- 28 Ağustos 2015
- 1.657
- 2.413
- 133
- Konu Sahibi Surekli_Karisik
- #1
Merhaba sevgili hanımlar,
Çok hüzünlü olduğum bir anda, soluğu burada aldım yine. Evet derdim içimde zaman zaman ortaya çıkan ağır hüzün duygusu.
Eski konularımı bilenler vardır, bunlardan tekrar bahsetmeyeceğim, özet olarak 4 yıllık bir evliliği, bir çocukla bitiriyorum. Ama sorunum bu değil.
Sürekli içimden boşuna geçen zamanlarıma üzülüyorum. Evet, boşuna biliyorum ama elimde değil. En güzel yaşlarım saçma sapan bir şekilde geçti gitti diyorum. Kendimi çökmüş, yaşlanmış ve sanki hayata karşı kaybetmiş-yenilmiş hissediyorum.
Güvensiz hissediyorum. Eskiden hissettiğim o güzel duyguları özlüyorum. İçimde hep aynı cümle yankılanıyor; “hiçbir şey eskisi gibi olmayacak.” Evet, asla olmayacak.
Evliliğimin bitmesine asla üzülmüyorum, çocuğuma üzülüyorum evet. Sanki o da 1-0 geriden başlıyormuş hayata gibi geliyor. Ben zaten kaç sıfır geriden geliyorum onu bilmiyorum bile.
Otursam ağlasam ağlasam diyorum. Onu bile beceremeyecek kadar içim geçmiş sanki.
Her zaman değil tabi ama ne zaman bir hayal kuracak olsam geleceğe yönelik, ardından istem dışı olarak “geçti” diyorum. Sanki her şeyi yapabileceğim en güzel zamanlarım toz oldu uçtu.
Bu da bir iç döküş olarak kalsın böyle burada.
Her şey çok hızlı geçiyor ve ben bazen zamandan, hayattan, insanlardan korkuyorum. Her şey güzel olacak diyorum, olmuyor...
Çok hüzünlü olduğum bir anda, soluğu burada aldım yine. Evet derdim içimde zaman zaman ortaya çıkan ağır hüzün duygusu.
Eski konularımı bilenler vardır, bunlardan tekrar bahsetmeyeceğim, özet olarak 4 yıllık bir evliliği, bir çocukla bitiriyorum. Ama sorunum bu değil.
Sürekli içimden boşuna geçen zamanlarıma üzülüyorum. Evet, boşuna biliyorum ama elimde değil. En güzel yaşlarım saçma sapan bir şekilde geçti gitti diyorum. Kendimi çökmüş, yaşlanmış ve sanki hayata karşı kaybetmiş-yenilmiş hissediyorum.
Güvensiz hissediyorum. Eskiden hissettiğim o güzel duyguları özlüyorum. İçimde hep aynı cümle yankılanıyor; “hiçbir şey eskisi gibi olmayacak.” Evet, asla olmayacak.
Evliliğimin bitmesine asla üzülmüyorum, çocuğuma üzülüyorum evet. Sanki o da 1-0 geriden başlıyormuş hayata gibi geliyor. Ben zaten kaç sıfır geriden geliyorum onu bilmiyorum bile.
Otursam ağlasam ağlasam diyorum. Onu bile beceremeyecek kadar içim geçmiş sanki.
Her zaman değil tabi ama ne zaman bir hayal kuracak olsam geleceğe yönelik, ardından istem dışı olarak “geçti” diyorum. Sanki her şeyi yapabileceğim en güzel zamanlarım toz oldu uçtu.
Bu da bir iç döküş olarak kalsın böyle burada.
Her şey çok hızlı geçiyor ve ben bazen zamandan, hayattan, insanlardan korkuyorum. Her şey güzel olacak diyorum, olmuyor...
