Boşanmış ailelerin çocukları!

Dedim ya annenin yetistirmesi cok onemli.
 
Öncelikle oturur konuşursunuz eşinizle. Bu evlilik neden bu hale geldi, düzeltilmesi için ne yapılabilir. Birbirinizden beklentileriniz ve istekleriniz neler. Konuşup evliliğinizi kurtarmaya çalışırsınız öncelikle. Gerekirse bir süreliğine ayrı yaşarsınız. Bu süreçte eşinizin varlığını özlediniz mi, çocuğunuz babasını özledi mi, yokluğu fark ediliyor mu gözlemlersiniz. Baktınız bu evliliğin bir tadı kalmamış yine oturur konuşursunuz, boşanmadan çocuğun etkilenmemesi için görev paylaşımı yaparsınız. İlgi ve hassasiyet göstermesini anlatır, bu şartlarda anlaşınca boşanırsınız.
Ama sorun bizimki gibi iletişim problemiyse bu konuda ben de yardım istiyorum sizlerden
 
Benim annem ve babam boşanmiş.
Hic sormadim zamaninda niye boşandiklarini.
Ikiside benim icin mükemmel insandi ( babami 17 annemi 22 yaşinda kayip etdim)
En önemlisi : ne annemin nede babamin agizindan birbirleri hakkinda kötü bir söz duydum nede üvey anne veya üvey baba derdi cekdim.
Neticede sorunlu bir insan degilim. Kendi ayaklarim üstünde duruyorum.
Özgüvenim yüksek ve kötü alişganliklarim yok (sigara haric)

Demek istedigim insan nasibini yaşiyor. Sakindigin göze cöp girer...
 



Boşanmış bir ailenin kızıyım. Abim kızınızın yaşındaydı ben daha da küçüktüm,hayal meyal hatırlarım.Annemi babamı ayrı ayrı tanıdım, annem hiç kısıtlamadı babama giderdik hafta sonlarında. Babamı tanıdıkca iyi ki boşanmışlar,ikisi biraradayken büyümemişiz dedim hep. O yüzden sorunlu evliliklerde kesinlikle çocuk için sabretmeyin derim.
İnanın hala şükrederim ben ayrılmış olduklarına. Annem çok şükür iyi büyütmüş bizi. Abim çok başarılı bir çocuktu, hala öyle. Psikolojik sorun falan yaşamadık ikimiz de. Şu an kendisi iyi bi konumda. Ben de öğretmenim. İkimiz de evliyiz, evliliğimizde eşlerimize karşı saygılıyız. Abimin 5 yaşında kızı var.. Yani çocuk sizde kalırsa ve siz iyi bir anne olursanız, herhangi bir sorun olmayacaktır,içinizi ferah tutun
 
Bu düşünceye asla katılmıyorum. Dediğim gibi annemle babam ben çocukken (1 yaşındayken) boşanmışlar ve beni annem büyüttü. Babamı tanımama rağmen yanında kalmak istemezdim,büyüdükçe de uzaklaştım. Beni ve abimi annem büyüttü. İkimizde herhangi kötü bi şeye bulaşmadık, başımıza da bir şey gelmedi Allah yardımcımız oldu. Annem nasıl yetiştirdiyse biz de onu gururladırdık. Şimdi ikimiz de evliyiz,babamla görüşmüyoruz hala. Hala doğru yoldan ayrılmadık.
 
Son düzenleme:
Benim evladimda sizin gibi buyudu. Babasiyla gorusmuyor. Cok guzel yetistirdim terbiyeli saygili cok guzel bir meslek sahibi..
 
Eşinizle anlaşamıyorsanız ve evde huzursuzluk yaşanıyorsa, bu da çocuğunuzun psikolojisini çok olumsuz etkileyecektir. Benim de annem babam boşanmıştı, yaşım oldukça küçüktü, doğal olarak çok etkilenmiş ve üzülmüştüm o dönem. Bu çocuğunuz hayat boyu sorunlu olacak anlamına gelmiyor. Bu da doğal bir süreç. Siz mutlu ve huzurlu olursanız, çocuğunuz da evinde huzurlu olacaktır. O yüzden kendiniz için en doğru kararı vermelisiniz önce. Evinde huzuru bulamayan, ailesiyle iletişimi kopuk çocuklar hayatlarında sorun yaşıyorlar. Sizinle de babasıyla da sağlıklı bir ilişki kurabildiği sürece bu durumu çok sorun etmeyecektir.
 
Inan ki su yazinla beni bile gururlandirdin. Helal olsun sizin gibi evlatlara.
 
Yok cocuk sorunlu yok bilmem ne olur. Asla inanmiyorum boyle seylere. Ne ekerseniz onu bicersiniz diye bir soz vardir. Benim oglumda 5 yasindaydi yemedim yedirdim giymedim giydirdim diyebilirim eksiklenmesin diye. Her zamanda soyler anne sen soyle yaptin boyle yaptin diye. Simdide evladim benim bir dedigimi iki etmiyor. Onunla gurur duyuyorum..
 


Kesinlikle size katılıyorum..
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…