Boşanalım demeyeceksiniz. Gidip davayı açıp uzaklaştırma çıkaracaksınız. Bitti bu kadar. Onun keyfine kalırsa zor boşanırsınız. Size de yazık. Hatta o çocuklara ve size yazık. O yavrular içerde ağlarken gelmeyen ve film izleyen adamın babalığı batsın. Ayrıca anne babanız üzülmesin diye kendi çocuklarınıza yazık etmeyin30 yaşındayım 1 yaşında ikiz kızlarım var
Eşimin ani öfke patlamalarından beni sürekli eleştirmesinden asla kapanmayan çenesinden beklentilerinden yoruldum taşıyamıyorum artık hep alttan aldım güzel dille konuştum bazen cinnette geçirdim ama değişen birşey yok
Hep gezmek ister doğum yaptım ikiz bebeğe bakmak kolaymış gibi hep gezmek istedi tek başına iki tane hiç susmayan hiç uyumayan çocuklara tek başıma bakıyorum saçlarım ağardı birde üstüne saçma sapan eleştirilerine maruz kalıyorum bunu niye böyle yaptın onu niye böyle yapmadım o bardağı niye oraya koydun neden o gömleği giydin sofrada çatallar neden farklı sıralasam bitmez belirteyim takıntılı falan değil bildiğiniz bilerek yapıyor takıntılı insan çoraplarını oraya buraya atmaz pantolunu orda burda gezmez ama bana gelince ben hep yanlış yaparım bazen birşey yaparım gelir on tane yorum yapar sabrederim asla susmaz en son o işi kaldırıp fırlatırım korkudan susar ama her seferinde tekrar tekrar aynı şeyler belki okuyana komik bile gelir ben yıldım herşeyle tek başıma savaşıp asla yaranamamaktan sanki mecburum herşeyi kusursuz yapmaya
En son dün oruçlu diye ses etmek istemedim ama yan gelip yattı elinde telefon grup arkadaşlarıyla yazışıyor bir konuda yardım istedim bekle dedi bekle bekle hala yok en son sinirim dayanmadı artık paçamda ağlayan çocuklar bel fıtığı oldum bir senede tek başıma mı yaptım bunları dedim başladı bağırmaya kapı pencere yumrukluyor bas bas bağırıyor çocuklar çok korktu sabaha kadar ağladılar gelip bakmadı bile film keyfi yaptı kendine sahura kadar sonra gelmiş ben namaz kılarken yatmış yatağa gönderdim git dedim boşanmak istediğimi söylüyorum kapat konuyu uzatma kes gibi cevaplar veriyor ne iftar ne sahur yapamadım ağlamaktan kendisi dana gibi yedi içti film izledi artık ona karşı sevgim cinsel çekimim hiçbir hissim yok beni öpmesini dokunmasını asla kaldıramıyorum istemiyorum çok direndm toparlayamadım ben bu evliliği
ben çalışan biriyim memurum kızlarıma annem bakacak o konuda sıkıntım yok sadece şuan onlara gidemem virüs yüzünden ona git diyorum gitmiyor beni asla ciddiye almıyor tek bildiği şey dıvar kapı yumruklamak sonra affedeyim diye peşimde gezip salya sümük ağlamak o yumruklar birgün belki bana iner sırf bu yüzden bile seni istemiyorum soğudum diyorum ayrılmak için mi evlenmişiz o bunun için evlenmemiş böyle saçma cevaplar istiyorki o istediğini söylesin yapsın yarım saat sonra canım aşkım olalım hep öyle yapar ama şunca zamandır evliyiz ne hediye alır ne süpriz yapar sonrada sen ne yapacaksın diye sorduğun için hevesim kaçtı der böyle yani arkadaşlar anlatacak çok şey var ben bu adamdan kurtulmak istiyorum ne yapacağım
Bşr sure ayrı kalmak cok ıyı bir fikir ne guzel meslegınız var aileniz var bi ayrı kalın bakalım olmadı yolları ayrırıeınuz30 yaşındayım 1 yaşında ikiz kızlarım var
Eşimin ani öfke patlamalarından beni sürekli eleştirmesinden asla kapanmayan çenesinden beklentilerinden yoruldum taşıyamıyorum artık hep alttan aldım güzel dille konuştum bazen cinnette geçirdim ama değişen birşey yok
Hep gezmek ister doğum yaptım ikiz bebeğe bakmak kolaymış gibi hep gezmek istedi tek başına iki tane hiç susmayan hiç uyumayan çocuklara tek başıma bakıyorum saçlarım ağardı birde üstüne saçma sapan eleştirilerine maruz kalıyorum bunu niye böyle yaptın onu niye böyle yapmadım o bardağı niye oraya koydun neden o gömleği giydin sofrada çatallar neden farklı sıralasam bitmez belirteyim takıntılı falan değil bildiğiniz bilerek yapıyor takıntılı insan çoraplarını oraya buraya atmaz pantolunu orda burda gezmez ama bana gelince ben hep yanlış yaparım bazen birşey yaparım gelir on tane yorum yapar sabrederim asla susmaz en son o işi kaldırıp fırlatırım korkudan susar ama her seferinde tekrar tekrar aynı şeyler belki okuyana komik bile gelir ben yıldım herşeyle tek başıma savaşıp asla yaranamamaktan sanki mecburum herşeyi kusursuz yapmaya
En son dün oruçlu diye ses etmek istemedim ama yan gelip yattı elinde telefon grup arkadaşlarıyla yazışıyor bir konuda yardım istedim bekle dedi bekle bekle hala yok en son sinirim dayanmadı artık paçamda ağlayan çocuklar bel fıtığı oldum bir senede tek başıma mı yaptım bunları dedim başladı bağırmaya kapı pencere yumrukluyor bas bas bağırıyor çocuklar çok korktu sabaha kadar ağladılar gelip bakmadı bile film keyfi yaptı kendine sahura kadar sonra gelmiş ben namaz kılarken yatmış yatağa gönderdim git dedim boşanmak istediğimi söylüyorum kapat konuyu uzatma kes gibi cevaplar veriyor ne iftar ne sahur yapamadım ağlamaktan kendisi dana gibi yedi içti film izledi artık ona karşı sevgim cinsel çekimim hiçbir hissim yok beni öpmesini dokunmasını asla kaldıramıyorum istemiyorum çok direndm toparlayamadım ben bu evliliği
ben çalışan biriyim memurum kızlarıma annem bakacak o konuda sıkıntım yok sadece şuan onlara gidemem virüs yüzünden ona git diyorum gitmiyor beni asla ciddiye almıyor tek bildiği şey dıvar kapı yumruklamak sonra affedeyim diye peşimde gezip salya sümük ağlamak o yumruklar birgün belki bana iner sırf bu yüzden bile seni istemiyorum soğudum diyorum ayrılmak için mi evlenmişiz o bunun için evlenmemiş böyle saçma cevaplar istiyorki o istediğini söylesin yapsın yarım saat sonra canım aşkım olalım hep öyle yapar ama şunca zamandır evliyiz ne hediye alır ne süpriz yapar sonrada sen ne yapacaksın diye sorduğun için hevesim kaçtı der böyle yani arkadaşlar anlatacak çok şey var ben bu adamdan kurtulmak istiyorum ne yapacağım
Hiç dile getirmedim ama belkide öyle benim eğitimim ve maaşım eşimden daha yüksek hatta doktora falanda düşünüyorum ama hamileyken cesaret edemedim bilmiyorum ben ne sevgiliyken nede ilk zamanlar böyle değildi yada ben mi farketmedim kafayı yemek üzereyim belkide yedim
Ben sizi o kadar iyi anlıyorum kii... Benim böyle bir ilişkim olmuştu allahım kessen ağlanmayan ben salya sümük olmuştum, sinir krizleri geçiriyordum. Sonra bir anda onu takmamaya başladım ve sakinleştim. Sonrada bitti ve kurtuldum kendime geldim.Eleştirile eleştirilere yaşama enerjim söndü hiçbirşeyden tat almıyorum soğudum evden bile soğudum mutfakta tabakların bardakların yerine bile karışıyor çok bunaldm kendime zarar veririm diye korkuyorum sinir krizleri geçiriyorum asla böylr bir yapım yoktu kolay kolay ağlamazdım bile ben şimdi ağlamaktan gözlerim bozuldu
Allah kolaylık versin çok zor anlayışsız bencil bir eş benim kocada aynı sayılır di çocuklar bebekken şimdi büyüdüler sanırsın o büyüttü çok yardımcı oldu edalarinda,sabah 8aksam 11e doğru gelirdi işten30 yaşındayım 1 yaşında ikiz kızlarım var
Eşimin ani öfke patlamalarından beni sürekli eleştirmesinden asla kapanmayan çenesinden beklentilerinden yoruldum taşıyamıyorum artık hep alttan aldım güzel dille konuştum bazen cinnette geçirdim ama değişen birşey yok
Hep gezmek ister doğum yaptım ikiz bebeğe bakmak kolaymış gibi hep gezmek istedi tek başına iki tane hiç susmayan hiç uyumayan çocuklara tek başıma bakıyorum saçlarım ağardı birde üstüne saçma sapan eleştirilerine maruz kalıyorum bunu niye böyle yaptın onu niye böyle yapmadım o bardağı niye oraya koydun neden o gömleği giydin sofrada çatallar neden farklı sıralasam bitmez belirteyim takıntılı falan değil bildiğiniz bilerek yapıyor takıntılı insan çoraplarını oraya buraya atmaz pantolunu orda burda gezmez ama bana gelince ben hep yanlış yaparım bazen birşey yaparım gelir on tane yorum yapar sabrederim asla susmaz en son o işi kaldırıp fırlatırım korkudan susar ama her seferinde tekrar tekrar aynı şeyler belki okuyana komik bile gelir ben yıldım herşeyle tek başıma savaşıp asla yaranamamaktan sanki mecburum herşeyi kusursuz yapmaya
En son dün oruçlu diye ses etmek istemedim ama yan gelip yattı elinde telefon grup arkadaşlarıyla yazışıyor bir konuda yardım istedim bekle dedi bekle bekle hala yok en son sinirim dayanmadı artık paçamda ağlayan çocuklar bel fıtığı oldum bir senede tek başıma mı yaptım bunları dedim başladı bağırmaya kapı pencere yumrukluyor bas bas bağırıyor çocuklar çok korktu sabaha kadar ağladılar gelip bakmadı bile film keyfi yaptı kendine sahura kadar sonra gelmiş ben namaz kılarken yatmış yatağa gönderdim git dedim boşanmak istediğimi söylüyorum kapat konuyu uzatma kes gibi cevaplar veriyor ne iftar ne sahur yapamadım ağlamaktan kendisi dana gibi yedi içti film izledi artık ona karşı sevgim cinsel çekimim hiçbir hissim yok beni öpmesini dokunmasını asla kaldıramıyorum istemiyorum çok direndm toparlayamadım ben bu evliliği
ben çalışan biriyim memurum kızlarıma annem bakacak o konuda sıkıntım yok sadece şuan onlara gidemem virüs yüzünden ona git diyorum gitmiyor beni asla ciddiye almıyor tek bildiği şey dıvar kapı yumruklamak sonra affedeyim diye peşimde gezip salya sümük ağlamak o yumruklar birgün belki bana iner sırf bu yüzden bile seni istemiyorum soğudum diyorum ayrılmak için mi evlenmişiz o bunun için evlenmemiş böyle saçma cevaplar istiyorki o istediğini söylesin yapsın yarım saat sonra canım aşkım olalım hep öyle yapar ama şunca zamandır evliyiz ne hediye alır ne süpriz yapar sonrada sen ne yapacaksın diye sorduğun için hevesim kaçtı der böyle yani arkadaşlar anlatacak çok şey var ben bu adamdan kurtulmak istiyorum ne yapacağım
En mâkul yorum bu.Şu Pademi gecene kadar, Odalarinizi Ayrin.. Yemeğini hazirlamayin!
Soracaktir, Eleştircektir Gücünüzü Toplayip; Ben sana senden boşanmak istedimi söylerken şaka yapmiyordum, istemediğim birine yemek yapmak zorunda değilim deyin.
Yine kapi vs yumruklarsa Polisi ararim deyin.
Ciddiyetinizi bu şekil anlicaktir, Barişmakmi isticek?
Son Şansi şu şekilde verin ama gercekten son şansi olduğuna inandirin
Oturun şartlarinizi konuşun, odayi hala ayri tutun bu süre zarfinda. Gel derse hayir ben senden emin olmadikca düzelmicene O Odaya adim atmam deyin.
Baktinizki biraz ilimli oluyor, bir cift terapisine gitmeyi önerin
Son care olarak , Yinede Olmuyormu? Bicak gibi o zaman kesin atin.
Teşekür Ederim, Şiddet dayak yok sonucta Cok olumsuz davranişlar var. Son şans verilmesi güzel bir erdemlikEn mâkul yorum bu.
Bütün tedbirlerinizi alıp evden ayrılın bence yada ailenizin aracı varsa onlar alsın sizi evden çıkıp direk arabaya binersiniz . Ama gitmelisiniz söyleyince lafta kalıyor sanıyor kaybetme korkusu yaşamadan kendini duzeltmez sanirim30 yaşındayım 1 yaşında ikiz kızlarım var
Eşimin ani öfke patlamalarından beni sürekli eleştirmesinden asla kapanmayan çenesinden beklentilerinden yoruldum taşıyamıyorum artık hep alttan aldım güzel dille konuştum bazen cinnette geçirdim ama değişen birşey yok
Hep gezmek ister doğum yaptım ikiz bebeğe bakmak kolaymış gibi hep gezmek istedi tek başına iki tane hiç susmayan hiç uyumayan çocuklara tek başıma bakıyorum saçlarım ağardı birde üstüne saçma sapan eleştirilerine maruz kalıyorum bunu niye böyle yaptın onu niye böyle yapmadım o bardağı niye oraya koydun neden o gömleği giydin sofrada çatallar neden farklı sıralasam bitmez belirteyim takıntılı falan değil bildiğiniz bilerek yapıyor takıntılı insan çoraplarını oraya buraya atmaz pantolunu orda burda gezmez ama bana gelince ben hep yanlış yaparım bazen birşey yaparım gelir on tane yorum yapar sabrederim asla susmaz en son o işi kaldırıp fırlatırım korkudan susar ama her seferinde tekrar tekrar aynı şeyler belki okuyana komik bile gelir ben yıldım herşeyle tek başıma savaşıp asla yaranamamaktan sanki mecburum herşeyi kusursuz yapmaya
En son dün oruçlu diye ses etmek istemedim ama yan gelip yattı elinde telefon grup arkadaşlarıyla yazışıyor bir konuda yardım istedim bekle dedi bekle bekle hala yok en son sinirim dayanmadı artık paçamda ağlayan çocuklar bel fıtığı oldum bir senede tek başıma mı yaptım bunları dedim başladı bağırmaya kapı pencere yumrukluyor bas bas bağırıyor çocuklar çok korktu sabaha kadar ağladılar gelip bakmadı bile film keyfi yaptı kendine sahura kadar sonra gelmiş ben namaz kılarken yatmış yatağa gönderdim git dedim boşanmak istediğimi söylüyorum kapat konuyu uzatma kes gibi cevaplar veriyor ne iftar ne sahur yapamadım ağlamaktan kendisi dana gibi yedi içti film izledi artık ona karşı sevgim cinsel çekimim hiçbir hissim yok beni öpmesini dokunmasını asla kaldıramıyorum istemiyorum çok direndm toparlayamadım ben bu evliliği
ben çalışan biriyim memurum kızlarıma annem bakacak o konuda sıkıntım yok sadece şuan onlara gidemem virüs yüzünden ona git diyorum gitmiyor beni asla ciddiye almıyor tek bildiği şey dıvar kapı yumruklamak sonra affedeyim diye peşimde gezip salya sümük ağlamak o yumruklar birgün belki bana iner sırf bu yüzden bile seni istemiyorum soğudum diyorum ayrılmak için mi evlenmişiz o bunun için evlenmemiş böyle saçma cevaplar istiyorki o istediğini söylesin yapsın yarım saat sonra canım aşkım olalım hep öyle yapar ama şunca zamandır evliyiz ne hediye alır ne süpriz yapar sonrada sen ne yapacaksın diye sorduğun için hevesim kaçtı der böyle yani arkadaşlar anlatacak çok şey var ben bu adamdan kurtulmak istiyorum ne yapacağım
Adam tam bir hödük30 yaşındayım 1 yaşında ikiz kızlarım var
Eşimin ani öfke patlamalarından beni sürekli eleştirmesinden asla kapanmayan çenesinden beklentilerinden yoruldum taşıyamıyorum artık hep alttan aldım güzel dille konuştum bazen cinnette geçirdim ama değişen birşey yok
Hep gezmek ister doğum yaptım ikiz bebeğe bakmak kolaymış gibi hep gezmek istedi tek başına iki tane hiç susmayan hiç uyumayan çocuklara tek başıma bakıyorum saçlarım ağardı birde üstüne saçma sapan eleştirilerine maruz kalıyorum bunu niye böyle yaptın onu niye böyle yapmadım o bardağı niye oraya koydun neden o gömleği giydin sofrada çatallar neden farklı sıralasam bitmez belirteyim takıntılı falan değil bildiğiniz bilerek yapıyor takıntılı insan çoraplarını oraya buraya atmaz pantolunu orda burda gezmez ama bana gelince ben hep yanlış yaparım bazen birşey yaparım gelir on tane yorum yapar sabrederim asla susmaz en son o işi kaldırıp fırlatırım korkudan susar ama her seferinde tekrar tekrar aynı şeyler belki okuyana komik bile gelir ben yıldım herşeyle tek başıma savaşıp asla yaranamamaktan sanki mecburum herşeyi kusursuz yapmaya
En son dün oruçlu diye ses etmek istemedim ama yan gelip yattı elinde telefon grup arkadaşlarıyla yazışıyor bir konuda yardım istedim bekle dedi bekle bekle hala yok en son sinirim dayanmadı artık paçamda ağlayan çocuklar bel fıtığı oldum bir senede tek başıma mı yaptım bunları dedim başladı bağırmaya kapı pencere yumrukluyor bas bas bağırıyor çocuklar çok korktu sabaha kadar ağladılar gelip bakmadı bile film keyfi yaptı kendine sahura kadar sonra gelmiş ben namaz kılarken yatmış yatağa gönderdim git dedim boşanmak istediğimi söylüyorum kapat konuyu uzatma kes gibi cevaplar veriyor ne iftar ne sahur yapamadım ağlamaktan kendisi dana gibi yedi içti film izledi artık ona karşı sevgim cinsel çekimim hiçbir hissim yok beni öpmesini dokunmasını asla kaldıramıyorum istemiyorum çok direndm toparlayamadım ben bu evliliği
ben çalışan biriyim memurum kızlarıma annem bakacak o konuda sıkıntım yok sadece şuan onlara gidemem virüs yüzünden ona git diyorum gitmiyor beni asla ciddiye almıyor tek bildiği şey dıvar kapı yumruklamak sonra affedeyim diye peşimde gezip salya sümük ağlamak o yumruklar birgün belki bana iner sırf bu yüzden bile seni istemiyorum soğudum diyorum ayrılmak için mi evlenmişiz o bunun için evlenmemiş böyle saçma cevaplar istiyorki o istediğini söylesin yapsın yarım saat sonra canım aşkım olalım hep öyle yapar ama şunca zamandır evliyiz ne hediye alır ne süpriz yapar sonrada sen ne yapacaksın diye sorduğun için hevesim kaçtı der böyle yani arkadaşlar anlatacak çok şey var ben bu adamdan kurtulmak istiyorum ne yapacağım
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?