Hiç hevesim kalmadı.
Bilenler bilir; ailemle olan son bağlarımı kopardım. Daha doğrusu babamla ama annem de yaşadığı eksiklik duygusu sebebiyle her zamanki gibi babamdan yana oldu, şu an beni bırakın küçük kız kardeşimle bile görüşmüyorlar. İşin kötüsü ufacık çocuk anne, babasını aramıyor.
Daha önceki konularımda bunları anlatmıştım, tekrarlamaya gerek yok.
Eylül ayında sözlendim, mayısta nişan, seneye mezun olunca düğün olarak düşünüyorduk. Şu an üniversite 3. sınıftayım.
Bütün bu olanların üstüne ne nişan yapmak istiyorum ne düğün. Anne-babam hariç kimse yok Türkiye' de, yaparsak düğünü memlekette (Makedonya) yapacaktık, bir de sözlümün memleketinde (Kıbrıs). Şu an anne babamla görüşmediğim için memleketteki akrabalara gidip düğün yapmak hoş olmaz. Kıbrıs' ta düğün yaparsak bile gelinin anne babası yok diye laf ederler mi? Bilemedim.
Sözlüm bana bırakıyor ama bu şartlarda kardeşimi de beni de bırakmamak için yaza nikah yapıp evlenelim, beklemeye gerek yok. Sen istemezsen düğün yapmayız dedi. Keşke böyle olmasaydı, keşke o hevesleri ben de yaşayabilseydim ama böyle olacakmış, kader.
Tek korkum ileride pişman olmak düğün yapmadım diye pişman olur muyum? diye düşünüp duruyorum.
İki seçenek var önümde, ya nikah sonra arkadaşlarımızla kokteyl.
Ya da nikah + arkadaşlarımızla kokteyl, sonra Kıbrıs' ta sadece sözlümün akrabalarıyla düğün.
Büyük ihtimalle nişanı atlayıp, nikahı öne çekeceğiz. Ne yapsam hiç bilemiyorum.
--------------------------
Son kararımızı verdik,
Kıbrıs' a gitmiştik aileyle konuşmaya, bir anda nişan takıverdik aile arasında :)
Nişanlımın ailesi de beni çok sahiplendi sağolsunlar, düğün konusunda da ikna ettiler. Her şeyin en güzeli, en istediğin gibi olacak dediler.
Amcam ve teyzemlerle de konuştum, onlar da geleceklerini söylediler. Kuzenlerim zaten dünden hazırdı :)
Düğün tarihini de belirledik, yazın nişanlım da ben de yurtdışında olacağımız için eylül sonu evleneceğiz kısmetse.
Bilenler bilir; ailemle olan son bağlarımı kopardım. Daha doğrusu babamla ama annem de yaşadığı eksiklik duygusu sebebiyle her zamanki gibi babamdan yana oldu, şu an beni bırakın küçük kız kardeşimle bile görüşmüyorlar. İşin kötüsü ufacık çocuk anne, babasını aramıyor.
Daha önceki konularımda bunları anlatmıştım, tekrarlamaya gerek yok.
Eylül ayında sözlendim, mayısta nişan, seneye mezun olunca düğün olarak düşünüyorduk. Şu an üniversite 3. sınıftayım.
Bütün bu olanların üstüne ne nişan yapmak istiyorum ne düğün. Anne-babam hariç kimse yok Türkiye' de, yaparsak düğünü memlekette (Makedonya) yapacaktık, bir de sözlümün memleketinde (Kıbrıs). Şu an anne babamla görüşmediğim için memleketteki akrabalara gidip düğün yapmak hoş olmaz. Kıbrıs' ta düğün yaparsak bile gelinin anne babası yok diye laf ederler mi? Bilemedim.
Sözlüm bana bırakıyor ama bu şartlarda kardeşimi de beni de bırakmamak için yaza nikah yapıp evlenelim, beklemeye gerek yok. Sen istemezsen düğün yapmayız dedi. Keşke böyle olmasaydı, keşke o hevesleri ben de yaşayabilseydim ama böyle olacakmış, kader.
Tek korkum ileride pişman olmak düğün yapmadım diye pişman olur muyum? diye düşünüp duruyorum.
İki seçenek var önümde, ya nikah sonra arkadaşlarımızla kokteyl.
Ya da nikah + arkadaşlarımızla kokteyl, sonra Kıbrıs' ta sadece sözlümün akrabalarıyla düğün.
Büyük ihtimalle nişanı atlayıp, nikahı öne çekeceğiz. Ne yapsam hiç bilemiyorum.
--------------------------
Son kararımızı verdik,
Kıbrıs' a gitmiştik aileyle konuşmaya, bir anda nişan takıverdik aile arasında :)
Nişanlımın ailesi de beni çok sahiplendi sağolsunlar, düğün konusunda da ikna ettiler. Her şeyin en güzeli, en istediğin gibi olacak dediler.
Amcam ve teyzemlerle de konuştum, onlar da geleceklerini söylediler. Kuzenlerim zaten dünden hazırdı :)
Düğün tarihini de belirledik, yazın nişanlım da ben de yurtdışında olacağımız için eylül sonu evleneceğiz kısmetse.
Son düzenleme: