Bu tıynetteki insanlar özür falan dilemez, hayal kuruyor sevgiliniz. Aksine bir de süklüm püklüm olup el öpmeye gidin, af dileyin diye beklerler. O cümleleri kuran insan burnu düşse eğilip almaz ne özür dilemesi. Kaldı ki o adamda özür diletecek potansiyel göremedim ben. O potansiyeldeki adam "ben olacak dersem olur, onlara laf düşmez" derdi.
Evet keyfim yerinde dertsiz başıma dert istemiyorum artık. Hayatımda ilk defa hissettiğim duygular var farklı bir bağ bir çekim. Birlikte eglenebildigim gülebildiğim biri ama işte hayatın gerçekleri dediğiniz şeyler bunları silip götürür mü muamma
Son cümleniz o kadar haklı ki uzun zamandır düşündüğüm içime dert bir cümle.
Bak ben ailemin önyargılarına rağmen evlendim. Kimse bana evlenme diyemedi. Sadece olmasa iyi olur diyebildiler. Paşa paşa düğünümü yaptılar. 13 senedir en ufak ters hareketlerine kükrüyorum, asla laf söyletmem eşime. Objektif bir şekilde bak bu adama, benim yaptıklarımı yapabilecek potansiyeli görüyor musun, görmüyorsan yapamayacaktır.
Vazgeçemem diyorsanız bile bence evlilik işini zamana yayın. Sevgililik ve evlilik gerçekten çok farklı, bildiğimiz üzere. Valla hayatta sizden değerli kimse yok (herkes için öncelik kendisi). Kimse için keyfinizi bozmayın. Neticede ailesi istemeyen, sorun çıkaran taraf beyfendinin tarafı halledebiliyorsa halletsin, kalbinizi kırdıkları zaman da bir zahmet hadlerini bildirsin (yaparsa tabi). Yoksa keyfinizi kaçıracak, kocaman bir hayal kırıklığı daha kaçınılmaz olur. Ama bence siz yolunuza bakın, sadece duygusal değil hem aklınıza hem kalbinize hitap edecek bir ilişkiye yönelin. Ne diyeyim hakkınızda hayırlısı, en güzeli olsun.
