Boşanmış Kadına Yönelik Bakış Açısı

Ben sizi hatalı buldum, eğer biriyle ilerisi adına birsey olur mu diye düşünüyorsan ilk görüşmede söylemek gerek. Evlenmiş boşanmış biri ile evlenmek istemiyor olabilir bu onun en tabii hakkı. Bende bosaniyorum eğer hiç evlenmemiş olsam evlenip boşanan birini istemezdim belki. Şuan ileriye dönük bir umudum yok ama birgun tekrar evlenmek istersem de kendim gibi evlenmiş boşanmış birini isterim, benim hissettiklerimi, neler yaşadığımı anlasın isterim.

Bir de küçük bir ilçede falan mı yaşıyorsunuz? Evlenip boşanmış olduğunuz için çok yıpratmislar...İnşallah gönlünüzce biri çıkar karsiniza

Ruyamd .!.:

Kızlar merhaba,
Ben buranın eski üyelerindenim Yaklaşık 7 yıl önce, 2–3 ay süren çok kısa bir evlilik yaşadım ve çocuğum yok. O günden sonra hayatıma giren bazı insanlar, bunu açık açık söylemeseler bile, boşanmış olmam nedeniyle ilişkileri sürdürmek istemediler. Bu durum beni yıllarca çok yordu, kırdı ve yıprattı.

2 ay önce gerçekten iyi bir insanla tanıştım. Kendisi hiç evlenmemişti. Başta boşandığımı ona söyleyemedim. Sohbetler sırasında boşanmış arkadaşlarıyla ilgili “Allah yardımcısı olsun, boşanmak çok zor” gibi yorumlar yapması beni daha da gerdi. Aslında ona gerçeği anlatmak için sürekli kendimi hazırlıyordum ama bir türlü cesaret edemedim.

2 gün önce sonunda her şeyi açık açık söyledim… Söylediğim an sanki başından kaynar sular döküldü. Tepkisi beni gerçekten şok etti.
“Ailem bunu asla kabul etmez, ben ailemi karşıma alamam” gibi cümleler kurdu.

Oysa ilişkimiz gerçekten çok güzel. Birbirimizi anlayan, uyumlu, birlikte keyif alan iki insanız. Maddi ve mesleki olarak da oldukça iyi bir konumdayım. Ailesinin ön yargılarını aşabileceğimizi, önemli olanın bizim mutluluğumuz olduğunu söyledim. Ama hâlâ bana:
“Endişeliyim, ailem çok keskin, fikirleri çok sabit, bunu aşabileceğimizi sanmıyorum” diyor ve bana karşı soğuk davranıyor.

Bir yandan beni çok sevdiğini, benimle mutlu olduğunu söylüyor; diğer yandan da bu durumu kabullenemeyeceğini ifade ediyor. Yıllardır bu damgayla mücadele etmekten o kadar yoruldum ki… Çok kırgınım, çok yıprandım. 2 gündür sürekli ağlıyorum. Ne yapacağımı gerçekten bilmiyorum. Erkek arkadaşım aslında iyi biri, birlikte mutluyuz ama ilişkiyi bitirmek düşüncesi çok canımı yakıyor.

Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum… Yorumlarınızı bekliyorum. Şimdiden teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...

Ammaann hiç uğraşma ailem kabul etmez diyen biriyle boşanmakta birşey yok evlenmek gibi doğal bir durum kimseyi küçümseyecek hor goreck durum değil zaten mesleğin de varmış kimsenin kahrını çekme yerinde olsam evlenmezdim de

bayangergedan .!.:

Malesef onlardan da cok geri kafalı insanlar var , her ne kadar aydin gecinselerde. Ben Sünni eski esim aleviyim ve sırf alevi değilim diye kocamı bana doldurup boşattılar bizi. Geri kafaliligin mezhebi , memleketi yok.

Genişletmek için tıkla...

Yazık vebalini nasıl ödeyecekler ki bunun aynı mezhep değil diye yapılır mı bu

Ruyamd .!.:

Kızlar merhaba,
Ben buranın eski üyelerindenim Yaklaşık 7 yıl önce, 2–3 ay süren çok kısa bir evlilik yaşadım ve çocuğum yok. O günden sonra hayatıma giren bazı insanlar, bunu açık açık söylemeseler bile, boşanmış olmam nedeniyle ilişkileri sürdürmek istemediler. Bu durum beni yıllarca çok yordu, kırdı ve yıprattı.

2 ay önce gerçekten iyi bir insanla tanıştım. Kendisi hiç evlenmemişti. Başta boşandığımı ona söyleyemedim. Sohbetler sırasında boşanmış arkadaşlarıyla ilgili “Allah yardımcısı olsun, boşanmak çok zor” gibi yorumlar yapması beni daha da gerdi. Aslında ona gerçeği anlatmak için sürekli kendimi hazırlıyordum ama bir türlü cesaret edemedim.

2 gün önce sonunda her şeyi açık açık söyledim… Söylediğim an sanki başından kaynar sular döküldü. Tepkisi beni gerçekten şok etti.
“Ailem bunu asla kabul etmez, ben ailemi karşıma alamam” gibi cümleler kurdu.

Oysa ilişkimiz gerçekten çok güzel. Birbirimizi anlayan, uyumlu, birlikte keyif alan iki insanız. Maddi ve mesleki olarak da oldukça iyi bir konumdayım. Ailesinin ön yargılarını aşabileceğimizi, önemli olanın bizim mutluluğumuz olduğunu söyledim. Ama hâlâ bana:
“Endişeliyim, ailem çok keskin, fikirleri çok sabit, bunu aşabileceğimizi sanmıyorum” diyor ve bana karşı soğuk davranıyor.

Bir yandan beni çok sevdiğini, benimle mutlu olduğunu söylüyor; diğer yandan da bu durumu kabullenemeyeceğini ifade ediyor. Yıllardır bu damgayla mücadele etmekten o kadar yoruldum ki… Çok kırgınım, çok yıprandım. 2 gündür sürekli ağlıyorum. Ne yapacağımı gerçekten bilmiyorum. Erkek arkadaşım aslında iyi biri, birlikte mutluyuz ama ilişkiyi bitirmek düşüncesi çok canımı yakıyor.

Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum… Yorumlarınızı bekliyorum. Şimdiden teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...

Ben boşanma aşamasındayım. Süresini bilmiyorum ama bir gün boşanmış biri olacağım.
Ve boşandıktan sonra birini hayatıma almak istersem; öncelikle ilk boşandığımı anlatırım. Hatta edevletten boşanmış olduğumu kanıtlarım. Karşı taraftan da bekar olduğunu kanıtlamasını isterim. Ayrıca açık açık ileride çocuk istiyor mu, çocuğu varsa başka çocuk istiyor mu vs. Sorarım. Ayrıca aile yapısı önemli. Boşanmış kadına öcü gibi bakmayan bir ailesi olmalı.

Gelmişiz kaç yaşına. İnsanlar özellikle başka kadınlar çok yargılayıcı. Hep derim kimsenin hikayesi bitmedi. Kimin ne olacağını Allah'tan başka kimse bilemez. Sizi yaptığınız bir evlilikle yargılayacak kişilerle olmayın. Ayrıca neden sakladınız ki, o sizden diyelim ki çocuğu olsaydı onu saklasaydı bir daha güvenir miydiniz? Bence güvenmezdiniz. Aynı hesap. Tahminen iyice bağlansın öyle söyleyeyim diye taktik yaptınız. Olmadı.. Bu insanların duygusallığını kullanmaktır. Bunu ileride biri bana yapsa, o durumu kabul edeceğim varsa da etmem, o durumu özellikle sakladığı için ayrılırım. Çünkü bu hareketi duygusal manipülasyon olarak görürüm.

Sakın çabalamayın. Kararını kabul edin helallik isteyip yolunuza gidin. Bir daha biriyle tanışınca da boşanmış biri olduğunuzu saklamayın. Bu herkesin başına gelebilecek bir durum. Evlilik bir risktir. Güzel bir amaç uğruna risk aldınız öyle bakın. Kimsenin sizi yargılamasına izin vermeyin. Biri sizi yargılamaya kalkarsa da kimsenin hikayesi daha bitmedi cümlesi hep aklınıza gelsin.

Korkar erkek adam olamamış sevmiş olsa herkese meydan okurdu

Ruyamd .!.:

Kızlar merhaba,
Ben buranın eski üyelerindenim Yaklaşık 7 yıl önce, 2–3 ay süren çok kısa bir evlilik yaşadım ve çocuğum yok. O günden sonra hayatıma giren bazı insanlar, bunu açık açık söylemeseler bile, boşanmış olmam nedeniyle ilişkileri sürdürmek istemediler. Bu durum beni yıllarca çok yordu, kırdı ve yıprattı.

2 ay önce gerçekten iyi bir insanla tanıştım. Kendisi hiç evlenmemişti. Başta boşandığımı ona söyleyemedim. Sohbetler sırasında boşanmış arkadaşlarıyla ilgili “Allah yardımcısı olsun, boşanmak çok zor” gibi yorumlar yapması beni daha da gerdi. Aslında ona gerçeği anlatmak için sürekli kendimi hazırlıyordum ama bir türlü cesaret edemedim.

2 gün önce sonunda her şeyi açık açık söyledim… Söylediğim an sanki başından kaynar sular döküldü. Tepkisi beni gerçekten şok etti.
“Ailem bunu asla kabul etmez, ben ailemi karşıma alamam” gibi cümleler kurdu.

Oysa ilişkimiz gerçekten çok güzel. Birbirimizi anlayan, uyumlu, birlikte keyif alan iki insanız. Maddi ve mesleki olarak da oldukça iyi bir konumdayım. Ailesinin ön yargılarını aşabileceğimizi, önemli olanın bizim mutluluğumuz olduğunu söyledim. Ama hâlâ bana:
“Endişeliyim, ailem çok keskin, fikirleri çok sabit, bunu aşabileceğimizi sanmıyorum” diyor ve bana karşı soğuk davranıyor.

Bir yandan beni çok sevdiğini, benimle mutlu olduğunu söylüyor; diğer yandan da bu durumu kabullenemeyeceğini ifade ediyor. Yıllardır bu damgayla mücadele etmekten o kadar yoruldum ki… Çok kırgınım, çok yıprandım. 2 gündür sürekli ağlıyorum. Ne yapacağımı gerçekten bilmiyorum. Erkek arkadaşım aslında iyi biri, birlikte mutluyuz ama ilişkiyi bitirmek düşüncesi çok canımı yakıyor.

Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum… Yorumlarınızı bekliyorum. Şimdiden teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...

Tanışma evresinde söyleseydiniz, ilişkiniz ya ilerler yada direk biterdi.