kızlar hepinize merhaba, ben uzun zamandır sitenin sessiz takipçisiyim bir süredir ciddi anlamda yardıma ihtiyacım var hatta aslında doktora gitmeliyiz belki de ailecek ama şu an için öyle bi imkanımız yok..bu sebeple buraya derdimi yazıp sizden yardım rica ediyorum, şimdiden okuyan yorumlayan herkesten Allah razı olsun...
ben 6 senelik evliyim 2 çocuğum var..eşim mükemmel biri olmamakla beraber evine ve çocuklarına bağlı sadık biridir.sinirli değildir, istediklerimizi elinden geldiğince yapmaya çalışır..kötü özellikleri de var tabii mesela ev işlerine vs karışır, bnm kılık kıyafetime arkadaşlarıma karışır ama iyi özellikleri bunları bastırıyor ve evliliğimiz mutlu mesut devam ediyordu..
ta ki 2 yıl öncesine kadar, biz 2 yıl önce çok tatsız bi olay yaşadık.(aldatma fln değil ama bnm gözümde aldatmadan daha ağır bi olay) aslında etrafımda birçok çiftinde başına gelmiş ve fazla etkilenmedler bu olaydan..ama ben o kadar fazla etkilendim ki hala unutamıyorum..bu olaydan sonra eşim de çok çok pişman oldu ama bnm açımdan hiçbişey eskisi gibi olmadı..eşime deli divane aşık olan ben şu an sadece iyi bir aile babası old. için onu seviyorum o kadar..ona tahammülüm inanılmaz azaldı..yani masal gibi giden evliliğimiz tepetaklak oldu...
şimdi size sormak istediğim şu..ben aslında mantığımda bu olayı çözdüm yani herkesin başına gelebilir herkes hata yapabilir ..en önemlisi de bu kadar pişman olan bi adamı çocuklarımdan ayırmamaya yani evliliğimi devam ettirmeye karar verdim. çocoklarda babalarına çok düşkün..
ama ne yapsamda eskisi gibi olamıyorum üstünden yıllar geçti ama olmadık bişeyden aklıma bu olay geliyor geriliyorum eşime de kötü davranıyorum sesler yükseliyor..ben çocuklar için bu evliliği devam ettirirken onları huzursuz bir ortamda yaşatıyorum..
son zamanlarda bu durum iyice açığa çıktı hatta eşime "eğer çocuklar olamasaydı bu olay için boşanırdım ve yüzüne bile bakmazdım
" dedim o da " bu kadar güzel giden evliliğimiz bnm hatam yüzünden bu hale geldiği için vicdan azabı çekiyorum ve kendimi suçluyorum, seni de sevdiğim için bu sinirli haline katlanıyorum" dedi..ben bazı şeyleri içimde yaşadığımı sanıyordum ama eşim de herşeyin farkındaymış ben belli etmediğimi sanıyordum..
biraz uzun oldu kusura bakmayın ben ne yapayım kızlar, işin içinden çıkamıyorum..içimdeki öfkeyi atamıyorum,boşanayım diyorum çocuklarıma kıyamıyorum...artık unutayım herşey eskisi gibi olsun diyorum unutamıyorum..bu kısır döngü yüzünde resmen depresyondayım..
NOT: kızlar üyeliğimi bgn aldım yeni konu açmama izin vermedi , o yüzden kardeşimin kullanıcı adıyla yazdım anlayışınız için teşekkür ederim
ben 6 senelik evliyim 2 çocuğum var..eşim mükemmel biri olmamakla beraber evine ve çocuklarına bağlı sadık biridir.sinirli değildir, istediklerimizi elinden geldiğince yapmaya çalışır..kötü özellikleri de var tabii mesela ev işlerine vs karışır, bnm kılık kıyafetime arkadaşlarıma karışır ama iyi özellikleri bunları bastırıyor ve evliliğimiz mutlu mesut devam ediyordu..
ta ki 2 yıl öncesine kadar, biz 2 yıl önce çok tatsız bi olay yaşadık.(aldatma fln değil ama bnm gözümde aldatmadan daha ağır bi olay) aslında etrafımda birçok çiftinde başına gelmiş ve fazla etkilenmedler bu olaydan..ama ben o kadar fazla etkilendim ki hala unutamıyorum..bu olaydan sonra eşim de çok çok pişman oldu ama bnm açımdan hiçbişey eskisi gibi olmadı..eşime deli divane aşık olan ben şu an sadece iyi bir aile babası old. için onu seviyorum o kadar..ona tahammülüm inanılmaz azaldı..yani masal gibi giden evliliğimiz tepetaklak oldu...
şimdi size sormak istediğim şu..ben aslında mantığımda bu olayı çözdüm yani herkesin başına gelebilir herkes hata yapabilir ..en önemlisi de bu kadar pişman olan bi adamı çocuklarımdan ayırmamaya yani evliliğimi devam ettirmeye karar verdim. çocoklarda babalarına çok düşkün..
ama ne yapsamda eskisi gibi olamıyorum üstünden yıllar geçti ama olmadık bişeyden aklıma bu olay geliyor geriliyorum eşime de kötü davranıyorum sesler yükseliyor..ben çocuklar için bu evliliği devam ettirirken onları huzursuz bir ortamda yaşatıyorum..
son zamanlarda bu durum iyice açığa çıktı hatta eşime "eğer çocuklar olamasaydı bu olay için boşanırdım ve yüzüne bile bakmazdım
" dedim o da " bu kadar güzel giden evliliğimiz bnm hatam yüzünden bu hale geldiği için vicdan azabı çekiyorum ve kendimi suçluyorum, seni de sevdiğim için bu sinirli haline katlanıyorum" dedi..ben bazı şeyleri içimde yaşadığımı sanıyordum ama eşim de herşeyin farkındaymış ben belli etmediğimi sanıyordum..
biraz uzun oldu kusura bakmayın ben ne yapayım kızlar, işin içinden çıkamıyorum..içimdeki öfkeyi atamıyorum,boşanayım diyorum çocuklarıma kıyamıyorum...artık unutayım herşey eskisi gibi olsun diyorum unutamıyorum..bu kısır döngü yüzünde resmen depresyondayım..
NOT: kızlar üyeliğimi bgn aldım yeni konu açmama izin vermedi , o yüzden kardeşimin kullanıcı adıyla yazdım anlayışınız için teşekkür ederim
Son düzenleyen: Moderatör: