39 yaşındayım.2019 yılında boşandım.iş hayatım hiçbir zaman yolunda olmamıştı.sonrasında tıpış tıpış psikiyatriye gittim.Öyle kötüydüm ki, pazar günü acil seans talep ettim.nöbetçi eczaneden hemen ilaçlarımı aldım.zira çok kötüydüm.bu geçen aydı.
bu ay psikiyatrist değiştirdim ve muhteşem biri.kızlar gülmeyin ama beynimde yeni pencereler açıldı.berraklaştı herşey.
1.eski kocam evlendiğimizde hasta idi.hamilelikten önce bile sinirlendiğinde arabayı dengesizce oraya buraya sürer, ölümle tehdit ederdi.sonra da herşeyi unutalım derdi.o zaten hasta idi.
iyi olma dönemlerimiz de işyerinin misafirhanesinde şiddet uygulamıştı bana ve işyerine yazılı şikayette bulunmuştum o dönem.adam bana 360 derece değişerek gelmişti.bizi istanbuldan aldı ve samsuna götürdü.şaşırmıştımç.hamilelik döneminde aldatmakla suçlayan, psikolojik şiddet uygulayan adam bu muydu?sadece işyerindekilere karşı karımla aram düzeldi imajı verdi.bir daha şikayet etmiyim diye.o ara babam da istanbuldan samsuna taşınınca tabi ki şiddet uygulayamadı.onlar her zaman bir caydırıcı güç oldu ama aptal gibi fark edemedim.ailemin eli her zaman üzerimdeydi.onlardan korktu.
yani adam hep aynı adamdı.ama dış unsurlar adamı böyle davrandırdı.
eski eşim başka bir ilde.ben oraya gittim ve o il sınırlarında hiç taşkınlık yapmadı.ama tam tersi buraya geldiğinde benim evimden gece yarısı beni kovdu.hastanede rezalet çıkardı.çünkü işyerine dedikodu gitmezdi.kimse duymazdı.o yüzden gerçek karakteriyle davranabilirdi.artık ailemle de görüşmüyordum.dolayısıyla caydırıcı bir güç de yoktu.
Hep düşündüm, bu adam neden iki farklı şekilde davranıyordu diye ve ilaçlar sayesinde çözdüm.ve bu hastalığı psikiyatra da sordum.zaman zaman alevlenen psikiyatrik hastalıklar da varmış.alevlenme harici hastanın tamamen iyi olduğu ya da bir şekilde kendini kamufle edebildiği.
kısacası bu adamla ben olamam.çünkü iki farklı kişiliği var.biri nazik, iyi biri diğeri canavar.zamana göre ve yere göre farklı kişilikleri çıkıyor.
insnalara bakıyorum benim yaşımda herkes yuvasını kurmuş, hatta ikinci çocuğu da yapmış.mutlu mesut.emeklilik primleri dolmuş milletin ben iş hayatına geç girdiğimden sosyal fobi nedeniyle daha çok uzun süre çalışmam gerekecek.Milletin bu yaşta bütün düzeni oturmuş ben hala nereye tayin alsam evlensem mi evlenmesem mi ailemle kavgalar vs saçma sapan bişiyin içine girmişim...Kendime üzülüyorum.milleti kıskanıyorum.daha ne kadar yaşayacağım ki ve son 8.5 yılıım maalesef berbattı.telafi edebilir miyim.gerçek sevgiyi bulucam mı yoksa böyle ot gibi yaşamaya devammı edecem.kendimi yaşlı geç kalmış ki gerçekten öyle, geride hissediyorum.nasıl başa çıkacam ben