Bayanlar,
Esimle aramizda evliligin baslangicindan beri sorunlar var.. en buyuk sorunda esimle aramizda 20 yas fark var o benden buyuk ama bugune kadar hic bir zaman bu bir sorun olmadi (yargilamayin lutfen). 2 cocugumuz var ve toplamda 7 senelik evlilik dahil birlikteligimiz var.
Esim cocuk gibi kuser, haksiz iken hakli olur, kendi sucunu ortmek icin beni suclar. Olay su ki, bugunlere kadar tabi kavgalarimiz oldu ama hep tek tarafli alttan aldim. Aldatilma supheleri artti aralik ayindan itibaren cunku esim hersey ile cok degismisti. Ve hakliydim esim calistigi yerde mudur, ve iscisi ile bir iliski var, kiz benimle yasit sanirim, kizi eve gotururken onlari takip ettim ve herseyi gordum. O an noktayi koydum kendimce ama ona soyleyemedim. Nedense seviyorum sevmekten vazgecmek istiyorum cunku huzurum yok ve mutlu degilim cok mutsuzum. Ve gormeme ragmen inkar etmeside cabasi. Son 2 haftadir birbirimizden kopuk yasiyoruz kendi hayatini yasiyor cocuklar ile ilgilenmeden ben kendi hayatimi yasiyorum cocuklar ile. Artik bosanma kararini verdim ve acikladim ve bana nasil istiyorsan oyle yap rahat rahat hayatini istediginle yasa rahatca istediginle bulus diye bana sucluluk duygusu ve piskolojik baski yapiyor suan. KararimdN donmeyecegimden eminim ama kendimi cok bos huzursuz ve mutsuz hissediyorum, ciksin hayatimdan ondan nefret ediyim ve cocuklarim ile mutlu huzurlu oliyim istiyorum. Bu yolda ilerlerken cok yanliz hissedecegimi biliyorum ve acikcasi kendimi artik iyi hissetmek istiyorum bitsin ve gunes dogsun istiyorum. Suan onsuz kalmaktan korkuyorum ama onu artik istemedigimden eminim. Bosanma kararimin arkasindayim ama hepmi kendimi boyle kotu hissedecegim ben
