Hanımlar başlıktan da anlaşıldığı gibi boşanmış bir kadınım. Daha doğrusu boşanmış olmanın savaşını ve mücadelesini hala daha veren bir kadın
5 yıl oldu boşanalı , boşandıktan sonra üniversite okudum ve şuan atama bekliyorum , Allah'a şükür ailem yanımda sağlığım yerinde ama hep bir şeyler eksik sanki. Hayatımda biri olsun istiyorum artık ve görüşmek isteyen insanları değerlendiriyorum bir şekilde. Yaklaşık 2 ay önce biriyle görüşmeye başladım her şey gayet güzel gidiyordu , gayet ısındım , güvendim ama sonuç tabi ki hüsran
Sebep benim boşanmış olmam , tabi ki boşamış biriyle evlenmek zorunda değil kimse ama görüşmek istemiyorsa bile insan bunu söylemenin bir üslubu vardır değil mi ? Karşı tarafa bunu söylediğimde verdiği tepki: artık ben seninle konuşamam , dengim olan biri olsun istiyorum karşımda, oldu.Ben daha önce bir çok kez insanların laf sokmalarına ,küçümsemelerine , iğnelemelerine maruz kaldım ama bu kadar üzülmedim hiç birinde. Geçmişinde yaşadığın bir olay yüzünden yargılanmak ve ötelenmek neden ? Ben seninle artık konuşamam nedir ya
Boşandık diye vebalı gibi muamele görmek ne demek ? Ne yani daha önce bir evlilik yaptık ve yürütemedik diye bizim birileriyle tanışıp yeniden mutlu , huzurlu bir yuva kurmaya hakkımız yok mu ? Düşündükçe kötü hissediyorum kendimi. Ne olur bana içimi rahatlatacak bir şeyler söyleyin. Yok mu daha önce boşanmış olup sonra karşısına adam akıllı biri çıkıp mutlu olan ? Her geçen gün geleceğe olan inancım ve umudum azalıyor.
NOT: Kesinlikle ikinci evliliğimi daha önce hiç evlenmemiş biriyle yapayım kafasında değilim yanlış anlaşılmasın sadece yaşadığım olaydan yola çıkarak böyle bir şey yazdım.
