Aslında tam tersi bütün ailem arkamda daha çok gencim ve uzun bi ömür bekliyo beni. Sadece çalkantılarımı atlatamıyorum. Şimdi kiminle yada bana vermediği sevgiyi kime verecek diye içim içimi yiyor
Kim ne yaşarsa yaşasın ilk kez ben yaşıyorum sanar ya o durumdayım. Zamana ihtiyacım var inanın şu 1 hafta boyunca dakikaları sayıyorum hiç birley aklımı dağıtmama yardımcı olmuyor
Şiddetten sonra bir adam nasıl sevilir ya kendinize gelin canınızı sokakta mı buldunuz şiddetin bir üstü cinnet geçirip öldürmektir bu kadar mı değersiz canınız
Kınamak yerine destek olduğunuz için teşekkür ederim. Umarım bende iyiki derim. Bazı anlar geliyor boğulacak gibi oluyorum
Öyle bi psikolojideyim ki kendimi suçluyorum hep
Bugüne kadar ailemden bir tokat dahi görmedim. Sadece kendimi suçluyorum keşke ters bakmasaydım keşke gittiği yere karışmasaydım belki mutlu olurduk diyorum
Umarım bende senin gibi güzel atlatabilirim
%50 değil %10 luk bir destek görsem belki mutlu olurduk. Çok çabaladım belki 10 yıl yaşlandım. Allah büyük bir yerde bizleri izliyorsa yanlarına kalmıycağını umuyorum
Aile olarak öyle sindirdiler ki beni bir süre sonra kendimi suçlamaya başladım yapmasaydım söylenmeseydim diye çünkü ailesinden hep bu yorumu aldım. Ve çöktüm inanın çöktüm
Can çıkar huy çıkmaz!
Büyüklerin söyledikleri ne kadar boş gelsede o kadar doğru ve kanıtlanmışki
Burda belki çok kınıyolar 9 ay öncesine kadar bende çok kınardım. Ama değişiyo gerçekten. İnsanın duyguları ağır basıyo mantık devredışı kalıyor. Kendime telkinde buluyorum çok güzel bir hayatım olacak diyorum ama diğer tarafım çöküyor eriyo sanki
Bunu en iyi kendimden biliyorum kaçmak için odaya koşuyodum elini kapının arasına koyardı biliyodum açsam daha çok dövecek ama dayanamıyodum canı acır diye o kapıyı açıyodum.
