- Konu Sahibi Munevvergul
- #161
Ben 1.5 yıllık evliyim.İş bankası gibi bir bankanın çağrı merkezinde çalışıyordum.gece vardiyası falan derken evliliğim sıkıntıya girdi ve stresli bi iş olduğundan bi türlü hamile kalamıyordum.mecburen işi bırakmak zorunda kaldım.4 yıllık iktisat mezunu olarak 7 aydır işsizim ama işi bıraktıktan 1 ay sonra hamile kaldım.yani şuan 6 aylık hamileyim.Tabi eşim işsizliğim yüzünden ona muhtaç olduğumu bildiğinden iyice cozuttu.en ufak bi tartışmada heleki hamile bi kadına düşünün artık"defol git babanın evine keşke senle evlenmeseydim"gibi lafların yanında ağza alınmayacak nice küfürler yağdırıyor.Kızlar öyle çaresizimki..yaşadıklarımı bi Allah bi ben biliyorum.Keşke uzun uzun anlatabilsem size.Maddi sıkıntılarımız da hat safhada.psikolojik şiddetin alasını yaşıyorum ve ne yapacağımı bilmiyorum.Ailem bana oldukça uzak bi şehirdeler ve kayınvalidemle aynı sitede oturuyoruz.kendisi herşeyin en iyisini bildiğini zanneden ve sürekli oğlunu koruyan biri olduğu için yapayalnızım.En son kavgamızda artık babamı aradım.İlk kez onlara yaşadığım kavgaların boyutundan bahsettim.çocuğunu düşün biraz daha sabret ama sabredemiyorum dersen de benim kapım hep açık dedi allah razıolsun.Ama mahalle kültürünü bilirsiniz babama laf söz olsun da istemiyorum.İstanbul gibibir şehirde hamile iken bu psikolojiyle nasıl yaşarım ağlamaktan içim dışıma çıktı.Siz olsanız naparsınız nolur bana akıl verin artık kendi aklım yetmiyo.Keşke evlenmeseydim demekten başka bişi diyemiyorum.eşim psikolojik hasta bence ama kabul etmiyo.öyle bir hastaki kavga anında ona karşılık verdiğimde hamile bikadının üstüne yürüyecek kadar dengesiz..çıldırmak üzereyim kızlar..