kızlar hepinize merhaba, ben uzun zamandır sitenin sessiz takipçisiyim bir süredir ciddi anlamda yardıma ihtiyacım var hatta aslında doktora gitmeliyiz belki de ailecek ama şu an için öyle bi imkanımız yok..bu sebeple buraya derdimi yazıp sizden yardım rica ediyorum, şimdiden okuyan yorumlayan herkesten Allah razı olsun...
ben 6 senelik evliyim 2 çocuğum var..eşim mükemmel biri olmamakla beraber evine ve çocuklarına bağlı sadık biridir.sinirli değildir, istediklerimizi elinden geldiğince yapmaya çalışır..kötü özellikleri de var tabii mesela ev işlerine vs karışır, bnm kılık kıyafetime arkadaşlarıma karışır ama iyi özellikleri bunları bastırıyor ve evliliğimiz mutlu mesut devam ediyordu..
ta ki 2 yıl öncesine kadar, biz 2 yıl önce çok tatsız bi olay yaşadık.(aldatma fln değil ama bnm gözümde aldatmadan daha ağır bi olay) aslında etrafımda birçok çiftinde başına gelmiş ve fazla etkilenmedler bu olaydan..ama ben o kadar fazla etkilendim ki hala unutamıyorum..bu olaydan sonra eşim de çok çok pişman oldu ama bnm açımdan hiçbişey eskisi gibi olmadı..eşime deli divane aşık olan ben şu an sadece iyi bir aile babası old. için onu seviyorum o kadar..ona tahammülüm inanılmaz azaldı..yani masal gibi giden evliliğimiz tepetaklak oldu...
şimdi size sormak istediğim şu..ben aslında mantığımda bu olayı çözdüm yani herkesin başına gelebilir herkes hata yapabilir ..en önemlisi de bu kadar pişman olan bi adamı çocuklarımdan ayırmamaya yani evliliğimi devam ettirmeye karar verdim. çocoklarda babalarına çok düşkün..
ama ne yapsamda eskisi gibi olamıyorum üstünden yıllar geçti ama olmadık bişeyden aklıma bu olay geliyor geriliyorum eşime de kötü davranıyorum sesler yükseliyor..ben çocuklar için bu evliliği devam ettirirken onları huzursuz bir ortamda yaşatıyorum..
son zamanlarda bu durum iyice açığa çıktı hatta eşime "eğer çocuklar olamasaydı bu olay için boşanırdım ve yüzüne bile bakmazdım
" dedim o da " bu kadar güzel giden evliliğimiz bnm hatam yüzünden bu hale geldiği için vicdan azabı çekiyorum ve kendimi suçluyorum, seni de sevdiğim için bu sinirli haline katlanıyorum" dedi..ben bazı şeyleri içimde yaşadığımı sanıyordum ama eşim de herşeyin farkındaymış ben belli etmediğimi sanıyordum..
biraz uzun oldu kusura bakmayın ben ne yapayım kızlar, işin içinden çıkamıyorum..içimdeki öfkeyi atamıyorum,boşanayım diyorum çocuklarıma kıyamıyorum...artık unutayım herşey eskisi gibi olsun diyorum unutamıyorum..bu kısır döngü yüzünde resmen depresyondayım..
NOT: kızlar üyeliğimi bgn aldım yeni konu açmama izin vermedi , o yüzden kardeşimin kullanıcı adıyla yazdım anlayışınız için teşekkür ederim
Aldatma değilse nedir evliliğinizi bu kadar sarsıp sizi hırpalayan? Hırsızlık mı? Adam öldürme mi? Bunları neden soruyorum biliyor musunuz; eğer bir karar aldıysanız arkasında durmalısınız.
Ya affedemiyorum deyip yolunuza bakacaksınız ya da ben affettim sen de unuttur deyip dik duracaksınız.
bebeği 3 aylıkken hamile kalmış tekrar eşi baskı yapmış bebeği aldırmışlar.sorunu bu canım yazmış arkadaş bi sayfa sonra.
Sık sık boşanma lafı etmek evliliklerde hiç doğru değil. Bunu söylüyorsan icraata da geçmelisin. Temcit pilavı gibi aynı olayı sürekli gündeme getirmek senin de yuvandakilerin de huzurunu bozar. Bence artık önüne bakmalısın. O an için doğru bir karar olduğunu düşündüğünüz bir şeyi yapmış olabilirsiniz ama bunun pişmanlığını en yakınınındakinden çıkarmak hiç de doğru gelmiyor bana. Bu bir çözüm olmadığı gibi sizi yıpratmaktan başka bir işe de yaramaz. Çocuklu ve boşanma aşamasındaki biri olarak olarak sana şunu söyleyebilirim. Boşanmak hiç de o kadar kolay bir şey değil. Sen belki bu olay yüzünden boşanmayı kaldırabilirsin ama çocukların bunu asla anlamayacaklardır ve çocukların sorumlulukları, onlara açıklama yapmak durumunda kalan hep sen olacaksın. Anne ve babalar ne kadar anlaşamayıp ayrılsalar da çocuklar hayallerinde bile hep anne ve babalarını bir arada görmek isterler. Eğer boşanmanın ağır yükünü kaldırabileceksen ve eğer ileride tıpkı iki sene önce yaşadığın olaydan duyduğun pişmanlık gibi pişman olmayacaksan boşan ama sana bir abla olarak tavsiyem bir psikoloğa git. Belli ki bunu tek başına aşamamışsın ve profesyonel birinden yardım al. Ya da eşinle bir aile danışmanına gidin. Bunu denemeden boşanmayın. Boşanmak, yaşayan bilir, çok ağır. Sonuna kadar, artık bıçak kemiğe dayandığında, yapılacak bir şey. Çünkü herşeyden önce çocukların var. İki tane nur topu gibi. Allah onları size bağışlasın. Sıkı sıkı sarılın onlara, sevin, öpün, koklayın. İsyan etme sakın. Bu senin bir sınavın da olabilir, sabırlı olmayı öğrenmelisin. Bebeğini kaybettiğin acıdan dolayı yaşadıkların için sabretmeyi öğrenmezsen herşeyini kaybedebilirsin. Sevgilerimle...
Siz aslında eşinizi bahane etmiş olmadığınıza emin misiniz?
Ben (Allah korusun tabiki) seneler önce anneminde aynı şekilde yaşadığını hatırlıyorum.
Kardeşimi aldırdığında vicdan azabından kurtulamıyor kendisini kurtarmak içinde başka şeyleri sebep gösteriyordu.
Eğer doğurmak isteseydiniz doğururdunuz ve önünüzde kimse engel olamazdı. Ben bir kaç hafta önce hamilelik şüphesiyle kendimi bu düşüncelerde bulmuştum. Yeni evli olmamız, maddi durumlar falan düşününce eşim istemese aldırırmıyım diye düşündüm. Allah yar ve yardımcınız olsun ama bence eşinize olan öfkeniz, unutamamanız birazda kendi vicdanınızı bastırmaktan kaynaklanıyor olabilir. Lütfen çokça dua edin ve en kısa zamanda bir psikologa gözükün annem şimdi çok mutlu bu süreç geçici yeter ki bunun farkına varın.
çok sağol cnm , devlet hast. araştırdım ama orda böyle şeyleri pek ciddiye almıyorlar..dinlemiyor bile çok canın sıkkınsa ilaç yazayım diyip gönderiyor..ya da ban aöylesi denk geldi
canım aslında sadece eşimin hatası demek biraz haksızlık olur bende de kabahat var..haklısın açıkça anlatmam lazım aslında daha doğru yorum yapmanız için..ben bebeğim daha 3 aylıkken tekrar hamile kaldım bebeğimiz çok yaramazdı eşim çok bunalmıştı ve bebeğe hazır olmadığını söyledi..aslında doğuracağım diye ısrar etseydim doğururdum ama evliliğimizin çok sarsılacağını yeni bi bebeğe hiç hazır olmadığını söyleyince hem çok çok gururum kırıldı hem de eşim evimizin çok huzursu olacağını iddaa ettiği için 2 çocuğuda huzursuz bi ortamda büyüteceğime kucağımdaki bebeğimin huzuru bozmaktan korktum..
şimdi inanaılmaz pişmanım hatta pişmanlık az bile kalır...hep neden gurur yaptım ki diyorum ama o gün söyledikleri dün gibi aklımda o söyldiklerine kim olsa dayamazdı diyorum ..bilemiyorum daha içimdeki yangın azıcık bile sönmedi..söneceğe de benzemiyor..bu durum bnm için aldatmadan şiddetten çok daha kötü.. ama işte o kadar iyi bi aile babası ki çocuklarımı babasız bırakmak istemiyorum... offfffffff çok kötüyüm
Bebek annenin yumurtası babanın spermi ile olusuyorsa ve bu hamilelik kaza ile olduysa en az anne kadar babanın da söz söylemeye hakkı olduğunu düşünüyorum. Konu kürtaj günah cinayet vs meselesine dönüşmesin. Öne sürdüğü bahaneler basit değil. Baba olmaya yeni yeni alışmışken dürüst bir şekilde kaldıramayacağını söylemiş, siz de buu kabul etmişsiniz. Bunun adı gurur da olsa, küslük de olsa bitmiş gitmiş. Üzerinde durmayın.... Kendi kendinize atlatamıyorsanız uzman desteği alın.
Eşinizi suclamaktan da vazgecin sonucta sizi zorla hastaneye götürmedi, kendi rızanızla gittiniz. Bence sizin durumunuz eşinizi değil kendinizi affedememek.
canım diğer yorumlarını çok beğeniyorum bu söylediklerin de de haklısın...acıtasyon yapıyor gibi olmamak ya da kendimi haklı çıkarmaya çalışmamak adına detaylı yazmıyorum ama evt zorla götürmedi, ama doğurmak istediğimi bildiği halde aldırma lafı geçtiği anda kendimi kaybedecek kadar ağladığım halde gittik..arabadan indiğimde gözyaşımdan yolu göremiyordum yine de gittik..bunları onu suçlamak için yazmıyorum..sonuçta istesem geri dönerdim silah zoruyla gitmedşm tabiki ama aklıma geldikçe diyorum ki insan sevdiği birinin bi damla gözyaşına kıyamazken eşim dediğim adam umursamadı bile..o gün resmen başka biriydi..işte o görüntüler aklımdan çıkmıyor..
o günü hayatımızdan çıkarsam onu kötüleyecek çok az şey bulabilirm , ama bazen sırf o gün için bile gemileri yakasım geliyor...kendimi engelleyemiyorum
İnşallah Allah size"Eğer doğurmak isteseydiniz doğururdunuz " cümlesinin doğru olmadığını öğreneceğiniz olaylar yaşatmaz...ben zamanında bu konuda o kadar büyük konuştum hatta belki de farkında olmadan insanları yaralayacak kadar büyük konuştum ki bazen başıma bunun gelmesinin sebebinin bu büyük sözlerim olduğunu düşünüyorum..
ne yaşadın bilmiyorum ama en kısa zamanda psikoloğa gitmeni öneririm ilk önce sen git canım ihmal etme bide olayı anlatmamışsın ki yardımcı olalım ne oldu da bu hale geldiniz
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?