- 25 Ağustos 2014
- 21.457
- 51.718
- 798
Bosandigim ilk zamanlar guven diye bi duygu kalmisti bende, hic kimseye karsi, sadece erkekler degil.. Mutlu bi evlilik olamaz asla diyordum, bi erkege ne kadar guvenebilirsin ki, sana ne kadar aile olabilir ki diyordum.. Simdi biraz aştım bunlari şükür, tamamen gecmedi elbette ama guzel evlilikler de goruyorum cevremde, Rabbim bilir en dogrusunu, bi gun olursa InsaAllah dağ gibi kale gibi yanimda dimdik duran, sevgisi sefkatiyle sarmalayan biri olur, ikimiz icin de : )Tek ben miyim.acaba boyle dusunen diyordum, Degilmisim :) Iki kisilik bir yalnizlik yasadim , yasamayan asla bilemiyor..Ve o zamanlar is yerinde benle surekli konusmaya calisan bir adam vardi . Yani istesem bende gider onunla konusurdum . Ama tabi bu durumu kendine yakistirmak var ben en cok kendim icin bu durumdan hep kacindim..
Benim eski esim beni seviyor gibi yapmis asil derdi babamin parasi ve mal varligiydi. Bunu maalesef cok gec fark ettim . Ailemden de oyle bir evler arabalar gelmeyince gercek yuzunu gormus oldum. Peki bundan sonrasi icin birine guvenebilir misin ?
Umit kesmemek gerek..