Merhaba arkadaşlar. Buraya defalarca eşimle alakalı konu açmışımdır. Artık her yolu deneyip çözümsüz kaldığım konulardan dolayı boşanma kararı aldım.
Öncelikle 5 yıllık evliyiz. 5 sene de peşimden koşmuştu. Yaşım küçük diye istemiyordum. Çok yalvardı çok ikna etmeye çalıştı. Bende en sonunda bir şans verdim ve evlenmiş bulundum yani. Severek evlendik aslında. Ama evlendikten sonra çok değişti. İlgisizliği sorumsuzluğu başladı. Evle ilgilenmez arkadaşlarına çok daha ilgi gösterir. Ve ben artık yoruldum. Evliliğimizin başından beri ailesi yüzünden çok kavga ettik. Arabam var aileme çok sık giderim. Bana yakınlar. Annesine çok gidiyor bana o kadar gelmiyor diye kaynanamın tripleriyle uğraştım yıllardır. Hele çocuğum olunca daha beter oldu. Torununu annemden kıskanmaya başladı. Oraya çok gidiyor torunum bana o kadar gelmiyor diyor. Eşimin ailesine de giderim ancak her gittiğimde kaynanam benden iş beklediği için rahat ettiğim yer olan annemlere daha sık gidiyorum. Bu arada eşim benim ailemi haftada 1 görür ama benim ailem asla surat yapmazlar laf demezler. İster gelir ister gelmez diye düşünürler. Doğrusuda bu zaten. Kaynanam ameliyat oldu kayınpederim hastalandı hep üstüme düşeni yaptım baktım ilgilendim. Ailesi bişey demez ama eşime yine yaranamadım. 2 çocukla babasına yemek yaptığım halde yine kavga çıkaracak bişey buldu. Yine ses etmedim ailesine saygımı bozmadım. Çünkü bunlardan ailesinin haberi bile yok. Yani ailelerin arkasından kavga ediyoruz yüzyüze problem yokmuş gibi takılıyorız.
Eşim evle pek ilgilenmez musluk damlatır ampul patlar sandalyenin ayağı sallanır herşeyi ben yaparım. Çünkü söylemekten yoruluyorum. 4 ay musluk için yalvardım. Ben kdın başıma nalbura girip musluk mu alayım. Ama yoruldum yıldım.
2 çocuğum var küçüğüm 6 aylık. Ve iş güç yemek temizlik çocuk bakımı derken 2 gündür eşimden trip yiyorum aileme gitmiyosun diye. Oğlum huysuz diş çıkarma döneminde uyanıkken hep kıcağımda. O uyurken yapabildiğim işleri yapıyorum. Ama hiçbir şekilde beni anlamıyor. Sanki ne yapıyorsun ki çok abartıyorsun gibi tepkilerle karşılaşıyorum.
Dün artık ayrılmak istediğimi söyledim. Hayatımı mahfettiğini, kendime olan öz saygımı yitirmeye başladığımı söyledim. Sürekli kendimden ödün verdiğimi ailesi için bizi hiçe saydığını anlattım. Ama o yine kendini haklı gördü. Ama aileme gitmiyosun babam hasta diyor. Daha fazla yormadan bitsin istedim. Kendisi istemiyor boşanmayı ama yürütmek içinde bir çabası yok. Şunu bunu düzeltirim gibi sözler duymayınca boşanma fikrini gerçekleştirmeye karar verdim.
Çocuklarımı özlerim diyor. Ama zaten günde bir saat görüyor. Çünkü 6’da işten gelir 7’de kahveye gider ve gece 1 gibi gelir. Evliykende görmüyor ki çocuklarını. Henüz ailelerin haberi yok. Mutlaka engel olmaya çalışacaklar. Çünkü şiddet aldatılma gibi şeyler olmayınca mutlusun sanıyorlar. Uzun oldu kusura bakmayın arkadaşlar. 28 yaşında 2 çocuğumla yanlız yaşayabilecekmiyim bilmiyorum. Belki benim gibi ayrılmış kadınlardan güzel sözler duyarım diye sizinle paylaşmak istedim. Ailem arkamda olur her türlü ama kendi evimde kalmaya devam edicem. Aile evine dönemem çocuklarımın düzenini bozmak istemiyorum.
çok şükür elimden geldiğince tamirat yapıyorum şimdi ben aksam kocama diyim kadın başıma nie nalbura gidiyorum diye
