17 yıllık evliliğimi bitirdim. 18'e dayanmıştı. Boşandıktan sonra tek keşkem, daha önce ayrılmamış olmak oldu. Ben dik durunca ailem de beni destekledi. Mutsuzsanız o mutsuz ortamda kalmak için zorlamak kadar saçma bir şey yok cidden. Benim farklı gerekçelerim de vardı ama tek başına mutsuz olmak bile yeterli bir gerekçe bence. Ne yazık ki biz kadınlara ne kadar çekersek, birilerinin arkasını toplarsak o kadar iyi bir kadın olduğumuz öğretiliyor çocukluktan itibaren. O zaman da örneğin erkekler mutsuzluğu bir boşanma gerekçesi olarak çok rahat görürken, biz kadınlara rahat batmış oluyor :) Örneğin ben boşanmadan beş yıl önce ayrılmaya karar vermiştim. Kendimi ikna edip oyaladım her şeyin düzeleceğine inandım falan. Ama öyle bir şey gerçekten mümkün değil. Boşanınca anladım. Bir kere bile ayrıldığıma pişman olmadım, sadece daha erken ayrılıp o mutsuz ortamda kalmasam daha iyi olurdu diyorum o kadar.