Ben diğer arkadaşlar kadar pozitif şeyler söyleyemicem!
Eski konularını bilmiyorum, boşan yada boşanma bu konuda da bi yorumum yok.
Ben çocuğunla alakalı kısımda tecrübemi paylaşmaya geldim.
Sormuşsun ya hani "kızım babasız mı kalıcak nasıl olucak?" diye işte bu soruyu sorarkan ki hayıflanman boşansan da, boşandığın için ohh desen de, hatta boşandığında seni daha iyi bi hayat beklese de geçmiyor o hayıflanma.
Konu çocuk olunca vicdan azabı bitmiyor, bi dönem herhangi bişeyden dolayı kahkaha atarken çocuklarımla gözgöze geldiğimde yüzümde ki gülücüğümden utanıyordum, hayatlarını mahvettim bi de utanmadan gülüyorum diye kendimi paralıyordum.
Büyüdükçe soru sormaya başlıyorlar, durumu anlamaya çalışıyorlar sen açıklama yaparken bile darmaduman oluyorsun, genelde babanın umrunda bile olmuyor, çocuğu için kahrolan sen oluyorsun.
Bunarı da bil, bi adım atarken herşeyin farkında ol diye yazıyorum bunları.
Korkutmak, sindirmek için değil lütfen beni yanlış anlama.
Şu yazdıklarımın 500 katını hissettiğim zamanlarım oldu ama bugün yine o eski eşimle evli olsam herşeye rağmen yine boşarım.