Bu evlilikten umudum kalmadı

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.

Anchoress

Müzmin münzevi
Kayıtlı Üye
31 Ağustos 2014
665
567
323
36
5 buçuk yıldır evliyim. Aramızda 4 yaş var. Yakında iki çocuklu aile olacağız ama her şey giderek daha kötüye gidiyor. Sevgisinden artık hiç emin değilim saygı deseniz kalmadı gibi bişey. Eskiden hiç küfür etmeyen adamın ağzından şimdi olmadık küfürler duyar oldum. Her hareketimi eleştirir üslubu çok serttir kalp kırar. Kırdığı kalbi tamir etmeye tenezzül etmez gönül almak nedir hiç bilmez. Ağlarım umursamaz. Hep kendini haklı görür sorun çıkaran kişi hep benimdir. Böyle böyle 5 yılı devirdik ama ben artık dayanamıyorum i. Boşanmayı düşündüğüm zamanlar oldu bi keresinde bu konuyu ona da açtım ama oralı olmadı. Ne yaparsan yap dedi sadece. Onun ailesine ve benim aileme anlattım sorunlarımızı. Ama yine bişey değişmedi. Kimse beni beklediğim kadar ciddiye almadı. Olur öyle şeyler dendi geçildi. Şiddet ve aldatma yoksa boşanılmazmış. Hep üzülen ben hep bişeylerin değişmesi düzelmesi için çabalayan ben oldum. O istifini hiç bozmadı benimle ne üzüldüğünü bilirim ne de mutlu olduğunu. Çok monoton çok bireysel devam eden bir evlilik bizimkisi. Ne gezme ne tatil biliriz. İkimiz de öğretmeniz yaz tatillerini bile ailelerimizin yanında geçiririz. Tatil ona çok lüks gelir böyle şeylere para harcamayı hiç sevmez borcumuz olmasa bile. Ağzından ilk yilimiz haricinde bir sevgi sözcüğü duymadım ilgi deseniz hiç yok. Okuldan gelir kitap okur teline bakar tvde tartışma prog izler çocukla oyun oynar yemek yer yatar. çok nadir muhabbet ederiz o da aramız iyiyse ki genelde bozuktur hep bi sebepten. Bu sebepler küçük şeyler olsa da büyütür uzatır ilk yıllar bir iki hafta küserdi. Şimdi o kadar değil ama sonrasında hiç konu açılmaz üzerine konuşulmaz. Konuşmayınca da hep birikir. Hamileyim ama hiç naz yapamam ev işlerine yardım etmez canı istemezse.yaptığında da başa kakar. Hiç yapmasın daha iyi dersiniz. İyi tarafı çocukla ilgilenir iyi bir babadır oyun oynar hatta bu yüzden kızım babamı daha çok seviyorum der hep. Ki ben buna sinir olurum içten içe. Hamileyim saklambaç kovalamaca vs koşturmamalı oyunlar oynayamıyorum haliyle.kızım da seni sevmiyorum diyor zoruma gidiyor. Bazen ev öyle bir üstüme geliyor ki bunalıyorum sığamıyorum. Komşum samimi arkadaşım yok burda. Ne yapacağımı bilmiyorum. Boşanmayı düşünemem artık iki çocukla bundan sonra. Ama ne yapabilirim? Sevgim o kadar azaldı ki yüzüne bakmak sesini duymak bile istemiyorum çoğu zaman. Onun da beni sevdiğini zannetmiyorum.
 
Eşiniz narsiste benziyor bununla ilgili internette yazanları okuyun eğer gerçekten bütün belirtiler uyuyorsa onu kesinlikle değiştiremezsiniz . İli seçenek var ya böyle devam edeceksiniz hiç bir şey beklemeden ya da boşanacaksınız .
 
5 buçuk yıldır evliyim. Aramızda 4 yaş var. Yakında iki çocuklu aile olacağız ama her şey giderek daha kötüye gidiyor. Sevgisinden artık hiç emin değilim saygı deseniz kalmadı gibi bişey. Eskiden hiç küfür etmeyen adamın ağzından şimdi olmadık küfürler duyar oldum. Her hareketimi eleştirir üslubu çok serttir kalp kırar. Kırdığı kalbi tamir etmeye tenezzül etmez gönül almak nedir hiç bilmez. Ağlarım umursamaz. Hep kendini haklı görür sorun çıkaran kişi hep benimdir. Böyle böyle 5 yılı devirdik ama ben artık dayanamıyorum i. Boşanmayı düşündüğüm zamanlar oldu bi keresinde bu konuyu ona da açtım ama oralı olmadı. Ne yaparsan yap dedi sadece. Onun ailesine ve benim aileme anlattım sorunlarımızı. Ama yine bişey değişmedi. Kimse beni beklediğim kadar ciddiye almadı. Olur öyle şeyler dendi geçildi. Şiddet ve aldatma yoksa boşanılmazmış. Hep üzülen ben hep bişeylerin değişmesi düzelmesi için çabalayan ben oldum. O istifini hiç bozmadı benimle ne üzüldüğünü bilirim ne de mutlu olduğunu. Çok monoton çok bireysel devam eden bir evlilik bizimkisi. Ne gezme ne tatil biliriz. İkimiz de öğretmeniz yaz tatillerini bile ailelerimizin yanında geçiririz. Tatil ona çok lüks gelir böyle şeylere para harcamayı hiç sevmez borcumuz olmasa bile. Ağzından ilk yilimiz haricinde bir sevgi sözcüğü duymadım ilgi deseniz hiç yok. Okuldan gelir kitap okur teline bakar tvde tartışma prog izler çocukla oyun oynar yemek yer yatar. çok nadir muhabbet ederiz o da aramız iyiyse ki genelde bozuktur hep bi sebepten. Bu sebepler küçük şeyler olsa da büyütür uzatır ilk yıllar bir iki hafta küserdi. Şimdi o kadar değil ama sonrasında hiç konu açılmaz üzerine konuşulmaz. Konuşmayınca da hep birikir. Hamileyim ama hiç naz yapamam ev işlerine yardım etmez canı istemezse.yaptığında da başa kakar. Hiç yapmasın daha iyi dersiniz. İyi tarafı çocukla ilgilenir iyi bir babadır oyun oynar hatta bu yüzden kızım babamı daha çok seviyorum der hep. Ki ben buna sinir olurum içten içe. Hamileyim saklambaç kovalamaca vs koşturmamalı oyunlar oynayamıyorum haliyle.kızım da seni sevmiyorum diyor zoruma gidiyor. Bazen ev öyle bir üstüme geliyor ki bunalıyorum sığamıyorum. Komşum samimi arkadaşım yok burda. Ne yapacağımı bilmiyorum. Boşanmayı düşünemem artık iki çocukla bundan sonra. Ama ne yapabilirim? Sevgim o kadar azaldı ki yüzüne bakmak sesini duymak bile istemiyorum çoğu zaman. Onun da beni sevdiğini zannetmiyorum.

Bu adamlar evlendikten sonra mi degisiyor yoksa evlenmeden once siz mi boyle kabul ediyorsunuz anlamadim valla😑
 
Eşiniz narsiste benziyor bununla ilgili internette yazanları okuyun eğer gerçekten bütün belirtiler uyuyorsa onu kesinlikle değiştiremezsiniz . İli seçenek var ya böyle devam edeceksiniz hiç bir şey beklemeden ya da boşanacaksınız .
Olabilir bunu ben de düşünmüştüm ama ablalarına abisine yeğenlerine karşı böyle değil. Çok fedakar anlayışlı düşünceli. Zaten ailesi benden önce gelir
 
Eşiniz ve evliliğinizden bu kadar şikayetçi ve memnuniyetsiz olmakla birlikte, tekrar çocuk sahip olmayı göze aldığınızda göre, geçinmenin ve elinizdekiyle mutlu olabilmenin yollarına bakmalısınız. Olumsuzlukları gözünüzde büyütmeyin. Olumlu gördüğünüz yönlerini pekiştirin. Bakış açınızı ve tavrınızı değiştirdikçe, evliliğinizde daha yaşanılır bir hale gelir diye düşünüyorum.
 
Kimsenin sizi ciddiye almaması normal değil mi? Dışarıdan bakan bir göz her evlilikte olduğu gibi evinde ufak tefek sorunlar yaşayan ama geneli mutlu ki 2.çocuğunu hamile bir kadın görür. Eşiniz ilk yıllardan beri böyleymiş siz yıllardır bu şekilde devam ederek 2 çocuk sığdırmışsınız bu evliliğe. Eşiniz açısında bakınca ortada sorun yok. Bu sebepten çözmeye de çalışacağını sanmıyorum. Boşanmayı zaten düşünmediğinizi yazmışsınız. Çift terapisi almayı deneyebilirsiniz. Başka bir yol gelmiyor aklıma
 
Öğretmensiniz, maaşınız güzeldir diye tahmin ediyorum, bosansaniz nafaka da alır gül gibi gecinirsiniz, neden iki çocukla bosanamazsiniz ben onu anlamadım. Sizden çok daha kotu durumda olup da çocuklarıyla boşanan kadınlar var. Siz aldığınız kararları uygulamak için sürekli başkalarından onay bekliyosunuz gibi geldi bana, sanki aileniz tamam boşan dese bosanicaksiniz ama demedikleri için bosanmiyosunuz. Kendi cesaretsizliginize çocuklarınızı bahane etmeyin lütfen, çekeceğim sıkıntı işime gelmiyor deyin geçin.
 
Aynen bosanmayı dusunemezsınız artık iki cocuk olacak.ıkı cocukla bosanılmaz sonucta, bır olsa bosanılır ama Bosanmamak ıcın ikinci cocuk yapılır bazen.

Alısın. Ogretmensiniz maasınız var ama, bosanmakta kolay degıl haklısınız.

Kendinizi sevgisiz ve saygı görmediğiniz bu evlilige alıstırın. Bes yıldır alısmıs olmanız da lazımdı, ikinci cocuga kararı birlikte verdiniz sonucta.
Hayırlısı...
 
Son düzenleme:
5 buçuk yıldır evliyim. Aramızda 4 yaş var. Yakında iki çocuklu aile olacağız ama her şey giderek daha kötüye gidiyor. Sevgisinden artık hiç emin değilim saygı deseniz kalmadı gibi bişey. Eskiden hiç küfür etmeyen adamın ağzından şimdi olmadık küfürler duyar oldum. Her hareketimi eleştirir üslubu çok serttir kalp kırar. Kırdığı kalbi tamir etmeye tenezzül etmez gönül almak nedir hiç bilmez. Ağlarım umursamaz. Hep kendini haklı görür sorun çıkaran kişi hep benimdir. Böyle böyle 5 yılı devirdik ama ben artık dayanamıyorum i. Boşanmayı düşündüğüm zamanlar oldu bi keresinde bu konuyu ona da açtım ama oralı olmadı. Ne yaparsan yap dedi sadece. Onun ailesine ve benim aileme anlattım sorunlarımızı. Ama yine bişey değişmedi. Kimse beni beklediğim kadar ciddiye almadı. Olur öyle şeyler dendi geçildi. Şiddet ve aldatma yoksa boşanılmazmış. Hep üzülen ben hep bişeylerin değişmesi düzelmesi için çabalayan ben oldum. O istifini hiç bozmadı benimle ne üzüldüğünü bilirim ne de mutlu olduğunu. Çok monoton çok bireysel devam eden bir evlilik bizimkisi. Ne gezme ne tatil biliriz. İkimiz de öğretmeniz yaz tatillerini bile ailelerimizin yanında geçiririz. Tatil ona çok lüks gelir böyle şeylere para harcamayı hiç sevmez borcumuz olmasa bile. Ağzından ilk yilimiz haricinde bir sevgi sözcüğü duymadım ilgi deseniz hiç yok. Okuldan gelir kitap okur teline bakar tvde tartışma prog izler çocukla oyun oynar yemek yer yatar. çok nadir muhabbet ederiz o da aramız iyiyse ki genelde bozuktur hep bi sebepten. Bu sebepler küçük şeyler olsa da büyütür uzatır ilk yıllar bir iki hafta küserdi. Şimdi o kadar değil ama sonrasında hiç konu açılmaz üzerine konuşulmaz. Konuşmayınca da hep birikir. Hamileyim ama hiç naz yapamam ev işlerine yardım etmez canı istemezse.yaptığında da başa kakar. Hiç yapmasın daha iyi dersiniz. İyi tarafı çocukla ilgilenir iyi bir babadır oyun oynar hatta bu yüzden kızım babamı daha çok seviyorum der hep. Ki ben buna sinir olurum içten içe. Hamileyim saklambaç kovalamaca vs koşturmamalı oyunlar oynayamıyorum haliyle.kızım da seni sevmiyorum diyor zoruma gidiyor. Bazen ev öyle bir üstüme geliyor ki bunalıyorum sığamıyorum. Komşum samimi arkadaşım yok burda. Ne yapacağımı bilmiyorum. Boşanmayı düşünemem artık iki çocukla bundan sonra. Ama ne yapabilirim? Sevgim o kadar azaldı ki yüzüne bakmak sesini duymak bile istemiyorum çoğu zaman. Onun da beni sevdiğini zannetmiyorum.
dogumunada az kalmis siddet yok ama psikolojik siddet var. Size saygisi yok yakinda dogum yapacaksiniz bence onun bu doguma sahit olmasi lazim ne mucize ile gerceklestigini ve sizin neler yasadiginizi gorsun size bi saygisi artsin. Benim fikrim bu. Allah yardimcin olsun..
 
Sorry kardesiM ama niye ağzının payını vermiyorsun. Yok küfür ediyorda, kalp kiriyorda. Ağzından burnundan getirirdim. Ne bulaşık, ne yemek, ne kıyafet öyle adamlara. Seksten hiç bahsetmiyorum. Ruhumu oksamayan insana neden bedenimi oksatayim. Biraz bir duruşunuz olsun.ailelere niye anlatiyorsunuz. Esiniz çocuk mu biri gelip kulağını ceksin? Sorun size saygısızca davranan herife hala eşlik yapmanizda. Siz böyle devam ederseniz değişmeye ne gerek var. Cocuk konuya hic girmiyorum. Her çocuk mutlu bir yuva hak eder. Doğmuş olsun, olmasin bu fark etmez
 
Onun gibi davran zaten onunda bosanmaya niyeti yok.Ayna ol bence.Ayrica yuzune sesine tasmmul edemedigin biriyle yasamak ölum gibi gelir insana Allah sabir versin
 
Terapi alın. Çift terapisi işinize yarar diye düşünüyorum. Geçmiş olsun. Sürekli ayrılma ve boşanma düşüncesi varken hamile kalmak istediğinize göre bir destek alıp şans verebilirsiniz kendinize.
 
Boşanmak lafta olduğu gibi kolay bişey değil. Özellikle de çocuğunuz benimki gibi babaya çok düşkünse. Bi saat görmese ağlamaya başlar.
Haklısınız. Ya aileler arkada degıl, ya cok iyi bir baba, ya cocuk babaya duskun.
Ya da adam ozunde ıyı bırı.
Bitmez ki sebepler. Hepsi mantıksız ama, sebep sorulunca söylenıyor iste bunlar.
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Back
X