Eşimle 9 yıllık bir birliktelikten sonra evlendik. 5 yıllık evliyim. 2,5 yaşında kızım var. Eşimle evlendik sorunlarımız başladı. Ve hiç bir zaman normal hayatımız olmadı. Sadece hamileliğimde huzurluyduk. Ben 1 sene önce ayrılma kararı aldım. 1,5 ay annemler de kaldım. O zaman kızım henüz 1,5 yasındaydı. Psikiyatriste gittim. Konuşma terapisi ile birlikte ilaç kullanmaya başladım. Tedaviye bir süre devam ettikten sonra sadece kızım için bir kez daha denemeye karar verdim. Eve geri döndüm. Tedaviye eşimle birlikte gittik. Doktorumun eşime tanısı kişisel bozukluk oldu. Denedim yürütmeyi ama başaramadım ve sonunda ayrılma kararı aldım. Ama eşim bunu kabul etmedi ve intihar girişiminde bulundum. Bu olaydan sonra bir daha kendi evime dönmedim. Yaklaşık 2,5 ay önce annemlere geldim. Tabi eşim yine bu olayı kabul etmedi ve eve dönmem için baskı yapmaya başladı. Sonra benim kesin kararlı olduğumu görünce anlaşmalı boşanmaya ikna oldu. İlk duruşma 24.01.2014 cuma günü yapıldı. Aslında anlaşmalı olduğu için hemen bitmesi gerekiyordu. Fakat eşim mahkemenin karar verdiği çocuk ile görüşme günlerini kabul etmedi. Ve karar pedagog tarafından görüş günleri belirlenecek. Mahkeme 19.02.2014 tarihine ertelendi.
Sıkıntım sadece kızımın yıpranıyor olması. Yaşı henüz çok küçük ama her şeyin bilincinde ve maalesef kızım babaya çok düşkündü. Şimdi kendine göre salı,perşembe ve cumartesi günleri kızımı alıyor. Her gün yaklaşık 2'şer saat vakit geçiriyorlar.
Ama baba-kız görüştükten sonra kızım tamamen değişiyor. Geceleri uyumuyor. Uyusa da ağlayarak uyanıyor. Ev yada baba diye sayıklıyor. Dün akşam yine birlikteydiler ve gece kız ev ev diye ağlayarak uyandı. Onun dışında bana karşı biraz agresif ve hırçın. Bazen herkese karşı aynı durumu sergiliyor. Onun bu olaydan yara almadan veya en az yara alarak atlatması için ne yapmam gerekiyor... Bu duruma çok üzülüyorum... Bana yardım edin lütfen...
umarım eski eşin aklıma geleni yapmıyordur, umarım minicik çocuğa boşanmanız ve sizin hakkınızda kötü şeyler söylemiyordur :26:
benimde aklıma bu geldi inş öyle değildir
Kızınız henüz çok küçük. Babasının artık babası olmayacağını, artık aile olmayacaklarını düşünüyor olabilir. Onun anlayacağı bir dille sizin boşandığınızı ama babasının hayatı boyunca babası olarak kalacağını, kötü birşey olmayacağını, hatta artık kavga etmeyeceğiniz için çok daha mutlu olacağınızı anlatmaya çalışın. Babası onu almaya geldiğinde babasına kibar davranın, sizin düşman olmadığınızı görsün. Sakın çocuğum etkileniyor deyip tekrar geri dönmeyin çünkü istikrarsızlık daha kötü etkiler çocuğu. Ama hepsinden önemlisi bir çocuk psikoloğuna danışın. Umarım en kısa zamanda düzelir.
umarım eski eşin aklıma geleni yapmıyordur, umarım minicik çocuğa boşanmanız ve sizin hakkınızda kötü şeyler söylemiyordur :26:
Kızlar yapmayın bu ihtimali düşünmek bile istemiyorum. Buna engel olamamda
Bence bu durumu boşanmak üzere olduğunuz esinizlede konusun. İkiniz yan yana onu cok seveceğinizi onun hep yanında olacağınızı sadece ikinizin boşandığını anlatın esinizede deyinki her ne olursa olsun sorunlarınızı boşanma meselesini cocuğa yansıtmayın.ve en önemlisi birbirinizi cocuğa kotulemeyin. Cocuk sorarsaki niye boşandiniz diye -> annen öyle istedi denmesin
Bu süreç olağan bir süreç.Çocuk bir an da yeni hayata adaptasyon sorunu yaşıyordur.Alışır.Benim kafama takılan senin intihar girişiminde bulunmuş olman.Umarım pişman olmuş ve bu psikolojiden kurtulmuşsıundur.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?