- Konu Sahibi duvarklima
-
- #601
evet gerçekten işimiz zor. ne yaparsak yapalım çocuklarımız özelliklede okula başlayınca bunun eksikliğini çok hissedecek. canım benim ya. kızımın üzülmesine dayanamam.
ne kadar zor işimiz canım gerçekten o kadar canım yanıyor ki dün parka götürdüm bebişimi bir tane çift gelmiş çocuklarını sallıyolar ben ise yalnızşimdi baba baba diyor bilinçsizce ne cevap vericem ne dicem bilmiyorum boğazım düğümleniyor (
ne kadar zor işimiz canım gerçekten o kadar canım yanıyor ki dün parka götürdüm bebişimi bir tane çift gelmiş çocuklarını sallıyolar ben ise yalnızşimdi baba baba diyor bilinçsizce ne cevap vericem ne dicem bilmiyorum boğazım düğümleniyor (
bu yazıyı okuyunca kendi kendime güldüm Allah hepimize hayırlı kapılar açsın inş.demek bu süreci kadınlar çok az farklarla yaşıyorlar bende sokakta parkta hastanede hatta düğünde hep elele olan yada çocuğuyla ilgilenen babaları görüp içime kapanıyorum pepee'yi izlerken bazen ağlıyorum inanırmısınız :) ama hepinize çok tşk ediyorum ve sizleri görmesemde seviyorum bana bu süreçte çok yardımcı oldunuz yalnız olmadığını bilmek güzel
Dualarım sızle....
canım bende şunu anladım erkeklerde çok az bir farkla yaşıyor bu olayları hiç birinin umrunda bile değil ve hemen başka bir hayat kurabiliyolar olan her zaman ki gibi biz kadınlara oluyor
ne kadar zor işimiz canım gerçekten o kadar canım yanıyor ki dün parka götürdüm bebişimi bir tane çift gelmiş çocuklarını sallıyolar ben ise yalnızşimdi baba baba diyor bilinçsizce ne cevap vericem ne dicem bilmiyorum boğazım düğümleniyor (
ahh ahh bende geçen sene parklardan ağlaya ağlaya geldim babalı yavruları gördükçe içim rkan ağladı ona çok kızgındım karşıma çıksa yemin ederim katil olacaktım...şimdi çocuğum 2 yaşına girmek üzere pepeenin baba şarkısına eşlik ediyor...parkta bi çocuk baba diye bağırsa benim yavrumda baba diyor(((
vicdansız herif 15 aydır çocuğunu görmedi aramadı sormadı..kızkardeşinin çocuğu olmuş onu seviyordur...nediyim iki elim yakasında olacak...
bende babasız büyüdüm ama benim babam ölmüştü 5yaşındayken ümidimiz yoktu aslanlar gibide büyüdük valla kardeşimle...asıl babalı olupta kavgalı hır hürgürün içinde olanlar sorunlu oluyor...
adi herif bana diyorduki çocuğa acıma ALLAH böyle istedi hiçbişey olmaz...acı insanı olgunlaştırır bak sen ne kadar güçlüsün kardeşinde öyle ezilsinkki büyüsün ayakta durabilsin..ben para yollarım uzaktan izlerim zamanı gelincede karşısına çıkar yanıma alırım.... n..h alırsınnnn..
ALLAH içim biliyor ya benim yaşadğım şehirde değil doğuda şunada bişey yapamıyorum ammma varya bi yakınıma gelsin yada yakın şehirde olsun onu öyle bi dövdürücem etek giydirp facede fotosunu paylaşıcam tek HAYALİM BUUU o bunu çoktan haketti..
pisikopatlıkla alakası yok çektiplerimi bi nebze olsun hafifletecek gayette zevk duyucam bundannn bana kızmayınnn yapıcam bunu asla bu fikirden vazgeçmicemm....
Bu durumda senin de bazi hatalarin olmus arkadasim. Oncelikle daha ayaklarin uzerinde duramiyorken evlenmissin, coook gencsin, ustune bir de cocuk, sonra ya annen ya biz diye rest cekmissin ki kimse ailesinden de esinden de vazgecemez. Madem senden vazgecti, okuluna odaklan, kendine is bulmaya calis. Onunde kocaman bir gelecek var.
Ve erkekler normalde once evlenmek istemezler sonra bosanmak. Bosandiktan sonrasi da bizden daha kotudur onlar icin genelde, bu nedenle hemen baskasinin arayisina girerler. Sen su an kocan istedigin gibi davranmadigi yani sana tamam ailemden vazgectim lutfen geri don demedigi icin vur patlasin cal oynasin geciriyor gunlerini gibi geliyor
merhaba kader arkadaşlarım ben 6 yıllık evli ve 2 erkek çocuk annesiyim.eşimle boşanma kararı aldım her ne kadar kabul etmesede.çok yalancı bir kocam var.para konusunda hep yalan söyler.ben yıllardır bu yalanları dinlemekten yoruldum.ve cuma günü karar verdim hayat böyle geçmezzzzz...ilk işim tayin istemek oldu memleketime şimdi sırada evlendikte n
sonra aldığımız tamamen benim çabalarımlaevi saatmaya....adam satmapacağıam diyor.ev benim adıma babam çok sinirli..ne yapacağım kafam karışıkk
biz eşimle 5 yıl anlaştık,4 yıldır evliyiz.ilk gebeliğim düşükle sonuçlandı.çocuğumuzu çok istedik ama hamileliğimin 3. ayından itibaren hayatımı kabusa çevirmeye başladı eşim.ailemle tartıştı,küstü,beni aşağılamaya başladı,öfke kontrolü diye bişey kalmadı,eşyaları duvara çarpmaya başladı sinirlenince,hakaretler suçlamalar,olur olmaz şeylerden kavga çıkarmalar,evden kaçar gibi dışarı çıkmalar...çoğu zaman kendi alışverişimi kendim yapıp poşetlerimi taşıdım kocaman karnımla.ben öğretmenim,kendisi de subay.ikimizinde maaşımız var çok şükür.maaşları ayırdı.para pul hesabı yapmaya başladı.maddi olarak çöktüğünü söylüyordu hep.ama benim ona hiçbir yüküm yoktu.hayatında başka biri olur olmadığını bilmiyorum.bebeğimle gittiğimiz hastane masraflarını bile ben verdim kendisi oralı bile olmadı.ailemle de aramı bozdu.gerçi annem de az aramızı açmaya çalışmadı.lafın kısası,ben şu an memleketimde doğumu bekliyorum.teyzemin evinde kalıyorum.kendisi tayinimizin olduğu şehirde kaldı.4 gün önce telefonda bana çocuk doğduktan sonra boşanmak istediğini söyledi.ben çok ağladım,kendini salma bi psikolağa git ben senin psikolojinle uğraşamam dedi.gerçi bu ilk boşanma lafını telaffuz etmesi değildi.tabi ben yıkıldım.4 gündür ne aradı ne sordu.ben de aramam artık.onurum gururum var benim de.allaha şükür maaşım var kendime ve oğluma bakarım allahın izniyle.ama yeni bir hayat kurmaya inanın gücüm yok şu an.belkide hamile olduğum için güçsüz hissediyorum kendimi.bana bi fikir verin lütfen ben ne yapayım?boşanma davası açıp boşayayımmı yoksa bekleyeyimmi doğumu?
biz eşimle 5 yıl anlaştık,4 yıldır evliyiz.ilk gebeliğim düşükle sonuçlandı.çocuğumuzu çok istedik ama hamileliğimin 3. ayından itibaren hayatımı kabusa çevirmeye başladı eşim.ailemle tartıştı,küstü,beni aşağılamaya başladı,öfke kontrolü diye bişey kalmadı,eşyaları duvara çarpmaya başladı sinirlenince,hakaretler suçlamalar,olur olmaz şeylerden kavga çıkarmalar,evden kaçar gibi dışarı çıkmalar...çoğu zaman kendi alışverişimi kendim yapıp poşetlerimi taşıdım kocaman karnımla.ben öğretmenim,kendisi de subay.ikimizinde maaşımız var çok şükür.maaşları ayırdı.para pul hesabı yapmaya başladı.maddi olarak çöktüğünü söylüyordu hep.ama benim ona hiçbir yüküm yoktu.hayatında başka biri olur olmadığını bilmiyorum.bebeğimle gittiğimiz hastane masraflarını bile ben verdim kendisi oralı bile olmadı.ailemle de aramı bozdu.gerçi annem de az aramızı açmaya çalışmadı.lafın kısası,ben şu an memleketimde doğumu bekliyorum.teyzemin evinde kalıyorum.kendisi tayinimizin olduğu şehirde kaldı.4 gün önce telefonda bana çocuk doğduktan sonra boşanmak istediğini söyledi.ben çok ağladım,kendini salma bi psikolağa git ben senin psikolojinle uğraşamam dedi.gerçi bu ilk boşanma lafını telaffuz etmesi değildi.tabi ben yıkıldım.4 gündür ne aradı ne sordu.ben de aramam artık.onurum gururum var benim de.allaha şükür maaşım var kendime ve oğluma bakarım allahın izniyle.ama yeni bir hayat kurmaya inanın gücüm yok şu an.belkide hamile olduğum için güçsüz hissediyorum kendimi.bana bi fikir verin lütfen ben ne yapayım?boşanma davası açıp boşayayımmı yoksa bekleyeyimmi doğumu?
biz çalışan ekonomik özgürlüğü olan kadınların bu yaşadıklarına hiç ama hiç anlam veremiyorum doğrusu etrafımda ev hanımı olup el üstünde tutulan bir dedikleri iki olmayan kişileri görünce ne eksikliğim vardı demeden edemiyorum bazen..biz eşimle 5 yıl anlaştık,4 yıldır evliyiz.ilk gebeliğim düşükle sonuçlandı.çocuğumuzu çok istedik ama hamileliğimin 3. ayından itibaren hayatımı kabusa çevirmeye başladı eşim.ailemle tartıştı,küstü,beni aşağılamaya başladı,öfke kontrolü diye bişey kalmadı,eşyaları duvara çarpmaya başladı sinirlenince,hakaretler suçlamalar,olur olmaz şeylerden kavga çıkarmalar,evden kaçar gibi dışarı çıkmalar...çoğu zaman kendi alışverişimi kendim yapıp poşetlerimi taşıdım kocaman karnımla.ben öğretmenim,kendisi de subay.ikimizinde maaşımız var çok şükür.maaşları ayırdı.para pul hesabı yapmaya başladı.maddi olarak çöktüğünü söylüyordu hep.ama benim ona hiçbir yüküm yoktu.hayatında başka biri olur olmadığını bilmiyorum.bebeğimle gittiğimiz hastane masraflarını bile ben verdim kendisi oralı bile olmadı.ailemle de aramı bozdu.gerçi annem de az aramızı açmaya çalışmadı.lafın kısası,ben şu an memleketimde doğumu bekliyorum.teyzemin evinde kalıyorum.kendisi tayinimizin olduğu şehirde kaldı.4 gün önce telefonda bana çocuk doğduktan sonra boşanmak istediğini söyledi.ben çok ağladım,kendini salma bi psikolağa git ben senin psikolojinle uğraşamam dedi.gerçi bu ilk boşanma lafını telaffuz etmesi değildi.tabi ben yıkıldım.4 gündür ne aradı ne sordu.ben de aramam artık.onurum gururum var benim de.allaha şükür maaşım var kendime ve oğluma bakarım allahın izniyle.ama yeni bir hayat kurmaya inanın gücüm yok şu an.belkide hamile olduğum için güçsüz hissediyorum kendimi.bana bi fikir verin lütfen ben ne yapayım?boşanma davası açıp boşayayımmı yoksa bekleyeyimmi doğumu?
biz çalışan ekonomik özgürlüğü olan kadınların bu yaşadıklarına hiç ama hiç anlam veremiyorum doğrusu etrafımda ev hanımı olup el üstünde tutulan bir dedikleri iki olmayan kişileri görünce ne eksikliğim vardı demeden edemiyorum bazen..
bizim hatamız çalışıp güçlü olmamız mı bu mu erkeklere agır geliyor acaba bilemiyorum ki..
benimde eski eşim bebeklerim için hiçbir masraf yapmadı ne doğum için ne bebekler için hatta sizinki gibi hastanelere bile kendim gidiyodum ki benim gittim hastane bulunduğum yere 1,5 saat uzaklıktaydı arayıp ne oldu bile diye sormazdı..
evliliğim hataydı, çektiğim sıkıntıların ardından mükafatım olarak ikizlerimi verdi bana Rabbim çok şükür iyiki yanımdalar onlar ayakta durma yaşama ve hayata karşı güçlü olabilmemi sağlıyolar...
ya bu erkeklere ne oluyor? bizde de doğum yaptığımın ertesi günü herşey patlak verdi . temelinde problemlerimiz vardı ama boşanmayı asla düşünmemiştim, ciddi boyutta değildi. sizin önceliğiniz yavrunuz ve kendiniz olun. boşanma işlemlerini ancak kendinizi toparladıktan sonra takip edebilirsiniz. ha şimdi başlatmışsınız, ha 1 yıl sonra ne fark eder.lütfen ama lütfen psikolog ile görüşün. içinde bulunduğunuz durum zor gerçekten. hamile halinizle doktora gitmek yol çekmek zor gelebilir. ben de küçük çocuğum olduğu için hiçbiryere gidemiyorum ama telefonda görüşüyorum psikologla. dilerseniz özelden yazışabiliriz. bulunduğum yere yakınsanız yine elimden geleni yaparım
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?