Zordur evet, yaralı kuş...Oldu bir kere ne yapalım...Biraz da kişinin yaşam kalitesine bakar..Yaşam standartlarını iyi tutarsan biraz faydası olur..
Umarım 'iyiki boşanmışım''diyecek hayırlı bir insanla karşılaşırsın..
İyi olmaya ,düşünmemeye çalışıyorsun ama.İnsan yanlış olanın yerine doğruyu koymayı istiyor...İstiyorki o yarayı açan şey kapatsın..Zaman uzadıkça ben huzursuzlandım mesela..''Ben daha niye evlenmiyorum ya,böyle mi olacaktım ben''diyerek..
Üstelik ben yeni işyerime geldiğimde resmi boşanma olmamıştı,sonra boşanma olsa da herkes öyle bildiği için, kimse öğrenmesin diye değiştirmemiştim.İlk zaman normal geliyordu da ,artık rahatsız ediyor..Sürekli bana hatırlatıyor..Başka bir yere geçtiğimde küllü değiştireceğim artık..
Hele biriyle görüşme safhaları tam bir kabus''ne olacak'' diye..Şimdi görüştüğüm biri var..İçim hep tedirgin..Bu da biterse''diye kendimi koyveremiyorum bir türlü(Belki de böyle olması gerek)..Evleninceye kadar inanamam herhalde..Huzursuzluğumun bir sebebi de onun açısından da hatalı davranışlar var..Sevgiisinde samimi olduğuna inanıyorum ama mesela canı sıkkınken benle görüşmek istemiyor.İlgisini sürekli tutamıyor ki çok dertederim bunu..Onun dışında ona ilgim,biraz sevgim var,çok yeni daha 2 aylık bir süreç..Of..Herhangi bir iletişimsizlikte yine bitecek sanıyorum..Devamsızlık hissi kötü bir his..
Allah'ım bunu yaşayan ,çekeceği acıyı yeterince çekmiş olan herkese güzel şeyler versin..
