Şuan hiç bir şekilde geri dönüşü yok.. uzun uzun yazamıyorum gözlerim acıyor aglamaktan. Annemin aglamasına babamın çaresizliğine dayanamıyorum en çokta iki gün önce sarılıp oynaşıp oturup yemek yediğimize sonrasında geldiğimiz bu noktaya canım çok yanıyor göz açıp kapansa bitse. Evrak göndersin imzalayıp bitsin istiyırum mahkeme falan çekemem kimseyle yüz yüze gelmek istemiyorum.evden çıkarken hiç bir şeyimi almadım onların orada olması bile canımı yakıyor. Sürekli herkese beni kötülediğini bilmek.
Belki soğuk bir bakış açısı olarak algılayabilirsiniz.
ama anne babanız niye bu kadar perişan?
kızları kefenle dönmedi ya?
evlenmek kadar boşanmakta var.
ciğeri 5 para etmeyecek insanlar yüzünden arkada kalıp ağıt yakmak niye?
ne güzel kızları yanlarında.
hayat duygusallıkla yaşandığında çok gaddar oluyor.
mantıkla yaşandığında ise,
Zorluğun karşısında dimdik güçlü karşılanıyor.
tamam tabiki zordur. Kolay diyemem.
ama benim dökeceğim gözyaşının bile kıymeti olmalı.
biliyor musunuz,ruhumuzun ve bedenimizin kıymetini ağırlığını biz belirliyoruz.
yaşayarak,kendimize nasıl davranarak karşıdakine önemimizi gösteriyoruz.
gidenin cehenneme kadar yolu var açıkçası.
hayatımda 2 yıldır üst üste gelen acılı,sancılı süreçlerim oldu ve arka arkaya.
tek tek her derdime oturdum 2 gün düşündüm düşündüm ağladım. Yorulmana kadar.
sonra bir çizgi.
ben gözlerimi yaşlarla doldururken,hayatı kaçırıyor güzellik varsa göremiyorum.
bu sebepten yas tutmam sadece 2 gün.