bu durum beni tüketiyor

yokoylebisevgili .!.:
hayır prezervatif kullanıyorduk. şimdi eşime güvenemiyorum da acaba o prezervatifi mi deldi, tarihi mi geçmişti diye içim içimi yiyor.
Genişletmek için tıkla...
Konunuzu düzenleyin isterseniz hem tepki alıcaksıniz hemde çok uzulucek insanlar var burada yıllarca evler sahibi olmak isteyen .tümör kelimesini silin Bence...
 
kanarya56 .!.:
Neden istemiyorsunuz derdiniz ne ? Kusura bakmayın ama abimler 7 senedir çocuk istiyorlar ve olmuyor. Sizinki nankörlük resmen kendinide gelin.
Genişletmek için tıkla...
Sizin abinizle konu sahibinin bir ilgisi yok herkes çocuk istemek zorunda değil.
Konu sahibi, bence bu kadar olumsuz bakıyorsan eşini dinlemeden aldırmalıydın. Karnındaki çocuğu bu psikolojiyle büyütmen mümkün değil. Biraz direnç gördüm sende. Bu fikre ısınmaya bile çalışmıyorsun sanki. Altında ne sebep yatıyor bilmiyorum ama psikoloğuna karşı açık olmalısın.
 
kanarya56 .!.:
Nankörlük dedim zaten kotayı doldurdun demedim. Çocuğa resmen işkence ediyor içinde. Eşide bi ton mevzu yapmış. Aldırmak isteyebilir ama can o ya can. Bu benim kendi fikrim siz keyfimin ve yorumlarımın kahyası mısınız acaba ?
Genişletmek için tıkla...
hanımefendi tabii ki kahyası değilim hiçbir şeyin

ama vejeteryan bir insana zorla et yemeği yapıp götürseniz sonra yemedi diye "nankörsüüüün" deseniz nasıl olur?
ya da penisilin alerjisi olan bir insana doktor "tedavi ama bu" diye penisilin iğnesi yapsa, sonra ölse o kişi, "nanköööör tedavi ettim kabul etmedi" denir mi?

yahu istemiyor kadın. abinizin ve isteyen herkesin bebeği olsun inşallah ama kadının durumunun başkaları ile hiçbir alakası yok ki! bebeğine nankörlük de değil istememiş ki "ay çok istedim ama şimdi bilemiyorum" demiyor. zaten hiç istememiş ki!

eşi de istememe kararına saygılıymış. konuşulmuş bu. ama şimdi yan çiziyormuş. ne yapacak şimdi bu kadın?

sevgili konu sahibi, sizin kesinlikle psikiyatrist görmeniz lazım.
hepimizin bildiği gibi, hiçbir yöntem kesin olmamakla birlikte prezervatif zaten hiç değil. bu birgün başınıza gelmesi çok olası bir durumdu. bu kadar mı düşünmemiştiniz bunu? bu konuda neden bu kadar büyük bir reaksiyon gösteriyor olabilirsiniz?
bu çocuğu doğuracaksanız da kesinlikle çocuk bakımı için profesyonel yardım almalısınız.
 
Ben cocuktan bu kadar ocu gibi korksam 2-3 korunma yontemi denerdim. Kondomun koruyuculuguna guvenmezdim. Yetiskin bir insan gibi davranip durumu kabullenin bir an once, aldiramayacaginiza gore.
 
Boyle cildirip fenalik gecirene kadar korunsaydiniz...esine birakmayip sen korunsaydin..
 
Yapmayın allah aşkına, allah vergisi canınızdan bir can tümör falan demek fazla olmuş madem bu kadar istemiyordunuz kimseyi dinlemeyip aldırsaydınız geçikmeden.
 
yokoylebisevgili .!.:
konuştum kabul etti. hamile kalınca yan çizdi.
Genişletmek için tıkla...

Ağlamak dışında bir tepki vermediniz mi buna?
Konunun gerçek olduğunu varsayarak sizi gazlamak istemiyorum ama benim için çok büyük bir yan çizme bu. Ben olsam boşanma durumuna gelirdim sanırım.

Bence psikiyatriste de gidin. Şu durumda sadece psikolog derdinize çare olmayabilir.
Tabii yine terapiye devam edin ama psikiyatrist de bir görsün. Ölüm düşünceleri vs normal değil çünkü.
Hamileyken kullanabileceğiniz ilaçlar varsa bu şekilde bir yol çizersiniz.
 
Bu durum için tedavi görmelisin maddi imkanların varsa doğum sonrası yatılı bakıcı olsun muhtemelen emzirmek bakmak istemeyeceksin ilk başta eğer emzir al tek bak derlerse daha da ters teper istediğin kadar sen doğur o bağ doğurunca değil birlikte zaman geçirdik ve kurulacak şimdi merak etme ilerde seversin ama ilk bikac ay yardım eden olsun bebeğin ilk ve zor zamanlarında koşulsuz destek versinler bende bu bebeği 3 yıl ağlayarak bekledim artık umudu kesmiştim oldu çocuğu olmayan arkadaşları anlıyorum ama hiç çocuk düşünmeyen bı kadın bu tepkiyi verir normal hormonlar da etkiliyor inşallah destekle atlatirsiniz
 
Burada danışılacak bir dert olduğunu sanmıyorum konu sahibi hislerinde net. Bu süreç profesyonel yardım alınması gereken bir süreç aksi taktirde fikrini sormadan dünyaya getirdiğiniz birey için içinden çıkılmaz bir hal alacak.
 
Kimse anne olmayi istemek zorunda degil cocugu olmayanlar gelip burda ahkam kesmesin ne yapsin kadin hisleri bu istemiyormus herkes anne olmak icin dogmuyor. Ama yinede siz esinizi ve ailenizi dinlediginiz icin hatalisiniz madem
Bukadar nefret ediyordunuz kimseyi dinlememeliydiniz cok gunah o bebege aldirmaniz daha iyi olurdu ama su anda yapcak bisey yok doguma kadar terapiyi birakmayin ve sonrasindada devam edin
 
yokoylebisevgili .!.:
3 yıllık evliyim 16 haftalık hamileyim. aşk evliliği yaptım. annelik bana uygun değil bu yüzden asla çocuk istemiyordum. korunuyorduk. eşim korunuyordu. buna rağmen hamile olduğumu öğrendim. hemen aldırmak istedim. eşim istemedi. çok şiddetli kavgalar ettik. ben ağladım bağırdım o bağırdı. komşular polis bile çağırdılar. harika bir ilişkimiz vardı, gördüğüm en naif en düşünceli adamdı çocuğu aldıralım deyince her şey mahvoldu. çok kavga ettik. ben hep onun bencil olduğunu söyledim o benim acımasız olduğumu. bir yandan birbirimize çok aşıktık hâlâ. olay ailelere kadar yansıdı. benim anne babam aldırırsan bizim senin gibi kızımız yok diye resti çektiler. ben çok isyan ettim sinir krizleri geçirdim olmadı. 10 haftayı geçti aldıramadım. şimdi herkes mutlu ama ben çok mutsuzum. öleyim diye dua ediyorum. eşim mutlu, hiçbir şey olmamış gibi gece yatarken bana sarılıyor. dayanamıyorum ben istemiyorum bebeği. bir kez olsun ultrasonda görüntüsüne bakmadım. doktorun verdiği testleri yaptırdık sonuçlarını açıklarken dinlemedim. büyüyen karnımı gördükçe ağlama krizlerine giriyorum. düzgün yiyip içemiyorum, uyuyamıyorum. hiçbir işe odaklanamıyorum. işteki verimim düştü. psikoloğa gidiyorum hiçbir gelişme yok. eşim şikayetlerimi, ağlamalarımı dinliyor teselli ediyor sarılıyor ama olmuyor. söylediği hiçbir şey etki etmeyince de yazık değil me o bebeğe diyor, o daha küçücük diyor, sana ihtiyacı var diyor, annesi sevmeyecekse kim sevecek bu çocuğu böyle yaparak ona zarar veriyorsun diyor. bu sefer daha kötü oluyorum ben kötü biriyim küçük bir bebeğe zarar veriyorum diye. yemeden içmeden kesilip sürekli ağladığım ve kustuğum için 12.haftada hastaneye yatıp çıktım. dayanamıyorumartık ben. öleyim diye dua ediyorum bir türlü ölmüyorum da. bu çocuk doğunca banim yüzümden zarar görürse nolacak onu da kara kara düşünüyorum. ben buna bakamam. kucağıma bili alamam. çıldırmak üzereyim.
Genişletmek için tıkla...
Çok çok üzüldüm hem size, hem eşinize, hem ailelerinize ,hem de karnınızdakine. İnşallah içinize evlat sevgisi düşer de hem siz huzur bulursunuz hem de çevrenizdekiler
 
M e g g .!.:
Tövbe yarabbim sen beni kötü cümleler yazmaktan alıkoy
Arkadaş madem bebeğe tümör gibi diyebiliyorsun o zaman 3 aylık iğne vurunsaydın spiral taktırsaydın eşin zaten korunuyormuş
Tek yöntemle korunuyormuşsunuz keyfinden ödün verseydin de şöyle şeyler yazmasaydın
Bebek sahibi olabilmek için yıllarca çabalayan para döken insanlar var
Birşey diyemiyorum sadece çok yazık.
Genişletmek için tıkla...
Hah iyi oldu valla. Ben yazmıyım dedım kendimi tutayım dedım sen yazdın 👏madem bu derece istemiyordun bu derecedede onlem alacaktın.
Bissunicole .!.:
Kesinlikle. Bebek anne karnında istenmediğini hisseder derler bir de yani. 😔 Ama anlamadığım nasıl oluyorda siz bu kadar istemediğinizi belli ederken , hem aileniz ( ki onları ilgilendirmiyor bence ) hem eşiniz doğur deme cesaretini gösteriyor ? Bu dünya da gerçekten çocuğunu istemeyen , reddeden bir sürü anne var yani. Doğunca seversin diye mi umuyorlar anlamadım.
Genişletmek için tıkla...
Bebek ıcın cok agir seyler soyluyor konu sahibi 😔Kilitlendım.
 
yokoylebisevgili .!.:
3 yıllık evliyim 16 haftalık hamileyim. aşk evliliği yaptım. annelik bana uygun değil bu yüzden asla çocuk istemiyordum. korunuyorduk. eşim korunuyordu. buna rağmen hamile olduğumu öğrendim. hemen aldırmak istedim. eşim istemedi. çok şiddetli kavgalar ettik. ben ağladım bağırdım o bağırdı. komşular polis bile çağırdılar. harika bir ilişkimiz vardı, gördüğüm en naif en düşünceli adamdı çocuğu aldıralım deyince her şey mahvoldu. çok kavga ettik. ben hep onun bencil olduğunu söyledim o benim acımasız olduğumu. bir yandan birbirimize çok aşıktık hâlâ. olay ailelere kadar yansıdı. benim anne babam aldırırsan bizim senin gibi kızımız yok diye resti çektiler. ben çok isyan ettim sinir krizleri geçirdim olmadı. 10 haftayı geçti aldıramadım. şimdi herkes mutlu ama ben çok mutsuzum. öleyim diye dua ediyorum. eşim mutlu, hiçbir şey olmamış gibi gece yatarken bana sarılıyor. dayanamıyorum ben istemiyorum bebeği. bir kez olsun ultrasonda görüntüsüne bakmadım. doktorun verdiği testleri yaptırdık sonuçlarını açıklarken dinlemedim. büyüyen karnımı gördükçe ağlama krizlerine giriyorum. düzgün yiyip içemiyorum, uyuyamıyorum. hiçbir işe odaklanamıyorum. işteki verimim düştü. psikoloğa gidiyorum hiçbir gelişme yok. eşim şikayetlerimi, ağlamalarımı dinliyor teselli ediyor sarılıyor ama olmuyor. söylediği hiçbir şey etki etmeyince de yazık değil me o bebeğe diyor, o daha küçücük diyor, sana ihtiyacı var diyor, annesi sevmeyecekse kim sevecek bu çocuğu böyle yaparak ona zarar veriyorsun diyor. bu sefer daha kötü oluyorum ben kötü biriyim küçük bir bebeğe zarar veriyorum diye. yemeden içmeden kesilip sürekli ağladığım ve kustuğum için 12.haftada hastaneye yatıp çıktım. dayanamıyorumartık ben. öleyim diye dua ediyorum bir türlü ölmüyorum da. bu çocuk doğunca banim yüzümden zarar görürse nolacak onu da kara kara düşünüyorum. ben buna bakamam. kucağıma bili alamam. çıldırmak üzereyim.
Genişletmek için tıkla...
DOĞRU YA DA YANLIŞ BİR KONU OLDUĞUNDAN EMİN DEĞİLİM AMA SİZ GERÇEK YA DA SAHTE BİRİ OLARAK NASIL BU CÜMLERLERİ YAZDINIZ İSTEMEYEBİLİRSİNİZ AMA OLMUŞ NE BU İĞRENÇ KELİMELER ALLAH İÇİN O CANA ACIYORUM KUCAĞIMA BİLE ALAMAM NE DEMEK ANNE OLAMYI BECEREMEZSENİZ BİLE İNSAN OLARAK BİR NEBZE MERHAMET VARDIR HERALDE KALBİNİZDE.
 
Neden istemiyorsunuz peki anne olmayı, altında geçmişte yaşadığınız bir olay mı var. Yetmeyeceğinizi mi düşünüyorsunuz yoksa rahatınızın bozulacağını mı. Anneniz nasıl bir anneydi, çocukları için yaşamaktan vazgeçen benliği kaybolan birimiydi.
Çok soru sordum ama bu kadar karşı olmanızın altında bir sorun var gibi geldi bana
 
Herkes anne olmak istemek zorunda degil ki neden bu kadar tepki? Cocugu olmayanlara Allah nasip etsin insallah da bu kadar tepkiye gerek yok belli ki konu sahibinin psikolojisi normal degil su an. Annelik icgudusel degildir icgudu hayvanlarda olur. Annelige hazir olmak diye bir sey oldugunu da dusunmuyorum basina gelince tecrube ederek ogrenilecek bir durum bence. Psikolojik destek alin olmadi psikologunuzu degistirin belki psikiyatriste gorunmeniz gerekir ilk once.
 
yokoylebisevgili .!.:
üzgünüm keşke benim yerime siz hamile kalsaydınız. eşim korunuyordu prezervatifle. bir sorun oldu sunırım fark edemediğimiz.
Genişletmek için tıkla...
Hala aynı düşüncedesiniz psikolojik destek alın yapacak bir şey yok bebeği iyi yetiştirin sevginizi verebilin bari hiç bir bebek bunu hak etmiyor çünkü korkularınızı yenince kendinizden çok seveceğinizden eminim
 
yokoylebisevgili .!.:
3 yıllık evliyim 16 haftalık hamileyim. aşk evliliği yaptım. annelik bana uygun değil bu yüzden asla çocuk istemiyordum. korunuyorduk. eşim korunuyordu. buna rağmen hamile olduğumu öğrendim. hemen aldırmak istedim. eşim istemedi. çok şiddetli kavgalar ettik. ben ağladım bağırdım o bağırdı. komşular polis bile çağırdılar. harika bir ilişkimiz vardı, gördüğüm en naif en düşünceli adamdı çocuğu aldıralım deyince her şey mahvoldu. çok kavga ettik. ben hep onun bencil olduğunu söyledim o benim acımasız olduğumu. bir yandan birbirimize çok aşıktık hâlâ. olay ailelere kadar yansıdı. benim anne babam aldırırsan bizim senin gibi kızımız yok diye resti çektiler. ben çok isyan ettim sinir krizleri geçirdim olmadı. 10 haftayı geçti aldıramadım. şimdi herkes mutlu ama ben çok mutsuzum. öleyim diye dua ediyorum. eşim mutlu, hiçbir şey olmamış gibi gece yatarken bana sarılıyor. dayanamıyorum ben istemiyorum bebeği. bir kez olsun ultrasonda görüntüsüne bakmadım. doktorun verdiği testleri yaptırdık sonuçlarını açıklarken dinlemedim. büyüyen karnımı gördükçe ağlama krizlerine giriyorum. düzgün yiyip içemiyorum, uyuyamıyorum. hiçbir işe odaklanamıyorum. işteki verimim düştü. psikoloğa gidiyorum hiçbir gelişme yok. eşim şikayetlerimi, ağlamalarımı dinliyor teselli ediyor sarılıyor ama olmuyor. söylediği hiçbir şey etki etmeyince de yazık değil me o bebeğe diyor, o daha küçücük diyor, sana ihtiyacı var diyor, annesi sevmeyecekse kim sevecek bu çocuğu böyle yaparak ona zarar veriyorsun diyor. bu sefer daha kötü oluyorum ben kötü biriyim küçük bir bebeğe zarar veriyorum diye. yemeden içmeden kesilip sürekli ağladığım ve kustuğum için 12.haftada hastaneye yatıp çıktım. dayanamıyorumartık ben. öleyim diye dua ediyorum bir türlü ölmüyorum da. bu çocuk doğunca banim yüzümden zarar görürse nolacak onu da kara kara düşünüyorum. ben buna bakamam. kucağıma bili alamam. çıldırmak üzereyim.
Genişletmek için tıkla...
Her kadının içinde annelik duygusu var diyen üyelere gelsin bu konu
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

O
Lohusaların zorbalanması
2 3
Yorumlar
48
Görüntüleme
2K
gisla
gisla
Bus42
  • Kilitli
Kaynana terörü..
8 9 10
Yorumlar
183
Görüntüleme
5K
bafelis
B
Asenr snmz
Kaynanam ve eşim artık çok yoruldum
2 3 4
Yorumlar
73
Görüntüleme
3K
mahmut abi
M
DepresifCivciv
Korkunç kaynana baskısı
7 8 9
Yorumlar
162
Görüntüleme
8K
Fiona22
Fiona22
K
Aslında durum daha farklı?
18 19 20
Yorumlar
398
Görüntüleme
15K
accessdenied
accessdenied
Back
X