Evden ayrılmalı mıyım bilmiyorum. Ailemle aynı şehirdeyiz gitmek daha mı iyi olur yoksa aynı evde sessizlik miBu aşamadan sonra yapacağınız tek şey sessizliğe bürünmek olmalı, çabalamışsınız, bundan sonra kendinizi çekin. Zamana bırakın, ara verin. Bazen ara vermek, uzak kalmak bazı şeyleri daha iyi anlamamızı sağlıyor. Bir yerlerde kaldıysa bir şeyler, bir adım atarsa eğer yeniden denersiniz.
Olayların kopuş noktası dış kaynaklı meseleler mi? Mesela aileler işin içinde yokken sevgiliyken nasıldı?Evden ayrılmalı mıyım bilmiyorum. Ailemle aynı şehirdeyiz gitmek daha mı iyi olur yoksa aynı evde sessizlik mi
Tam olarak 1 yıl olmadı okuduğum kadarıyla 1 yıl dolmadan anlaşmalı boşanma olmuyor zannediyorum. Zaten ona bıraktım her şeyiKonuyu tam anlamak için, diğer konularınızı okuyup da geldim. Buraya düzenli periyotlarla evliliğinizle ilgili yaşadığınız sorunları yazmışsınız. Bir yıldır da çözüm bulamamışsınız her ikinizin de bana göre hataları var. Siz eşinizin ailesine çok cephe alıp gereksiz kinlenmişsiniz(gereksiz diyorum çünkü size hiç bulamayan bir aile akarı kokarı yok, olmasınlar destek gül gibi yaşayıp gidersiniz anca bayramdan bayrama ne güzel işte) eşinizin sıkıntısı da travmasından ötürü boşanmayı çözüm ya da kendine eğer babasını örnek alıyorsa ben de kesin böyle olucam düşüncesi. Ama size şunu söylemeliyim ki elinizden gelenin fazlasını yapmışsınız söylediğiniz kadarıyla. Haftada birde eşinizle ilgili sorunları ailenizle paylaşmanız ve bunu eşinizin görmesi de hoş olmamış. Aynı durumda kendinizi düşünün? Bu saatten sonra yapabileceğiniz en iyi şey boşanmak istiyorsa ben elimden geleni yaptım deyip kenara çekilmek. Ama dava işlerini ona bırakın ne istiyorsa kendi yapsın ki bence çekişmeli olmaması sizin gururunuz açısından da önem taşıyor.
Ailevi meseleler olsa da aslında iletişim sorununun daha baskın olduğunu söylüyor.Olayların kopuş noktası dış kaynaklı meseleler mi? Mesela aileler işin içinde yokken sevgiliyken nasıldı?
Bilemiyorum ki ben evlenmeden ara verdiğimiz bir dönem biliyorum ki evli gibi yaşıyorduk, ben görmek konuşmak dâhi istemedim, hatta ayrılmak konusunda kararlıydım, bunalmıştım. Kısa bir süre ayrılık sonrası, ondan hiç haber alamamak özlediğimi hissettirdi. Hiç özlemem sanıyordum. Belki de gitmelisiniz, dananın kuyruğu kopsun ne oluyorsa olsun diyerek. Dediğim gibi bir yerlerde bir şeyler kalmışsa sizi bulacaktır. Olumlu da olabilir olumsuz da gitmek. Tamamen de kopabilirsiniz. Siz iyice düşünüp verin kararınızı.
Evlilik de çok taze, böyle bıçak gibi kesip atmak da pişmanlıklar doğurabilir. Çok üzüldüm.
Söylemeniz gereken her şeyi söylemişsiniz bence artık ikna çabasına girmeyin. Bence dönecektir. Barışmak için gereksiz tavizlere girmeyin. Dönerse tahammül edemeyeceğiniz şeylere anlayış ya da fedakarlık isteyebilir. Bu lafı alışkanlık haline getirebilir sizin korktuğunuzu düşünüp. Öyle kolayca ağza alınmayacak bir şey olduğunu görmeli.Daha evleneli 1 yıl olmadı.
Sorunlar yaşadık. Öncede yazmıştım ailevi meseleler, birbirimizi anlayamamız, sağlıklı iletişim kuramamak vs. Eşim bugün boşanmak istediğini söyledi.
Hatta ailemin yanında artık aşamadığını, çözüm bulamadığı ifade etti. Sonra ikimiz konuştuk sorunları aşalım, dediğimde ümidim yok, mutsuzum dedi. Saatlerce konuştuk aşacağımıza inanmıyor.
Son kararınsa davayı aç süreci konuşalım dedim. Nasıl olacak bilmiyorum dedi.
İsteğinde kararlıysan davayı aç, muhtemelen çekişmeli olacak dedim.
Ya da deneyelim, belki aşarız dediğimde bana zaman ver biraz dedi. Annemlere gidebilirim ya da sen git dedim. İstiyorsan aynı evde kalırız ama düşüne de bilirsin sen seç dediğimde o zaman gitmeye gerek yok dedi. Yatakları ayırmak istemese de gece kulaklığı yastığı alıp gitti.
Çabalamalı mıyım yoksa kabullenmeli miyim? Artık düşünemiyorum.
Bu aşamaya gelmek istemezdim.
Biraz eski konularınıza baktım. Niyeti boşanmak değil, sizi sindirmek. Ailesi berbat davranmış, öncelikle ona değer vermemişler, ona değer vermedikleri için size de değer vermemişler. Ailesine rest çekmek yerine sizden de onlara itaat etmenizi beklemiş, yapmayınca kötü olmuşsunuz. Sizin ailenizin iyiliği altında edildiği için muhabbetiniz batmış, insanların çocuklarını nasıl sevdiğini görmek zoruna gitmiş ve çok sık gitmenizi istememiş o yüzden. Çünkü kendi aileniz ile iken onun ailesinin fenaliklarını siz de o da net görüyorsunuz, bu adam aileden yonetilme dışında bir şey görmediği için sizin ailenize yaklaşırsanız onu yönetecek sanmış. Ona sakın bir şeyleri göstermeye kalkmayın, onları görmezden gelebilmek için zaten insanüstü bir efor sarfediyor. Siz gözünü açmaya kalkarsanız ailesinin gerçek yüzünü falan görmeyecek, bilakis her örtbas ettiği her şeyi ortaya çıkarıyorsunuz diye size bilenecek. Uğraşmaya değer bir evlilik yok, çocuk da yokken yollayın anasının memesine gitsin, hoş o da işine gelmez, iyi biliyor siz olmadan yüzüne bakmayacaklarını, siz varken kıymetli olduğunu. Siz onun ailesinden onay, sevgi , ilgi , değer alma aracısınız.Daha evleneli 1 yıl olmadı.
Sorunlar yaşadık. Öncede yazmıştım ailevi meseleler, birbirimizi anlayamamız, sağlıklı iletişim kuramamak vs. Eşim bugün boşanmak istediğini söyledi.
Hatta ailemin yanında artık aşamadığını, çözüm bulamadığı ifade etti. Sonra ikimiz konuştuk sorunları aşalım, dediğimde ümidim yok, mutsuzum dedi. Saatlerce konuştuk aşacağımıza inanmıyor.
Son kararınsa davayı aç süreci konuşalım dedim. Nasıl olacak bilmiyorum dedi.
İsteğinde kararlıysan davayı aç, muhtemelen çekişmeli olacak dedim.
Ya da deneyelim, belki aşarız dediğimde bana zaman ver biraz dedi. Annemlere gidebilirim ya da sen git dedim. İstiyorsan aynı evde kalırız ama düşüne de bilirsin sen seç dediğimde o zaman gitmeye gerek yok dedi. Yatakları ayırmak istemese de gece kulaklığı yastığı alıp gitti.
Çabalamalı mıyım yoksa kabullenmeli miyim? Artık düşünemiyorum.
Bu aşamaya gelmek istemezdim.
ayrılmak isteyeni zorla tutamazsın kafasında bir şeyleri bitirdiyse. Ama evliliğin ilk 2 senesi kavga gürültü çok olurdu birbirine alışma dönemi derler hep. biraz erken bıkmışBuna 1 hafta önce karar vermiş ilk görüşmemizi yapmıştık aslında ve terapist iyi bir enerjimiz olduğunu çift terapisine devam ederek birbirimizin hassasiyetlerini öğrenmemiz gerektiğini söylemişti. Fakat dün yaşadığımız ufak bir tartışma neticesinde bu kararı almış. Her şey birikmiş artık altından kalkamıyormuş.
Sizin yapmanız gerekeni o yapıyor ..Aslında şu an öyle şanslısınız ki! Eşinizle çok kısa zamanda ve aslında onu çok da tanımadan,düşünce biçiminin "ya itaat et ..ya itaat ettir" tarzında olduğunu farketmeden evlendiğinizi okudum eski konularınızda.Sizin yapınız gereği yapıcı olmaya çalışmanızı anlıyorum ama karşınızda böyle bir insan yokken olacak şey değil birlikte değişmeniz.Bir zaman sonra değişen sadece siz olacaksınız ..farkına vardığınızda da şu ankinden daha özgüvensiz, kendinden emin olmayan bşr insan olacaksınız.Sürekli acımasızca eleştirilmemek için eşini nasıl memnun edeceğini bilemeyen eli ayağına dolaşan o kadına ne eşi saygı duyacak ne çocukları ..ne de onların eşleri. Kendinize bunu yapmayı son verin ve sizin bir evlilikteki fonksiyonunuzun psikolojik açıdan hasta olan ama bunu kabul etmeyen bir insanı iyileştirmeye çalışmak olmadığını artık kabul edin lütfenİnancını kaybetmiş, mutsuzmuş oysa kendi de kabul ediyor bir süredir değişmek için çabaladığımı.
İyi yürümüyordu evet ama süreç o kadar uzun değildi alışamadık, insan kadeşiyle bile zıtlaşabiliyor.Ben de eski konularınıza baktım.
Evliliğiniz iyi yürümüyormuş maalesef.
Hakkınızda hayırlısı olsun inşallah.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?