Benim evliliğim de bitti, bitiyor... Rüya gibi başlamıştı herşey, evlendiğimiz gün değişti, sonrasında kısa sürse de hiçbir şey anlamadığım bir evlilik oldu. Bir gün mutlu olmadım bu evlilikte. Ama Allah biliyor ya çok sevdim, o da beni sevdi, ya da ben öyle sandım. Şu an eşimden ayrıyım, ailemin yanındayım, boşanma davasını bekliyorum. Bazı anlarda o kadar üstüme geliyor ki herşey, içimden hiçbir şey yapmak gelmiyor. Hep ağlamak istiyorum, güzel günleri düşünüyorum onun beni sevdiği zamanları düşünüyorum. Sonrasında kötü anılar doluyor zihnime ve üzüntü, öfke her türlü duyguyu aynı anda yaşıyorum. En ağır gelen ise bir zamanlar beni seven adamın artık beni sevmemesi. Nasıl olur diyorum, o büyük sevgisi nasıl bitebilir? İçim acıyor. Eşim ise gününü gün ediyor belki, çok uğraştım evliliği düzeltmek için olmadı, o hiç çabalamadı, boşanmaya kararlı. Artık ben de öyleyim. Ama o hiç mi üzülmüyor, biraz olsun mu içi acımıyor merak ediyorum. Belki erkekler duygularını göstermiyor bizim kadar, belki o da üzülüyordur, ne olursa olsun bir evlilik bitiyor ama duygularını mı yansıtmıyor acaba diye kendimi teselli ediyorum. Ama onun bu kadar duyarsız olması, sanki eşinden değil üç günlük sevgilisinden ayrılmış kadar rahat gözükmesi içimi acıtıyor. Ben bu kadar kötüyken o nasıl bu kadar rahat olabiliyor? Kendini hiç değer verilmemiş, sevilmeyen istenmeyen bir kadın gibi hissediyorum.
Sorum basit, bir erkek boşandıktan sonra neler hisseder? Boşanmak erkeklere aslında daha ağır gelir derler. Sizce bu ne kadar doğru? Bir erkek boşanmayı istese bile sonrasında o da üzülür mü, o kadar şey paylaştığı eşini özler mi? Zamanla tekrar barışmak için adım atar mı, kendi terketmiş bile olsa? Boşanmış erkeklerin psikolojisi ne durumdadır? Benimle gördüklerinizi, bildiklerinizi, düşüncelerinizi paylaşır mısınız?
Benim evliliğim de bitti, bitiyor... Rüya gibi başlamıştı herşey, evlendiğimiz gün değişti, sonrasında kısa sürse de hiçbir şey anlamadığım bir evlilik oldu. Bir gün mutlu olmadım bu evlilikte. Ama Allah biliyor ya çok sevdim, o da beni sevdi, ya da ben öyle sandım. Şu an eşimden ayrıyım, ailemin yanındayım, boşanma davasını bekliyorum. Bazı anlarda o kadar üstüme geliyor ki herşey, içimden hiçbir şey yapmak gelmiyor. Hep ağlamak istiyorum, güzel günleri düşünüyorum onun beni sevdiği zamanları düşünüyorum. Sonrasında kötü anılar doluyor zihnime ve üzüntü, öfke her türlü duyguyu aynı anda yaşıyorum. En ağır gelen ise bir zamanlar beni seven adamın artık beni sevmemesi. Nasıl olur diyorum, o büyük sevgisi nasıl bitebilir? İçim acıyor. Eşim ise gününü gün ediyor belki, çok uğraştım evliliği düzeltmek için olmadı, o hiç çabalamadı, boşanmaya kararlı. Artık ben de öyleyim. Ama o hiç mi üzülmüyor, biraz olsun mu içi acımıyor merak ediyorum. Belki erkekler duygularını göstermiyor bizim kadar, belki o da üzülüyordur, ne olursa olsun bir evlilik bitiyor ama duygularını mı yansıtmıyor acaba diye kendimi teselli ediyorum. Ama onun bu kadar duyarsız olması, sanki eşinden değil üç günlük sevgilisinden ayrılmış kadar rahat gözükmesi içimi acıtıyor. Ben bu kadar kötüyken o nasıl bu kadar rahat olabiliyor? Kendini hiç değer verilmemiş, sevilmeyen istenmeyen bir kadın gibi hissediyorum.
Sorum basit, bir erkek boşandıktan sonra neler hisseder? Boşanmak erkeklere aslında daha ağır gelir derler. Sizce bu ne kadar doğru? Bir erkek boşanmayı istese bile sonrasında o da üzülür mü, o kadar şey paylaştığı eşini özler mi? Zamanla tekrar barışmak için adım atar mı, kendi terketmiş bile olsa? Boşanmış erkeklerin psikolojisi ne durumdadır? Benimle gördüklerinizi, bildiklerinizi, düşüncelerinizi paylaşır mısınız?
Unutmadan öncelikle yazmak istedim, açık ve net olarak söylüyorum ; sizi arasıra aramasının tek nedeni , hala onda olup olmadığınızı ruhsal olarak kontrol etmektir..Ses tonunuzda yılgınlık, zayıflık, özlem v.s hissettiği anda rahatlıyor ve sonrasında yine uzun bir süre aramıyor.
Başka kişilerde huzur arıyor, bulamayınca yine size arıyor kendince.
Hemen hemen bütün ayrılan erkekler bu psikolojıyı yaşar..
Sorunuza gelince kesinlikle evet.Erkekler zaman geçtikçe özlüyorlar, zaman geçtikçe yalnız kaldıklarını hissediyorlar..Eğer evlilik çok kötü bitmediyse, yani kadın çok kötü bir şekilde erkeği yıpratmadıysa davranışlarıyla, erkek geri dönüyor.
Uzun zaman gerekiyor bunun için dediğim gibi. Önce biraz bocalıyorlar, sonra nefes aldıklarını hissediyorlar, duygusal boşluğun verdiği psikolojıyle rahat davranışlar sergileyip farklı arayışlara giriyorlar.
Sonra dank ediyor, yazık oldu evliliğimize diye.. Bunu ne zaman der ; kadın artık asla geri dönmeyeceğini erkeğe hissettirdiği zaman..Güçlü ve kendine güvenen hayat kurduğu zaman..
Çevremde ve duyduklarım hayatlar içerisinde bunun aksini hiç görmedim..
Kendize maddi manevi güçlü bir hayat kurun inşaallah.. Gerisi kendiliğnden öyle güzel halolacak ki siz bile şaşıracaksınız..
kesinlikle çok haklısın...benim eşimde saçma sapan şeyler için arıyor.sanki bişey duymak bişey söylemek istercesine.merak uyandıracak cümleler kuruyor.umrumda olmadığını anladığı zamansa çamur atmaya başlıyor.canavarlaşabiliyorlar çok rahat.
Benim evliliğim de bitti, bitiyor... Rüya gibi başlamıştı herşey, evlendiğimiz gün değişti, sonrasında kısa sürse de hiçbir şey anlamadığım bir evlilik oldu. Bir gün mutlu olmadım bu evlilikte. Ama Allah biliyor ya çok sevdim, o da beni sevdi, ya da ben öyle sandım. Şu an eşimden ayrıyım, ailemin yanındayım, boşanma davasını bekliyorum. Bazı anlarda o kadar üstüme geliyor ki herşey, içimden hiçbir şey yapmak gelmiyor. Hep ağlamak istiyorum, güzel günleri düşünüyorum onun beni sevdiği zamanları düşünüyorum. Sonrasında kötü anılar doluyor zihnime ve üzüntü, öfke her türlü duyguyu aynı anda yaşıyorum. En ağır gelen ise bir zamanlar beni seven adamın artık beni sevmemesi. Nasıl olur diyorum, o büyük sevgisi nasıl bitebilir? İçim acıyor. Eşim ise gününü gün ediyor belki, çok uğraştım evliliği düzeltmek için olmadı, o hiç çabalamadı, boşanmaya kararlı. Artık ben de öyleyim. Ama o hiç mi üzülmüyor, biraz olsun mu içi acımıyor merak ediyorum. Belki erkekler duygularını göstermiyor bizim kadar, belki o da üzülüyordur, ne olursa olsun bir evlilik bitiyor ama duygularını mı yansıtmıyor acaba diye kendimi teselli ediyorum. Ama onun bu kadar duyarsız olması, sanki eşinden değil üç günlük sevgilisinden ayrılmış kadar rahat gözükmesi içimi acıtıyor. Ben bu kadar kötüyken o nasıl bu kadar rahat olabiliyor? Kendini hiç değer verilmemiş, sevilmeyen istenmeyen bir kadın gibi hissediyorum.
Sorum basit, bir erkek boşandıktan sonra neler hisseder? Boşanmak erkeklere aslında daha ağır gelir derler. Sizce bu ne kadar doğru? Bir erkek boşanmayı istese bile sonrasında o da üzülür mü, o kadar şey paylaştığı eşini özler mi? Zamanla tekrar barışmak için adım atar mı, kendi terketmiş bile olsa? Boşanmış erkeklerin psikolojisi ne durumdadır? Benimle gördüklerinizi, bildiklerinizi, düşüncelerinizi paylaşır mısınız?
Boşanma sonrası erkeğe de zordur kadına da...
Kolay mı alışkanlıklarından vazgeçmek öyle pat diye!
Belki ilk dönemler bekarlığın ilk heyecanıyla anlamazlar ama zaman geçtikçe,çevrede mutlu çiftler gördükçe,kendi hatalarıyla başbaşa kalınca ararlar diye düşünüyorum.
Benim durumum çok farklı.
Geçtiğimiz günlerde 2 sene oldu boşanalı dün akşam halen kocamla cebelleşiyordum. Artık bilmediğim telefon numaraları da kullanmaya başladı ki hiç böyle bir adeti yoktu eskiden.
Hergün aramaz ama ayda 3 ya da 4 kez yoklardı beni.
Sert konuşurum anlamaz,yumuşak dururum üstüme çıkar,hele ki geçen hafta "hayatımda biri var,beni zor durumda bırakma rica ederim" dedim Allahım ne hata etmişim. İyice inada bindirdi! Şimdi başka çözüm düşünüyorum.
Telefon numaramı değiştirmeyi hiç düşünmedim,onun için hayatımın önemli noktalarına dokunamam yeteri kadar zorlaştırdı daha fazlasına müsade etmicem.
Ben bu konuda hem çok üzgün hem çok sertim!
Zamanında aynı evin içindeyken krediyi tüketmeselerdi şimdi bu durumda olmazdık!
Geçmiş ola!!!
canım sen hazmedememişsin..istiyorsun ki o da acı çeksin yaşadıklarımı o da yaşasın..
sanki çok seven taraf senmişsin bu evlilikte ya da kendini öyle göstermişsin çünkü bitirmemeye çalışmışsın evliliğini..o da öyle sanmış kendini bişey sanıvermiş..
bir süre sonra bu duyguların geçecektir..sabret...bir daha lütfen tut kendini ona karşı nazik olma..güçlü dur herşeye karşı ama..allah yardımcın olsun..
Boşanma sonrası erkeğe de zordur kadına da...
Kolay mı alışkanlıklarından vazgeçmek öyle pat diye!
Belki ilk dönemler bekarlığın ilk heyecanıyla anlamazlar ama zaman geçtikçe,çevrede mutlu çiftler gördükçe,kendi hatalarıyla başbaşa kalınca ararlar diye düşünüyorum.
Benim durumum çok farklı.
Geçtiğimiz günlerde 2 sene oldu boşanalı dün akşam halen kocamla cebelleşiyordum. Artık bilmediğim telefon numaraları da kullanmaya başladı ki hiç böyle bir adeti yoktu eskiden.
Hergün aramaz ama ayda 3 ya da 4 kez yoklardı beni.
Sert konuşurum anlamaz,yumuşak dururum üstüme çıkar,hele ki geçen hafta "hayatımda biri var,beni zor durumda bırakma rica ederim" dedim Allahım ne hata etmişim. İyice inada bindirdi! Şimdi başka çözüm düşünüyorum.
Telefon numaramı değiştirmeyi hiç düşünmedim,onun için hayatımın önemli noktalarına dokunamam yeteri kadar zorlaştırdı daha fazlasına müsade etmicem.
Ben bu konuda hem çok üzgün hem çok sertim!
Zamanında aynı evin içindeyken krediyi tüketmeselerdi şimdi bu durumda olmazdık!
Geçmiş ola!!!
hasta mı bu adam?
niye arıyor ki?
sen onun karısı değilsin artık.
çoluğunuz yok çocuğunuz yok...
değil ayda 3-4 kez sene de 1 kez konuşmanız dahi lüzumsuz.