Boşanmış biriyle evlenerek hatamı ettim:(

LasTRomaNce_arzu fikir, öneriler, mantığını ve vicdanınızın söyledikleri sonucunda vardığınız sonuç veya kararda olumlu bir değişim olmasını diliyorum sizin, kızların ve eşinizin mutluluğu ve birliği adına. Bazen düşlerle gerçekler ayrı ayrı yaşarlar maalesef. Ama bu sizi karamsarlığa ve mutsuzluğa, pişmanliğa sürüklemesin. Siz belki farkında değilsiniz ama anlattıklarınıza bakınca eşinizle ve kızlar(-ınız) la sevgi dolu güzel bir ilişkiniz var bu, gerçeği rüya gibi yaşamanın bir anahtarı belki de. Tek yapmanız gereken elinizdeki anahtarla kapıyı açmak ve ailenizle o kapıdan içeri girmek..

Vocuklar aradikkari o aile anne baba ortamini yasiyor bu cok dogal
Bizim evlerdd durum neyse sizdede o tek fark gece yattiklari yatak bu cocuklad icin dogal

Esiniz evet ilk evlilik heyecanini sizdd yaşamıyor olabilir fakat yillardir bekar ve
Yeni bir yuva kurdu bunun heyecanj olmasi gerekmezmi yani istedikleriniz esiniz icinde gecerli olmalı acik vd net konusun

Kayinvalidd belliki dusuncesizim biri oyle olmasa bu gelinin cicim aylari der bir sekil cocuklari oyalardi ama sanırım alışın diye yada daha sonra mesafe koymayin diye böyle davranıyor olabilir

Birde bunu durekli dusunmeniz sizi esinizden yuvanizdan eninde donhnd soğutur

Onun igin durumu kabullenin vd degidik alternatifler bulun

Birde benim cocuklarimini kisin 9.5 10 gibj yatırıyorum akranlarda
Ikisinede zaman zaman erken yatin babanizla sakin kafa bir cay bir kahve icip muhabbet edek daaa derim.
Anlayisla karşılıyorlar gayette bilincli cocuklar.
Bunu ilerleyen zamanlarda cocuklaradz guzelce izah edebilirsiniz

arzu_esma11 .!.:

Merhaba,
Benimkisi dert mi tercihimin doğurduğu bir sonuç olduğu için dert denilir mi bilemiyorum.28 yaşındayım ve 5 ay önce 2 çocuğu olan 36 yaşında bir evlilik yapmış 6 sene bekar durmuş eşimle ilk evliliğimi yaptım .Çook severek ailemin çok sert olmasada karşı durmalarına rağmen ikna edip evlendim. Kayananamı 6 önce kanatsız melek sanıyordum.Ama ne yazık ki oda kaynanalığa başladı. Neden olduğuna anlamadığım bir şekilde aklına geldikçe laf sokmalarına başladı. Kaynanalığın doğasında mı bu var nedir anlamadım.Eşimin ailesi ile yan yana oturuyoruz.Biz çalıştığımız için çocuklar kaynanamada kalıyor orada yatıyorlar.Biri 11 yaşında,ikincisi 9 yaşında kız çocukları.Onları çok seviyorum.Çok uslulular akıllılar beni çok seviyorlar.Eşimin akrabaları bile anneleri olsa bu kadar ilgilenir bu kadar sever diye kayananama övüyorlarmış beni eşimde bu konuda hep teşekkür eder bana.
Ama asıl sorun eşimde bende çalışıyoruz .Ve en geç akşam 7 de evde oluyoruz.Ve biz eve adım atar atamaz çocuklarda geliyor.Ve gece 12 de yatmaya gidiyorlar evlendiğimizden beri böyle sabr ediyorum.Ne eşim ne ailesi yeni evli çift yalnız bırakalım gibi bi düşüncede olmuyorlar.Nereye gitsek hep beraberiz.Eşim sadece gece 12 den sonra eşim.Çocukların yanında istediğim gibi hiç bir şey yapamıyorum.Eşimle başa başa yemek yemek yok , berber tv izlemek yok,yanına yatıp sarılmak yok sadece oturup çocuklarla ilgileniyoruz tv izliyoruz ve sonunda uykum geliyor ve uyuyorum.Sanki tek başıma bir evlilik yaşıyorum.Eşimi çok seviorum Bana karşı asla bir saygısızlığı yok her fırsatta beni çook sevdiğini söyluyor.Evine bağlı bir adam kötü hiç bir alışkanlığı yok.Ama bir tek bu var.Biraz düşünceli olsa bende evliliğimin tadını çıkartmak istiyorum.Bir gecede tüm gecesini bana ayırsa bunu böyle söyleyince onlar çocuk git dersem kırılırlar diyor.Ama böylede ben kırılıyorum.Neyapıcağmı bilemiyorum.Bütün hayatımın böyle geçecek olması düşüncesi beni derin bir mutsuzluğa sürüklüyor.Onun ikinci evliliği olduğu için benim beklenti ve heycanımı anlamıyor sanırım.Çok üzgünüm sanırım asla ilk evlilik heyacanını yaklayamıycam.Acaba boşanmış biriyle evlenerek hata mı ettim bunu düşünmeden edemiyorum?Kendi kararımdı bu evlilik o yüzden ailemede hep çok mutlu rolünü oynuyorum.Çok yoruldum benim durumuma benzer bir hayatı yaşayan hanımlar tecrübeleriniz belki zihnimi aydınlatır diye buraya yazıyorum

Genişletmek için tıkla...

Oncelikle kaynananin en buyuk derdi ya kaynana ayni sekilde davraniyordu yada oglunu kiskanip hincini aliyor.Cocuk sahibi olmadigimiz icin bize monoton geliyo olabilir hayat cocuk olunca ozel falan kalmiyor yani. Kaynananla birlik olabilirsin arada huyuna gidip yardm isteyebilirsin hftada bir gun.

kiyamam ya nasıl caresiz oldugunu hissettim resmen.

arzu_esma11 .!.:

Merhaba,
Benimkisi dert mi tercihimin doğurduğu bir sonuç olduğu için dert denilir mi bilemiyorum.28 yaşındayım ve 5 ay önce 2 çocuğu olan 36 yaşında bir evlilik yapmış 6 sene bekar durmuş eşimle ilk evliliğimi yaptım .Çook severek ailemin çok sert olmasada karşı durmalarına rağmen ikna edip evlendim. Kayananamı 6 önce kanatsız melek sanıyordum.Ama ne yazık ki oda kaynanalığa başladı. Neden olduğuna anlamadığım bir şekilde aklına geldikçe laf sokmalarına başladı. Kaynanalığın doğasında mı bu var nedir anlamadım.Eşimin ailesi ile yan yana oturuyoruz.Biz çalıştığımız için çocuklar kaynanamada kalıyor orada yatıyorlar.Biri 11 yaşında,ikincisi 9 yaşında kız çocukları.Onları çok seviyorum.Çok uslulular akıllılar beni çok seviyorlar.Eşimin akrabaları bile anneleri olsa bu kadar ilgilenir bu kadar sever diye kayananama övüyorlarmış beni eşimde bu konuda hep teşekkür eder bana.
Ama asıl sorun eşimde bende çalışıyoruz .Ve en geç akşam 7 de evde oluyoruz.Ve biz eve adım atar atamaz çocuklarda geliyor.Ve gece 12 de yatmaya gidiyorlar evlendiğimizden beri böyle sabr ediyorum.Ne eşim ne ailesi yeni evli çift yalnız bırakalım gibi bi düşüncede olmuyorlar.Nereye gitsek hep beraberiz.Eşim sadece gece 12 den sonra eşim.Çocukların yanında istediğim gibi hiç bir şey yapamıyorum.Eşimle başa başa yemek yemek yok , berber tv izlemek yok,yanına yatıp sarılmak yok sadece oturup çocuklarla ilgileniyoruz tv izliyoruz ve sonunda uykum geliyor ve uyuyorum.Sanki tek başıma bir evlilik yaşıyorum.Eşimi çok seviorum Bana karşı asla bir saygısızlığı yok her fırsatta beni çook sevdiğini söyluyor.Evine bağlı bir adam kötü hiç bir alışkanlığı yok.Ama bir tek bu var.Biraz düşünceli olsa bende evliliğimin tadını çıkartmak istiyorum.Bir gecede tüm gecesini bana ayırsa bunu böyle söyleyince onlar çocuk git dersem kırılırlar diyor.Ama böylede ben kırılıyorum.Neyapıcağmı bilemiyorum.Bütün hayatımın böyle geçecek olması düşüncesi beni derin bir mutsuzluğa sürüklüyor.Onun ikinci evliliği olduğu için benim beklenti ve heycanımı anlamıyor sanırım.Çok üzgünüm sanırım asla ilk evlilik heyacanını yaklayamıycam.Acaba boşanmış biriyle evlenerek hata mı ettim bunu düşünmeden edemiyorum?Kendi kararımdı bu evlilik o yüzden ailemede hep çok mutlu rolünü oynuyorum.Çok yoruldum benim durumuma benzer bir hayatı yaşayan hanımlar tecrübeleriniz belki zihnimi aydınlatır diye buraya yazıyorum

Genişletmek için tıkla...

Hic evlenmemis.olanin cahiliigi gibi geldi kusura bakma. Evlilik de zaten yalniz.olsan da yalnizlasak kdr.paylasimda sikiliyor insan bi yerden snr. Bide senin hic cocugun olmayacak mi saniosun cocuklu aileler de sevgi birliktelik beraber bisi paylasim yok mu hayatlari hep cocuk mu? Sen bodoslama daldigin icin yeni gelinlik hayalleri de malum cifte sok olmus. 8yillik sevgilimle.evlenince ben ilk gunden sok yasamistim cocuk da ilk senede oldu bi farkimiz yok yani evlilik tam.olarak bu malesef cnm.

bosanmıs bırı oldugu ıcın degıl bu
cocuklu bırı oldugu ıcın
sızın cocugunuz olsa yıne basbasa asla vakıt gecıremeyecektınız
cocukları olan bırının sıze tamamıyle vakıt ayıramayacagını bılıyor olmanız gerekırdı

bu arada esınızın kızlarına bukadar sevgı dolu yaklastıgınız ıcın tebrık ederım sızı aslında olması gerekenı yapıyorsunuz ama etrafda kendı oz cocuklarına bıle yanlıs davranan ebeveynlerı gorunce sızı takdır ettım
esınızden haftada 1 gun sızınle plan yapmasını rıca edın cocuklarınız olsa da bu hakkınız hem babanelerınde kalıyorlarmıs gozunuz arkada da kalmaz ya haftasonu ya hafta ıcı farketmez sınemaya gıder bı yerlere eglenmeye gıder basbasa bır yemek yersınız hakkınız

Ben kayanın derdi ne anladım
Bakın o çocuklar sizi sevince onları sizden kıskanmış çünkü emek veriyor bütün sevgiyide o almak istiyor sizinle paylaşmak istemiyor yani kıskanıyor

nscckts .!.:

bu arada esınızın kızlarına bukadar sevgı dolu yaklastıgınız ıcın tebrık ederım sızı aslında olması gerekenı yapıyorsunuz ama etrafda kendı oz cocuklarına bıle yanlıs davranan ebeveynlerı gorunce sızı takdır ettım
esınızden haftada 1 gun sızınle plan yapmasını rıca edın cocuklarınız olsa da bu hakkınız hem babanelerınde kalıyorlarmıs gozunuz arkada da kalmaz ya haftasonu ya hafta ıcı farketmez sınemaya gıder bı yerlere eglenmeye gıder basbasa bır yemek yersınız hakkınız

Genişletmek için tıkla...

Evet ben de tebrik ederim sizi bu konuda cidden harikasinuh herkes yapamaz..yatak odanizda akşam birşeyler yiyip icebilirsinix ama..biz bazen yapariz çocuklarda salonda cips cola partisi yaparlar

Yatak odasina küçük bir TV alin .arada dizi film vs orda birlikte çay,kahve içerek izleyin..

istanbulameftun .!.:

Atalarımız ne güzel demiş ;
Ya bu deveyi güdersin , ya bu diyardan gidersin diye.
28 yaşında-bence yanlış olan- bi evlilik yapmışsınız.
Babayı evlatlarından ayıramazsınız.
Kaynana zaten akşama kadar bakıyor , onun da dinlenmeye hakkı var.
Sizi zor zamanlar bekliyor.
Okul açılsa da değişeceğini sanmıyorum.
Allah yardımcınız olsun...

Genişletmek için tıkla...

Benim de aklıma hemen aynı söz geldi. Üstüne bi de şunu söylemek istiyorum ki deve mutlaka güdülmeli. Verilen sözler var, vaadedilen şeyler var. Şimdi 5 ay sonra ben yapamıyorum veya şöyle yapalım böyle yapalım diye düzen bozmaya hakkın yok konu sahibi. Önceliğin kendin değil iki küçük kız çocuğu olmalı. Onların kalbini tekrar kırma lütfen. Madem seni sevmişler tekrar hayal kırıklığına uğratma onları.
Hem onlar öksüz sayılırlar. Bu yaptığın fedakarlığın ecrini misli misli geri alırsın. Hiç olmazsa bunu düşün.

Bir ömür böyle geçicek tabiki çünkü eşiniz bir baba o çocuklar vakit geçirecekler babalarıyla siz baştan lades demişsiniz sizin Bi çocuğunuz olsaydı git mi diyecektiniz veya ne zamana kadar anneniz bakcaktı?

Sizin yaşadıklarınızı iki tarafını da yaşadım yani annem ben küçükken ölünce babam evlendi kardeşlerim oldu babannem le büyüdüm tıp fakültesi üçüncü sınıfta evlendim 19 yaşında eşim 14 yaş büyük ilk evliliğinden bir oğlu vardı 3 yaşında idi benim oyun arkadaşım canlı bebeğimdi iki çocuğum daha oldu şimdi üç çocuk annesiyim iş sevmek kabullenmek o kızlar nereye gitsinler sonuçta babaları onlar hep vardı hiçbir eve sığmazlar çocuklar korunmasız saf kolay bir yola çıkmamışsın her yürek böyle bir sevdayı kaldıramaz seviyorsanız seviliyorsanız işiniz kolaylaşır AllahAyardımcınız olsun,

İşte ben de bunu anlamiyorum. Kusura bakmayin siz bile bile lades demişsiniz bunu niye daha önce esinizle konusmadiniz yahu. Ufacik cocuklar babalarini bütün gün görmüyorlar tabiki aksam görmek isteyecekler üstelik gece de yoklar yallah babaanne evine. Baştan konusacaktiniz bunu ona göre en basindan aksam siz işten gelince 2 saat durup gideceklerdi. Ama simdi bunu yapsaniz herkese batacak. Cocuklari istemiyor diye yaftayi yiyeceksiniz. Annelerini de görmüyorlarmış üzüldüm. Bari babalarini rahat rahat görsün cocuklar. Okullar acilinca belki erken giderler ama siz bisey demeyin bence eşinizle de araniz acilir.

arzu_esma11 .!.:

Merhaba,
Benimkisi dert mi tercihimin doğurduğu bir sonuç olduğu için dert denilir mi bilemiyorum.28 yaşındayım ve 5 ay önce 2 çocuğu olan 36 yaşında bir evlilik yapmış 6 sene bekar durmuş eşimle ilk evliliğimi yaptım .Çook severek ailemin çok sert olmasada karşı durmalarına rağmen ikna edip evlendim. Kayananamı 6 önce kanatsız melek sanıyordum.Ama ne yazık ki oda kaynanalığa başladı. Neden olduğuna anlamadığım bir şekilde aklına geldikçe laf sokmalarına başladı. Kaynanalığın doğasında mı bu var nedir anlamadım.Eşimin ailesi ile yan yana oturuyoruz.Biz çalıştığımız için çocuklar kaynanamada kalıyor orada yatıyorlar.Biri 11 yaşında,ikincisi 9 yaşında kız çocukları.Onları çok seviyorum.Çok uslulular akıllılar beni çok seviyorlar.Eşimin akrabaları bile anneleri olsa bu kadar ilgilenir bu kadar sever diye kayananama övüyorlarmış beni eşimde bu konuda hep teşekkür eder bana.
Ama asıl sorun eşimde bende çalışıyoruz .Ve en geç akşam 7 de evde oluyoruz.Ve biz eve adım atar atamaz çocuklarda geliyor.Ve gece 12 de yatmaya gidiyorlar evlendiğimizden beri böyle sabr ediyorum.Ne eşim ne ailesi yeni evli çift yalnız bırakalım gibi bi düşüncede olmuyorlar.Nereye gitsek hep beraberiz.Eşim sadece gece 12 den sonra eşim.Çocukların yanında istediğim gibi hiç bir şey yapamıyorum.Eşimle başa başa yemek yemek yok , berber tv izlemek yok,yanına yatıp sarılmak yok sadece oturup çocuklarla ilgileniyoruz tv izliyoruz ve sonunda uykum geliyor ve uyuyorum.Sanki tek başıma bir evlilik yaşıyorum.Eşimi çok seviorum Bana karşı asla bir saygısızlığı yok her fırsatta beni çook sevdiğini söyluyor.Evine bağlı bir adam kötü hiç bir alışkanlığı yok.Ama bir tek bu var.Biraz düşünceli olsa bende evliliğimin tadını çıkartmak istiyorum.Bir gecede tüm gecesini bana ayırsa bunu böyle söyleyince onlar çocuk git dersem kırılırlar diyor.Ama böylede ben kırılıyorum.Neyapıcağmı bilemiyorum.Bütün hayatımın böyle geçecek olması düşüncesi beni derin bir mutsuzluğa sürüklüyor.Onun ikinci evliliği olduğu için benim beklenti ve heycanımı anlamıyor sanırım.Çok üzgünüm sanırım asla ilk evlilik heyacanını yaklayamıycam.Acaba boşanmış biriyle evlenerek hata mı ettim bunu düşünmeden edemiyorum?Kendi kararımdı bu evlilik o yüzden ailemede hep çok mutlu rolünü oynuyorum.Çok yoruldum benim durumuma benzer bir hayatı yaşayan hanımlar tecrübeleriniz belki zihnimi aydınlatır diye buraya yazıyorum

Genişletmek için tıkla...

Çocukların hiçbir günahı yok, anne zaten yüz üstü bırakmış babalarıyla da aynı evde bile kalamiyorlar hırçın şımarık kızlar da değillermis yazık. Sizin kadar onlar da o evde yaşamayı hak ediyor biliyorsunuz dimi? Kv kızlara bakmak zorunda da değil. Yarın birgun biz yasliyiz genc karın baksin dediğinde itiraz hakkınız bile yok. Bence 2 kucuk çocuklu bir beyle evlilik yapıp balayı ve başbasa etkinlik hayalleri kurmak biraz zor. Bunlar acı gerçekler. Ne güzel seviyormussunuz aranız da iyiymiş surat asıp kimseyi küstürmemeye bakın derim yoksa kendi tadınız tuzunuz kaçar

Aşk da sevgi de bir yere kadar.
Sizin gibi hiç evlilik yapmamış biri olsam, boşanmış iki çocuğu olan biri ile evlilik dusunmezdim. Aşkımdan ölsem bile..
Madem ki bu şartlarda biri ile evlendiniz, çocukları da kabul edeceksiniz.

darkmore .!.:

2 cocuklu adamla evlenirken isten eve gelince basbasa olabileceginizin hayalini kuruyor muydunuz cidden merak ettim. Cok mantiksiz cunku.

Ayrica o cocuklar esinizin degil ikinizin cocugu da olsa isten eve gelince basbasa bir hayat olmuyor olamiyor.2 cocuklu aileler nasil yasiyor bir fikriniz yok sanirim.

Daha neler okuyup okuyup sasirdim konunuzu

Genişletmek için tıkla...

Tam konu sahibesine hak verecekken, cevabınız dank etti kafama . Çok mantıklı

Cocuklarin duzene ihtiyaci var. Babaanne yerine sizin evinizde kalsalar gece 12 de degilde 9-10 gibi yatarlar, sizde sonra anne baba saati yaparsiniz.
cocuklarda su an ev kavrami yok, basi bos orda burda gibiler.
"Babaanne evinde uyuyoruz ama aksam yemegini karsi dairede babamla yiyoruz"
Bu cocuklarin evi neresi ?

Merhaba,
Dün açtığım bu konuya çok fazla yorum geldi.Öncelikle tüm iyi kötü yorumlar için teşekkür ederim.Ben hayatım boyunca insanları değerlendirirken vicdanlı olmaya çalıştım.Yorum yapan bazı insanların tamamen eleştirilecek bir şey bulmak için çabalayıp komplo teorileri üzerinden şahsım eleştirildi ama önemli değil neticede bu konu buraya açılıyorsa herkes kendince ifade etme biçimini kullanmakta hür. Dolayısıyla çok uzun anlatmamak adına detay vermediğim için yanlış anlaşmalar olmuş ve bazı özellikle hamile olduğunu ifade edip çocuklar için endişe ettiğini üzüldüğünü dile getiren hanımefendiye çok üzüldüğüm için bu açıklamayı yapmak istedim.
Üzülmenize vesile olduğum için lütfen beni af edin.Umarım sağlıklı sorunsuz bir şekilde çocuğunu kucağınıza alırsınız.Bana gelince konuya açıklık getireyim.Evet her şeyi bilerek evlendim.Çocukları hiç bir zaman sorun olarak görmedim ve kayınvalideme güvenerek bir evlilik yapmadım.Çocukların babaannede kalmaları tamamen kendi tercihleri çünkü sabahları çok erken(05.30) işe gitiiğimiz için evde yalnız kalmak istemiyorlar uyandıktan sonra gidebileceklerini kendilerine söylememe rağmen istemediler hem benim evimde hem kv evinde onlara ait odaları var.İstedikleri zaman özellikle hafta sonları hep bende kaliyorlar.Aileme ilk defa el öpmeye gittiğim zaman bile çocuklarıda alıp gittim kendilerini aileminde birer ferdi gibi hisetmelerini istedim.5aylık süre zaarfinda onlarsız bir yemeğim bir gezmem yada alışverişim tatilim olmadı.Gittiğim her yere beraber gittik.Çokda keyif alıyorum onlarla zaman geçirmekten bana doğurmadan annelik nasıl bir duygu onu tattırdılar.Anneleriyle görüşmelerini ve benim asla annelerinin yerini almak gibi bi derdimin olmadığını belirttim ikisinede kendim ikisini alıp bir haftasonu annelerinin yanına götürdüm. Ancak annenin eşi sorun yarattı o nedenle ikiside artık görmek istemiyor.Bu durumu pedegog desteği ile atlatmaya çalışıyoruz.Onların daha iyi eğitim alması için özel bir okula yazdırdık ve eşim diğer ihtiyaçlarımızı giderdiği için tüm kazancımı ikisininde eğitimine veriyorum.her gece olmasada haftada en az 3 gün canlarının istediği yemekleri yapıp dolaba atıyorum ki öğlen babaannlerinin yemek yapamama gibi bir durumu olursa hazırladıklarımı yesinler diye.Onları ben yıkıyorum,çamaşırlarını ütülerini küçüğün zman zman altına kaçırdığı için batan yatakları vs.tüm işlerini ben yapıyorum.
Sonuç olarak ben onlara eşimin çocukları olmasından ziyade masum iki tane sevgiye muhtaç melek gözüyle bakıyorum.Tüm bu saydığım işleri marifet olsun takdir edilsin diye anlatmıyorum tamamen çocuklar için içi acıyan hanımların gönül refahına kavuşmaları için anlattım.Çünkü bu saydıklarım zaten tüm annelerin evlatları için yaptığı rutin işler.Dolayısıyla takdir görecek bir yanı yok.Ben bu bilinçle yaklaştığım için onlarda benim eve gelişimi balkonda bekliyorlar gecikince arıyorlar.Ben onları çok seviyorum çünkü sevilmemek için bir gerekçe yok.Onlarda çok şükür ki beni seviyorlar.
Dün dile getirdiğim yoğun hayat temposunun ve sanırım benden daha az empati yapan bir eşimin olmasından kaynaklı bir buhranın hezeyanıydı.Beni daha çok anlayıp bir şekilde zaman ayırıp ayda sadece bir gün yalnız kalmamızı organize edebilir çocuklarla aramızdaki dengeyi sağlamayı öğrenmesi tüm sorunu ortadan kaldırır .Tek sitemim bu dengeyi sağlarken tamamen çocuklara endeksli olması ve benim oyuna sonradan dahil olan oyuncu gibi yalnız hisetmem.
Konuyu başka yerlere çekmenin hiçbir manası yok.On tanede çocuğu olsa insanın yinede eşinide ihmal etmeyecek ayda birkez 2 ayda bir kez onu mutlu edecek bir organizasyon düşünmek olabilir bir şey gibidir diye düşünüyorum.Ne ise bu vesile ile tekrardan tecrübe ve düşüncelerinizi paylaştığınız için çook teşekkür ederim hepinize.
Sevgiler..