- 10 Haziran 2011
- 1.028
- 704
- 323
30 yaşındayım 1 yaşında ikiz kızlarım var
Eşimin ani öfke patlamalarından beni sürekli eleştirmesinden asla kapanmayan çenesinden beklentilerinden yoruldum taşıyamıyorum artık hep alttan aldım güzel dille konuştum bazen cinnette geçirdim ama değişen birşey yok
Hep gezmek ister doğum yaptım ikiz bebeğe bakmak kolaymış gibi hep gezmek istedi tek başına iki tane hiç susmayan hiç uyumayan çocuklara tek başıma bakıyorum saçlarım ağardı birde üstüne saçma sapan eleştirilerine maruz kalıyorum bunu niye böyle yaptın onu niye böyle yapmadım o bardağı niye oraya koydun neden o gömleği giydin sofrada çatallar neden farklı sıralasam bitmez belirteyim takıntılı falan değil bildiğiniz bilerek yapıyor takıntılı insan çoraplarını oraya buraya atmaz pantolunu orda burda gezmez ama bana gelince ben hep yanlış yaparım bazen birşey yaparım gelir on tane yorum yapar sabrederim asla susmaz en son o işi kaldırıp fırlatırım korkudan susar ama her seferinde tekrar tekrar aynı şeyler belki okuyana komik bile gelir ben yıldım herşeyle tek başıma savaşıp asla yaranamamaktan sanki mecburum herşeyi kusursuz yapmaya
En son dün oruçlu diye ses etmek istemedim ama yan gelip yattı elinde telefon grup arkadaşlarıyla yazışıyor bir konuda yardım istedim bekle dedi bekle bekle hala yok en son sinirim dayanmadı artık paçamda ağlayan çocuklar bel fıtığı oldum bir senede tek başıma mı yaptım bunları dedim başladı bağırmaya kapı pencere yumrukluyor bas bas bağırıyor çocuklar çok korktu sabaha kadar ağladılar gelip bakmadı bile film keyfi yaptı kendine sahura kadar sonra gelmiş ben namaz kılarken yatmış yatağa gönderdim git dedim boşanmak istediğimi söylüyorum kapat konuyu uzatma kes gibi cevaplar veriyor ne iftar ne sahur yapamadım ağlamaktan kendisi dana gibi yedi içti film izledi artık ona karşı sevgim cinsel çekimim hiçbir hissim yok beni öpmesini dokunmasını asla kaldıramıyorum istemiyorum çok direndm toparlayamadım ben bu evliliği
ben çalışan biriyim memurum kızlarıma annem bakacak o konuda sıkıntım yok sadece şuan onlara gidemem virüs yüzünden ona git diyorum gitmiyor beni asla ciddiye almıyor tek bildiği şey dıvar kapı yumruklamak sonra affedeyim diye peşimde gezip salya sümük ağlamak o yumruklar birgün belki bana iner sırf bu yüzden bile seni istemiyorum soğudum diyorum ayrılmak için mi evlenmişiz o bunun için evlenmemiş böyle saçma cevaplar istiyorki o istediğini söylesin yapsın yarım saat sonra canım aşkım olalım hep öyle yapar ama şunca zamandır evliyiz ne hediye alır ne süpriz yapar sonrada sen ne yapacaksın diye sorduğun için hevesim kaçtı der böyle yani arkadaşlar anlatacak çok şey var ben bu adamdan kurtulmak istiyorum ne yapacağım
Eşimin ani öfke patlamalarından beni sürekli eleştirmesinden asla kapanmayan çenesinden beklentilerinden yoruldum taşıyamıyorum artık hep alttan aldım güzel dille konuştum bazen cinnette geçirdim ama değişen birşey yok
Hep gezmek ister doğum yaptım ikiz bebeğe bakmak kolaymış gibi hep gezmek istedi tek başına iki tane hiç susmayan hiç uyumayan çocuklara tek başıma bakıyorum saçlarım ağardı birde üstüne saçma sapan eleştirilerine maruz kalıyorum bunu niye böyle yaptın onu niye böyle yapmadım o bardağı niye oraya koydun neden o gömleği giydin sofrada çatallar neden farklı sıralasam bitmez belirteyim takıntılı falan değil bildiğiniz bilerek yapıyor takıntılı insan çoraplarını oraya buraya atmaz pantolunu orda burda gezmez ama bana gelince ben hep yanlış yaparım bazen birşey yaparım gelir on tane yorum yapar sabrederim asla susmaz en son o işi kaldırıp fırlatırım korkudan susar ama her seferinde tekrar tekrar aynı şeyler belki okuyana komik bile gelir ben yıldım herşeyle tek başıma savaşıp asla yaranamamaktan sanki mecburum herşeyi kusursuz yapmaya
En son dün oruçlu diye ses etmek istemedim ama yan gelip yattı elinde telefon grup arkadaşlarıyla yazışıyor bir konuda yardım istedim bekle dedi bekle bekle hala yok en son sinirim dayanmadı artık paçamda ağlayan çocuklar bel fıtığı oldum bir senede tek başıma mı yaptım bunları dedim başladı bağırmaya kapı pencere yumrukluyor bas bas bağırıyor çocuklar çok korktu sabaha kadar ağladılar gelip bakmadı bile film keyfi yaptı kendine sahura kadar sonra gelmiş ben namaz kılarken yatmış yatağa gönderdim git dedim boşanmak istediğimi söylüyorum kapat konuyu uzatma kes gibi cevaplar veriyor ne iftar ne sahur yapamadım ağlamaktan kendisi dana gibi yedi içti film izledi artık ona karşı sevgim cinsel çekimim hiçbir hissim yok beni öpmesini dokunmasını asla kaldıramıyorum istemiyorum çok direndm toparlayamadım ben bu evliliği
ben çalışan biriyim memurum kızlarıma annem bakacak o konuda sıkıntım yok sadece şuan onlara gidemem virüs yüzünden ona git diyorum gitmiyor beni asla ciddiye almıyor tek bildiği şey dıvar kapı yumruklamak sonra affedeyim diye peşimde gezip salya sümük ağlamak o yumruklar birgün belki bana iner sırf bu yüzden bile seni istemiyorum soğudum diyorum ayrılmak için mi evlenmişiz o bunun için evlenmemiş böyle saçma cevaplar istiyorki o istediğini söylesin yapsın yarım saat sonra canım aşkım olalım hep öyle yapar ama şunca zamandır evliyiz ne hediye alır ne süpriz yapar sonrada sen ne yapacaksın diye sorduğun için hevesim kaçtı der böyle yani arkadaşlar anlatacak çok şey var ben bu adamdan kurtulmak istiyorum ne yapacağım