Böyle nankörlük görmedim, haksız mıyım?

1 hafta boyunca hic eve gidip ust bas degistirip dus almadiniz mi? Cok garip bir tepki acikcasi, ama sizin de bu kadar fedakarliginiza anlam veremedim. Ben olsam ben bu gece kalabilirim sonrasinda annen gelir sanirim derdim. Zaten calisiyor musunuz bilmiyorum ama umarim bir de isten izin alip boyle bir muamele gormemissinizdir.
 
aksine, asıl tavırları hep o bana yaptı. en ufak hoşuna gitmeyen bişeyde "böyle yapacaksan evine geç" demeler, rica ettiği şeyi yerine getirdiğimde bi memnuniyetsizlik, saçma sapan hal ve hareketler. aslında dolup taşan bendim. en ufak bişeyde tersleyen kendisiydi, ben de acısına, ağrısına verdim yine de üzerinde durmadım. bunaldığım zamanlar oldu ama işimle alakalı sıkıntı yaşamaya başladığımda ister istemez yansıttım ve paylaştım. yine de onu suçlamadım, şöyle bişey oldu canımı sıktılar dedim geçtim. ama benim nefes almak için bahçeye çıkmam bile ona dert oldu. saçma sapan davrandığında çok alınganlık ettiğini söylesem de nafile.

Ay yakin arkadas falan dinlemeyip ilk 'boyle yapacaksan evine gec' tribinde tamam deyip eve gecmediginiz icin dozunu asmis, hicbir siniriniz kalmamis. Bu kadar nazi sadece kiz kardesim icin cekebilirim, cok sinir bozucu biriymis.
 
o zaman ailesinden kimse olmamasına içerlemiş olabilir bi de üzerine hastalık psikoloji de eklenince... Siz yine de gidişata bakın bence geçmişinizde güzel bir arkadaşlığınız varsa kaybetmeyin dost zor günde belli olur.
Kendisine yanlış düşündüğünü, gerçekten kendimde o sabah enerji bulamadığım için öyle yaptığımı anlattım. Alınganlık ettiğini de söyledim. Gelebilsem iyi olurdu ama gelemedim de dedim. Yani kötü niyetle yapmadığımı açıkladım kendisine ama kesinlikle geri adım atmadı. Ben de üstelemedim.
 
Ay yakin arkadas falan dinlemeyip ilk 'boyle yapacaksan evine gec' tribinde tamam deyip eve gecmediginiz icin dozunu asmis, hicbir siniriniz kalmamis. Bu kadar nazi sadece kiz kardesim icin cekebilirim, cok sinir bozucu biriymis.
Evet ben de sonradan keşke ilk tavır yaptığında peki gidiyorum o zaman deyip gitseymişim diye düşündüm.
 
Ya bu nasıl bir bencilliktir ben anlayamıyorum. Bir arkadaş olarak hiç üzerine vazife olmamasına rağmen 1 hafta kalmışsın sonunda gördüğüm muameleye bak. Ama bu insan oğlu boşuna dememişler 40 yıl sırtında gezdir 1 gün indir senden kötüsü olmaz diye.
Bu ayın başında benim annem de hastanede yattı ve biz 2 kişilik bir aileyiz, babam vefat etti, ben kaldım ama o bile benim onunla kalmamı istemedi gerek yok diye. Arkadaşınızın bu rahatlığı inanılmaz. Boş verin ya böyle bir insandan size zaten hayır gelmez. Böyle bir olay olup gerçek yüzünü gördüğünüz iyi olmuş gerek yok böyle arkadaşa.
 
1 hafta hastanede refakatçi kalmak büyük fedakarlık, çok zor gerçekten. Aileden birinin gelmesi gerekirdi. Yani hastalık psikolojisi diyeceğim ama asıl onun biraz dinlen diye göndermesi gerekirdi. Ben olsam öyle yapardım ve çok minnettar kalırdım. Nankörlük düpedüz.
 
Üzüldüm adınıza arkadaştan da öte davranmışsınız ama maalesef bazı insanlar fazla verici olanlara karşı böyle nankör olabiliyor. Sizin yerinizde olsam bir daha görüşmem.
 
Ben kendim 5 gün hastanede yattım eşim yanımda kaldı. Nasıl rezillik çektiğimizi ben biliyorum ikimizin de. Hasta yatan için psikolojik olarak da çok zor tabii ama arkadaşınızın yaptığı düpedüz nankörlük. 1 hafta fazla bile kalmışsınız 3 günden sonra ailenden kimse gelmeyecek mi yanına diye sormalıydınız bence
 
Hanımlar merhaba,

Çok sevdiğim ve yakın olduğum bir arkadaşım ayın başında hastaneye yatırıldı. Ciddi bir durum değildi ama doktorlar yatarak tedaviyi uygun gördü ve o an acile birlikte geldiğimiz için (akşamında da beraberdik) yanında refakatçi olarak ben kalabileceğimi söyledim. Arkadaşın bu şehirde ailesinden kimse yok. Doktorlar 2-3 gün dediği için ben bu süre zarfında idare ederim diye düşündüm, ilk 3 gün yanında kalmak sorun olmadı. Lakin sonraki süreçlerde ne annesi diğer şehirden kalkıp geldi yanına ne de çevresinden refakat edebilecek başka biri çıktı. Hal böyle olunca ben hastaneye kısıldım kaldım, arkadaşı da bırakıp gidemedim. Bir hafta kadar yanında ben kaldım gece gündüz. Bir haftanın sonunda bi eve gidip gelmem gerektiğini söyledim. O da bana, gece evde kal istersen deyince kabul ettim ve öyle yaptım. Ertesi gün sabahtan gelmemi istedi ancak ben uykusuz ve yorgun olduğum için sabah değil akşamüzeri gelebileceğimi söyledim. Bunun üzerine tartıştık ve bana, bir daha gelmemi istemediğini söyledi. Benim de ağrıma gitti ve tamam gelmem o zaman dedim. Bu sebeple bana inanılmaz tavır aldı ve bir haftamı onunla geçirmiş olmamı anında silmiş oldu bu insan. Söylediğim zaman ise ben neticeye bakarım gibi bir cevap verdi. Saçma tavrına rağmen vicdan yaptığım için, fikrin değişirse söylersin, gelirim dedim. Ona da olumsuz cevap verdi. O günden beri de konuşmuyoruz. Sizce kim haklı? Ben iletişimi kestim artık kesinlikle ilgilenmiyorum. Karşımdakinin nankör olduğunu düşünmekte haksız mıyım sizce?
Ayy çok nankormüş ciddenuzak durun ama bi mesaj atin anan baban yoktu ben vardım terbiyesiz deyin iciniz sogusun
 
Hanımlar merhaba,

Çok sevdiğim ve yakın olduğum bir arkadaşım ayın başında hastaneye yatırıldı. Ciddi bir durum değildi ama doktorlar yatarak tedaviyi uygun gördü ve o an acile birlikte geldiğimiz için (akşamında da beraberdik) yanında refakatçi olarak ben kalabileceğimi söyledim. Arkadaşın bu şehirde ailesinden kimse yok. Doktorlar 2-3 gün dediği için ben bu süre zarfında idare ederim diye düşündüm, ilk 3 gün yanında kalmak sorun olmadı. Lakin sonraki süreçlerde ne annesi diğer şehirden kalkıp geldi yanına ne de çevresinden refakat edebilecek başka biri çıktı. Hal böyle olunca ben hastaneye kısıldım kaldım, arkadaşı da bırakıp gidemedim. Bir hafta kadar yanında ben kaldım gece gündüz. Bir haftanın sonunda bi eve gidip gelmem gerektiğini söyledim. O da bana, gece evde kal istersen deyince kabul ettim ve öyle yaptım. Ertesi gün sabahtan gelmemi istedi ancak ben uykusuz ve yorgun olduğum için sabah değil akşamüzeri gelebileceğimi söyledim. Bunun üzerine tartıştık ve bana, bir daha gelmemi istemediğini söyledi. Benim de ağrıma gitti ve tamam gelmem o zaman dedim. Bu sebeple bana inanılmaz tavır aldı ve bir haftamı onunla geçirmiş olmamı anında silmiş oldu bu insan. Söylediğim zaman ise ben neticeye bakarım gibi bir cevap verdi. Saçma tavrına rağmen vicdan yaptığım için, fikrin değişirse söylersin, gelirim dedim. Ona da olumsuz cevap verdi. O günden beri de konuşmuyoruz. Sizce kim haklı? Ben iletişimi kestim artık kesinlikle ilgilenmiyorum. Karşımdakinin nankör olduğunu düşünmekte haksız mıyım sizce?
Okurken sinirlendim. Terbiyesize bak. Niye ailesinden tek bir kişinin bile gelmediği çok açık. Demek ki ailesine de böyle davranıyor. Nankör birine hiç tahammül edilmiyor. Siz elinizden geleni yapmışsınız. Normalde de mi böyleydi peki?
 
Hanımlar merhaba,

Çok sevdiğim ve yakın olduğum bir arkadaşım ayın başında hastaneye yatırıldı. Ciddi bir durum değildi ama doktorlar yatarak tedaviyi uygun gördü ve o an acile birlikte geldiğimiz için (akşamında da beraberdik) yanında refakatçi olarak ben kalabileceğimi söyledim. Arkadaşın bu şehirde ailesinden kimse yok. Doktorlar 2-3 gün dediği için ben bu süre zarfında idare ederim diye düşündüm, ilk 3 gün yanında kalmak sorun olmadı. Lakin sonraki süreçlerde ne annesi diğer şehirden kalkıp geldi yanına ne de çevresinden refakat edebilecek başka biri çıktı. Hal böyle olunca ben hastaneye kısıldım kaldım, arkadaşı da bırakıp gidemedim. Bir hafta kadar yanında ben kaldım gece gündüz. Bir haftanın sonunda bi eve gidip gelmem gerektiğini söyledim. O da bana, gece evde kal istersen deyince kabul ettim ve öyle yaptım. Ertesi gün sabahtan gelmemi istedi ancak ben uykusuz ve yorgun olduğum için sabah değil akşamüzeri gelebileceğimi söyledim. Bunun üzerine tartıştık ve bana, bir daha gelmemi istemediğini söyledi. Benim de ağrıma gitti ve tamam gelmem o zaman dedim. Bu sebeple bana inanılmaz tavır aldı ve bir haftamı onunla geçirmiş olmamı anında silmiş oldu bu insan. Söylediğim zaman ise ben neticeye bakarım gibi bir cevap verdi. Saçma tavrına rağmen vicdan yaptığım için, fikrin değişirse söylersin, gelirim dedim. Ona da olumsuz cevap verdi. O günden beri de konuşmuyoruz. Sizce kim haklı? Ben iletişimi kestim artık kesinlikle ilgilenmiyorum. Karşımdakinin nankör olduğunu düşünmekte haksız mıyım sizce?
Bence arkadaşınız kesinlikle nankör, sizin hatanız yok, elinizden geleni yapmışsınız. 16 gün yattı demişsiniz, annesi neden gelmedi?

Benzer bir olayı hasta tarafında olarak yaşadım. Bebeğim 50 günlükken sekiz gün hastanede yattım. Yüksek enfeksiyondan yattım, ayakta gezmemi engelleyen bir durumum yoktu. Yatıştan önce kontrol günümde arkadasım bebek görmeye geldi, tam da o gün acil yatış verdiler. Arkadaşım sağolsun elinden geleni yaptı, iki gün de yanımda kaldı ama gitmesi gerektiği için gitti, durumu da açıkladı.

Babam o hafta kök hücre nakli için hastanede yatıyordu, annem de onun yanındaydı gelemedi.
Ben hemşirelerden rica ettim, serumumu tekerlekli askıya asın refakatçim yok dedim.
Kendi işimi kendim hallediyordum. Sütüm kesilmesin diye de iki saatte bir yenidoğan katına çıkıp sütümü sağıp döküyordum. Her gidişim yarım saat sürüyordu, yanımda biri kalsa çok sıkıcı olurdu eminim kalan açısından.
 
Hanımlar merhaba,

Çok sevdiğim ve yakın olduğum bir arkadaşım ayın başında hastaneye yatırıldı. Ciddi bir durum değildi ama doktorlar yatarak tedaviyi uygun gördü ve o an acile birlikte geldiğimiz için (akşamında da beraberdik) yanında refakatçi olarak ben kalabileceğimi söyledim. Arkadaşın bu şehirde ailesinden kimse yok. Doktorlar 2-3 gün dediği için ben bu süre zarfında idare ederim diye düşündüm, ilk 3 gün yanında kalmak sorun olmadı. Lakin sonraki süreçlerde ne annesi diğer şehirden kalkıp geldi yanına ne de çevresinden refakat edebilecek başka biri çıktı. Hal böyle olunca ben hastaneye kısıldım kaldım, arkadaşı da bırakıp gidemedim. Bir hafta kadar yanında ben kaldım gece gündüz. Bir haftanın sonunda bi eve gidip gelmem gerektiğini söyledim. O da bana, gece evde kal istersen deyince kabul ettim ve öyle yaptım. Ertesi gün sabahtan gelmemi istedi ancak ben uykusuz ve yorgun olduğum için sabah değil akşamüzeri gelebileceğimi söyledim. Bunun üzerine tartıştık ve bana, bir daha gelmemi istemediğini söyledi. Benim de ağrıma gitti ve tamam gelmem o zaman dedim. Bu sebeple bana inanılmaz tavır aldı ve bir haftamı onunla geçirmiş olmamı anında silmiş oldu bu insan. Söylediğim zaman ise ben neticeye bakarım gibi bir cevap verdi. Saçma tavrına rağmen vicdan yaptığım için, fikrin değişirse söylersin, gelirim dedim. Ona da olumsuz cevap verdi. O günden beri de konuşmuyoruz. Sizce kim haklı? Ben iletişimi kestim artık kesinlikle ilgilenmiyorum. Karşımdakinin nankör olduğunu düşünmekte haksız mıyım sizce?
O zaten aileden degersizlik gordugu icin senin verdigin degeri sindirememis .oda icinden gecirmistir merak etme benim anam babam kardesim nerde diye , asil sinir oldugu durum bu .sende yaranmaya calisma gereksiz fedakarlik yapma daha o nankorluk etmis iletisimi kes gitsin .anan baban gelmedi bir hafta ben baktim , simdi kal orda de gec
 
hanımlar tüm yorumları tek tek okudum. yani şu olay benim başıma 20-21 yaşında gelse, insanlara iyilik yapmak çok gereksiz şeklinde kafama kazınacak ve öyle bir insan olarak yetiştirecektim kendimi.

ama 20'li yaşlarımın sonlarında yaşadığım için kendi karakterimden, kendi doğru bildiklerimden ödün vermiyorum elbette.

son zamanlarda artık patlama noktamdayken arkadaşa bişey yansıtmamaya çalıştığım dönemde beni ailem teselli etti telefonda. kızım demek ki gelecek kimsesi yok, sana da bişey diyemiyor, parayı pulu düşünme biz sana göndeririz, arkadaşın ne istiyorsa yap, ihtiyacını gör şeklinde telkin etti.
 
hanımlar tüm yorumları tek tek okudum. yani şu olay benim başıma 20-21 yaşında gelse, insanlara iyilik yapmak çok gereksiz şeklinde kafama kazınacak ve öyle bir insan olarak yetiştirecektim kendimi.

ama 20'li yaşlarımın sonlarında yaşadığım için kendi karakterimden, kendi doğru bildiklerimden ödün vermiyorum elbette.

son zamanlarda artık patlama noktamdayken arkadaşa bişey yansıtmamaya çalıştığım dönemde beni ailem teselli etti telefonda. kızım demek ki gelecek kimsesi yok, sana da bişey diyemiyor, parayı pulu düşünme biz sana göndeririz, arkadaşın ne istiyorsa yap, ihtiyacını gör şeklinde telkin etti.
Bence daha kotu bir sekilde sonuclanacak bu arkadaslik. Arkadasiniz tamamen kotu biri sizi kullanip ustune trip atiyor. Gereksiz bir fedakarlik yaptiginiz. Karsidaki kisi anlayabilcek kapasitede degil. Yinede siz bilirsiniz hayat sizin.
 
X