- 5 Aralık 2015
- 5.789
- 11.603
- 248
- 37
Biliyordum ama şahane oldu yazman belki feyz alan olur
Biliyordum ama şahane oldu yazman belki feyz alan olurNe guzel demissin. Bi hikaye anlatmak istiyorum. Belki biliyorsunuzdur.
Cok cok zengin bi adam " ben yakinda ölucem" diyip kac milyar dolarlik spor arabasini gommeye karar verir.
Herkes " aptalmisin sen? Sat hayir kurumuna bagisla, gommekte ne? Curuyup gidicek topragin altinda kac milyonluk araba?" Derler.
Adam hayir ben gomucem der.
Cenazeye benzer bi toren hazirlar.
Vinc gelir arabayi kaldirip esilmis cukura dogru indirir yavas yavas gommek icin. Herkes hala " ah vah gitti kac liralik araba" derler.
En sonunda arabanin sahibi " durun Gommeyin" der.
Ve baslar konusmaya " siz benim kac milyon dolarlik arabamin toprak altinda curuyecegine uzuldunuz, yazik dediniz ziyan dediniz, ama peki paha bicilemez organlarimizi gomerken yzik ziyan degilmidir? Baskalarinin isine yaraya bilicek araba, veyahut baskalarinin isine yaraya bilicek organlarim, aynisi degilmidir? Oysaki siz organlarinizi cokta kolay gomuyosunuz" der.
Bu yazida burda dursun.
Not: lutfen organ bagiscisi olalim. Baskalarina umit olalim. En basidinden bilen bilir gazi sevdgim baslik adi altindaki gazi askerimize bi minnet borcumuz yokmudur? Bizim icin canli kanli ayaklarini kaybeden o serefli askerlerimizden birine, yada her kime lazimsa. Cansiz bedenimdeki artik hissetmedigim organlarim umit olucaksa ne mutlu.
ozaman oyle yazicaksin annesi olenler diye konu acti demiceksin'Ozellilkle anne babasi olenlere soruyorum'
Bu da o konunun ilk cümlesi
bende her aklima geleni yapamiyorum tabi canim hatta cogu seyi yapaniyorum cocuk var calisamaiyorum bile mesela belkide ondan boyle seyler hissediyorumYa ara ara bu bende de oluyor
tam o kadar derin değil ama bazen herşeye çok geç ksldım ne yapsam kardır diye bir hale bürünuyorum da...sonra tembel ben aman sonra yaparım diyorum
doktora gitmem ilaç kullanmam param yok konuşamam da ...hocaya git muska yazsın o vakit .son bikac aydir gencligimi doya doya yasamak arzusu varr icimde.26 yasindayim..18 lik hallerimi daha dun gibi hatirlarken suanda 26 olduguma inanamiyorum nereye gidiyorum ben diyorum bu beden yillar gectikce degisiyor bi 10 sene sonra bu beden bambaska olucak belkide toprak olucK diyorum ve hayati hizli hizli yasamak istiyorum..ya 1 senem kaldiysa deyip o an aklimdan gecen mumkun olan seyi kalkik yapiyorum cocugumi alip taa nerelere gidiyorum...agzimda hep vakit az omur bitiyor zaman doluyor hadi cabuk laflari var...esim biyere gitmemi istemediginde istemsizce aglama krizlerine giriyorum isyan ediuorum sen nediyorsun zaman doluyor ölücez zaten ben senin keyfin icin gitmeyim evde ölu mu mu bekleyim diyorum o da saolsun gonderiyor bu tabiki de bahane degil asla cunku eskiden tamam der gitmszdim hic rasiz olmazdim ama simdi hep bi acelem var ...ellerime vucuduma yuzume dokunuyorum bu sicak beden birgun buz gibi cenaze mi olucak diyorum ..kendimi ölü gibi hissediyorum...şuan icimde firtinalar kopuyor 10 isi birden yapasim var dunyayi gezesim var...evde durdukca vakit kaybettigimi dusunuyorum...esim bazen isten geliyo napiyosun canim dediginde napim bu salonda ölümu bekliyorum bak birgunumuz daha gecti diyorum...eskiden evde durmaya bayilan ben simdi sabah kizimla kalkiuoruz kahvaltiyi yapiyoruz mutfagi yatagimi topluyorum dogruuuu carsiya..evlere sigamiyorum ...ben napicam.bu duyguyla.nasil baş edicem..psikolog demeyin ilac kullananamm sadece konusarak seanslarada gidemem hic maddi durum yok ..nasil yenmeliyim bu ölum duygusunu...
ilac konusunda hep kilo yapiyir saflastiriuor klasigine inananlardanim zaten dogum kontrol kullan uyirm devamli .nirde onu kullanirsam vucuduma cok zatar veririm..ben dertleserek cok rahatlayan biriyim yazarak anlatarak....tabi anlamayan cok var da anlayan da var tesekkurler onlaradoktora gitmem ilaç kullanmam param yok konuşamam da ...hocaya git muska yazsın o vakit ...kaygı bozukluğu yaşıyorsunuz doktora gitmeniz şart
dertleşince rahatlıyorsan yaz bol bol biz dinlerizilac konusunda hep kilo yapiyir saflastiriuor klasigine inananlardanim zaten dogum kontrol kullan uyirm devamli .nirde onu kullanirsam vucuduma cok zatar veririm..ben dertleserek cok rahatlayan biriyim yazarak anlatarak....tabi anlamayan cok var da anlayan da var tesekkurler onlara
AYnen :)) bende çalışamıyorum bırakıcak kimsem yokbende her aklima geleni yapamiyorum tabi canim hatta cogu seyi yapaniyorum cocuk var calisamaiyorum bile mesela belkide ondan boyle seyler hissediyorum
ölüm korkulacak birşey değil daha yeni kv demi ve anneannemi kaybettim , ikisindede morga ve yıkamaya girdim, uyuyan bir görüntüde huzura ermiş insanlar onlar, sadece soğuk ve tepkisizler, hem hayat kısır bir döngüden ibaret doğarsın büyürsün canından can çıkar ve günü geldiğinde ölür gidersin, önemli olan acısız ölüm vermesi Allahın...Neden ondan sonra kalmadı. Ben de hep korkarım ölümden de nasıl yani ölü görünce korku geçiyor mu?
yaziyorum da bazi uyeler toplasip bambaska yere cekiyorlar konuyu ve ben hopp banlaniyorum buna dur demek lazim haksiz yere banlaniuoruz bu sorun degilde bdv ye dert anlatanlar kendini ifade edemiyor bu kisiler yuzunden ..insani kk nin yuz karasi yapip cikiyorlardertleşince rahatlıyorsan yaz bol bol biz dinleriz
ama tanını direkt koyuyorum bende de aynı şekilde olmasada hep bir negatif düşünce siirkülasyonu var ama bende tanımlanmış kaygı bozukluğu (anksiyete)mevcut.
not:bende ilaç kullanmıyorum ama altı yılda farkındalığım arttığı için.
Karpuz?))))Topraktan geldik tabiki toprak olacağız karpuz olacak halimiz yok.
Bu konuları çok düşünmeyin kafayı yersiniz
Psikoloğa gitmelisin.İnsan 26 yaşında evli bir anne olup,en güzel zamanını böyle geçiriyorsa,eş işten yorgun argın gelip,ölümü beklediğini söyleyen ağlama krizlerine giren bir kadınla yaşamk zorunda kalıyorsa,acilen psikolağa gitmelisin.Bu şekilde eşinde tahammül edemezson bikac aydir gencligimi doya doya yasamak arzusu varr icimde.26 yasindayim..18 lik hallerimi daha dun gibi hatirlarken suanda 26 olduguma inanamiyorum nereye gidiyorum ben diyorum bu beden yillar gectikce degisiyor bi 10 sene sonra bu beden bambaska olucak belkide toprak olucK diyorum ve hayati hizli hizli yasamak istiyorum..ya 1 senem kaldiysa deyip o an aklimdan gecen mumkun olan seyi kalkik yapiyorum cocugumi alip taa nerelere gidiyorum...agzimda hep vakit az omur bitiyor zaman doluyor hadi cabuk laflari var...esim biyere gitmemi istemediginde istemsizce aglama krizlerine giriyorum isyan ediuorum sen nediyorsun zaman doluyor ölücez zaten ben senin keyfin icin gitmeyim evde ölu mu mu bekleyim diyorum o da saolsun gonderiyor bu tabiki de bahane degil asla cunku eskiden tamam der gitmszdim hic rasiz olmazdim ama simdi hep bi acelem var ...ellerime vucuduma yuzume dokunuyorum bu sicak beden birgun buz gibi cenaze mi olucak diyorum ..kendimi ölü gibi hissediyorum...şuan icimde firtinalar kopuyor 10 isi birden yapasim var dunyayi gezesim var...evde durdukca vakit kaybettigimi dusunuyorum...esim bazen isten geliyo napiyosun canim dediginde napim bu salonda ölümu bekliyorum bak birgunumuz daha gecti diyorum...eskiden evde durmaya bayilan ben simdi sabah kizimla kalkiuoruz kahvaltiyi yapiyoruz mutfagi yatagimi topluyorum dogruuuu carsiya..evlere sigamiyorum ...ben napicam.bu duyguyla.nasil baş edicem..psikolog demeyin ilac kullananamm sadece konusarak seanslarada gidemem hic maddi durum yok ..nasil yenmeliyim bu ölum duygusunu...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?