Kesinlikle haklısın, ben kendi ellerimle bu hale getirdim. Hepsi benim eserim, ama zamanında akılsız davrandım diye hep böyle gitsin istemiyorum. Bütün o tavizleri geri almadan sağlıklı bir evlilik olmaz. Evi aldık ama ikimiz de birbirimize bu ev yatırım için oturmak için değil, buradan taşınacağız bir gün diye söylüyoruz hep. Çünkü artık istemediğimi hem kendim anladım, daha sonra onun anlamasını sağladım.İnşallah canım.
Az kalmış dayan.
Evliliğini aynı evde yaşa.
Bir de dürüst olalım bak eşinin emek vermemesi onun suçu değil.
Diğer konunu da okudum onun gelmesine gerek bırakmayan sensin.
Hep kendin giderek bu düzeni sen kurmuşsun.
Aynı apartmanda olma da senin kurduğun bir düzen.
Evet düşünemedin anlıyorum benim de böyle akılsızlıklarım var ve bunun bedelini ödüyorum.
Dürüst olmak lazım.
Doğru değerlendirebilmek adına.
Kesinlikle dayan ve evliliğini aynı evde yaşa sonra karar ver.
Ailesi de iyiymiş valla bana göre çok çok iyi durumdasın.
Kesinlikle haklısın, ben kendi ellerimle bu hale getirdim. Hepsi benim eserim, ama zamanında akılsız davrandım diye hep böyle gitsin istemiyorum. Bütün o tavizleri geri almadan sağlıklı bir evlilik olmaz. Evi aldık ama ikimiz de birbirimize bu ev yatırım için oturmak için değil, buradan taşınacağız bir gün diye söylüyoruz hep. Çünkü artık istemediğimi hem kendim anladım, daha sonra onun anlamasını sağladım.
Güven sorunum da çözülür mü bilmiyorum, söylediğinde haklısın, aynı evde farklı oluyor, bir sarılmasıyla kalbim ısınıyor. Belki aynı evde yaşarsak güvenirim alışırım ona. Ama hiç bir şey değişmezse de Rabbim inşallah hayırlı bir şekilde bitirebilme gücü versin bana
Teşekkür ederim sana ya yazmak bile rahatlattı :)
Eger mutsuzsan gercekten uzatma. Cunku olmuyorsa olmuyor. Sadece daha cok yipraniyorsun. Benim esim normalde de iyi bir insan degil o yuzden ben cok arada kalmiyorum. Seninki iyi bir insan olabilir ama sana uygun degilse, aradiklarini bulamiyorsan, tatmin olamiyorsan cok fark etmiyor ne kadar iyi oldugu. Ben hayatimda baska biri olmayacak bile olsa goze aldim ayriligi. Omur boyu yalnizliga bile raziyim, o kadar kotuydu evliligim. Zaten takip etmissin. Sen daha bir arada olmayi yasamamissin. O yuzden bence bekle dedigim gibi. Beraber olmaya baslayinca da gozlemle. Sonra karar ver.Ben de şu anda çocuk sahibi olmaktan çok ama çok korkuyorum, asla da göze alamam zaten. Senin konunu da takip ediyorum canım, umarım en az zararla kurtulursun o dengesizden. Konularını okurken aklımdan tek geçen bu kadın çok daha iyi bir hayata layık düşüncesi idi. Benim çevrem de benim hakkımda böyle düşünüyordur eminim :)
Ben boşanmaya karşı değilim. Gerekiyorsa olabilir canım ama bu yazdıklarının boşanma sebebi olduğuna emin misin?
Yani birde şöyle düşün diyelim ki boşandın ve yeni bir evlilik yaptın bu yaşadıklarını yaşamayacağının garantisi var mı?
Erkeklerin geneli inattır mesela. Ben bugüne kadar çevremde benim eşim hatasını kabul eder alttan alır diyen birisine denk gelmedim. Çoğu anlayışsız dır ve kaba sabadır. Buda bir gerçek. Kadın ruhundan anlamazlar.
Boşanma konusunu ilk kim gündeme getirdi? Bir evlilikte ciddi ciddi boşanma düşünülmüyorsa bu konunun gündeme gelmesine karşıyım. İlişkiyi laçkalaştırır ki bu evlilikte kesinlikle olmaması gereken bir şey.
Yani eşin seni aldatmıyor, kazandığını saçıp savurmuyor, sana hakaret etmiyor ve bir erkek olarak bir takım ihtiyaçlarını karşılıyorsa sence de bu durumda boşanmak bencillik olmaz mı?
Sevgiler...
Merhaba,Merhaba. Sanıyorum konu biraz soğumuş ama benim daha sıcak olan derdime biraz derman olacak gibi geldi. Esasında ben de boşanmaya karar verme eşiği nedir diye merakımdan geziyordum. Sonra bu konuyu ve gibigibiyim'in yazdığı bir yorumu gördüm. "o eşiği beklersen boşanamazsın" Gerçekten hak verdim. Konu sahibinin durumuna birkaç bişey yazmak istiyorum. Nisanda aynı şehirde yaşamaya başlayacaksınız sanıyorum. Bu zamana kadar geçen süreçte değişen bir şey oldu mu? Durumu idare mi ettiniz yoksa çözüme ulaşan şeyler oldu mu? İletişimsizlik benim de sorunum. Aynı evdeyken başka şehirlerde gibiyiz. Merakımı mazur görün. Kendimden bişey bulduğum için sormak istedim.
Evliliğimizin başından beri ayrıyız iş nedeniyle. Eşimle aynı memleketteniz ben farklı şehirdeydim. Daha sonra ben memleketim olan şehirde iş buldum fakat oryantasyon süreci çok uzun ve farklı şehirde. 4 ay kadar daha ayrı kalacağız, yani evliliğimizin ilk 2 senesi ayrı geçmiş olacak.
Ben zaten birleştikten sonra evlenme fikrindeydim ama eşim çok ısrar etti, beni de ikna etti. Şimdi de ben bunları öngörmemiştim diye ikide bir ayrılıktan bahsediyor, sonra da ayrılmam diyor. Sıkıntıyı çeken ben halbuki, dengemi bozdu iyice.
Merhaba arkadaslar. Butun konusmalari okudum. Birbirimize ne cok benzer seyler yasiyoruz. Bende bosanma konusunda dusunme asamasindayim.. konuyu acan arkadasa sormak istiyorum bir duzelme oldu mu iliskinizde ? Yani sans vermeye deydi mi ? Son durumunuz nedir. Ben defalarca sans verdm artik duzelmesinden umidi kestim. Acaba gercekten duzelen oluyor mu gercekten meraktan soruyorum
her evliligin ilk yillari boyle oluyor hele bur birlesin daha yakin olursunuz biraz daha sabret arkadaslarsa demis erkeklerin geneli kocaniz gibiKızlar merhaba,
Daha önce bir konu da açmıştım, 1.5 yıllık evliyim fakat evliliğimizin başından beri iş dolayısıyla ayrı şehirlerdeyiz. Çok sancılı bir evlilik geçiriyorum. Yani nasıl desem mantıklı düşününce mutsuz anlarım mutlu anlarımdan daha fazla ama ben çok gel-gitler yaşıyorum bitirme konusunda.
Sorunlarımızı ilk konumda anlatmıştım ve ilk zamanlar çok kırılgan, duygusal, eşine fazla odaklı, kendini savunamayan ve pasif bir kişilik sergilediğimi ve bu yönlerimi törpüleyip evliliği daha dik durarak devam ettirmek istediğimi, bu da işe yaramazsa bitireceğimi falan söylemiştim. Bu kötü evlilik bana rahatsız olduğum yönlerimi yok etme fırsatı verdi, bu durumdan memnunum aslında :) artık ne eşim ne çevremdeki insanlara karşı gereğinden fazla verici değilim ve umursamıyorum, hayattaki her şeye üzülüp ağlamıyorum, gereksiz insanları hayatımdan çıkarttım vs. rahatladım yani.
Gel gelelim eşimin çok egoist, kendine dönük, elini taşın altına sokmayan, tripler atan halleri ve ayrılmaktan bahsedip ertesi günü aşırı ilgili sevgi dolu davranması ve asla benden boşanmayacağını söylemesi beni çok yoruyor. Ben de muallakta kalıyorum, ne bitirebiliyorum ne devam edebiliyorum, çok ağır bir duygusal yük.
Yaşadıklarım çok zoruma gidiyor ve eşim maalesef bunları tamir edecek kişilikte değil. İletişim sorunumuz var bir de anlaşamıyoruz konuşurken. En güzel yıllarım bunlar, böyle derin mutsuzlukla mı geçecek hep diye hayıflanıyorum, 40 yaşında hastalık sahibi olmak, geriye baktığımda keşke bitirseydim zamanında demek istemiyorum benAma bir taraftan da seviyorum onu, iyi yönleri aklıma geliyor biraz da merhamet ediyorum ona ilginç bir şekilde.
Daha bir sürü şey yazasım var ama sizi de sıkmayım. Özellikle boşanmış arkadaşlar, nasıl karar verdiniz buna tam olarak? Yani insanın bir eşiği var da ondan sonra kopuyor mu? Ben öyle eşim gibi oyuncak haline getirmek istemiyorum, bir kere yapacaksam aklım geride kalmasın istiyorum. Ama o eşikte değilim şu an, şimdi terk etsem biraz çabalasa dönerim biliyorum. Daha ne olmasını bekliyorum ki ben öff
hmmm...Konu sahibi arkadaş boşandı...
Değmedi yani..
Şimdi daha iyi kendisi..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?