Bir insan neyse odur.
Belli ki değişmeyecek, böyle de hayat geçmek bilmez.
İnsanın hayat enerjisini alıp götürür böylesi.
Tavsiyem daha çocuğunuz da yok ortada, hayatınızı ellerinize alın derim.
Kıskançlığında bir sınırı olur.
Yeri geldi mi kıskançlık kadınların hoşuna gider, gururunu okşar, ancak fazlası insanı bunaltır.
Geçenlerde benim eşim itiraf etti mesela "napayım seni kıskanıyorum, elimde değil" demişti.
Hoşuma gitti gerçekten bu benim, ancak bu benim hayatımı kaosa çevirecek boyutta değil.
Özel alanıma, iş hayatıma, iş hayatımdaki insanlara saygı gösteren bir eşim var.
Bu önemli bir nokta.
Ben sizin yerinizde olsaydım, nefes alamazdım resmen.
Yazdıklarınızı okumak bile beni rahatsız etti diyebilirim.
Allah kolaylık versin.
Hazır aileniz de "kararlarının arkasındayız" demişken, bence hayatınızı daha da zorlaştırmadan ayrılın derim.
Tedavi görüyor mu okb için? Bu durumu psikologa danıştınız mı? Yardım alın baktınız hala aynı ve rahatsız oluyorsunuz boşanın.
evet ilaç kullanıyor ilaçlar sadece azalttı ama kökünden çözüm olmadı %40 seviyesinde bir azalma
Öncelikle durumunuza çok üzüldüğümü belirtmek isterim. Allah kolaylık versin.
Bence çok doğru bir karar almışsınız.
Tedaviden sonra haftada bir bu durumları yaşıyoruz diyorsunuz, tedaviden önceki durumunuzu hayal bile etmek istemiyorum.
Ne yazık ki eşiniz tedavi olmasına rağmen düzelmemiş, bundan sonra düzelme ihtimali de yok yani.
Siz yapabileceğiniz fedakarlıkları yapmışsınız, bundan sonrası sizi ve doğması muhtemel çocuklarınızı cehennem azabına mahkum etmek olur.
Kaldı ki bağırma, haraket vs. olarak maruz kaldığınız psikolojik şiddetin boyutlarının ileri zamanlarda fiziksel şiddete dönüşmeyeceğinin de garantisi yok.
Üstelik eşinizin tek sorunu kıskançlık da değil anladığım kadarıyla.
Ailenize hakaret etmesi de kabul edilebilecek bir şey değil ki bence rahatsızlığı ile de açıklanamaz.
Bu nedenle dediğim gibi çok doğru bir karar almışsınız.
Şanslısınız ki henüz çocuğunuz yok. Hayatınız boyunca eşinizle aranızda mecburi bir bağ olmadan yeni bir hayat kurabilirsiniz.
Bir an önce kararınızı uygulamaya koyup hayatınıza yeni bir yön çizmenizi tavsiye ederim.
(biraz uzun yazdım, kusura bakmayın. ancak sadece "boşan" demekle kestirip atmak istemedim. kararınıza ilişkin tarafsız bir gözün fikirlerine ihtiyacınız var gibi geldi.)
Bence boşanmayı düşünerek doğru karar vermeye adım atmışsınız, yıllar geçtikçe onun size yaptığı şeylere tahammülünüz azalacak ve olan kaybettiğiniz yılllarınıza olacak.merhaba hanımlar
inanın nerden başlayacağımı bilemiyorum kendimi çok çaresiz hissediyorum tarafsız olarak yorumlarınıza ihtiyacım var
ben 2.5 yıllık evliyim özel bir sektörde çalışıyorum eşim aslında iyi biri bana değer veren sevgisini her fırsatta gösteren biri ama çok kıskanç biri bu onun bütün iyilerini götürüyor bende
Eşim sürekli kafasında kurup sürekli beni arıyor günde belkide 20 defa konuşuyoruz iş yerinde çok sorun oluyor ama ona anlatamıyorum sürekli arayıp aklınca beni kontrol ediyor telefonu açmayım kıyamet kopuyor hemen kafasında kurmalar arkamdan bir iş mi çeviriyorsun, benden gizli bir şey mi yapıyorsun neden telefonu hemen açmadın tarzı şeyler söyleyip duruyor biraz daha ileri gidip hakaret vari konuşmalar başlıyor güzelce anlatmama rağmen anlamıyor o an transa geçmiş gibi aynı şeyleri tekrarlayıp duruyor. dışarda bile erkek geçsin yanımızdan ona mı baktın doğru söyle yemin edene kadar inanmıyor tv bile izleyemiyorum bazen açık bir sahne olsun hemen krizler geliyor
Bu durumları artık evliliğimize zarar verme noktasına getirdi ve eşim tedavi olmaya karar verdi şuan ilaç kullanıyor (okb hastası bazı temizlik gibi takıntıları da var ) bu süreçte onu yalnız bırakmadım hep yardımcı olmaya çalıştım her zaman anlayışla güzellikle cevap verdim ilaçlardan sonra biraz daha hafifledi kıskançlığı ama arada da olsa yine aynı olayları yaşatıyor ama bu sefer hakaretler daha fazla artmaya başladı güzellikle konuşuyorum anlatamıyorum sürekli hakaret ediyor siniri geçene kadar siniri geçtikten sonra hatasını anlayıp gönlümü almak için elinden geleni yapıyor haftada bir bu şekilde bir olay yaşıyoruz ya ben telefonlarını geç açtığımda ya da iş yerinde erkek sesi duyduğunda her şey başa dönüyor yine krizlere giriyor.
Eşim hep bu şekilde düzeleceğinden umudum kalmadı doktorda bu kıskançlık aile genlerinden gelen bir şey çok fazla umutlu konuşmadı (babası da aynı bu şekildeymiş k.v anlatıyor)
Ben hep boşanmayı düşündüm ama hiç cesaret edemedim aileme de anlatmadım ta ki en son babama saygısızlık yapana kadar siyasetten konu açıldı ve babama bağırarak ağır bir şekilde konuştu evimden kovmaya kalktı babamı ve ben o gün tüm sinirle her şeyi anlattım (aileme karşı ilk saygısızlığı değildi) boşanmak istediğimi söyledim ailemde senin arkandayız nasıl karar alırsan al biz hep yanındayız diyor.
Ne yapacağımı bilmiyorum çok karışık oldu anlattıklarım boşanmak istiyorum ama neden vicdanım rahat değil bilmiyorum çocuğumuz da yok dayanacak gücümde kalmadı bunları yazarken bile yine kıskançlık krizlerindeki eşimle uğraşıyorum ona boşanmak istediğimi söyledim ama inanmıyor herhalde hiç bir şey yokmuş gibi davranıyor ailenle de görüşmem bir daha da saygısızlık yapmam diyor bu kadar da rahat kafayı yemek üzereyim doğru karar verememekten korkuyorum lütfen yardımcı olun objektif gözle bir de siz yol gösterin bana
hakkınızı helal edin uzun oldu teşekkür ederim.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?