Boşanmış biriyle evlenerek hatamı ettim:(

NeverOne .!.:

Çocuklu kadınla evlenilir de çocuklu erkekle evlenmek çok zor bence. Kadın çocuğu ve eşi arasındaki dengeyi kurar, ikisine de eşit zaman yaratır ama erkek yapamıyor genelde. Üstüne üstlük çocuğunun bakımını da yeni eşine yıkıyor. O yüzden çok zor vallahi, aynı yaştayız düşünemiyorum böyle bir evlilik yaptığımı.

Genişletmek için tıkla...

Aytanesi .!.:

Yanlıs anlamayın ama çocuk yapmayacaktınız.Evlilik malesef sevgililik gibi degil beraber çıkıp gezme dışarda yemek yeme gibi aktiviteler olmuyor yada az oluyor.

Genişletmek için tıkla...

arzu_esma11 .!.:

Merhaba,
Benimkisi dert mi tercihimin doğurduğu bir sonuç olduğu için dert denilir mi bilemiyorum.28 yaşındayım ve 5 ay önce 2 çocuğu olan 36 yaşında bir evlilik yapmış 6 sene bekar durmuş eşimle ilk evliliğimi yaptım .Çook severek ailemin çok sert olmasada karşı durmalarına rağmen ikna edip evlendim. Kayananamı 6 önce kanatsız melek sanıyordum.Ama ne yazık ki oda kaynanalığa başladı. Neden olduğuna anlamadığım bir şekilde aklına geldikçe laf sokmalarına başladı. Kaynanalığın doğasında mı bu var nedir anlamadım.Eşimin ailesi ile yan yana oturuyoruz.Biz çalıştığımız için çocuklar kaynanamada kalıyor orada yatıyorlar.Biri 11 yaşında,ikincisi 9 yaşında kız çocukları.Onları çok seviyorum.Çok uslulular akıllılar beni çok seviyorlar.Eşimin akrabaları bile anneleri olsa bu kadar ilgilenir bu kadar sever diye kayananama övüyorlarmış beni eşimde bu konuda hep teşekkür eder bana.
Ama asıl sorun eşimde bende çalışıyoruz .Ve en geç akşam 7 de evde oluyoruz.Ve biz eve adım atar atamaz çocuklarda geliyor.Ve gece 12 de yatmaya gidiyorlar evlendiğimizden beri böyle sabr ediyorum.Ne eşim ne ailesi yeni evli çift yalnız bırakalım gibi bi düşüncede olmuyorlar.Nereye gitsek hep beraberiz.Eşim sadece gece 12 den sonra eşim.Çocukların yanında istediğim gibi hiç bir şey yapamıyorum.Eşimle başa başa yemek yemek yok , berber tv izlemek yok,yanına yatıp sarılmak yok sadece oturup çocuklarla ilgileniyoruz tv izliyoruz ve sonunda uykum geliyor ve uyuyorum.Sanki tek başıma bir evlilik yaşıyorum.Eşimi çok seviorum Bana karşı asla bir saygısızlığı yok her fırsatta beni çook sevdiğini söyluyor.Evine bağlı bir adam kötü hiç bir alışkanlığı yok.Ama bir tek bu var.Biraz düşünceli olsa bende evliliğimin tadını çıkartmak istiyorum.Bir gecede tüm gecesini bana ayırsa bunu böyle söyleyince onlar çocuk git dersem kırılırlar diyor.Ama böylede ben kırılıyorum.Neyapıcağmı bilemiyorum.Bütün hayatımın böyle geçecek olması düşüncesi beni derin bir mutsuzluğa sürüklüyor.Onun ikinci evliliği olduğu için benim beklenti ve heycanımı anlamıyor sanırım.Çok üzgünüm sanırım asla ilk evlilik heyacanını yaklayamıycam.Acaba boşanmış biriyle evlenerek hata mı ettim bunu düşünmeden edemiyorum?Kendi kararımdı bu evlilik o yüzden ailemede hep çok mutlu rolünü oynuyorum.Çok yoruldum benim durumuma benzer bir hayatı yaşayan hanımlar tecrübeleriniz belki zihnimi aydınlatır diye buraya yazıyorum

Genişletmek için tıkla...

Kaybolmuscennet .!.:

Bu gibi durumlarda çocuklarla iyi geçinen ve onlara iyi niyetle yaşayan insanlar bence harika insanlar. Kalbi sevgisi büyük insanlar ancak başka insanın çocugunu yürekten sevebilir...
Şikayetlerinizde haklısınız. Okul açılınca biraz daha normale döner. Bir de kızlarla daha samimi olursanız belki bazı şeyleri aşabilirsiniz.

Yani nasıl desem mesela hafta sonu kızlarla havuza vs gidin önce onlarla baş başa takılın. Sonra onlarla sırdaş olun. Bazen yardım isteyin akıl danışın vs bu şekilde onlara karşı iyi niyetinizden iyice emin olurlar.
Bi.süre snra onlarlada paylaşabilirsiniz. Babanıza sürpriz hazırlıycam deyin. Hiç baş başa yemek yemedik deyin. Onlarada görevler verin size yardım etsinler. Sofra kurarken vs. Hatta büyük olana müzik seçtirin falan. Bu şekilde bu gibi olaylara dahil olurlar ve saygı duyarlar.

Yani demek istedigim samimiyet herşeyi çözer bence.

Herşey kader kısmet. Nasibinizde böyle bi hayat varmış. Ve siz bunu mükemmel şekilde sırtlanmışsınız bence.

Genişletmek için tıkla...