amin arkadaşım.. Allah bunlardan uzak etsin bizleri
-
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Boşanırken acı çekiyorum
- Konu Sahibi Sensible
- Başlangıç Tarihi
- 11 Haziran 2015
- 184
- 65
- 13
Malesefki kimse değişmiyor.bende benzer durumdayım sizinki gbi bir eşim var.yasadiginiz sorunlar bizim evliligimizde de var çok terk ettim evi boşanmaya karar verip ama eşim her seferinde ikna etti Özür diledi ama ne oldu?? Bir ay en fazla iyi sonrası yok.coooook zor bir durum senin tabirinle bende ölmüş bir ruh gbiyim ne varım ne yokum..o kadar güzel ifade etmissinki.okurken gozlerim doldu.simdi bir yola cikmissin Allah yardimcin olsun.belki bu süreç normal ama ben senin yazın gibi paylasimlari görünce bosanmaktanda korkuyorum yani madem böyle bi evlilik de kötü boşanmakda o zaman iki kotuden birini secmek zorunda miyiz
işte bu sebeplerden mutsuz evliliğe devam ediyorum yıllardır.birde benim kizim da var bu sebepten daha zor bu karar.sanırım senin yok.yolun açık olsun..
işte bu sebeplerden mutsuz evliliğe devam ediyorum yıllardır.birde benim kizim da var bu sebepten daha zor bu karar.sanırım senin yok.yolun açık olsun..Değişmez, bu da bi çeşit hastalık, ilerde iyice psikolojin bozulur, bende bosandim , bu anlattıklarına extra fiziksel şiddet de vardı, önce insanın kendi mutluluğu, sevgi filan hikâye..
- 20 Ekim 2009
- 4.522
- 5.211
- 723
Bence olabilir neden olmasın. .. ama değişimi tamamen karşı taraftan beklemeden karşılıklı bazı noktalarda değişerek. .. iki taraf da fedakarlık yaparsa değişim sürekli kılınabilir belki.. ne bileyim o dekolten konusunda hassastır mesela sen de onun gece geç gelmesinden ikinizde birseylerden feragat edersiniz ortak noktada bulusursunuz. Çok mu iyimser baktım bilmiyorum ama barismanizi diledim gerçekten. Çünkü aşk varsa denemeye değer bitene kadar... esin aşkını bitirecek kadar uzmemis seni henüz. Evet mantıklısı artık kendini üzme sil at demek ama herzaman bir acabayla yaşayacaksın diğer türlü. .. Bence bir şans vermelisin ama en az 2 3 sene bebek dusunmemelisin. .. sizin hikayeniz henüz bitmemiş ...
- 12 Aralık 2010
- 8.367
- 5.409
- 248
Esim de benzer karakterse 5 yillik evliyiz. 2 sene once tam da bu sebepten ayrilacaktim neredeyse. Lakin arada oglum vardi, ailem desteklemedi.
Sen esitlik istiyorsun diye benimle tartisan esim bir var. Kadin erkek esitligine olesiye karsi.
Ailesinde oyle gormus. Benim ailemde de benzer bi durum mevcut aslinda ama bu kadar asiri degil.
Istiyor ki bir soyledigi iki edilmesin, elestirilerine cevap dahi verilmesin.
Lakin ben pasif bir karakter degilim. O bu yuzunu gosterdigi anda, git koyden bir kiz al lafini dinlet diye carliyorum.
Sen benim babam misin ki cevap vermemeyeyim ben senin cocugun muyum lafini dinleyeyim diyorum. Ki babama da cevap veririm hakliysam. Esim asla babasina negatif bir cevap veremez. Oyle yetismisler.
Cocugum olmasa daha fazla cekemezdim sanirim, lakin aramizda karakter catismasi var diye kopuk bi aile ortaminda buyutmek istemedim onlari.
Eskiye nazaran daha iyi durumdayiz, ben parladikca esim duruldu, lakin su an cok yorgun hissediyorum. Yaslanmis gibiyim.
Hazir cocugun yokken geri donme bence.
Inan omur torpusu bu adamlar.
Sen esitlik istiyorsun diye benimle tartisan esim bir var. Kadin erkek esitligine olesiye karsi.
Ailesinde oyle gormus. Benim ailemde de benzer bi durum mevcut aslinda ama bu kadar asiri degil.
Istiyor ki bir soyledigi iki edilmesin, elestirilerine cevap dahi verilmesin.
Lakin ben pasif bir karakter degilim. O bu yuzunu gosterdigi anda, git koyden bir kiz al lafini dinlet diye carliyorum.
Sen benim babam misin ki cevap vermemeyeyim ben senin cocugun muyum lafini dinleyeyim diyorum. Ki babama da cevap veririm hakliysam. Esim asla babasina negatif bir cevap veremez. Oyle yetismisler.
Cocugum olmasa daha fazla cekemezdim sanirim, lakin aramizda karakter catismasi var diye kopuk bi aile ortaminda buyutmek istemedim onlari.
Eskiye nazaran daha iyi durumdayiz, ben parladikca esim duruldu, lakin su an cok yorgun hissediyorum. Yaslanmis gibiyim.
Hazir cocugun yokken geri donme bence.
Inan omur torpusu bu adamlar.
- 11 Mart 2015
- 273
- 193
- 33
yazdıklarında bana da tam uyan öyle çok şey var ki. işte bu adamlar değişmez. çünkü değişmek istemezler. onlara göre BİZ değişmeliyiz. ver şans ver ama durumun iyiye değil kötüye gideceğini düşünerek. ne yani bu zamana kadar sana layık görüp söylediği hakaretleri bundan sonra bıçak gibi kesebilecek mi sanıyorsun? Adam olan adam zaten bu lafları hiç kullanmaz, karısına öyle bir sahip çıkar ki, kadın olan kadın da zaten bu adamın bir dediğini iki etmez.
senin model kocası olup şans veren ya da her hangi bir mecburi sebeple evliliğini devam ettirenlerin yorumlarını oku lütfen. DEĞİŞMİYORLAR. eve geç gelme dersin, şuraya gitme, bunu alma dersin dikkat eder vs.. bu tarz somut şeyler konusunda değişir de hakaret eden bir dil ve o dilin kalbi değişmez.
evet değişmezler,6 yıllık evliyim güvenemediğimden çocuk bile yapamadım.Eşim çok dengesiz her evlilikte kavga olur ama bizim küçücük kavgalarımız da bile evden kovup,boşanalım diyebiliyor.İlk evlendiğim yıllarda fiziksel şiddeti de vardı değişen sadece dövmeyi bıraktı şimdi sinirlenince ya elini bir yere vuruyor yada bir tokat bu onun için şiddet değil..Ailesi ayrı bir dert uzaktalar ama sürekli telefonda oğluna kötü yönde gaz veren bir annesi,sürekli benimle uğraşan bir eltim var.Annemlerin evine dönmüştüm 20 gün kaldım yalvardı,ağladı tekrar kendi evime döndüm.4 gün oldu döneli şimdiden başladı kabalığa en yakın zamanda bu evliliğe bende son vermeyi düşünüyorum.düşünüyorum. Malesef sevgiyle hiç birşey olmuyor..evlenmek için onunla ne mücadele etmiştim ama boşuna..6 senem gitti,en güzel zamanlarımız kavga ile geçti.Annesigil yüzünden sürekli evde kavga çıkıyor.Böyle çıkmazda olmak inan daha zor,bir karar vermişsin sonunu getir.Ben 4 gün olmasına rağmen çok pişmanım döndüğüme..
- 11 Mart 2015
- 273
- 193
- 33
hep aynı hikayeler. cümleler aynı. olaylar aynı. son aynı olacak.
acıma hissi ve alışkanlıktan vazgeçememe korkusuyla çöpe atılan yıllar.
zamanı gelecek ve o kararı vereceksin. ben kendim kararı verip uygulayamamıştım. ama Allah o kararı dualarım sonucu O'na uygulattı , aynı dediğin gibi küçücük incir çekirdeğini doldurmaz bir sebepten. Baktı ki bu kulu kendini harap ediyor, kendine acımıyor, Allah kuluna acıdı ve karşımdakine yükledi bu vebali ve sonunda ben içim rahat, keşkesiz ve soru işaretsiz sıyrılıyorum bu keşmekeşten. Allah sana da o istiklal gününü yaşatsın canım. Dualarını hep hayır için et. selamlar.
İnşallah canım inşallah seneler sonra kucağımda bir çocukla ailemin yanına dönmek istemiyorum,eşime katlansam ki biliyorum ailesi yüzündende olsa sonu ayrılık..Çok zor bunları yaşamak Allah herkesin evine mutluluk,huzur versin.
- 11 Mart 2015
- 273
- 193
- 33
evet canım çocuksuzluk büyük şans. ben de çocuksuzum ve iyi ki çocuksuzum. yeni hayat için engelimiz yok. lütfen bunun farkında ol. babam felçliydi 8,5 yıldır, sene başından beri hep hastanelerdeydik, hali içler acısıydı, Allah kurtardı ve Şubat 21'de vefat etti. annem dr.a gitti ve şok bir kararla bypass dendi. ameliyat oldu ve çıkamadı hastaneden. bak ben son olarak yaklaşık 2 aydır problemliydim kocamla. olur olmadık kavgalar çıkartıyordu ve annem yoğunbakımda hayat savaşı verirken. ben perişan haldeyken. 9 haziranda annem öldü ve annem öldüğünden beri daha beterleşti. en son da arife gününden beri ayrıyım.
ailesi cenaze evine 2-3 kere 15 dklığına geldiler. akşam okumalarda kimse yoktu. kimse beni bir kere bile aramadı nasılım diye ve oğulları evi terk ettiğinde "git karının yanına destek ol" demediler.
boşanma dilekçesi verildi, evimiz arabamız satışa çıktı hala kimse bu kızın üzerine bu kadar nasıl gidiyoruz, biz nasıl insanlarız demiyor. Al sana aile problemi. o aile problemi hiç bitmez ve çözülmez.
ne kadar derdim var düşünsene? yemin ederim ayağa kalkacak halim yok ama yaşıyorum.
kimseden medet umma. kimse için kendini üzme. kendine değer ver. belli ki iyi bir insansın. yazık etme kendine. daha beter durumla karşılaşmamak için kurtar kendini. dik dur ve karar al.
kadına dair bölümünde "biz kadınız" diye bir konu var hanzade paylaşmış. okumanı tavsiye ederim.
- 16 Nisan 2008
- 3.832
- 111
- 118
Mesajlarınızın hepsini okuyorum kızlar. Hepsinden bir ders çıkarıyorum. Hepsinde ayrı ayrı yaşanmışlıklar ve acılar var. Allah sabır versin. Aile ile imtihan edilmel çok fazla zor. Ama Allah sabrınıda veriyor.
Biraz mücadeleyi seviyorum sanırım. Pes edip bırakmak bana göre değil. Acıda çeksem illa sonuna kadar gitmek istiyorum. Acı çekerken dayanılmaz durumlara gelsem dahi. Şimdi baba evindeyim, aslında kafam rahat huzurlu gibiyim. Ama eksiğim işte. Yarımım. Ne tuhaf değil mi, bir bütün olarak gelinliğimle çıktığım bu evde şimdi kendimi yarım hissediyorum. Benim eşim pek gülmez, asıktr suratı. Güldüğü zaman güller açardı yüzünde. Hah böyle hep gül derdim, güldükçe daha çok seviyorum seni daha tatlısın, daha hoşsun, daha başkasın. O pek gülmezdi ama şimdi gözlerimi her kapattığımda o gülen bal renkli gözleri geliyor aklıma. Ah çekiyorum içimden, neden yaptın? Biraz daha insancıl olsaydın. Kalp kırmasaydın. Savaşmasaydın, sevseydik birbirimizi. Şimdi yok, ellerimden uçup gitmiş koskoca 5 yıl, yarım kalmış hikayelerim. Sokakta yürüdüm bugün. Çiftleri gördükçe boğazımın ağrısı anlatılmaz. Gözlerim hazır zaten akıtmaya, göz yaşlarımı tuttukça ateşin rengi gibi kızarıyor gözlerim. Nerde bir çocuk ağlasa içimde fırtınalar kopuyor sanki benim çocuğummuş gibi. Doğmamış, hayalini kurduğumuz bebelere ağlıyorum. Bizimde olacaktı, olmadı. Evliliğimizin ömrü yetmedi, dünyaya çiçekler vermeye. Nasipten öte geçilmiyor gerçekten çok doğru. Gitsen yeniden başlayalım desen olacak gibi değil kalsan bağrın yanıyor. Afedersiniz iki ucu bilmem neli değnek derler ya hah işte tamda ordayım. Değneğin tam ortasında. Sol ayağımı sola sağ ayağımı sağa atmaktan dengem bozuldu. Ama hep yerimde sayıyorum. Hala bıraktığım yerdeyim. Birde birleşmemi istemeyen canımdan ötelerim var, babam, annem, kardeşim. Nasıl çiğner geçerim onları? Gönlümün bir kısmı onlarla, diğer kısmıda kendi evimde kaldı. Bana kalan koskoca bir HİÇ sanki. Sanki değil, öyle. Dibe vurdum, çıkamıyorum. Çarem yok. Allah'ım tek çarem. Oluruna bıraktım artık hayırlısı. Birde mutsuz devam eden evlilikleri görünce daha da bir kötü oluyorum nedense . Mutlu olabiliriz belki hala diye ümit ettiğim için mi? Galiba. Tek tavsiyem; evden adım atmadan önce iyi düşünün. Bazen geri dönüşü olmuyor. Son ana kadar savaşmak gerekir, ben mücadele ettim ettim, dayanamadım bıraktım ama bıraktığım için de biraz üzgünüm. Bırakmasamda değişen birşey olmayacaktı gerçi. Belki zamanla. Ama nereye kadar? Hangi zamana kadar? Ömrüm yeter miydi? Yetse bile ben yeter miydim? Ben benden gittikten sonra ömrüm yetse ne olacaktı ki sanki? Ne anlamı olacaktı? Mutsuzum. Keşke mutlu olabilsem. Keşke o da mutlu olabilse.
Biraz mücadeleyi seviyorum sanırım. Pes edip bırakmak bana göre değil. Acıda çeksem illa sonuna kadar gitmek istiyorum. Acı çekerken dayanılmaz durumlara gelsem dahi. Şimdi baba evindeyim, aslında kafam rahat huzurlu gibiyim. Ama eksiğim işte. Yarımım. Ne tuhaf değil mi, bir bütün olarak gelinliğimle çıktığım bu evde şimdi kendimi yarım hissediyorum. Benim eşim pek gülmez, asıktr suratı. Güldüğü zaman güller açardı yüzünde. Hah böyle hep gül derdim, güldükçe daha çok seviyorum seni daha tatlısın, daha hoşsun, daha başkasın. O pek gülmezdi ama şimdi gözlerimi her kapattığımda o gülen bal renkli gözleri geliyor aklıma. Ah çekiyorum içimden, neden yaptın? Biraz daha insancıl olsaydın. Kalp kırmasaydın. Savaşmasaydın, sevseydik birbirimizi. Şimdi yok, ellerimden uçup gitmiş koskoca 5 yıl, yarım kalmış hikayelerim. Sokakta yürüdüm bugün. Çiftleri gördükçe boğazımın ağrısı anlatılmaz. Gözlerim hazır zaten akıtmaya, göz yaşlarımı tuttukça ateşin rengi gibi kızarıyor gözlerim. Nerde bir çocuk ağlasa içimde fırtınalar kopuyor sanki benim çocuğummuş gibi. Doğmamış, hayalini kurduğumuz bebelere ağlıyorum. Bizimde olacaktı, olmadı. Evliliğimizin ömrü yetmedi, dünyaya çiçekler vermeye. Nasipten öte geçilmiyor gerçekten çok doğru. Gitsen yeniden başlayalım desen olacak gibi değil kalsan bağrın yanıyor. Afedersiniz iki ucu bilmem neli değnek derler ya hah işte tamda ordayım. Değneğin tam ortasında. Sol ayağımı sola sağ ayağımı sağa atmaktan dengem bozuldu. Ama hep yerimde sayıyorum. Hala bıraktığım yerdeyim. Birde birleşmemi istemeyen canımdan ötelerim var, babam, annem, kardeşim. Nasıl çiğner geçerim onları? Gönlümün bir kısmı onlarla, diğer kısmıda kendi evimde kaldı. Bana kalan koskoca bir HİÇ sanki. Sanki değil, öyle. Dibe vurdum, çıkamıyorum. Çarem yok. Allah'ım tek çarem. Oluruna bıraktım artık hayırlısı. Birde mutsuz devam eden evlilikleri görünce daha da bir kötü oluyorum nedense . Mutlu olabiliriz belki hala diye ümit ettiğim için mi? Galiba. Tek tavsiyem; evden adım atmadan önce iyi düşünün. Bazen geri dönüşü olmuyor. Son ana kadar savaşmak gerekir, ben mücadele ettim ettim, dayanamadım bıraktım ama bıraktığım için de biraz üzgünüm. Bırakmasamda değişen birşey olmayacaktı gerçi. Belki zamanla. Ama nereye kadar? Hangi zamana kadar? Ömrüm yeter miydi? Yetse bile ben yeter miydim? Ben benden gittikten sonra ömrüm yetse ne olacaktı ki sanki? Ne anlamı olacaktı? Mutsuzum. Keşke mutlu olabilsem. Keşke o da mutlu olabilse.
- 19 Ocak 2011
- 13.028
- 12.863
- 298
Ben arabesk seven bi kadin degilim. Dolayisiyla bu agdali anlatimdan etkilenmedim. Ben realistim. Ikiniz de seviyorsunuz tamam ama evlilik sorumlulugunu alamamissiniz. Bir insan hayati kararini anne baba kardesinden korkup vermez. Evliligine devam etme cunku devam edebilecek olsan baskalarinin sozunu dinlemez ben kocama sans verecegim der giderdin. Tum mesajlarini okumadim ama almiyosan psikolojik destek almani oneririm. Kendine bu kadar duygusal yuk yuklersen depresyona girersin. Biraz duygularini kontrol etmen ve reel hayata donmen lazim yoksa ipin ucu kacar
Edit: Simdi eski konuna baktim, kullanici adi degismis heralde simdi hatirladim, coktan bitirilmesi gereken bir evlilikti, o konuda yazdigimiz yorumlari onemsememistin, bundakini onemser misin bilmem. Evliliginden daha kotu bi hayatin olacagini sanmiyorum bosaninca. Uzulmene cidden degmeyecegini kisa zamanda anlayacaksin
- 16 Nisan 2008
- 3.832
- 111
- 118
Sizin gibi saglam yorum yapanlara ihtiyacim var aslinda. Gerci daha sert ve daha realist yorum yapan bir babam ve kardesim var, ama ben duygularima cok cabuk kapiliyorum. Bu sabah yine uyandim, icim aciyor. Beynimin icindekileri silemiyorum. Esimde sürekli baski yapinca dahada bir kötü oluyorum. Gözümü, kulagimi kapatip mantigimi devreye sokamiyorum. Mantigimla hareket ettigim zamanda oluyor, ozaman daha rahat gönlüm, önüne bak diyorum, hersey nasil baslarsa öyle gider. Kötü basladi kötü gidiyor, kötüde gidecek, kendine gel toparlan diyorum. Sonra hatiralar geliyor aklima hooop yine basa sar. Haftaya psikolog'la görüsmem var. Cok zayifim, merhamet duygum inanilmaz fazla ve zaten beni belalara sürükleyende bu. Biraz kati, kendini düsünen, önce ben bir mutlu olayimda diyen bir yapim yok.
Dua ediyorum bol bol, rahatlatiyor. Ama su beynimdekileri silemiyorum. Cok acimasiz bir kisir döngünün icindeyim.
En basta hatayi yanlis secim yapmakla basladik, her ikimizde. Beklentilerimiz farkliydi birbirimizden, esim hala görmemezlikten geliyor bunlari. Su zor günleri, iyice zorlastiriyor onun bu evliligin yürümeyecegini anlamamasi.
Benzer Konular
