Boşanmış Kadına Yönelik Bakış Açısı

Ruyamd .!.:

Kızlar merhaba,
Ben buranın eski üyelerindenim Yaklaşık 7 yıl önce, 2–3 ay süren çok kısa bir evlilik yaşadım ve çocuğum yok. O günden sonra hayatıma giren bazı insanlar, bunu açık açık söylemeseler bile, boşanmış olmam nedeniyle ilişkileri sürdürmek istemediler. Bu durum beni yıllarca çok yordu, kırdı ve yıprattı.

2 ay önce gerçekten iyi bir insanla tanıştım. Kendisi hiç evlenmemişti. Başta boşandığımı ona söyleyemedim. Sohbetler sırasında boşanmış arkadaşlarıyla ilgili “Allah yardımcısı olsun, boşanmak çok zor” gibi yorumlar yapması beni daha da gerdi. Aslında ona gerçeği anlatmak için sürekli kendimi hazırlıyordum ama bir türlü cesaret edemedim.

2 gün önce sonunda her şeyi açık açık söyledim… Söylediğim an sanki başından kaynar sular döküldü. Tepkisi beni gerçekten şok etti.
“Ailem bunu asla kabul etmez, ben ailemi karşıma alamam” gibi cümleler kurdu.

Oysa ilişkimiz gerçekten çok güzel. Birbirimizi anlayan, uyumlu, birlikte keyif alan iki insanız. Maddi ve mesleki olarak da oldukça iyi bir konumdayım. Ailesinin ön yargılarını aşabileceğimizi, önemli olanın bizim mutluluğumuz olduğunu söyledim. Ama hâlâ bana:
“Endişeliyim, ailem çok keskin, fikirleri çok sabit, bunu aşabileceğimizi sanmıyorum” diyor ve bana karşı soğuk davranıyor.

Bir yandan beni çok sevdiğini, benimle mutlu olduğunu söylüyor; diğer yandan da bu durumu kabullenemeyeceğini ifade ediyor. Yıllardır bu damgayla mücadele etmekten o kadar yoruldum ki… Çok kırgınım, çok yıprandım. 2 gündür sürekli ağlıyorum. Ne yapacağımı gerçekten bilmiyorum. Erkek arkadaşım aslında iyi biri, birlikte mutluyuz ama ilişkiyi bitirmek düşüncesi çok canımı yakıyor.

Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum… Yorumlarınızı bekliyorum. Şimdiden teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...

Twetyy18 .!.:

Benim psikologum olurmusunuz bu cevabi yillarca dusunsem aklima gelmezsi acayip mantıklı bir cevap

Genişletmek için tıkla...

Ruyamd .!.:

Kızlar merhaba,
Ben buranın eski üyelerindenim Yaklaşık 7 yıl önce, 2–3 ay süren çok kısa bir evlilik yaşadım ve çocuğum yok. O günden sonra hayatıma giren bazı insanlar, bunu açık açık söylemeseler bile, boşanmış olmam nedeniyle ilişkileri sürdürmek istemediler. Bu durum beni yıllarca çok yordu, kırdı ve yıprattı.

2 ay önce gerçekten iyi bir insanla tanıştım. Kendisi hiç evlenmemişti. Başta boşandığımı ona söyleyemedim. Sohbetler sırasında boşanmış arkadaşlarıyla ilgili “Allah yardımcısı olsun, boşanmak çok zor” gibi yorumlar yapması beni daha da gerdi. Aslında ona gerçeği anlatmak için sürekli kendimi hazırlıyordum ama bir türlü cesaret edemedim.

2 gün önce sonunda her şeyi açık açık söyledim… Söylediğim an sanki başından kaynar sular döküldü. Tepkisi beni gerçekten şok etti.
“Ailem bunu asla kabul etmez, ben ailemi karşıma alamam” gibi cümleler kurdu.

Oysa ilişkimiz gerçekten çok güzel. Birbirimizi anlayan, uyumlu, birlikte keyif alan iki insanız. Maddi ve mesleki olarak da oldukça iyi bir konumdayım. Ailesinin ön yargılarını aşabileceğimizi, önemli olanın bizim mutluluğumuz olduğunu söyledim. Ama hâlâ bana:
“Endişeliyim, ailem çok keskin, fikirleri çok sabit, bunu aşabileceğimizi sanmıyorum” diyor ve bana karşı soğuk davranıyor.

Bir yandan beni çok sevdiğini, benimle mutlu olduğunu söylüyor; diğer yandan da bu durumu kabullenemeyeceğini ifade ediyor. Yıllardır bu damgayla mücadele etmekten o kadar yoruldum ki… Çok kırgınım, çok yıprandım. 2 gündür sürekli ağlıyorum. Ne yapacağımı gerçekten bilmiyorum. Erkek arkadaşım aslında iyi biri, birlikte mutluyuz ama ilişkiyi bitirmek düşüncesi çok canımı yakıyor.

Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum… Yorumlarınızı bekliyorum. Şimdiden teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...

Ruyamd .!.:

Kızlar merhaba,
Ben buranın eski üyelerindenim Yaklaşık 7 yıl önce, 2–3 ay süren çok kısa bir evlilik yaşadım ve çocuğum yok. O günden sonra hayatıma giren bazı insanlar, bunu açık açık söylemeseler bile, boşanmış olmam nedeniyle ilişkileri sürdürmek istemediler. Bu durum beni yıllarca çok yordu, kırdı ve yıprattı.

2 ay önce gerçekten iyi bir insanla tanıştım. Kendisi hiç evlenmemişti. Başta boşandığımı ona söyleyemedim. Sohbetler sırasında boşanmış arkadaşlarıyla ilgili “Allah yardımcısı olsun, boşanmak çok zor” gibi yorumlar yapması beni daha da gerdi. Aslında ona gerçeği anlatmak için sürekli kendimi hazırlıyordum ama bir türlü cesaret edemedim.

2 gün önce sonunda her şeyi açık açık söyledim… Söylediğim an sanki başından kaynar sular döküldü. Tepkisi beni gerçekten şok etti.
“Ailem bunu asla kabul etmez, ben ailemi karşıma alamam” gibi cümleler kurdu.

Oysa ilişkimiz gerçekten çok güzel. Birbirimizi anlayan, uyumlu, birlikte keyif alan iki insanız. Maddi ve mesleki olarak da oldukça iyi bir konumdayım. Ailesinin ön yargılarını aşabileceğimizi, önemli olanın bizim mutluluğumuz olduğunu söyledim. Ama hâlâ bana:
“Endişeliyim, ailem çok keskin, fikirleri çok sabit, bunu aşabileceğimizi sanmıyorum” diyor ve bana karşı soğuk davranıyor.

Bir yandan beni çok sevdiğini, benimle mutlu olduğunu söylüyor; diğer yandan da bu durumu kabullenemeyeceğini ifade ediyor. Yıllardır bu damgayla mücadele etmekten o kadar yoruldum ki… Çok kırgınım, çok yıprandım. 2 gündür sürekli ağlıyorum. Ne yapacağımı gerçekten bilmiyorum. Erkek arkadaşım aslında iyi biri, birlikte mutluyuz ama ilişkiyi bitirmek düşüncesi çok canımı yakıyor.

Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum… Yorumlarınızı bekliyorum. Şimdiden teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...

Ruyamd .!.:

Kızlar merhaba,
Ben buranın eski üyelerindenim Yaklaşık 7 yıl önce, 2–3 ay süren çok kısa bir evlilik yaşadım ve çocuğum yok. O günden sonra hayatıma giren bazı insanlar, bunu açık açık söylemeseler bile, boşanmış olmam nedeniyle ilişkileri sürdürmek istemediler. Bu durum beni yıllarca çok yordu, kırdı ve yıprattı.

2 ay önce gerçekten iyi bir insanla tanıştım. Kendisi hiç evlenmemişti. Başta boşandığımı ona söyleyemedim. Sohbetler sırasında boşanmış arkadaşlarıyla ilgili “Allah yardımcısı olsun, boşanmak çok zor” gibi yorumlar yapması beni daha da gerdi. Aslında ona gerçeği anlatmak için sürekli kendimi hazırlıyordum ama bir türlü cesaret edemedim.

2 gün önce sonunda her şeyi açık açık söyledim… Söylediğim an sanki başından kaynar sular döküldü. Tepkisi beni gerçekten şok etti.
“Ailem bunu asla kabul etmez, ben ailemi karşıma alamam” gibi cümleler kurdu.

Oysa ilişkimiz gerçekten çok güzel. Birbirimizi anlayan, uyumlu, birlikte keyif alan iki insanız. Maddi ve mesleki olarak da oldukça iyi bir konumdayım. Ailesinin ön yargılarını aşabileceğimizi, önemli olanın bizim mutluluğumuz olduğunu söyledim. Ama hâlâ bana:
“Endişeliyim, ailem çok keskin, fikirleri çok sabit, bunu aşabileceğimizi sanmıyorum” diyor ve bana karşı soğuk davranıyor.

Bir yandan beni çok sevdiğini, benimle mutlu olduğunu söylüyor; diğer yandan da bu durumu kabullenemeyeceğini ifade ediyor. Yıllardır bu damgayla mücadele etmekten o kadar yoruldum ki… Çok kırgınım, çok yıprandım. 2 gündür sürekli ağlıyorum. Ne yapacağımı gerçekten bilmiyorum. Erkek arkadaşım aslında iyi biri, birlikte mutluyuz ama ilişkiyi bitirmek düşüncesi çok canımı yakıyor.

Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum… Yorumlarınızı bekliyorum. Şimdiden teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...

benyeniyimgaliba .!.:

Adam bu kadar sayfalarca hakareti hak etmiyor. İnsanlar kriter belirleyebilir ve bu kriter evlenmemiş olmak da olabilir. Bu adam boşanmış olduğunu bile bile başlasaydı, sonra yüzüne vursaydı haklıydınız. Hiç evlenmemiş ve kendi gibi hiç evlenmemiş birini istiyor. Bu “adam olamamak” değil kesinlikle. Açıkça da evliliğe gitmeyeceğini belirtmiş. Konu sahibi daha hala ne yapsam demek yerine önüne bakmalı. Ciddi bir ilişki çıkmasa da devam ederim diyorsa kendi tercihi tabii ama beklentileri ona göre ayarlamak lazım.

Genişletmek için tıkla...

BiProfenid .!.:

Aynı şeyi düşünüyorum ama bahsi geçen kişi dürüstçe kendi kriteri olduğunu söylemeyip ailesini bahane etmiş. Ben bi tek buna kızdım şahsen.

Genişletmek için tıkla...

Ruyamd .!.:

Kızlar merhaba,
Ben buranın eski üyelerindenim Yaklaşık 7 yıl önce, 2–3 ay süren çok kısa bir evlilik yaşadım ve çocuğum yok. O günden sonra hayatıma giren bazı insanlar, bunu açık açık söylemeseler bile, boşanmış olmam nedeniyle ilişkileri sürdürmek istemediler. Bu durum beni yıllarca çok yordu, kırdı ve yıprattı.

2 ay önce gerçekten iyi bir insanla tanıştım. Kendisi hiç evlenmemişti. Başta boşandığımı ona söyleyemedim. Sohbetler sırasında boşanmış arkadaşlarıyla ilgili “Allah yardımcısı olsun, boşanmak çok zor” gibi yorumlar yapması beni daha da gerdi. Aslında ona gerçeği anlatmak için sürekli kendimi hazırlıyordum ama bir türlü cesaret edemedim.

2 gün önce sonunda her şeyi açık açık söyledim… Söylediğim an sanki başından kaynar sular döküldü. Tepkisi beni gerçekten şok etti.
“Ailem bunu asla kabul etmez, ben ailemi karşıma alamam” gibi cümleler kurdu.

Oysa ilişkimiz gerçekten çok güzel. Birbirimizi anlayan, uyumlu, birlikte keyif alan iki insanız. Maddi ve mesleki olarak da oldukça iyi bir konumdayım. Ailesinin ön yargılarını aşabileceğimizi, önemli olanın bizim mutluluğumuz olduğunu söyledim. Ama hâlâ bana:
“Endişeliyim, ailem çok keskin, fikirleri çok sabit, bunu aşabileceğimizi sanmıyorum” diyor ve bana karşı soğuk davranıyor.

Bir yandan beni çok sevdiğini, benimle mutlu olduğunu söylüyor; diğer yandan da bu durumu kabullenemeyeceğini ifade ediyor. Yıllardır bu damgayla mücadele etmekten o kadar yoruldum ki… Çok kırgınım, çok yıprandım. 2 gündür sürekli ağlıyorum. Ne yapacağımı gerçekten bilmiyorum. Erkek arkadaşım aslında iyi biri, birlikte mutluyuz ama ilişkiyi bitirmek düşüncesi çok canımı yakıyor.

Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum… Yorumlarınızı bekliyorum. Şimdiden teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...

Ruyamd .!.:

Kızlar merhaba,
Ben buranın eski üyelerindenim Yaklaşık 7 yıl önce, 2–3 ay süren çok kısa bir evlilik yaşadım ve çocuğum yok. O günden sonra hayatıma giren bazı insanlar, bunu açık açık söylemeseler bile, boşanmış olmam nedeniyle ilişkileri sürdürmek istemediler. Bu durum beni yıllarca çok yordu, kırdı ve yıprattı.

2 ay önce gerçekten iyi bir insanla tanıştım. Kendisi hiç evlenmemişti. Başta boşandığımı ona söyleyemedim. Sohbetler sırasında boşanmış arkadaşlarıyla ilgili “Allah yardımcısı olsun, boşanmak çok zor” gibi yorumlar yapması beni daha da gerdi. Aslında ona gerçeği anlatmak için sürekli kendimi hazırlıyordum ama bir türlü cesaret edemedim.

2 gün önce sonunda her şeyi açık açık söyledim… Söylediğim an sanki başından kaynar sular döküldü. Tepkisi beni gerçekten şok etti.
“Ailem bunu asla kabul etmez, ben ailemi karşıma alamam” gibi cümleler kurdu.

Oysa ilişkimiz gerçekten çok güzel. Birbirimizi anlayan, uyumlu, birlikte keyif alan iki insanız. Maddi ve mesleki olarak da oldukça iyi bir konumdayım. Ailesinin ön yargılarını aşabileceğimizi, önemli olanın bizim mutluluğumuz olduğunu söyledim. Ama hâlâ bana:
“Endişeliyim, ailem çok keskin, fikirleri çok sabit, bunu aşabileceğimizi sanmıyorum” diyor ve bana karşı soğuk davranıyor.

Bir yandan beni çok sevdiğini, benimle mutlu olduğunu söylüyor; diğer yandan da bu durumu kabullenemeyeceğini ifade ediyor. Yıllardır bu damgayla mücadele etmekten o kadar yoruldum ki… Çok kırgınım, çok yıprandım. 2 gündür sürekli ağlıyorum. Ne yapacağımı gerçekten bilmiyorum. Erkek arkadaşım aslında iyi biri, birlikte mutluyuz ama ilişkiyi bitirmek düşüncesi çok canımı yakıyor.

Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum… Yorumlarınızı bekliyorum. Şimdiden teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...

Ruyamd .!.:

Kızlar merhaba,
Ben buranın eski üyelerindenim Yaklaşık 7 yıl önce, 2–3 ay süren çok kısa bir evlilik yaşadım ve çocuğum yok. O günden sonra hayatıma giren bazı insanlar, bunu açık açık söylemeseler bile, boşanmış olmam nedeniyle ilişkileri sürdürmek istemediler. Bu durum beni yıllarca çok yordu, kırdı ve yıprattı.

2 ay önce gerçekten iyi bir insanla tanıştım. Kendisi hiç evlenmemişti. Başta boşandığımı ona söyleyemedim. Sohbetler sırasında boşanmış arkadaşlarıyla ilgili “Allah yardımcısı olsun, boşanmak çok zor” gibi yorumlar yapması beni daha da gerdi. Aslında ona gerçeği anlatmak için sürekli kendimi hazırlıyordum ama bir türlü cesaret edemedim.

2 gün önce sonunda her şeyi açık açık söyledim… Söylediğim an sanki başından kaynar sular döküldü. Tepkisi beni gerçekten şok etti.
“Ailem bunu asla kabul etmez, ben ailemi karşıma alamam” gibi cümleler kurdu.

Oysa ilişkimiz gerçekten çok güzel. Birbirimizi anlayan, uyumlu, birlikte keyif alan iki insanız. Maddi ve mesleki olarak da oldukça iyi bir konumdayım. Ailesinin ön yargılarını aşabileceğimizi, önemli olanın bizim mutluluğumuz olduğunu söyledim. Ama hâlâ bana:
“Endişeliyim, ailem çok keskin, fikirleri çok sabit, bunu aşabileceğimizi sanmıyorum” diyor ve bana karşı soğuk davranıyor.

Bir yandan beni çok sevdiğini, benimle mutlu olduğunu söylüyor; diğer yandan da bu durumu kabullenemeyeceğini ifade ediyor. Yıllardır bu damgayla mücadele etmekten o kadar yoruldum ki… Çok kırgınım, çok yıprandım. 2 gündür sürekli ağlıyorum. Ne yapacağımı gerçekten bilmiyorum. Erkek arkadaşım aslında iyi biri, birlikte mutluyuz ama ilişkiyi bitirmek düşüncesi çok canımı yakıyor.

Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum… Yorumlarınızı bekliyorum. Şimdiden teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...

Hiba06 .!.:

Merhaba;
2. evliliğimi bekar bir adamla yapmış bir kadın olarak, tavsiyem bu adamdan koşarak uzaklaş. Ailesiyle birlikte yaşasın, daha ailesinden bağımsız birey olamamış biriyle hayat kurmaya çalışmamanızı öneririm. Bir de 2. tavsiyem kendinizi boşanmış diye vebalı gibi davranmamanız. Ben boşandığım dönem her zaman yeni tanıştığım insanlara gurur duyarak boşandığımı söyledim. Boşanmak güçlü kadın hareketidir, herkes cesaret edemez. Saklamadığınızda göreceksiniz ki daha düzgün adamlar çevrenizde olacak.

Genişletmek için tıkla...

Ruyamd .!.:

Mezheple alakası yok diye dedim ya ,ama öğretilenler diye de gerçek vardır ,İnsana insan olduğu için değer verirler ondan dolayı şaşırdığımı söyledim ,ben bütün mezheplere karşı saygı içerisindeyim yanlış anlaşılma olmasın

Genişletmek için tıkla...