir yerlere gotururdu, tum ihtiyaçlarımızı alirdi, okuttu, buyuttu, annem de babam da sevdigini hep gosterdi ama birbirlerini yemekten bizi gozleri gormedi. Hayatimda yaptığım çoğu hatamin sebebi o evde yasadiklarimdir. Keske affedebilsem...

Honkiponkitorino · 6 Ocak 2023

Böyle iç döküş bazen benimde yapasım geliyor ama hangi birini dökeyim ki diyorum. İnsanı en çok üzende şimdi hiçbir sorun yokken ailesin yabancı hissetmek ve böyle hissettiğini onların bilmemesi. Tek korkumda farkında olmadan onlar gibi olmak bu yüzden hep dikkat etmeye çalışıyorum.
Anne olunca anlarsın diyorlar ya hep ben anne oldum ama anlayamadım. Gençlerdi gençliklerine verelim desem 4 5 sene öncesinde telafisi olmayan şeyler var bazı şeyler karakter malesef bizim payımıza da böyle olanlar düştü.

Istenmeyentuyy · 7 Ocak 2023

Benim annem babasız büyümüş. Hiç onu savunmamis ezik bir anne ile abisine itaat etmesi öğretilmiş sadece abisine değil karısına çocuklarina ... Onlar Giresun'daydi annem İstanbul a gelin gelmiş. Bütün ömrümüz onları evimizde agirlamakla geçerdi.onlar varken bana öyle kötü davranırdı ki sanki Bakin artık benden de değersizini yaptım der gibi beni onların yanında aşağılar döverdi. Yıllar sonra geriye dönüp bakınca sadece onların yanında değil aslında bana hep öyle davrandigini anladım. İnsan doğurduğundan niye nefret eder diyeceğim de abime öyle yapmiyordu. Bu travmaları yaşamaya ne gerek vardı?

yenGEnC · 7 Ocak 2023

Lupetta .!.:
Şu an annemin çocuklarından en çok onu dinleyen, hiç üzmeyen de benim.

Ben de bunu anlayamıyorum. Neden ailede en çok ezilen,en çok hakkı yenen, en insan yerine konmayan kişi sonradan ailesine en çok yaranmaya çalışan oluyor?
Bir deyiş var ya "s.çan yaramıyor" diye, sizin ailenizi hiç uzmeyisiniz bence onların yaptığını odullendirmis oluyor.
Ben şu saydiklarinin onda birini falan yasamisimdir, ailem beni sevdiğini hep hissettirir. Ama o onda biri için bile uzun yıllar,artık beni rahatsız etmeyecek hale gelene kadar annemle yuzlestim, en ufak bir ebeveyn hatasını bile yüzüne vurdum, bir şekilde konuşa -tartisa mesele artık beni rahatsiz etmez hale geldi.
Ama size yapılmayan kalmamış, hala daha onları dinliyorsunuz. Resmen odullendiriyorsunuz.
Benim bir arkadaşım var, ailesi dove dove - hizmetçi yerine koyarak büyütmüş. Dersaneyea vs yollamamis. Kız güzel bir puan alınca "bir sene dersaneye gideyim,daha güzel puan alayım" diye düşünmüş ama ailesi "dersane falan yok,okumayacaksan evlen" demiş.
kız bulduğu ilk dört yıllık yere gitmiş. okurken devlet yurdu,devlet bursu ile gecinmis. Bir ihtiyaci olur korkusuyla 'nasilsin' demezmis ailesi . Neyse kız mezun olmuş buyuk sehre gitmek istemiş. Babası da 'ne halt edersen et' diye (yoldan çıkmış kadınlara edilen küfürler eşliğinde) ugurlamis. Bilmediğin sehirdesin,paran yok ne yaparsın falan da dememiş bir gün.
Sonra bu kız işe girdi, babası kredi cektirdi.
Daha güzel bir yerde işe girdi, babası daha büyük bir kredi cektirdi.
Öyle ki ailesinin hep kayirdigi erkek kardeşin telefon parası bile bu kızdan bekleniyor.
Ve kız ısrarla maaşının yarısını ailesine gönderip tabiri caizse aç geziyor.
O kıza da anlatmaya çalışıyorum, 'ailen değmez, beş kuruş yollama' diye. Ama bir bakıyorum yeni kredi çekmiş babasına yollamış ..
Bence böyle toksik aileler bir kurban seçip ona bilerek çok kotu davranıyor ki ileride çocuk onlardan bir aferin almak için kendini paralasin .
Umarım itaatkar, sevgi dolu evlat olmaktan vazgeçer annenizle yuzlesirsiniz. Eminim ki o zaman üstünden büyük bir yük kalkacaktır. Birine gerçek hislerini söylemek kadar insanı rahatlatan bir şey yok. Hiç acıma, bir bahane bul çocukluğun için hesap sor bence.
Cahillik mahallik inanmıyorum ben..ne cahilliği büyümüş evlenmiş üç çocuk doğurmuş da öteki kocayı bile bulmuş. Daha ne gençliği ne cahilligu

Istenmeyentuyy · 7 Ocak 2023

yenGEnC .!.:
Ben de bunu anlayamıyorum. Neden ailede en çok ezilen,en çok hakkı yenen, en insan yerine konmayan kişi sonradan ailesine en çok yaranmaya çalışan oluyor?
Bir deyiş var ya "s.çan yaramıyor" diye, sizin ailenizi hiç uzmeyisiniz bence onların yaptığını odullendirmis oluyor.
Ben şu saydiklarinin onda birini falan yasamisimdir, ailem beni sevdiğini hep hissettirir. Ama o onda biri için bile uzun yıllar,artık beni rahatsız etmeyecek hale gelene kadar annemle yuzlestim, en ufak bir ebeveyn hatasını bile yüzüne vurdum, bir şekilde konuşa -tartisa mesele artık beni rahatsiz etmez hale geldi.
Ama size yapılmayan kalmamış, hala daha onları dinliyorsunuz. Resmen odullendiriyorsunuz.
Benim bir arkadaşım var, ailesi dove dove - hizmetçi yerine koyarak büyütmüş. Dersaneyea vs yollamamis. Kız güzel bir puan alınca "bir sene dersaneye gideyim,daha güzel puan alayım" diye düşünmüş ama ailesi "dersane falan yok,okumayacaksan evlen" demiş.
kız bulduğu ilk dört yıllık yere gitmiş. okurken devlet yurdu,devlet bursu ile gecinmis. Bir ihtiyaci olur korkusuyla 'nasilsin' demezmis ailesi . Neyse kız mezun olmuş buyuk sehre gitmek istemiş. Babası da 'ne halt edersen et' diye (yoldan çıkmış kadınlara edilen küfürler eşliğinde) ugurlamis. Bilmediğin sehirdesin,paran yok ne yaparsın falan da dememiş bir gün.
Sonra bu kız işe girdi, babası kredi cektirdi.
Daha güzel bir yerde işe girdi, babası daha büyük bir kredi cektirdi.
Öyle ki ailesinin hep kayirdigi erkek kardeşin telefon parası bile bu kızdan bekleniyor.
Ve kız ısrarla maaşının yarısını ailesine gönderip tabiri caizse aç geziyor.
O kıza da anlatmaya çalışıyorum, 'ailen değmez, beş kuruş yollama' diye. Ama bir bakıyorum yeni kredi çekmiş babasına yollamış ..
Bence böyle toksik aileler bir kurban seçip ona bilerek çok kotu davranıyor ki ileride çocuk onlardan bir aferin almak için kendini paralasin .
Umarım itaatkar, sevgi dolu evlat olmaktan vazgeçer annenizle yuzlesirsiniz. Eminim ki o zaman üstünden büyük bir yük kalkacaktır. Birine gerçek hislerini söylemek kadar insanı rahatlatan bir şey yok. Hiç acıma, bir bahane bul çocukluğun için hesap sor bence.
Cahillik mahallik inanmıyorum ben..ne cahilliği büyümüş evlenmiş üç çocuk doğurmuş da öteki kocayı bile bulmuş. Daha ne gençliği ne cahilligu

Burada ki kurban artık bağımlı kişilik oluyor farkindaligi oluşsa bile yapamıyor. Kendimden biliyorum. Hatta bu ebeveynlere benzeyen eşi gidip şıp diye buluyor yani çoğunluk öyle.

Istenmeyentuyy · 7 Ocak 2023

karpuzseverbiri .!.:
Yazdıklarınız içimi sızlattı.
Maelesef geçmişi değiştiremiyoruz. Geçmişte olanı biteni kabullenmek lazım. Ben de babama karşı böyle hissiyatlar içerisindeyim.

Bizi çok baskı içinde büyüttü. Ama sevdi de.. Öpüp kokladı..ama sanki kendi için sevdi. Hep korku ve kaygı içinde geçti çocukluğum. Şu anki bir çok zorlantım çocukluktan kalma. Bir iki küçük şeyi babama söyledim. Mesela herkesin içinde haksız yere kulağımı çekmişti(Misafir çocukları ses yapmasın diye beni herkesin içinde örnek olsun diye cezanlandırdı) babama bunu söyledim. Özür diledi defalarca.. Biraz daha iyi hissettim. Ancak diğer rahatsız edici kısımları ona söylemeyi düşünmüyorum.

İmkan varsa annenize hissiyatlarınızın bir kısmını anlatın.(anlayabileceğine inanıyorsanız) bir de imkan varsa terapi alın. Mesela ben Terapi alınca bir çok şeyin daha çok farkına vardım. Babam küçüklüğünde çok gazla yaralanmış diyorum. Bazı şeyleri anlaması İçin fırsatı olmamış. O cahilliğin içinde anca bu kadar diyorum. Ben kendimi geliştirip kendi yaralarımı sarmaya çalışıyorum.

En önemlisi kendinizi yalnız hissetmeyin

Babanız hatasını kabul edip özür dilemiş. Ben de anneme tabii hepsini değilde bir kısmını anlatip neden diye sorduğumda ya ben çok kötüyüm kızım ben sana hiç annelik yapamadım diyip ağlıyor ya da tansiyonu çıkıp bütün haklarını haram edip tukuruyor.

Belki kabul etse huzura erecegim ama bende vazgeçtim artık.

zeynones · 7 Ocak 2023

Yaralarla dolu çocukluğumu kızımla birlikte iyileştirmeye çalışıyorum.
Öpüyorum, kokluyorum. Anneanne-babanne sevgisini hissetsin istiyorum.
Benim babaannem evin kapısından kovardı beni daha 2 yaşındayken. Zaten 3 yaşında ikende öldü. Çocuğumu babannesi sevince bile iyileşiyorum sanki. Anneannem hep ablama hediye alırdı bana almazdı ne bileyim kötü bir çocuk muydum? Çocuğun kötüsü mü olurdu? Bir sürü saçma sapan soru geliyor aklıma... Ama bu sorunları yaşadım geçti kabul ettim. Şimdi bendeki kalıntılarını düzeltmek için tüm çabam.

Pampasotu · 7 Ocak 2023

Lupetta .!.:
Selamlar hanımlar.

Biliyorum konuyu açınca çoğunuzun (şanslı azınlık hariç) yarası deşilecek. Çünkü yaşları birazcık ileri olanlar olarak aynı şeyleri yaşadığımızı biliyorum.

Şu an bir melek kız annesiyim. Geçmişi düşünüyorum bazen. Hiç ailemle ilgili güzel bir anım yok. Evet bana işkence etmediler. Çok kötü de davranmadılar ama çok sevgi de göstermediler. Annem döverdi, ki dediğim gibi burda çoğu kadını küçükken anne babasından dayak yemiştir. Halbuki sakin bi çocuktum ama en ufak bir şeyde o dayağı yerdim. Niye bilmiyorum annemi öpmeye utanırdım... Saçlarım uzundu, çok güzeldi. Annem yola yola tarardı hatırlarım... Hatta bi gün o uzun saçımdan tutup kaldırdığını hatırlıyorum, bir gün boğazıma çöktüğünü...

Babam üvey ama bi üveyliğini görmedim, sadece ben ilkokula giderken matematik yapamadığımı bilirdi. Kitabı alır önüme koyar, yapamadığım zaman kızardı. Bir kere onun için tokat attığını hatırlarım. Başka bi dayağını görmedim. Ablamlar da bu şekilde büyüdü. Onlar benim gibi değildi. Evden kaçtıkları oldu, başka türlü türlü şeyler de. Babamın hakkını yiyemem sahip çıktı her yaptıklarında. Gidip buldu getirdi.

Şimdiye gelecek olursam, annem yaşı ilerleyince elbet sakinleşti. Üvey babamdan 3 çocuğu daha var. Bize göre daha iyi gezip, daha iyi yaşıyorlar. Ayrımcılıktan değil, bize annemlerin o zamanları denk gelmişti. Çok daha gençlerdi.

Evet tekrar bugüne gelecek olursam dediğim gibi sakin ve kabullenen bir insanım. Yapım böyle. Ailemle ilgili hiçbir sorunum yok. Şu an annemin çocuklarından en çok onu dinleyen, hiç üzmeyen de benim.

Bunları neden yazdım, öyle bazen aklıma geçmiş geliyor. Çocukluk ya, herkes çocukluğunu özler. Ben de özlüyorum. Ama isterdim ki orda güzel anılar da olsun. Yok yere kötü anlar birikmesin...

Öyle bi içimi döktüm güzel hanımlar. Şu an beni etkileyen bir durum yok, dediğim gibi sadece geriye dönüp baktığımda benim güzel anılarımın olmaması bazen canımı sıkıyor o kadar...

Bu konu beni çok geçmişe götürdü. Set çekmişm geçmişime hep canlanıyor aslımda anilarım ama gömüyorum tekrar. Çıkartıp barışmam lazım belkide. Ben anne babamı affetmeye yakinım cahillik ve ekonomik bunalıma veriyorum biraz ama kendimi affedemiyirum nedense en masumu bendim oysaki o cocukluk ve genclik yıllarımda. Nedense kendimi suçluyorum

Bize niye hiç sevgi gösterilmedi?

❤ İki çiçeğim ❤

Popüler Üye

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.

Aktif Üye

Guru

Guru

Nirvana

Aktif Üye

Popüler Üye

🍒🍒🍒

🍒🍒🍒

🍒🍒🍒

Nirvana

♌️🪄✨

Nirvana

Nirvana

Nirvana

Nirvana

Nirvana

Aktif Üye

Benzer Konular