Böyle nankörlük görmedim, haksız mıyım?

Ne vicdan yapıyorsun ya, salaga bak!
Anası ablası biliyordur malını da gelmiyordur. İyi olmuş gerçek yüzünü görüp kavga ettiğiniz. Ya seni aylarca kullansaydi?
Ama insanlar hep böyledir ya. Biz bir kadının çocuğuna tam dokuz sene baktık, bebeklikten itibaren. Sonra suçlu çıktık 😂😂😂 bu işler boyledir. O yüzden beni yoracak , içinden gelmeyen hiçbir iyiliği yapmıyorum
 
Yahu ben doğumu kendi başıma yaptım eşim gorevdeydi ve gurbetteydim ha bide dışarı çıkma yasağı vardı kimse gelememisti kimseye darilmadm.kusmedm en zor operasyonlardan biri bence doğum eve bile kendim gittim 🤭 kendi başına gayet durabilir 1 hafta bile iyi durmuşsunuz gelsin ailesinden biri akrabası bu resmen iyi niyeti suistimal etmek
helal olsun maşallah
sezeryan ile mi doğum yaptınız
hemşireler hasta bakıcılar mı yardım etti
ameliyattan çıkınca saatlerce kalkılamıyor çünkü sezeryan olduysanız
 
Hanımlar merhaba,

Çok sevdiğim ve yakın olduğum bir arkadaşım ayın başında hastaneye yatırıldı. Ciddi bir durum değildi ama doktorlar yatarak tedaviyi uygun gördü ve o an acile birlikte geldiğimiz için (akşamında da beraberdik) yanında refakatçi olarak ben kalabileceğimi söyledim. Arkadaşın bu şehirde ailesinden kimse yok. Doktorlar 2-3 gün dediği için ben bu süre zarfında idare ederim diye düşündüm, ilk 3 gün yanında kalmak sorun olmadı. Lakin sonraki süreçlerde ne annesi diğer şehirden kalkıp geldi yanına ne de çevresinden refakat edebilecek başka biri çıktı. Hal böyle olunca ben hastaneye kısıldım kaldım, arkadaşı da bırakıp gidemedim. Bir hafta kadar yanında ben kaldım gece gündüz. Bir haftanın sonunda bi eve gidip gelmem gerektiğini söyledim. O da bana, gece evde kal istersen deyince kabul ettim ve öyle yaptım. Ertesi gün sabahtan gelmemi istedi ancak ben uykusuz ve yorgun olduğum için sabah değil akşamüzeri gelebileceğimi söyledim. Bunun üzerine tartıştık ve bana, bir daha gelmemi istemediğini söyledi. Benim de ağrıma gitti ve tamam gelmem o zaman dedim. Bu sebeple bana inanılmaz tavır aldı ve bir haftamı onunla geçirmiş olmamı anında silmiş oldu bu insan. Söylediğim zaman ise ben neticeye bakarım gibi bir cevap verdi. Saçma tavrına rağmen vicdan yaptığım için, fikrin değişirse söylersin, gelirim dedim. Ona da olumsuz cevap verdi. O günden beri de konuşmuyoruz. Sizce kim haklı? Ben iletişimi kestim artık kesinlikle ilgilenmiyorum. Karşımdakinin nankör olduğunu düşünmekte haksız mıyım sizce?

Ya işte böylelerine yaptığın iyiliği her an başına kakacaksınız, yoksa böyle saygısızlık yaparlar. Hayır, insan gibi size ihtiyacı olduğunu söylese kalkar giderdiniz büyük ihtimal. Anladığım böyle elden ayaktan da düşmemiş, iyi kötü kendisine bakabiliyormuş. Size bir şey derse ya da arkanızdan konuşursa bu yaptığı saygısızlığı yüzüne vurun.
 
Hanımlar merhaba,

Çok sevdiğim ve yakın olduğum bir arkadaşım ayın başında hastaneye yatırıldı. Ciddi bir durum değildi ama doktorlar yatarak tedaviyi uygun gördü ve o an acile birlikte geldiğimiz için (akşamında da beraberdik) yanında refakatçi olarak ben kalabileceğimi söyledim. Arkadaşın bu şehirde ailesinden kimse yok. Doktorlar 2-3 gün dediği için ben bu süre zarfında idare ederim diye düşündüm, ilk 3 gün yanında kalmak sorun olmadı. Lakin sonraki süreçlerde ne annesi diğer şehirden kalkıp geldi yanına ne de çevresinden refakat edebilecek başka biri çıktı. Hal böyle olunca ben hastaneye kısıldım kaldım, arkadaşı da bırakıp gidemedim. Bir hafta kadar yanında ben kaldım gece gündüz. Bir haftanın sonunda bi eve gidip gelmem gerektiğini söyledim. O da bana, gece evde kal istersen deyince kabul ettim ve öyle yaptım. Ertesi gün sabahtan gelmemi istedi ancak ben uykusuz ve yorgun olduğum için sabah değil akşamüzeri gelebileceğimi söyledim. Bunun üzerine tartıştık ve bana, bir daha gelmemi istemediğini söyledi. Benim de ağrıma gitti ve tamam gelmem o zaman dedim. Bu sebeple bana inanılmaz tavır aldı ve bir haftamı onunla geçirmiş olmamı anında silmiş oldu bu insan. Söylediğim zaman ise ben neticeye bakarım gibi bir cevap verdi. Saçma tavrına rağmen vicdan yaptığım için, fikrin değişirse söylersin, gelirim dedim. Ona da olumsuz cevap verdi. O günden beri de konuşmuyoruz. Sizce kim haklı? Ben iletişimi kestim artık kesinlikle ilgilenmiyorum. Karşımdakinin nankör olduğunu düşünmekte haksız mıyım sizce?
Aaaaa nanköre bak yanında 1 hafta kalmış sonra bide tavır yapıyor. Tabi ki yerden göğe kadar siz haklısınız. Böyle nankör birinin yüzüne bir daha asla bakmazdım ben ki kalma gibi zorunluluğunuzda yok. Gelsin ailesi baksın madem yanından kimse gitsin istemiyor. Ay bi daha yüzüne bakmayın bu nankörün. Bende arkadaşım ameliyat oldu yanında kaldım sonrasında 10 gün evinde kaldım baktım ama işim olduğu zaman çıktım saatlerce gelmedim hiçte böyle nankörlük görmedim. İnsanlıktan nasibini almamış bıraksanıza.
 
Hanımlar merhaba,

Çok sevdiğim ve yakın olduğum bir arkadaşım ayın başında hastaneye yatırıldı. Ciddi bir durum değildi ama doktorlar yatarak tedaviyi uygun gördü ve o an acile birlikte geldiğimiz için (akşamında da beraberdik) yanında refakatçi olarak ben kalabileceğimi söyledim. Arkadaşın bu şehirde ailesinden kimse yok. Doktorlar 2-3 gün dediği için ben bu süre zarfında idare ederim diye düşündüm, ilk 3 gün yanında kalmak sorun olmadı. Lakin sonraki süreçlerde ne annesi diğer şehirden kalkıp geldi yanına ne de çevresinden refakat edebilecek başka biri çıktı. Hal böyle olunca ben hastaneye kısıldım kaldım, arkadaşı da bırakıp gidemedim. Bir hafta kadar yanında ben kaldım gece gündüz. Bir haftanın sonunda bi eve gidip gelmem gerektiğini söyledim. O da bana, gece evde kal istersen deyince kabul ettim ve öyle yaptım. Ertesi gün sabahtan gelmemi istedi ancak ben uykusuz ve yorgun olduğum için sabah değil akşamüzeri gelebileceğimi söyledim. Bunun üzerine tartıştık ve bana, bir daha gelmemi istemediğini söyledi. Benim de ağrıma gitti ve tamam gelmem o zaman dedim. Bu sebeple bana inanılmaz tavır aldı ve bir haftamı onunla geçirmiş olmamı anında silmiş oldu bu insan. Söylediğim zaman ise ben neticeye bakarım gibi bir cevap verdi. Saçma tavrına rağmen vicdan yaptığım için, fikrin değişirse söylersin, gelirim dedim. Ona da olumsuz cevap verdi. O günden beri de konuşmuyoruz. Sizce kim haklı? Ben iletişimi kestim artık kesinlikle ilgilenmiyorum. Karşımdakinin nankör olduğunu düşünmekte haksız mıyım sizce?
Bir de haksız mıyım diye soruyorsun?
 
Sizin kendinize güveniniz yok mu? Aşırı saçma bir durum. Siz kölesi değilsiniz ki! Ailesinden biri de değilsiniz. Başınıza bir şey gelse gelmeyecek biri. 1 gece kalsa minnettar olunması gerekirken; 7 gün hastanede kalıyorsunuz ve üstüne azar, kapris ve açıklama olarak “ben sonuca bakarım” sktr git derdim.

Bir de hala arayabilirsin demişsiniz. Şaşkınlıkla okudum. Hayatta ölse bir daha gitmezdim. Acilmdurumda o an yardım eder sonra da bir daha yüzüne bakmazdım.

Sınırlarınız yok sanırım. Fazla iyi niyetlisiniz.

Bakın ben de iyi niyetli biriyim ama birisi sınırı aşarsa gözlemlerim, ikincisinde ona göre sınırı çizerim.

Hayatınızdan çıkarın çok zarar verir. Karşınızdakinde vefa ve vicdan yok, bencil biri.

Anında tavır alan, karşındakinin değerini haksızca hemen bitiren insanlardan hayır gelmez. Siz kötülük yapsanız anlarım da iyilik üstüne bu yapılmaz.
 
bazen diyorum biz mi yanlış yetiştirildik
ben hasta olacam annem gelmeyecek rahatını bozmayacak
yanımda arkadaşım kalacak hemde 1 hafta
sonra kız biraz uyuyim gelim diyecek bende bir daha gelme dicem
ben o insan için canımı veririm minnet duyarım ömrümce
ne zoru var ki bana bakmaya diyerek ailem bakmamış diyerek
bazen cidden çok insanca yetişimişiz diyorum
görüşme o nankörlede
 
Olayın bu şekilde cereyan ettiğine inanamadım. 1 haftalık süreçte ona hiç surat tavır vs yapmış mıydınız? Arkadaşınızda bi dolmuşluk var gibi geldi bana.
 
Su andan sonra arasa bile acmam mesaj yazsa cevap vermem ben olsam. Vicdan yapacaginiz bir durum yok gercek yuzunu gormus oldunuz. En bastan hatayi bir hafta kalarak yapmissiniz. Gecmis olsun diyorum size umarim arkadasliginizi surdurmezsiniz.
 
Hanımlar merhaba,

Çok sevdiğim ve yakın olduğum bir arkadaşım ayın başında hastaneye yatırıldı. Ciddi bir durum değildi ama doktorlar yatarak tedaviyi uygun gördü ve o an acile birlikte geldiğimiz için (akşamında da beraberdik) yanında refakatçi olarak ben kalabileceğimi söyledim. Arkadaşın bu şehirde ailesinden kimse yok. Doktorlar 2-3 gün dediği için ben bu süre zarfında idare ederim diye düşündüm, ilk 3 gün yanında kalmak sorun olmadı. Lakin sonraki süreçlerde ne annesi diğer şehirden kalkıp geldi yanına ne de çevresinden refakat edebilecek başka biri çıktı. Hal böyle olunca ben hastaneye kısıldım kaldım, arkadaşı da bırakıp gidemedim. Bir hafta kadar yanında ben kaldım gece gündüz. Bir haftanın sonunda bi eve gidip gelmem gerektiğini söyledim. O da bana, gece evde kal istersen deyince kabul ettim ve öyle yaptım. Ertesi gün sabahtan gelmemi istedi ancak ben uykusuz ve yorgun olduğum için sabah değil akşamüzeri gelebileceğimi söyledim. Bunun üzerine tartıştık ve bana, bir daha gelmemi istemediğini söyledi. Benim de ağrıma gitti ve tamam gelmem o zaman dedim. Bu sebeple bana inanılmaz tavır aldı ve bir haftamı onunla geçirmiş olmamı anında silmiş oldu bu insan. Söylediğim zaman ise ben neticeye bakarım gibi bir cevap verdi. Saçma tavrına rağmen vicdan yaptığım için, fikrin değişirse söylersin, gelirim dedim. Ona da olumsuz cevap verdi. O günden beri de konuşmuyoruz. Sizce kim haklı? Ben iletişimi kestim artık kesinlikle ilgilenmiyorum. Karşımdakinin nankör olduğunu düşünmekte haksız mıyım sizce?
Oha çok affedersin ama bu ne rahatlık ya yatıp kalkıp sana teşekkür etmesi gerekirken yaptığına bak
 
helal olsun maşallah
sezeryan ile mi doğum yaptınız
hemşireler hasta bakıcılar mı yardım etti
ameliyattan çıkınca saatlerce kalkılamıyor çünkü sezeryan olduysanız
İlk dogumumu sezeryan yaptım canım.onda eşim yanımdaydı herkes vardı ama 2. İ ölü doğum yaptım kürtaj şeklindeydi ama bebek buyuk olduğu için çok zor oldu normal doğum şeklinde. eşim de yoktu kimse yoktu yanımda malasef zaten daha 5 aylıktı alındığında :KK43: evet hemşirelerin çok yardımı dokundu ve bir bebeğim daha olduğu için bir an önce toparlanıp ayaklandim zor bir süreçti ama bitti çok şükür
 
Olayın bu şekilde cereyan ettiğine inanamadım. 1 haftalık süreçte ona hiç surat tavır vs yapmış mıydınız? Arkadaşınızda bi dolmuşluk var gibi geldi bana.
aksine, asıl tavırları hep o bana yaptı. en ufak hoşuna gitmeyen bişeyde "böyle yapacaksan evine geç" demeler, rica ettiği şeyi yerine getirdiğimde bi memnuniyetsizlik, saçma sapan hal ve hareketler. aslında dolup taşan bendim. en ufak bişeyde tersleyen kendisiydi, ben de acısına, ağrısına verdim yine de üzerinde durmadım. bunaldığım zamanlar oldu ama işimle alakalı sıkıntı yaşamaya başladığımda ister istemez yansıttım ve paylaştım. yine de onu suçlamadım, şöyle bişey oldu canımı sıktılar dedim geçtim. ama benim nefes almak için bahçeye çıkmam bile ona dert oldu. saçma sapan davrandığında çok alınganlık ettiğini söylesem de nafile.
 
aksine, asıl tavırları hep o bana yaptı. en ufak hoşuna gitmeyen bişeyde "böyle yapacaksan evine geç" demeler, rica ettiği şeyi yerine getirdiğimde bi memnuniyetsizlik, saçma sapan hal ve hareketler. aslında dolup taşan bendim. en ufak bişeyde tersleyen kendisiydi, ben de acısına, ağrısına verdim yine de üzerinde durmadım. bunaldığım zamanlar oldu ama işimle alakalı sıkıntı yaşamaya başladığımda ister istemez yansıttım ve paylaştım. yine de onu suçlamadım, şöyle bişey oldu canımı sıktılar dedim geçtim. ama benim nefes almak için bahçeye çıkmam bile ona dert oldu. saçma sapan davrandığında çok alınganlık ettiğini söylesem de nafile.

o zaman ailesinden kimse olmamasına içerlemiş olabilir bi de üzerine hastalık psikoloji de eklenince... Siz yine de gidişata bakın bence geçmişinizde güzel bir arkadaşlığınız varsa kaybetmeyin dost zor günde belli olur.
 
X