• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Boşanan arkadaşlar ümidiniz var mi hayattan?

Ben 2 yıl önce boşanmama rağmen hala toparlanamadım. Aslında genel olarak iyi olsam da asla eski günlerimdeki yani eski eşimle tanışmadan önceki günlerimdeki gibi mutlu olamadım ve yine kış geliyor ve Akşamlar benim için çok zor geçiyor. Gerçekten artık ümitsizim mutlu olmaya dair. Sizler nasılsınız? Neler önerirsiniz?
aılenızın bu konuda ki tutumu nasıl? bosanmanıza nasıl yaklasıyorlar?
bende bosandım. ılk zamanlar kızım cok kucuktu onunla ılgılendım, sonra cok yogun calısmaya basladım. (o kadar ki sabah 6 da kalkıp gece 1 de yatıyordum.)sımdı neden o kadar uzuldugumu anlamıyorum.
Ama ilk ayrıldığım zamanlar neden , neden diye sorarak kendimi yedim. :( YAZIK etmişim kendime.
 
aılenızın bu konuda ki tutumu nasıl? bosanmanıza nasıl yaklasıyorlar?
bende bosandım. ılk zamanlar kızım cok kucuktu onunla ılgılendım, sonra cok yogun calısmaya basladım. (o kadar ki sabah 6 da kalkıp gece 1 de yatıyordum.)sımdı neden o kadar uzuldugumu anlamıyorum.
Ama ilk ayrıldığım zamanlar neden , neden diye sorarak kendimi yedim. :KK43: YAZIK etmişim kendime.
Ben de hep "neden, neden" dermişim.
Geçen gün kardeşim hatırlattı, bayaca unutmuşum demek ki.
 
aılenızın bu konuda ki tutumu nasıl? bosanmanıza nasıl yaklasıyorlar?
bende bosandım. ılk zamanlar kızım cok kucuktu onunla ılgılendım, sonra cok yogun calısmaya basladım. (o kadar ki sabah 6 da kalkıp gece 1 de yatıyordum.)sımdı neden o kadar uzuldugumu anlamıyorum.
Ama ilk ayrıldığım zamanlar neden , neden diye sorarak kendimi yedim. :KK43: YAZIK etmişim kendime.
Ailem bir sıkıntı çıkarmıyor rahatım :(
 
o korku olacak elbette. bende tiksiniyorum erkeklerden ve bi kaşık suda boğacakmış gbi geziyorum ortalıkta...cok atarlı ve giderliyim erkeklere kim olursa olsun.... bankadaki yaşlı amcadan tutta,parkta annesiyle oynayan erkek cocuguna kadar:KK70:ama gececek işte,biri çıkıp tum bu düşüncelerimi değiştirecek inanıyorum.
 
Elbette ümidim var, neden olmasın ki.

27 yaşındayım demişsin, ben utandım vallahi. Ben 39'um, buna rağmen yeniden evlenme hayalleri kuruyorum, 2 çocuğumla hem de.

Farzet ki ameliyat oldun, hemen ayağa kalkabilir misin? Bir zaman geçmesi gerek yaralarının iyileşmesi için. Seninkiler daha iyileşmemiş, ama iyileşecek mutlaka. O zaman sen de şaşacaksın bugünkü düşüncelerine.

Geçmişi çok hatırlama, gelecek için ne yapabilirim, nasıl yapabilirim bunlara kafa yor. Elbette hayat tarzı değişiyor, eskiden hafta sonları ya davete giderdik ya bize misafir gelirdi. Şimdi sıkıntıdan patlıyorum, şehir değiştirdim, arkadaşlarımı bıraktım, buraya henüz adapte olamadım. Ama yine de ümitliyim.

Boşanma sebeplerini bir kağıda yaz. Her gün oku, onlardan kurtulduğun için sevin, şükret.

Biraz zamana ihtiyacın var, o kadar. Hepimiz geçtik o yollardan üzülme...
 
Evli olduğum zamanlardan çok daha mutluyum. Evlilik yoluyla edinilmiş akrabalar, her konuda fikir birliği olmadan atılamayan adımlar, her günü her akşamı bir öncekiyle aynı monoton hayat.. Özgürlüğü seviyorum. Tek sorunum ailem ve arkadaşlarımın evlenmem gerektiğini tekrarlayıp durmaları. Aslında bir bakıma haklılar. Oğlum yuvadan uçmak üzere. 50 ye merdiven dayadım. Ama ben saatlerden, rutinden, evlilikle yüklenilen sorumluluklardan bağımsız yaşamaktan istiyorum. En azından bir süre daha..
 
Münevvergül ben 8yılda birkaç kişi adamakıllı denedim.Hatta bazen severek ve terkedililerek..Benim ümitsizliğe kapılmam normal.Ama sen daha kimseyi denemedwn neden ümitsizliğe kapılıyorsun ki.

Ben anladımki kimse sevmeyecek beni mantığına ve çıkarına uyarsam birlikte olacak.Bu da benim kaderimHerkesin kaderi başkadır..Gençsin daha ve iki yıl olmuş umut var..Benden geçti ama senden hayır:)
 
Münevvergül ben 8yılda birkaç kişi adamakıllı denedim.Hatta bazen severek ve terkedililerek..Benim ümitsizliğe kapılmam normal.Ama sen daha kimseyi denemedwn neden ümitsizliğe kapılıyorsun ki.

Ben anladımki kimse sevmeyecek beni mantığına ve çıkarına uyarsam birlikte olacak.Bu da benim kaderimHerkesin kaderi başkadır..Gençsin daha ve iki yıl olmuş umut var..Benden geçti ama senden hayır:)

Yaşınızı bilmiyorum. Ama büyük ihtimalle benden çok gençsiniz. Hayat aşktan ibaret değil ki. Ümitsiz olmanıza da gerek yok. Oluruna bırakın. Günü yaşayın, hayalleri değil. Eminim ki doğru zaman gelecek, doğru kişiyi getirecek size. Ama siz o güne kadar keyifle yaşanılacak günlere, yıllara yazık etmiş olacaksınız. Sizin için, hepimiz için hakkımızda hayırlısı ne ise o olsun.
 
Ben 2 yıl önce boşanmama rağmen hala toparlanamadım. Aslında genel olarak iyi olsam da asla eski günlerimdeki yani eski eşimle tanışmadan önceki günlerimdeki gibi mutlu olamadım ve yine kış geliyor ve Akşamlar benim için çok zor geçiyor. Gerçekten artık ümitsizim mutlu olmaya dair. Sizler nasılsınız? Neler önerirsiniz?
cocugun var mı
 


Peki sence ben korkmuyor muyum?

Yine yarıyolda bırakılmaktan çok korkuyorum. Gelinlikçi hatuna gelinliği almaktan vazgeçtiğimi söyledim, aynı şeyin başıma tekrar gelmesinden korkuyorum.

Lakin yalnız ölmekten, kedili kadın olmaktan daha çok korkuyorum. O yüzden hayatıma devam etmeye karar verdim.


Sen bu adamı aslında pek sevmiyorsun. Yani hayatını mahvedecek durumda değil. Ama hayatına bu adam yüzünden devam etmezsen o zaman hayatını kendin mahvetmiş olursun. Kendine bu kötülüğü yapma. Bu kendine acımaktan kurtul artık, koskoca 2 yılı zaten ziyan ettin.

Bir b.k herif yüzünden ben 1.5 yıl ziyan ettim artık 1 dk daha etmem.

Nereye kadar böyle gideceksin? Yaşamayıp askıda duracaksın?
 
Munevver, 40 li yaslardayim. Bu yasta yepyeni bir hayata hic bilmedigim bir sehirde ustelik de bir cocukla basladim. Sifirdan. Benim de cok uzun surdu atlatman. Hala da zaman zaman kaniyor yaralarim. Ama soyle diyorum ben: "oluye bile insanlar bir sene agliyor. Ben degmeyecek bir adama kac yil agladim."
Mutlu olsan zaten bosanmazdin oyle degil mi. O zaman bundan sonra mutlu olmanin yollarini ara. Ben kendi kendime: "surda baston kullanmama bir 10 yilim var. O saatten sonra ilac torbamla gidecegim heryere. Surda kaliteli yasasam yasasam 10 yil daha yasarim. O zamani da artik aglayarak gecirmek istemiyorum diyorum. Sen de oyle yap. Spor yap. Ben kosuyorum. Spor insanin ruh sagligina da cok iyi geliyor. Artik kendi sevdigim seyleri yapiyorum egleniyorum da. Mesela yuzumde hergun artmaya baslayan cizgiler icin kendi kendine meyve maskeleri yapip egkenebiliyorum. Ben bile bu yasta neden olmasin yeniden sevebilirim diyebiliyorsam sen de sevebilirsin. Cok gencsin. Kendine zulmetme. Inan gececek. Bir tek bosanan biz degiliz. Bosanmak hayatin da sonu degil. Aksine yeni bir hayatin baslangici. Bir de bu acidan dusun.
 
bende kendı kendıme koydugum bır teshıs var
kaygı bozuklugu
bunu yasayan ınsanlarda bır evham, ayrılma fobısı, olumlu dusunememe gıbı seyler sozkonusu
acaba boyle olabılır mı sızde de
cunku eger eskı esınızı sureklı gormuyor ortak arkadasınız yok ve maddı anlamda rahatsanız ayrıca aılenızle sorununuz yoksa daha mutlu bır hayat surmenız gerekıyor dıye dusunuyorum
 
Bende bosandim.. halende bazi hukuki islemler bitmedi.. anasini satim diyorum bula bula benimi buldu bu pislikler.. ve yuruyorum ama aydinlik goremiyorum.. psikolojimde iyi ama gelecegime dair hic bisi istemiyorum.. yanliz yasamaktan baska.. sogudum herseyden herkesten..
 
Back
X