Sahiden artık dayanamıyorum kendimi bu evin hizmetçisi gibi gördüğüm yetmiyormuş gibi birde üstüne haketmedigim halde dünyanın azarını işitiyorum
Yarın iftara misafir gelecekti evde bir kac sey eksikti inanın öyle abartılacak kadar birseyde istemedim yazdım babama verdim dünyanın azarını işittim sanki misafir benim misafirim sanki kendim için istiyorum etmedigi hakaret kalmadı yok ben yarını düsünmezmisim istermisimde istermisim düsünmeden kuklanır bitirirmisim ama bagıra cagıra aslında her misafir geldiginde bu sorunu yasiyıcam korkusuyla eve misafir gelecegi zaman hemen daralmaya başlıyorum bir keresindede yatılı misafir gelecegi zaman liste yapıp vermistim sırf aldığı birsey bitti diye dünyanın hakaretini saymıştı demedigini bırakmadı bu eve onun parasıyla girmis tek lokma dahi bogazımdan gecsin istemiyorum ama ne yazık ki elimdende birsey gelmiyor kimi zaman siz anca yemege yararsınız hic bir ise yaramassınız diyen kimi zaman haketmeyene hakkım haram olsun diyen bi insanın getirdigi lokma ne kadar rahat gecer ki insanin bogazından cok defa sırf bu yuzden gunlerce yemedigimi bilirim ama yine ne yapılacak baska birsey ne baska bir imkan nede gidilecek başka bir yer var gözlerim doluyor korkusundan aglayamıyorum bile aslında bu evde sadece yemek icmek degil aldıgım nefes bile onun gözüne batıyor gibi belki istedigim seyler onun bir haftalık sigara parası kadar bile etmezdi bazen derler ya baba evi bile bir yere kadar ben dogdum dogalı o yerdeydim
